|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2021:A549
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ.140/2014)
6 Δεκεμβρίου, 2021
[Α. ΛΙΑΤΣΟΣ, Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
Α.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ & ΥΙΟΣ ΛΙΜΙΤΕΔ
Εφεσείoντες/Εναγόμενοι
και
FIREPRO SYSTEMS LIMITED
Εφεσίβλητοι/Eνάγοντες
_ _ _ _ _ _
Αλ.Τσιρίδης, για τους εφεσείοντες
Π.Γιωρκάτζης, για τους εφεσίβλητους
_ _ _ _ _ _
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από την Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.
----------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Ουδείς των διαδίκων δεν έμεινε ικανοποιημένος από την πολυσέλιδη απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου αποτελούμενη από 77 πυκνογραμμένες σελίδες. Οι μεν εφεσείοντες/εναγόμενοι καταχώρησαν έφεση και οι δε εφεσίβλητοι/ενάγοντες αντέφεση, αμφότερες με αρκετούς λόγους προσβολής της πρωτόδικης κρίσης.
Η αγωγή είχε ευρύ παρακλητικό. Μεγάλο φάσμα ανταξιώσεων είχε και η ανταπαίτηση. Eίναι χρήσιμο σε αυτό το στάδιο να αναφερθούμε στο μέρος των ευρημάτων που αφορά το είδος της συνεργασίας των διαδίκων και άλλα συναφή θέματα. Θα πρέπει να λεχθεί ότι κύριο αντικείμενο της συνεργασίας τους ήταν η κατασκευή πυροσβεστήρων στο εργοστάσιο των εφεσειόντων, για λογαριασμό των εφεσιβλήτων. Συγκεκριμένα, η συνεργασία αφορούσε την εκτέλεση από τους εφεσείοντες διαφόρων εργασιών που σχετίζοντο με την κατασκευή ή συναρμολόγηση ή πιστοποίηση πυροσβεστικών συστημάτων και προϊόντων. Αυτή η συνεργασία τερματίστηκε περί το Σεπτέμβρη του 2007 και το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε ότι ο τερματισμός δεν συνετελέσθη με υπαιτιότητα των εφεσειόντων. Ως αναφέρεται πρωτοδίκως, ο τερματισμός δεν ήταν αποτέλεσμα οποιασδήποτε παράβασης ουσιώδους όρου από τους εφεσείοντες, ή θεμελιώδους παράβασης. ΄Οσα οι εφεσίβλητοι επικαλούντο ως λόγους παράβασης κρίθηκαν ότι δεν είχαν στοιχειοθετηθεί και εξάλλου, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται πρωτοδίκως, η συμπεριφορά των εφεσειόντων είχε γίνει ανεκτή από τους εφεσίβλητους. Κρίθηκε επιπρόσθετα ότι ο εύλογος χρόνος προειδοποίησης θα ήταν αυτός της περιόδου των 6 μηνών, περίοδος που ήταν ουσιώδης για το θέμα των ζημιών.
΄Οσον αφορά το είδος της συνεργασίας χρήσιμο είναι να δώσουμε απόσπασμα από την πρωτόδικη απόφαση όπου συνοψίζονται κάποια επιμέρους στοιχεία.
«Η συνεργασία με τους Εναγόμενους - κύρια στοιχεία:
- Δεν έχει αμφισβητηθεί ότι το 2001 άρχισε συνεργασία των Εναγομένων με την Econite αναφορικά με πυροσβεστήρες. Δεν έχει επίσης αμφισβητηθεί ότι το 2003, όταν δηλαδή συστάθηκαν οι Ενάγοντες ως εταιρεία, οι Ενάγοντες ανέλαβαν και συνέχισαν τη συνεργασία που υπήρχε μεταξύ της Econite (η οποία αργότερα ονομάστηκε σε FirePro Cyprus Ltd) και των Εναγομένων.
- Οπότε η συνεργασία των Εναγομένων άρχισε με την Econite από το 2001 και μετέπειτα συνέχισε με τους Ενάγοντες.
- Ουδέποτε υπογράφηκε γραπτή συμφωνία. Αποτελεί κοινή θέση ότι οι Εναγόμενοι δεν δέχθηκαν να υπογράψουν συμφωνία (Τεκμήρια 13 και 57) την οποία είχαν προτείνει οι Ενάγοντες. Όμως υπήρχε προφορική συμφωνία.
- Δεν υπήρξε συνεννόηση/δεν προνοήθηκε πώς και πότε μπορούσε να τερματιστεί η συμφωνία, η οποία ήταν αορίστου διάρκειας.
- Η Econite έφερε στην Κύπρο τους Ρωσικούς πυροσβεστήρες οι οποίοι παρήγοντο στη Ρωσία και ζήτησαν από τους Εναγόμενους (αρχικά από τον κ. Α. Κωνσταντινίδη) να παράξει τους ίδιους (μερικά μοντέλα).
- Αποτελεί κοινή θέση ότι η συνεργασία αφορούσε την εκτέλεση από τους Εναγόμενους διαφόρων εργασιών που σχετίζονταν με την κατασκευή και/ή συναρμολόγηση και/ή πιστοποίηση και/ή έλεγχο των πυροσβεστικών συστημάτων και/ή προϊόντων των Εναγόντων τύπου αεροζόλ FirePro.
- Η σχετική παραγωγή, όπως περιγράφεται σε άλλο σημείο, λάμβανε χώρα στο εργοστάσιο των Εναγομένων, οι οποίοι προέβαιναν στις σχετικές εργασίες όπως αυτές περιγράφονται πιο κάτω σε άλλα σημεία κατόπιν παραγγελιών από τους Ενάγοντες.
- Όπως προκύπτει από τη μαρτυρία του Μ.Ε.2 οι Ενάγοντες και προηγουμένως η Econite για την παραγωγή προμήθευαν τους Εναγόμενους με σημαντικό μέρος των σχετικών υλικών/εξαρτημάτων όπως τα χημικά υλικά (Τεκμήριο 28 και 28Α), τον ηλεκτρικό αισθητήρα, το thermocord καθώς και άλλα μεταλλικά όπως σωλήνες, stainless, τα υλικά ψύξης και άλλα. Δεν αμφισβητήθηκε η αναφορά της Μ.Ε. 4 σε αυτό το σημείο ότι οι Ενάγοντες προμηθεύονταν τα υλικά από το εξωτερικό κυρίως από την Technolog Ρωσίας και όταν οι Ενάγοντες παραλάμβαναν τις πρώτες ύλες τις μετέφεραν κατευθείαν στο εργοστάσιο των Εναγομένων ενώ οι συναρμολογημένοι πυροσβεστήρες που έφθαναν έτοιμοι από την Technolog μεταφέρονταν αρχικά σε αποθήκη που ενοικίαζαν οι Ενάγοντες στη Λεμεσό. Οι Εναγόμενοι χρησιμοποιούσαν τον υφιστάμενο εξοπλισμό που υπήρχε στο εργοστάσιο τους και άλλο εξοπλισμό τον οποίον αγόρασαν για τον ίδιο σκοπό.
- Για την κατασκευή των Ρωσικών πυροσβεστήρων οι Ενάγοντες έδιδαν δείγματα στους Εναγόμενους (όπως π.χ. το Τεκμήριο 25 και 26).
- Επί του χημικού στοιχείου των πυροσβεστήρων (Τεκμήριο 28 και 28Α) οι Εναγόμενοι δεν προέβησαν σε οποιαδήποτε αλλαγή.
- Όπως ο ίδιος ο Μ.Ε.2 παραδέχθηκε, οι Ενάγοντες δεν ήταν ειδικοί στην κατασκευή μεταλλικών στοιχείων ενώ οι Εναγόμενοι ήταν....»
Όπως διαφαίνεται πιο πάνω, η απόδοση - επιστροφή αυτών που οι εφεσίβλητοι παρείχαν στους εφεσείοντες για την κατασκευή των πυροσβεστήρων, δηλαδή υλικά ή εξαρτήματα που προμηθεύοντο κυρίως από τη Ρωσία, αποτέλεσε σημαντικό στοιχείο της διαφοράς γιατί όπως εκρίθη, τα υλικά αυτά με τον τερματισμό, κατέχονται πλέον χωρίς δικαίωμα και θα έπρεπε να επιστραφούν στους εφεσίβλητους.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, μετά την αξιολόγηση της μαρτυρίας και τη διατύπωση ευρημάτων και συμπερασμάτων επί των επιδίκων θεμάτων που πήγαζαν από τη συμβατική σχέση των διαδίκων και τον τερματισμό της, κατέληξε ως εξής:
«ΚΑΤΑΛΗΞΗ:
Όσον αφορά την Αγωγή:
Στα πλαίσια του αιτητικού (β) και (γ) του παρακλητικού της Έκθεσης Απαίτησης:
(1) Εκδίδεται απόφαση υπέρ των Εναγόντων και εναντίον των Εναγομένων για το συνολικό ποσό των €69.420,13 πλέον νόμιμο τόκο από την καταχώρηση της αγωγής μέχρι εξόφλησης.
(2) Εκδίδεται διάταγμα με το οποίο οι Εναγόμενοι διατάσσονται εντός 50 ημερών από σήμερα να παραδώσουν στη καλύτερη δυνατή κατάσταση στους Ενάγοντες τα ακόλουθα:
- Δύο (2) ερμάρια με διπλά τοιχώματα
- Μία (1) Electronic scale Model APM-30
- Μία (1) Electronic scale AXM-3000
- Ένα (1) Digital Multimeter Model 5XP
- Calibrated weights: (α) Ένα 2 Kg, (β) Ένα 10 Kg
- Ένα (1) Portable Thermometer with build-in printer model HI 98804
- Τέσσερα (4) Thermocouples
- Ένα (1) Test Βox for explotion tests
- Ένα (1) Demonstration box
- Ένα (1) 40FT Container
Και επιπρόσθετα τα εξής:
565 τεμάχια Activator Electrical
149 τεμάχια Activator Manual
914 τεμάχια Sbk 100 gr.
5 τεμάχια Sbk 200 gr.
256 τεμάχια Sbk 500 gr.
(3) Στα πλαίσια του αιτητικού (ζ) του παρακλητικού της Έκθεσης Απαίτησης:
(α) εκδίδεται διάταγμα με το οποίο οι Εναγόμενοι ή οποιοιδήποτε αντιπρόσωποι τους απαγορεύεται να χρησιμοποιούν ή εκμεταλλεύονται με οποιοδήποτε τρόπο (πλην της παράδοσης τους προς τους Ενάγοντες) οποιαδήποτε αντικείμενα που έχουν στην κατοχή τους (είτε περιλαμβάνονται στο πιο πάνω διάταγμα είτε όχι) τα οποία (i) είχαν προηγουμένως παραδοθεί από τους Ενάγοντες στους Εναγόμενους και τα οποία (ii) εμπίπτουν στην εξής κατηγορία: Thermocord without braiding, Activator electrical, Activator manual, SBK, Aerosol Generator.
(β) εκδίδεται διάταγμα με το οποίο οι Εναγόμενοι διατάσσονται να παραδώσουν στους Ενάγοντες στην καλύτερη δυνατή κατάσταση τους πυροσβεστήρες που αναφέρονται στο Τεκμήριο 83 και τα αντικείμενα που αναφέρονται στο Τεκμήριο 87. Η παράδοση θα πρέπει να γίνει ταυτόχρονα με την πληρωμή από τους Ενάγοντες στους Εναγομένους ποσού €50.532,52 πλέον Φ.Π.Α. πλέον νόμιμο τόκο που αφορά τους πυροσβεστήρες του Τεκμηρίου 83 και του ποσού των €1.237,02 πλέον νόμιμο τόκο που αφορά τα αντικείμενα του Τεκμηρίου 87.
(4) Τα αιτητικά (α), (δ) και (ε) του παρακλητικού της Έκθεσης Απαίτησης απορρίπτονται.
Όσον αφορά την Ανταπαίτηση:
Στα πλαίσια του αιτητικού (Β) και (Η) του παρακλητικού της Ανταπαίτησης:
(1) Εκδίδεται απόφαση υπέρ των Εναγομένων και εναντίον των Εναγόντων για το ποσό των €50.532,52 πλέον Φ.Π.Α. (Λ.Κ.29.575 πλέον Φ.Π.Α.) -πλέον νόμιμο τόκο το οποίο ποσό θα είναι καταβλητέο ταυτόχρονα με την παράδοση στους Ενάγοντες των πυροσβεστήρων που αναφέρονται στο Τεκμήριο 83 στη καλύτερη δυνατή κατάσταση. Οι πυροσβεστήρες που αναφέρονται στο Τεκμήριο 83 είναι οι εξής:
440 πυροσβεστήρες FP-100
842 πυροσβεστήρες FP-200
820 πυροσβεστήρες FP-500
(2) Επιπρόσθετα εκδίδεται απόφαση υπέρ των Εναγομένων και εναντίον των Εναγόντων για το ποσό των €1.237,02 (Λ.Κ.724) πλέον νόμιμο τόκο. Το εν λόγω ποσό θα είναι καταβλητέο ταυτόχρονα με την παράδοση στους Ενάγοντες των αντικειμένων που περιέχονται στο Τεκμήριο 87, δηλαδή των εξής αντικειμένων:
6700 τεμάχια Hexagon socket Keys 2mm (allen keys)
17000 τεμάχια Cup point set screw 45H M4x8mm
(3) Επιπρόσθετα εκδίδεται απόφαση υπέρ των Εναγομένων και εναντίον των Εναγόντων για το ποσό των €665,70 πλέον νόμιμο τόκο (Λ.Κ.389,62) ως το Τεκμήριο 37.
Τα υπόλοιπα αιτητικά της Ανταπαίτησης απορρίπτονται.
(Νοείται ότι οι πυροσβεστήρες/αντικείμενα και όλα τα ποσά που αναφέρονται στις παραγράφους (1) και (2) της παρούσας απόφασης στην Ανταπαίτηση είναι τα ίδια και όχι επιπρόσθετα με αυτά που αναφέρονται στην παράγραφο (3)(β) της παρούσας απόφασης στην Αγωγή).
Έξοδα
Τα έξοδα αναφορικά με την Αγωγή επιδικάζονται υπέρ των Εναγόντων και εναντίον των Εναγομένων όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο
Τα έξοδα αναφορικά με την Ανταπαίτηση επιδικάζονται υπέρ των Εναγομένων και εναντίον των Εναγόντων όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο».
Οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες μέμφονται την πρωτόδικη απόφαση με έξι λόγους αντέφεσης, από τους οποίους προώθησαν πέντε, ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο επιδίκασε στους εφεσείοντες στο ποσό των €50.531,83 για εργασίες που έγιναν σε πυροσβεστήρες που παρέμειναν ως απόθεμα (πρώτος λόγος), (ο δεύτερος λόγος έχει εγκαταληφθεί), το εύρημα ότι οι εφεσίβλητοι θα έπρεπε να έδιναν προειδοποίηση για τον τερματισμό συνεργασίας είναι λανθασμένο (3ος λόγος) το εύρημα να μη επιδικάσει αποζημιώσεις για τις ζημιές που οι εφεσίβλητοι έχουν υποστεί από την απώλεια χρήσεως των υλικών που οι εφεσείοντες κατακρατούσαν είναι λανθασμένο, με δεδομένο δε το εύρημα ότι δεν έχουν τεθεί όλα τα σχετικά στοιχεία για επιδίκαση αποζημιώσεων, το πρωτόδικο Δικαστήριο θα έπρεπε τουλάχιστον να επιδικάσει ονομαστικές αποζημιώσεις (4ος λόγος), το εύρημα ότι οι εφεσίβλητοι δεν έχουν τεκμηριώσει με έγγραφα ότι η παραγγελία ημερομηνίας 24.10.07 για το ποσό των €24.993 δολαρίων έχει ακυρωθεί είναι λανθασμένο και λανθασμένο είναι το εύρημα ότι οι εφεσίβλητοι δεν έχουν τεκμηριώσει το γεγονός ότι εάν υλοποιείτο η παραγγελία αυτή, θα είχαν κέρδος €8,800 (5ος και 6ος λόγος).
Από την άλλη, οι εφεσείοντες-εναγόμενοι μέμφονται την απόφαση του Δικαστηρίου, επί τω ότι λανθασμένα έκρινε ότι δεν θα στηριχθεί στο ΜΥ2 (Λογιστή) ως προς τους δικούς του υπολογισμούς των συνεπειών του απροειδοποίητου τερματισμού (1ος λόγος) ότι λανθασμένα προέβη σε εύρημα ότι παρόλο που τα various moulds κ.ά. δεν βρίσκονται στην κατοχή των εφεσειόντων, οι τελευταίοι θα έπρεπε να αποζημιώσουν τους εφεσίβλητους για την αξία τους (2ος λόγος έφεσης) ότι λανθασμένα προέβη σε εύρημα ότι τα various moulds κ.λπ. βρίσκονταν στην κατοχή των εφεσειόντων πριν ή κατά τον τερματισμό (3ος λόγος) συνεπεία των πιο πάνω λαθών λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση υπέρ των εφεσιβλήτων για το ποσό των €69.420,13 (4ος λόγος).
1ος λόγος έφεσης:
Η εξέταση του 1ου λόγου έφεσης θα πρέπει να προηγηθεί καθότι αφορά θέμα μαρτυρίας. Ισχυρίζονται οι εφεσείοντες πως έσφαλε το πρωτόδικο Δικαστήριο στο να θεωρήσει πως η μαρτυρία του ΜΥ2 λογιστή Σαββίδη, εμπειρογνώμονα, δεν θα έπρεπε να υιοθετηθεί ως προς το μέρος της μαρτυρίας του για τον υπολογισμό της απώλειας ακάθαρτου κέρδους των εφεσειόντων από τον απροειδοποίητο τερματισμό. Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως το μέρος αυτό της μαρτυρίας του ΜΥ2 δεν ήταν βοηθητικό κυρίως γιατί στηριζόταν σε υποθετικούς αριθμούς. Επίσης, επειδή δεν υπολόγισε στο κόστος παραγωγής τους μισθούς διευθυντών που ασχολήθηκαν με την παραγωγή καθώς και για άλλους επιμέρους λόγους που το Δικαστήριο επιμελώς αναλύει. Οι εφεσείοντες διαφωνούν με την κρίση αυτή και υποστηρίζουν πως η επίκληση από το Δικαστήριο της αυθεντίας Αυγουστή κ.ά. ν. Ιωάννου (2005) 1Β ΑΑΔ 1998 είναι λανθασμένη. Δεν θα συμφωνήσουμε. Μελετώντας όλο το σκεπτικό και τη δοθείσα αιτιολογία στο γιατί το Δικαστήριο επέλεξε να μη βασιστεί στο μέρος αυτό της μαρτυρίας ενός εμπειρογνώμονα, έχουμε πεισθεί πως η κρίση ήταν ορθή και η αιτιολογία εμπεριστατωμένη. Ορθά δε περαιτέρω, το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέφερε ότι δεν υποχρεούτο να ακολουθήσει μαρτυρία εμπειρογνώμονα που δεν είναι τεκμηριωμένη, ακόμη και στην περίπτωση που είναι ο μόνος εμπειρογνώμονας που κατέθεσε ενώπιον του. Αυτό ακριβώς προκύπτει από την Αυγουστή, ανωτέρω, και βεβαίως δεν ήταν απαραίτητο τα περιστατικά της να ήταν τα ίδια με την κρινόμενη περίπτωση για να γίνει επίκληση της αρχής την οποία διατυπώνει. Πέραν αυτού, είναι απολύτως αποδεκτή η αποδοχή μέρους της μαρτυρίας ενός μάρτυρα εφόσον τούτο αιτιολογείται, όπως έγινε εδώ (βλ. Μιχαηλίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας Ποιν.εφ.125/17 κ.ά. 26.4.2018). Ο λόγος έφεσης 1 απορρίπτεται.
Λόγοι έφεσης 2-4:
Οι λόγοι αυτοί αντιμετωπίζονται σε ομοούσιο πλαίσιο από τους ιδίους του εφεσείοντες και το ίδιο θα πράξουμε και εμείς.
Οι συγκεκριμένοι λόγοι συναρτώνται κυρίως με το εύρημα του Δικαστηρίου ότι τα διάφορα καλούπια (moulds) αλλά και ο υπόλοιπος εξοπλισμός (cutting tools, welding machine και άλλα) δεν βρίσκονται στην κατοχή των εφεσειόντων και συνεπώς οι τελευταίοι θα πρέπει να αποζημιώσουν τους εφεσίβλητους για την αξία τους. Διατυπώνεται παράπονο ότι αφού δεν τα κατέχουν δεν αποδείχθηκε ότι ο λόγος που δεν επιστράφηκαν αφορά δική τους ευθύνη. Όμως, το πρωτόδικο Δικαστήριο προβαίνει σε συνάρτηση με αυτό του το εύρημα σε ειδικές αναφορές στη μαρτυρία και των δύο πλευρών με αρκούντως πειστικό τρόπο. Επισημαίνει σημεία της μαρτυρίας του ΜΥ1 ο οποίος αναφέρει πως η κατασκευή των πρώτων καλουπιών έγινε στο εργοστάσιο των εφεσειόντων. Περαιτέρω, γίνεται επισήμανση του περιεχομένου διαφόρων τιμολογίων που κατέθεσαν και οι δύο πλευρές.
Με όλο το σεβασμό στη θέση που εξέφρασε η πλευρά των εφεσειόντων, δεν βρίσκουμε πως το πρωτόδικο Δικαστήριο προέβη σε εναλλακτικό εύρημα γεγονότων επειδή ανέφερε πως ο συγκεκριμένος εξοπλισμός βρισκόταν στην κατοχή των εφεσειόντων πριν ή κατά τον τερματισμό. Συναφώς, προκύπτει διάρκεια στην κατοχή των αντικειμένων και είναι δια του τερματισμού που η κατακράτηση τους δεν είναι πλέον νόμιμη. Ούτε θεωρούμε πως υπήρξε παραβίαση του βάρους της απόδειξης. Σημασία έχει πως προκύπτει σαφώς από τα γεγονότα - από μαρτυρία που δεν προσβάλλεται με αμφισβήτηση - πως οι εφεσείοντες ηθελημένα παρέλειψαν να παραδώσουν τα πιο πάνω που ανήκαν στους εφεσίβλητους και τα οποία βρίσκονταν στην κατοχή τους. ΄Οσα καταγράφονται δεν μας έπεισαν πως οποιαδήποτε αντικείμενα έπαυσαν να είναι στην κατοχή τους, ούτε εξάλλου υπήρξε ισχυρισμός απώλειας ή καταστροφής τους πριν ή κατά τον τερματισμό.
Τώρα σε σχέση με το μέτρο της αποζημίωσης αναγνωρίζουμε πως υπήρχαν πολλαπλά προβλήματα απόδοσης της αξίας τους. Όμως το πρωτόδικο Δικαστήριο, εφάρμοσε ένα λογικό μέτρο αποζημίωσης συναρτώμενο με το κόστος αντικατάστασης τους και αιτιολόγησε επαρκώς τη μεθοδολογία του. Το ίδιο έπραξε για το σύνολο του ποσού των αποζημιώσεων. Δεν έχουμε πεισθεί ότι πρέπει να επέμβουμε. Συνεπώς και οι λόγοι έφεσης 2-4 απορρίπτονται.
Προχωρούμε με την εξέταση των λόγων αντέφεσης. Θα ξεκινήσουμε με το λόγο 1.
Λόγος αντέφεσης 1:
Όπως ελέχθη, δια του λόγου αυτού, οι εφεσίβλητοι αμφισβητούν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης να επιδικάσει στους εφεσείοντες το ποσό των €50.532,52 ως αποζημίωση για εργασίες σε πυροσβεστήρες που παρέμειναν ως απόθεμα.
Αφού η σύμβαση ήταν αορίστου χρόνου και οι δεσμεύσεις των εφεσιβλήτων για αγορά πυροσβεστήρων ήσαν ζώσες, έπεται πως ήταν λογικά αναμενόμενο οι εφεσείοντες να προσυναρμολογούν πυροσβεστήρες ώστε να είναι σε ετοιμότητα παράδοσης τους. Αυτό συσχετίστηκε πρωτοδίκως με εξυπακοούμενο σχετικό όρο ενόψει της φύσεως της συνεργασίας. Λόγω δε του ότι δεν εδόθη προειδοποίηση τερματισμού από τους εφεσίβλητους, οι εφεσείοντες βρέθηκαν με ημισυναρμολογουμένους πυροσβεστήρες τους οποίους για περιορισμό της ζημιάς συναρμολόγησαν πλήρως. Συνεπώς, λόγω της έκδοσης του διατάγματος παράδοσης των πυροσβεστήρων θα πρέπει να καταβάλουν το κόστος. Οι ίδιοι οι εφεσίβλητοι αρνήθηκαν την πώληση τους στην ελεύθερη αγορά. (βλ. σελ.55 των πρακτικών).
Θεωρούμε ορθή την κρίση και κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου να επιδικάσει αποζημίωση ίση με το κόστος κατασκευής τους, ώστε οι εφεσίβλητοι να μην πλουτίσουν αδικαιολόγητα και οι εφεσείοντες να πληρωθούν για εργασία που έγινε.
΄Επεται ότι ο λόγος αντέφεσης 1 απορρίπτεται.
Λόγος αντέφεσης 3:
Ο λόγος αυτός θεωρούμε ότι είναι εντελώς αβάσιμος. Το ότι στη συμφωνία των διαδίκων δεν περιλαμβανόταν οποιοσδήποτε όρος για τερματισμό, τούτο δεν σημαίνει πως το Δικαστήριο δεν είχε την ευθύνη και το καθήκον να κρίνει ποιος ήταν ο εύλογος χρόνος τερματισμού. Ειδικά, σε μια μακροχρόνια συνεργασία, όπως η παρούσα. Το αντίθετο θα ήταν λανθασμένο. Σε σύμβαση αορίστου διαρκείας όπου δεν υπάρχει όρος για τερματισμό, θεωρείται ότι υφίσταται εξυπακουόμενος όρος ότι ο τερματισμός μπορεί να γίνει με εύλογη προειδοποίηση η οποία κρίνεται με βάση τα ειδικά περιστατικά της υπόθεσης. (Βλ. Chitty on Contracts 28th ed. vol.1 p.655, όπου αναφέρεται: "Implied term as to duration of contract. A contract which contains no express provision for its determination may yet be determined by reasonable notice on the part of one or both of the parties. The question whether a contract can be determined in this way is often said to depend upon the implication of a term, although it is probably better to regard it as depending upon the true construction of the agreement". Και Martin-Baker Aircraft Co Ltd ν. Canadian Flight Equipment Ltd (1955)2 All E.R. 722 και Κώστας Καρατσή ν. Doritis Μakaroni Factory Ltd (2001)1(A) ΑΑΔ 258)
Λόγος αντέφεσης 4:
Eπίσης κρίνουμε αστήρικτο το λόγο αντέφεσης 4. Αφού εν προκειμένω το πρωτόδικο Δικαστήριο απέδωσε κάποιου άλλου είδους θεραπεία στους εφεσίβλητους, δεν ήταν αναγκαία η επιδίκαση ονομαστικών αποζημιώσεων ως η θέση των εφεσιβλήτων.
Λόγος αντέφεσης 5 και 6:
Οι λόγοι αυτοί αφορούν μια παραγγελία που οι εφεσίβλητοι ισχυρίζοντο ότι ακυρώθηκε με συνέπεια απώλεια κέρδους.
΄Εχουμε μελετήσει το σχετικό μέρος της απόφασης υπό το πρίσμα των θέσεων των δύο πλευρών. Θεωρούμε ότι ο λόγος αυτός συναρτάται με τη μη θετική κατάταξη του ΜΕ1 - κάτι που δεν προσβάλλεται. Δεν πείσθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι η συγκεκριμένη παραγγελία ακυρώθηκε. Ειδικά στην απουσία προσκόμισης γραπτής τέτοιας εντολής. Και συνεπώς, ορθά δεν δέχθηκε απώλεια κέρδους εκ της ακύρωσης. Απορρίπτονται και οι λόγοι αντέφεσης 5 και 6.
Κατάληξη:
Για τους λόγους που έχουμε εξηγήσει θεωρούμε ότι η έφεση και η αντέφεση θα πρέπει να απορριφθούν συλλήβδην και απορρίπτονται.
Ενόψει της κοινής αποτυχίας, ο κάθε διάδικος θα είναι υπόλογος για τα δικά του έξοδα.
Α.ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
Δ.ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.