|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Ξάνθος Λυσιώτης και Yιός Λτδ (Aρ. 2) (1996) 1 ΑΑΔ 822
Kαλφοπούλου Aσπασία (1998) 1 ΑΑΔ 55
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας (Αρ. 1) (2012) 1 ΑΑΔ 2499
Χριστοφή Νίκος για εκκαθάριση της εταιρείας Christofi Bros Trading Ltd (Petiiton) (2013) 1 ΑΑΔ 1710
Attorney-General of the Republic ν. Panayiotis Christou (1962) 1 CLR 129
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2021:D580
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική αίτηση αρ.238/21
17 Δεκεμβρίου, 2021
[Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
Και
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ CORAL ENERGY PRODUCTS CYPRUS LTD ME ΑΡΙΘΜΟ ΕΓΓΡΑΦΗΣ HE 127728 ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ/Η PROHIBITION.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 2.11.2021 ΣΕ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 17.12.2019, ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ 2872/2019 ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΝΑΜΕΙ ΑΥΤΗΣ ΕΚΔΟΘΕΝΤΑ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΔΙΑΤΑΓΜAΤΑ
------------------- -
Θ.Κορφιώτης, για Κούσιος, Κορφιώτης, Παπαχαραλάμπους LLC, για αιτήτρια.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Η αιτήτρια με την παρούσα ζητά άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώρηση Αίτησης με Κλήση για την Έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari και Prohibition για:
α) Διάταγμα Certiorari που να ακυρώνει την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 2.11.2021 σε ενδιάμεση αίτηση ημερομηνίας 17.12.2019 και των εκδοθέντων δυνάμει αυτής διαταγμάτων στα πλαίσια της αγωγής 2872/2019.
β) Διάταγμα τύπου Prohibition που να αναστέλλει οποιαδήποτε περαιτέρω διαδικασία και/ή την εκδίκαση της αγωγής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με αριθμό 2872/2019 και/ή την ισχύ των διαταγμάτων που έχουν εκδοθεί δυνάμει της απόφασης ημερομηνίας 2.11.2021, μέχρι την εκδίκαση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτησης.
γ) Διάταγμα για μεταφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο του φακέλου της αγωγής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με αριθμό 2872/2019 για ακύρωση της απόφασης που έχει εκδόσει το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού στις 2.11.2021 σε ενδιάμεση αίτηση ημερομηνίας 17.12.2019 και των δυνάμει αυτής εκδοθέντων ενδιάμεσων διαταγμάτων
Tα γεγονότα της υπόθεσης καταγράφονται στην ένορκη δήλωση του κ. Γρηγορίου, εμπορικού διευθυντή της αιτήτριας και στην επισυναπτόμενη έκθεση. Το παράπονο της προκύπτει από ενδιάμεση απόφαση Προέδρου Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με την οποία, κατόπιν ακρόασης αίτησης των εναγόντων, εξεδόθησαν προσωρινά διατάγματα δυνάμει του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 1960, Ν.14/60. Το αγώγιμο δικαίωμα των εναγόντων, ως η θέση τους, προκύπτει από συμφωνία ενοικίασης μεταξύ των εναγόντων και της αιτήτριας-εναγομένης 1 η οποία τερματίστηκε, πάντα κατά τη θέση τους, την 30.9.2018 και ως εκ τούτου οι εναγόμενοι δεν νομιμοποιούνται στη χρήση κάρπωση και εκμετάλλευση των ακινήτων και του πρατηρίου που βρίσκεται σε αυτά. Δυνάμει της αγωγής αξιώνεται, μεταξύ άλλων, έκδοση διατάγματος ανάκτησης κατοχής των ακινήτων και επιδίκαση αποζημιώσεων ύψους €1,394.882.
Η ευπαίδευτη Πρόεδρος, μετά που άκουσε και τους δύο διαδίκους, θεώρησε ότι πληρούνται και οι τρεις προϋποθέσεις του άρθρου 32 και στη συνέχεια εξέδωσε τα εξής διατάγματα:
«Α.1 Ενδιάμεσο διάταγμα του Δικαστηρίου το οποίο απαγορεύει, μέχρι την πλήρη εκδίκαση και αποπεράτωση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής ή άλλης διαταγής του Δικαστηρίου, στους Εναγόμενους αρ. 1, 2 και 3 από του (1) να μετακινήσουν εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας οιαδήποτε εκ των περιουσιακών τους στοιχείων τα οποία βρίσκονται εντός της Κυπριακής Δημοκρατίας και (2) να διαθέσουν με οιοδήποτε τρόπο, προβούν σε οιαδήποτε συναλλαγή ή μειώσουν την αξία οιωνδήποτε εκ των περιουσιακών τους στοιχείων είτε αυτά βρίσκονται εκτός είτε εντός της Κυπριακής Δημοκρατίας, έως του ποσού των €1.540.000
i. Η πιο πάνω παράγραφος Α.1 εφαρμόζεται εναντίον όλων των περιουσιακών στοιχείων του καθενός των Εναγομένων αρ. 1, 2 και 3 ξεχωριστά είτε αυτά είναι εγγεγραμμένα επ' ονόματι τους είτε όχι, είτε αυτά κατέχονται αποκλειστικά από αυτούς είτε από κοινού, είτε οι Εναγόμενοι αρ. 1, 2 και 3 έχουν νομικό συμφέρον επ' αυτών, είτε είναι δικαιούχοι ή άλλως πως.
Για σκοπούς του παρόντος Διατάγματος τα περιουσιακά στοιχεία του καθενός των Εναγομένων αρ. 1, 2 και 3 ξεχωριστά περιλαμβάνουν οιαδήποτε περιουσιακά στοιχεία επί των οποίων έχουν την εξουσία, άμεσα ή έμμεσα, να διαθέσουν ή προβούν σε συναλλαγή ως να ήταν δικά τους. Οι Εναγόμενοι αρ. 1, 2 και 3 θα πρέπει να θεωρηθεί ως να έχουν την εξουσία να πράξουν ως ανωτέρω δια των άμεσων ή έμμεσων οδηγιών τους προς τρίτους σε περίπτωση που τα περιουσιακά στοιχεία βρίσκονται στα χέρια τρίτων ή στον έλεγχό τους.
ii. Εάν η συνολική αξία χωρίς επιβαρύνσεις ή άλλες εξασφαλίσεις («η αξία χωρίς τις επιβαρύνσεις») των περιουσιακών στοιχείων του καθενός των Εναγομένων αρ. 1, 2 και 3 ξεχωριστά στην Κυπριακή Δημοκρατία υπερβαίνει τα €1.540.000, οι Εναγόμενοι αρ. 1, 2 και 3 δύνανται να μετακινήσουν οιαδήποτε εκ των πιο πάνω περιουσιακών στοιχείων εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας ή να διαθέσουν ή να προβούν σε συναλλαγή, νοουμένου ότι η συνολική αξία χωρίς τις επιβαρύνσεις των περιουσιακών στοιχείων τους του καθενός ξεχωριστά τα οποία βρίσκονται στην Κυπριακή Δημοκρατία θα παραμείνει άνω των €1.540.000.
iii. Εάν η συνολική αξία χωρίς επιβαρύνσεις των περιουσιακών στοιχείων των Εναγομένων αρ. 1, 2 και 3 του καθενός ξεχωριστά δεν ξεπερνά τα €1.540.000, οι Εναγόμενοι αρ. 1, 2 και 3 δεν πρέπει να μετακινήσουν οιαδήποτε από τα περιουσιακά τους στοιχεία εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας και δεν πρέπει να τα διαθέσουν ή να προβούν σε οιαδήποτε συναλλαγή με οιαδήποτε εξ αυτών. Εάν οι Εναγόμενοι αρ, 1, 2 και 3 διατηρούν άλλα περιουσιακά στοιχεία εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτοί δύνανται να τα διαθέσουν ή να προβούν σε συναλλαγή με τα εν λόγω περιουσιακά στοιχεία τα οποία βρίσκονται εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας, νοουμένου ότι η συνολική αξία χωρίς επιβαρύνσεις των εν λόγω περιουσιακών στοιχείων είτε είναι εντός είτε εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας θα παραμείνει άνω των €1.540.000.
iv. Η αξία ενός περιουσιακού στοιχείου είναι η αξία του συμφέροντος που έχει ο κάθε ένας από τους Καθ' ων η Αίτηση επί του εν λόγω περιουσιακού στοιχείου.
A.2 Διάταγμα με το οποίο οι Εναγόμενοι αρ. 1,2 και 3 διατάσσονται όπως, εντός 15 ημερών από την επίδοση του παρόντος Διατάγματος σε αυτούς, ορκιστούν (στην περίπτωση των Εναγομένων αρ. 1 και 3 μέσω αξιωματούχου τους) και επιδώσουν στους Δικηγόρους των Εναγόντων Ένορκη Δήλωση, η οποία θα καταχωρηθεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, δια της οποίας να προσδιορίζουν όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία ανά το παγκόσμιο (που η αξία τους υπερβαίνει το ποσό των €5,000) είτε αυτά είναι εγγεγραμμένα επ' ονόματι τους είτε όχι, είτε αυτά κατέχονται αποκλειστικά από τους Εναγόμενους αρ. 1,2 και 3 είτε από κοινού με τρίτους, είτε οι Εναγόμενοι αρ. 1,2 και 3 έχουν νομικό συμφέρον επ' αυτών, είτε είναι δικαιούχοι, ή άλλως πως, καθορίζοντας την αξία, τοποθεσία και λεπτομέρειες όλων αυτών των περιουσιακών στοιχείων (συμπεριλαμβανομένων των αριθμών και ονομάτων όλων των σχετικών τραπεζικών λογαριασμών, και την ταυτότητα και διεύθυνση έκαστου σχετικού τραπεζικού ιδρύματος).
Α.3 Διάταγμα το οποίο καθορίζει ότι:
i. Το Διάταγμα υπ' αριθμό Α.1 πιο πάνω δεν περιορίζει την Εναγόμενη αρ. 1 από του να χρησιμοποιεί επί μηνιαίας βάσεως ποσό εκ €5.650.000 ή επί ετήσιας βάσεως ποσό εκ €67.800.000 για τις συνήθεις εργασίες της και το ποσό των €10.000 για έξοδα που προκύπτουν για τη λήψη νομικής συμβουλής και αντιπροσώπευσης.
ii. Το Διάταγμα υπ' αριθμό Α.1 πιο πάνω δεν περιορίζει τον Εναγόμενο αρ. 2 από του να χρησιμοποιεί επί μηνιαίας βάσεως το ποσό των €1.500 για τα συνήθη καθημερινά έξοδα του και το ποσό των €5.000 για έξοδα που προκύπτουν για τη λήψη νομικής συμβουλής και αντιπροσώπευσης εκτός αν πρόκειται να έχει κοινή εκπροσώπηση με την Εναγόμενη αρ. 3, οπότε δεν θα ισχύει.
iii. Το Διάταγμα υπ' αριθμό Α.1 πιο πάνω δεν περιορίζει την Εναγόμενη αρ. 3 από του να χρησιμοποιεί επί μηνιαίας βάσεως ποσό εκ €525.000 ή επί ετήσιας βάσεως ποσό εκ €6.300.000 για τις συνήθεις εργασίες της και το ποσό των €10.000 για έξοδα που προκύπτουν για τη λήψη νομικής συμβουλής και αντιπροσώπευσης.
iv. Οι Εναγόμενοι αρ. 1, 2 και 3 οφείλουν να ετοιμάζουν και καταχωρούν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού κατά την 7η ημέρα έκαστου ημερολογιακού μήνα ή εάν είναι αργία κατά την επόμενη ημέρα, και επιπρόσθετο αντίγραφο να δίδεται στους δικηγόρους των Εναγόντων, Ένορκη Δήλωση δια της οποίας να δηλώνουν οιαδήποτε χρηματικά ποσά που χρησιμοποιήθηκαν για οιοδήποτε σκοπό κατά τον προηγούμενο ημερολογιακό μήνα.
Αυτό το Διάταγμα, τηρούμενων των πιο πάνω, δεν εμποδίζει τους Εναγόμενους αρ. 1,2 και 3 από του να προβαίνουν σε συναλλαγές ή να διαθέτουν οιαδήποτε εκ των περιουσιακών τους στοιχείων κατά τη συνήθη και ορθή διεξαγωγή εργασιών τους, αλλά, πριν πράξουν αυτό, οφείλουν να ενημερώνουν τους Ενάγοντες και να λαμβάνουν τη γραπτή έγκρισή τους.
v. Αυτό το Διάταγμα δεν εμποδίζει οιαδήποτε τράπεζα από του να ασκεί οιοδήποτε δικαίωμα συμψηφισμού που μπορεί να έχει αναφορικά με οιεσδήποτε διευκολύνσεις που παρείχε στους Εναγόμενους αρ. 1,2 και 3 πριν την επίδοση του παρόντος Διατάγματος.
vi. Οι τράπεζες δεν χρειάζεται να εξετάζουν έκαστη αίτηση ή προτεινόμενη αίτηση περί απόσυρσης χρηματικών ποσών από τους Εναγόμενους αρ. 1, 2 και 3, νοουμένου ότι η απόσυρση φαίνεται να επιτρέπεται από αυτό το Διάταγμα.
vii. Εκτός όπως προνοείται στην παράγραφο (2) πιο κάτω, οι όροι αυτού του Διατάγματος δεν επηρεάζουν ή αφορούν οιονδήποτε εκτός της δικαιοδοσίας των Δικαστηρίων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
(1) Οι όροι αυτού του Διατάγματος επηρεάζουν τα ακόλουθα πρόσωπα τα οποία βρίσκονται σε μία χώρα ή πολιτεία εκτός της δικαιοδοσίας των Δικαστηρίων της Κυπριακής Δημοκρατίας:
a. τους Εναγόμενους αρ. 1,2 και 3 και τους αντιπρόσωπους τους, οι οποίοι διορίστηκαν δυνάμει πληρεξούσιου ή άλλως πώς.
b. Οιοδήποτε πρόσωπο, συμπεριλαμβανομένων οιουδήποτε τραπεζικού ιδρύματος ή άλλου οικονομικού οργανισμού, που
1. υπόκειται στη δικαιοδοσία αυτού του Δικαστηρίου,
2. έχει λάβει ειδοποίηση του παρόντος Διατάγματος στον τόπο διαμονής τους ή στο χώρο εργασίας του που βρίσκεται εντός της δικαιοδοσίας αυτού του Δικαστηρίου, και
3. δύναται να εμποδίσει ενέργειες ή παραλείψεις εκτός της δικαιοδοσίας αυτού του Δικαστηρίου οι οποίες αποτελούν ή βοηθούν στην παράβαση των όρων του παρόντος Διατάγματος.
(2) σε σχέση με το οποίο αυτό το Διάταγμα έχει αποφασιστεί ότι είναι εφαρμοστέο και/ή άλλως πως δεκτικό εκτέλεσης από τα Δικαστήρια μιας χώρας η οποία έχει δικαιοδοσία επί του εν λόγω προσώπου ή επί των περιουσιακών στοιχείων αυτού του προσώπου».
Η αιτήτρια θεωρεί ότι πρέπει να της δοθεί άδεια για καταχώρηση αιτήσεως προνομιακού εντάλματος λόγω του ότι κατά την έκδοση των διαταγμάτων το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού εφάρμοσε λανθασμένο μέτρο υπολογισμού των αποζημιώσεων που ενδεχομένως να δικαιούνται οι ενάγοντες αν επιτύχουν στην αγωγή. Ακόμη ότι το Δικαστήριο ενήργησε με έκδηλη πλάνη αναφορικά με την εφαρμογή του άρθρου 32 ως άνω, εφαρμόζοντας λανθασμένο μέτρο υπολογισμού των αποζημιώσεων και δεσμεύοντας ποσό ή αξία περιουσίας της αιτήτριας (εναγόμενης 1), σε βάση άλλη από την όποια δυνητική ζημιά των εναγόντων που έχει ως βάση την ενοικιαστική αξία του επίδικου ακινήτου. Ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας στη γραπτή του αγόρευση επικαλούμενος σχετική νομολογία (ειδικά την Adrian Holdings Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας (1998)1 ΑΑΔ 1836) επιχειρηματολόγησε ότι σε περιπτώσεις παράνομης επέμβασης, το μέτρο υπολογισμού είναι η ενοικιαστική αξία του ακινήτου και όχι η απώλεια άλλων εσόδων ή η απώλεια ευκαιρίας πραγματοποίησης κέρδους των εναγόντων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αιτήτρια δηλώνει ότι σε σχέση με την ίδια απόφαση έχει καταχωρήσει έφεση στις 15.11.2021 και επισυνάπτει ως τεκμήριο τη σχετική ειδοποίηση.
Εκείνο βεβαίως που θα πρέπει να καταδειχθεί σ΄αυτό το στάδιο είναι η ύπαρξη συζητήσιμης υπόθεσης ώστε το Δικαστήριο να δώσει την αιτούμενη άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσης certiorari ή prohibition. (βλ. Τhe Attorney General v. Christou (1962) CLR 129 και In Re Kakos (1985)1 CLR 250).
Δεν χρειάζεται να αναφερθούν πολλά επί της διαφοράς των διαδίκων αφού, κατά την κρίση μου, η αίτηση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Αυτά που προβάλλονται από την πλευρά της αιτήτριας αφορούν, στην ουσία, πιθανό σφάλμα ερμηνείας εκ μέρους της Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου, με αποτέλεσμα να είναι η ορθότητα που προσβάλλεται και όχι η νομιμότητα. Η επικαλούμενη λανθασμένη ερμηνεία - ακόμη και αν αυτό ίσχυε - δεν μπορεί να οδηγήσει σε επιτυχία της αίτησης. Στη Bohdjelian & Sons Ltd, πολιτική αίτηση αρ.47/20, ημερ. 20.5.2020, ECLI:CY:AD:2020:D156, ανέφερα τα ακόλουθα που θεωρώ ότι ισχύουν και εν προκειμένω:
«Είναι φανερό ότι επιδιώκεται δια της παρούσης, με το μανδύα της αίτησης για παροχή αδείας, να υποβληθεί στην ουσία «έφεση» επί της ορθότητας της απόφασης και όχι επί της νομιμότητας αυτής. Όπως είναι νομολογημένο, ακόμη και λανθασμένη ερμηνεία νόμου δεν παρέχει το βάθρο παροχής τέτοιας αδείας. (Βλ. Λειβαδιώτου πολ.αίτηση 128/19, ημερ. 22.7.2019), ECLI:CY:AD:2019:D338.
Τυχόν λανθασμένη αντίληψη του Δικαστηρίου ως προς το Νόμο ή την ερμηνεία δεν ελέγχεται με προνομιακό ένταλμα διότι η δικαιοδοσία αυτή εφαρμόζεται μόνο επί της νομιμότητας και όχι επί της ορθότητας της απόφασης (βλ. Λυσιώτης & Υιός Λτδ (αρ.2) (1996)1 Α.Α.Δ. 822 και Γεν. Εισαγγελέα, πολ.αίτηση 24/20 ημ. 10.3.2020), ECLI:CY:AD:2020:D96».
Η προσέγγιση αυτή επιδοκιμάστηκε και προσφάτως στην Αναφορικά με την αίτηση των Pafico Ltd, κ.ά. πολ.εφ.1/2021, 21.9.2021, η οποία ομοίως αφορούσε άρνηση άδειας σε σχέση με ενδιάμεση απόφαση για συντηρητικό διάταγμα. Αναφέρθηκαν τα εξής από την Ολομέλεια:
«Σε πλήρη συμφωνία με το πρωτόδικο Δικαστήριο, καταλήγουμε ότι δεν επρόκειτο για περίπτωση υπέρβασης εξουσίας ή έκδηλης νομικής πλάνης από το κατώτερο Δικαστήριο. Ό,τι πραγματικά εγειρόταν ήταν κατά πόσο η απόφαση του κατώτερου Δικαστηρίου ήταν ορθή ή εσφαλμένη. Προς διαπίστωση τούτου, το ένδικο μέσο της έφεσης, όχι μόνο ήταν διαθέσιμο στους Εφεσείοντες, όπως ορθά υπέδειξε το πρωτόδικο Δικαστήριο, αλλά ήταν και η μόνη δικονομική οδός που θα μπορούσε να επιφέρει το επιθυμητό γι΄αυτούς αποτέλεσμα».
Δεν θα συμφωνήσω με τον ευπαίδευτο συνήγορο της αιτήτριας πως, εν προκειμένω, τυγχάνουν εφαρμογής τα λεχθέντα στην απόφαση Αναφορικά με την Ελληνική Τράπεζα Δημόσια Εταιρεία Λτδ, Πολ.Αιτ. 92/18, 20.9.2018, ECLI:CY:AD:2018:D412 για τους λόγους που εξηγώ πιο πάνω.
Προσθέτως των ανωτέρω, παρατηρώ ότι η ακολουθούμενη πορεία της αιτήτριας για καταχώρηση της έφεσης εκ μέρους της, εκ των προτέρων και πρωτίστως, δεν μπορεί να οδηγήσει σε επιτυχία την παρούσα. Εκτός του ότι, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, είναι η ορθότητα που πλήττεται, η ακολουθούμενη πορεία προσλαμβάνει το χαρακτήρα υιοθέτησης πολλαπλών ένδικων μέσων κάτι που δεν είναι επιτρεπτό. Χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει στην απόφαση Christofi Bros Trading Ltd (2013)1 AAΔ 1710.
«Η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει για τον πρόσθετο λόγο ότι εμφανώς προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο προς εξέταση της ορθότητας έκδοσης του Διατάγματος αποπαγοποίησης και αυτό είναι η καταχώρηση ένστασης από τον αιτητή προς ακύρωση του Διατάγματος, διαδικασία που όπως αναφέρθηκε πιο πάνω έγινε δεκτή από τον ίδιο τον αιτητή, μέσω του συνηγόρου του και μάλιστα σε χρονική περίοδο μετά τις θερινές διακοπές ως προς τον καθορισμό ημερομηνίας για ακρόαση της αίτησης. Το επιστρεπτέο του Διατάγματος, η εμφάνιση σ' αυτό και η τροχιοδρόμηση της ακρόασης διά της καταχωρήσεως ενστάσεως, αφαιρεί το δικαίωμα του αιτητή να επιδιώκει ταυτόχρονα και τη λήψη άδειας. Πρόκειται για διπλή διαδικασία που αποβαίνει καταχρηστική και ουδόλως νομιμοποιείται ο αιτητής να προωθεί την παρούσα αίτηση διότι εμφανίστηκε υπό διαμαρτυρία στις 23.7.2013, εφόσον στη συνέχεια την αποδέχθηκε με την ετοιμότητα του να καταχωρήσει ένσταση και να ακροασθεί προς ακύρωση του διατάγματος σ' ό,τι αφορά τον ίδιο. Οι αποφάσεις που έδωσε στο Δικαστήριο ο κ. Κούτρας (Port of Melbourne Authority v. Anshun Pty Ltd [1981] HCA 45 του High Court of Australia και Καλφοπούλου (1998) 1 Α.Α.Δ. 55), δεν σχετίζονται με τη νομολογιακή θεώρηση του θέματος ότι όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο δεν μπορεί να δοθεί άδεια που είναι και η ουσία του ζητήματος εδώ. Στη Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 1) (2012) 1 Α.Α.Δ. 2499, αποφασίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι η εμφάνιση του Γενικού Εισαγγελέα στην πρωτόδικη διαδικασία με σκοπό την καταχώρηση ένστασης για την έκδοση εντάλματος κατάσχεσης στα χέρια τρίτου κατά τα οριζόμενα στο Άρθρο 77 του Κεφ. 6, αποτελούσε νόμιμο τρόπο αμφισβήτησης του εκδοθέντος εντάλματος που δεν δικαιολογούσε την παροχή άδειας για certiorari.»
Για τους λόγους που έχω εξηγήσει η αίτηση απορρίπτεται.
Τ.Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.