|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:D455
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 136/2021)
12 Οκτωβρίου, 2021
[Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, (Ν. 33/1964) ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ XXX KUMAR ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟ 14/60, ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ 1964 ΜΕΧΡΙ 1991, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε., ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2013/33/ΕΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΑΙΤΗΤΗΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ-
1) ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
2) ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΝ XXX KUMAR ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 11 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 5(1) ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε., ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9ΣΤ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 8 ΚΑΙ 9 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2013/33/ΕΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
----------------------------
Παναγιώτης Γιάννακκας, για Μ. Ροδοσθένους,
Αντρέας Δημητρίου μαζί με Ραφαήλ Χρυσάνθου, για τη Δημοκρατία, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα
---------------------------
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ο Αιτητής με την υπό κρίση αίτηση αιτείται την έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Habeas corpus με το οποίο να κηρύσσεται η διάρκεια της κράτησης του παράνομη. Διατείνεται ότι εφόσον είτε υπό την ιδιότητα του ως αιτητής ασύλου είτε για σκοπούς απέλασης, η κράτηση του θα πρέπει να έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και σε καμμιά περίπτωση να μην ξεπερνά τους έξι μήνες, στην περίπτωση του όμως δεν τηρήθηκε η προθεσμία αυτή. Προβάλλει ότι, δεν λαμβάνονται πραγματικές ενέργειες για σκοπούς απέλασης του με το δικαιολογητικό ότι δεν συνεργάζεται και δεν επιτρέπονται πτήσεις προς την Ινδία λόγω της πανδημίας του κορωνοιού.
Ο Αιτητής στη βάση των γεγονότων που προκύπτουν από τις Ένορκες Δηλώσεις που συνοδεύουν την αίτηση και ένσταση και τα επισυναπτόμενα σ' αυτές έγγραφα, που δεν αμφισβητούνται, είναι υπήκοος Ινδίας και αφίχθηκε στις 12/2/2017 στην Κυπριακή Δημοκρατία με άδεια εργασίας ως εργάτης. Στις 23/5/2018 προέκυψε εργατική διαφορά με τον εργοδότη του καθότι ο τελευταίος δεν του κατέβαλλε το συμφωνημένο μισθό και του δόθηκε το δικαίωμα να εξεύρει νέο εργοδότη. Στις 17/5/2019 το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης ενέκρινε αίτημα της εταιρείας Chr Peyia Laundry ημερομηνίας 3/7/2018, για εργοδότηση του Αιτητή.
Στις 9/10/2019 ο Αιτητής προσήλθε στην Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Πάφου παραπονούμενος ότι δεν είχε τόπο διαμονής και χρήματα, όπου μετά από διερεύνηση διαφάνηκε ότι δεν είχε εγκριθεί το συμβόλαιο εργασίας με την πιο πάνω εταιρεία από το Γραφείο Εργασίας στη Λευκωσία. Ως αποτέλεσμα, ο Αιτητής συνελήφθη για παράνομη παραμονή στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας και τέθηκε υπό κράτηση. Την ίδια μέρα εκδόθηκε απόφαση επιστροφής του Αιτητή στη χώρα του την οποία παρέλαβε ιδιοχείρως αυθημερόν. Του δόθηκε δε χρονικό περιθώριο 60 ημερών για να διευθετήσει την αναχώρηση του και αφέθηκε ελεύθερος. Στις 18/5/2020 ο Αιτητής συνελήφθηκε στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας - Λεμεσού για παράνομη παραμονή και την ίδια μέρα εκδόθηκαν εναντίον του διατάγματα κράτησης και απέλασης του, σύμφωνα με το άρθρο 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου. Στις 13/6/2020 ο Αιτητής, μέσω επιστολής της δικηγόρου του ημερομηνίας 13/6/2020, ζήτησε από το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης να αφεθεί ελεύθερος και να του δοθεί άδεια παραμονής και εργασίας στην Κύπρο. Το αίτημα του αυτό απορρίφθηκε από το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης με την επιστολή του ημερομηνίας 21/8/2020, λόγω της μακρόχρονης παράνομης παραμονής του στην Κύπρο. Ακολούθησε στη συνέχεια στις 22/4/2021 αίτημα διεθνούς προστασίας οπότε εκδόθηκε στις 27/4/2021 νέο διάταγμα κράτησης δυνάμει του Άρθρου 9ΣΤ(2) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 (Ν.6(Ι)/2000) το οποίο του επιδόθηκε αυθημερόν και ιδιοχείρως. Το διάταγμα κράτησης δε που εκδόθηκε στις 18/5/2020 ακυρώθηκε ενώ το διάταγμα απέλασης ανεστάλη. Με απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 6/5/2021 το αίτημα του Αιτητή για διεθνή προστασία απορρίφθηκε. Κατά της απόφασης αυτής ο Αιτητής στις 4/6/2021 καταχώρησε την πρσφυγή αρ. 3356/2021 ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας, η οποία εκκρεμεί. Ο Αιτητής προέβη επίσης και σε άλλα διαβήματα ξεκινώντας με την καταχώρηση στις 6/5/2021 αίτησης για παροχή δωρεάν νομικής αρωγής, προς το σκοπό καταχώρησης προσφυγής στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας κατά του διατάγματος κράτησης του ημερομηνίας 27/4/2021, η οποία εγκρίθηκε στις 10/5/2021. Ακολούθησε στη συνέχεια η καταχώρηση της προσφυγής με αριθμό 65/2021 στο ίδιο Δικαστήριο προσβάλλοντας το διάταγμα κράτησης ημερομηνίας 27/4/2021, που εκδόθηκε στη βάση του άρθρου 9ΣΤ(2) του περί Προσφύγων Νόμου, που απορρίφθηκε στις 8/6/2021.
Κύριος άξονας των εισηγήσεων του Αιτητή είναι ότι η κράτηση του, δηλαδή από τις 18/5/2020 υπερβαίνει του αναγκαίου χρόνου για απέλαση του, κατά παράβαση των διατάξεων των Άρθρων 18ΠΣΤ του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, ΚΕΦ.105, του Άρθρου 9ΣΤ(4) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000 (Ν.6(Ι)/2000), του άρθρου 5(1)(στ) της ΕΣΔΑ και των άρθρων 8 και 9 (1) και (2) της Οδηγίας 2013/33/ΕΕ και του άρθρου 15 της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ, χωρίς μάλιστα να τύχει επανεξέτασης το θέμα του εύλογου και της αναγκαιότητας συνέχισης της.
Στην αντίπερα όχθη η Δημοκρατία υποστήριξε τη νομιμότητα και τη διάρκεια της κράτησης του Αιτητή δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι αυτός εξακολουθεί να θεωρείται αιτητής διεθνούς προστασίας, εφόσον εκκρεμεί προς εξέταση στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας η υπ' αρ. 3356/2021 προσφυγή του, η οποία προσβάλλει τη νομιμότητα της απορριπτικής απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, ημερομηνίας 6/5/2021. Προτάσσει δε ότι η συνεχιζόμενη κράτηση του αιτητή δεν οφείλεται σε ολιγωρία και/ή καθυστέρηση από πλευράς των καθ' ων η αίτηση, αλλά είναι αποτέλεσμα αφ' ενός μεν της εκκρεμότητας της υπ' αριθμό 3356/2021 προσφυγής του και αφ' ετέρου της μη συνεργασίας του ιδίου. Ήγειρε επίσης και θέμα μη νομιμοποίησης του Αιτητή στην καταχώρηση της παρούσας αίτησης εφόσον με αυτή επιδιώκει ουσιαστικά τον έλεγχο της νομιμότητας των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, που μόνο με προσφυγή στη βάση του Άρθρου 146 του Συντάγματος μπορούν να ελεγχθούν.
Στην υπόθεση xxx xxx xxx Fasel ν. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω 1. Αρχηγού Αστυνομίας, 2. Υπουργού Εσωτερικών, Πολιτική Έφεση 236/2015, ημερ. 31/3/2016 αναφέρθηκαν τα εξής ως προς τη σημασία του Habeas Corpus:
«Όπως είναι καλά γνωστό το προνομιακό ένταλμα της φύσεως Habeas Corpus ad subjiciendum διασφαλίζει την ελευθερία του ατόμου. Όπως αναφέρθηκε στην xxx Χ'Σάββας (1993) 1 Α.Α.Δ. «Το Habeas Corpus ad subjiciendum είναι προνομιακή διαδικασία για τη διασφάλιση της ελευθερίας του πολίτη. Παρέχει αποτελεσματικό μέσο άμεσης απελευθέρωσης από παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε στη φυλακή, είτε σε ιδιωτικό χώρο, από Αρχή ή ιδιώτη. Απαραίτητη προϋπόθεση δι' έκδοση του εντάλματος η απόδειξη, εκ μέρους του αιτούντος, του παράνομου της κράτησης ή φυλάκισης (Βλέπε Καρφοπούλου (1998) 1 Α.Α.Δ. 55).»
Έχω εξετάσει με προσοχή τις εκατέρωθεν εισηγήσεις και επιχειρήματα υπό το φως της σχετικής νομοθεσίας και νομολογίας, σε συνάρτηση με ό,τι τέθηκε ενώπιον μου με την αίτηση και ένσταση και τα συνοδευτικά έγγραφα.
Από τα ενώπιον μου στοιχεία είναι φανερό ότι οι καθ' ων η αίτηση ενέταξαν το διάταγμα κράτησης του Αιτητή ημερομηνίας 27/4/2021 στις πρόνοιες του Άρθρου 9ΣΤ(2)(δ) του περί Προσφύγων Νόμου, η νομιμότητα του οποίου κρίθηκε στα πλαίσια της προσφυγής με αριθμό 65/2021 στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας, με την απόφαση του ημερομηνίας 8/6/2021.
Συνεπώς δεν μπορεί να ελεγχθεί εκ νέου η νομιμότητα του και μάλιστα στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας όπως στην ουσία καλεί το Δικαστήριο να πράξει, ο Αιτητής. Το ίδιο ισχύει και για την εισήγηση ως προς το διάταγμα κράτησης ημερομηνίας 18/5/2020. Σημειώνεται ότι αρχικά ο Αιτητής τέθηκε υπό κράτηση στις 18/5/2020, λόγω του κινδύνου διαφυγής και παρεμπόδισης της διαδικασίας απομάκρυνσης του ενόψει του μεγάλου χρόνου της παράνομης παραμονής του στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, στη βάση του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, ΚΕΦ. 105, Άρθρο 18ΠΣΤ (βλ. Τεκμήριο 9 της ένστασης) και στις 27/4/2021 εφόσον θεωρήθηκε ότι η υποβολή αίτησης διεθνούς προστασίας αποσκοπούσε ουσιαστικά στην καθυστέρηση της επιστροφής σε συνάρτηση με το γεγονός της μη συμμόρφωσης του με προηγούμενη απόφαση επιστροφής, στην βάση του Άρθρου 9ΣΤ του περί Προσφύγων Νόμου (βλ. Τεκμήριο 12 της ένστασης).
Το παρόν Δικαστήριο περιορίζεται στον έλεγχο κατά πόσο η κράτηση κατέστη στην πορεία παράνομη λόγω αδικαιολόγητης παράτασης.
Το Άρθρο 18ΠΣΤ(5)(α) του ΚΕΦ. 105 προνοεί ότι η διάρκεια της κράτησης στη βάση του Άρθρου 18ΠΣΤ ελέγχεται με αίτηση habeas corpus, σε αντίθεση με τον έλεγχο που διενεργείται με βάση το Άρθρο 18 ΠΣΤ (3)(α) που αφορά αυτό καθαυτό το διάταγμα κράτησης, που υπόκειται σε προσφυγή.
Όπως αναφέρθηκε στην Αίτηση του xxx xxx xxx Taghi Πολιτική Αίτηση 12/2016, ημερομηνίας 25/2/2016:
«Οι δύο διαδικασίες, όπως έχει υποδειχθεί στις xxx Bochorishvili (2012) 1 A.A.Δ. 806, xxx xxx Marcelino [2012] 1 Α.Α.Δ. 2747 και xxx Shuying v. Δημοκρατίας [2012] 1 Α.Α.Δ. 2725, είναι στην ουσία συμπληρωματικές η μια της άλλης, στοχεύοντας στον έλεγχο της νομιμότητας της κράτησης και στην εφαρμογή της Οδηγίας, είτε στο ιδιωτικό, είτε στο δημόσιο δίκαιο. Εφόσον ο Αιτητής επιθυμεί να ελέγξει το νόμιμο της κράτησης του υπό το φως του συνόλου της διάρκειας της κράτησης, η ενδεδειγμένη θεραπεία είναι η καταχώριση Habeas Corpus. Δεν μπορεί να εξαναγκάζεται να καταχωρεί προσφυγή κατά της παράτασης της κράτησης ως διοικητικής πράξης, εφόσον η προσφυγή καταχωρείται κατά του αρχικού ή και επόμενου διατάγματος κράτησης. Το τυχόν παράνομο όμως του συνεχούς της κράτησης ελέγχεται αποτελεσματικά μόνο στο πλαίσιο της αίτησης Habeas Corpus, (xxx xxx Khlaief (Αρ.1) (2003) 1 Α.Α.Δ. 1402).»
Στην υπόθεση Αναφορικά με την αίτηση του xxx Todorovic (2013) 1 A.A.Δ. 2578 αναφέρθηκαν τα εξής ως προς την εμβέλεια του άρθρου 18ΠΣΤ, τα οποία υιοθετήθηκαν στην μεταγενέστερη Αίτηση του xxx xxx xxx Matry (2014) 1A A.A.Δ. 266:
Η αίτηση αφορά τη διάρκεια της κράτησης του Αιτητή. Το νομικό πλαίσιο έχει πρόσφατα διαφοροποιηθεί. Το έχω συνοψίσει στην Re xxx Yousef (2013) 1 Α.Α.Δ. 108 και το επαναλαμβάνω. Με τον τροποποιητικό Νόμο 153(Ι)/11, εισήχθη το Άρθρο 18ΠΣΤ, ώστε να εναρμονιστεί η κυπριακή νομοθεσία με το Άρθρο 15 της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ. Με τις νέες εναρμονιστικές πρόνοιες, τέθηκαν, μεταξύ άλλων, περιορισμοί αναφορικά με τη διάρκεια της κράτησης υπηκόου τρίτης χώρας υποκείμενου σε διαδικασίες επιστροφής. Σύμφωνα με το εδάφιο (7) του Άρθρου 18ΠΣΤ του Νόμου, η κράτηση για σκοπούς απομάκρυνσης δεν πρέπει να υπερβαίνει τους έξι μήνες. Βάσει του εδαφίου (8) του πιο πάνω άρθρου, ο Υπουργός Εσωτερικών δεν δύναται να παρατείνει το διάστημα των έξι μηνών, παρά μόνο για περιορισμένο χρόνο που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες, στις περιπτώσεις που «παρ' όλες τις εύλογες προσπάθειες, η επιχείρηση απομάκρυνσης είναι πιθανόν να διαρκέσει περισσότερο επειδή (α) ο συγκεκριμένος υπήκοος της τρίτης χώρας αρνείται να συνεργαστεί ή (β) καθυστερεί η λήψη αναγκαίων εγγράφων από τρίτες χώρες.» (βλ. Shuying v. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (2012) 1 Α.Α.Δ. 2725).»
Επίσης στην υπόθεση Fasel (ανωτέρω) τονίστηκαν τα εξής:
«Θα προσθέταμε σ΄ αυτά, στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης, ότι ακριβώς η παράταση της κράτησης του Εφεσείοντα οφείλεται στις δικές του ενέργειες και μόνο. Δεν είναι δηλαδή δυνατόν ν' αποδίδεται η παράταση της κράτησης του Εφεσείοντα στους Εφεσίβλητους επειδή αυτοί ανέστειλαν την εκτέλεση της απέλασης λόγω της εκκρεμοδικίας των αλλεπάλληλων διοικητικών και δικαστικών διαβημάτων που αυτός προβαίνει. Είναι μεν δικαίωμα του η λήψη των μέτρων αυτών - εφόσον το επιθυμεί - όμως ο χρόνος που απαιτείται για διεκπεραίωση τους δεν μπορεί να αποδίδεται στους Καθ΄ ων η Αίτηση»
Είναι γνωστή η νομολογιακή αρχή ότι η διάρκεια των διαδικασιών απέλασης όπως επίσης και ο καθορισμός της εύλογης περιόδου κράτησης προς το σκοπό απέλασης, εξαρτώνται αποκλειστικά από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης.
Στην παρούσα περίπτωση από τη στιγμή σύλληψης του Αιτητή στις 18/5/2020 για παράνομη παραμονή στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας και έκδοσης εναντίον του διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, υπεβλήθησαν διάφορα διαβήματα από πλευράς του, όπως αίτημα να του δοθεί άδεια παραμονής και εργασίας. Ακολούθησαν τα γεγονότα της πανδημίας όπου υπήρξε διακοπή των πτήσεων προς την Ινδία. Κατά το διάστημα αυτό ο Αιτητής δεν συνεργάζετο με τις αρμόδιες αρχές, σύμφωνα με τις εισηγήσεις των αρμοδίων λειτουργών που είναι τεκμήρια στην ένσταση. Περαιτέρω ακολούθησε αίτημα του για διεθνή προστασία στις 22/4/2021, που απορρίφθηκε στις 27/4/2021, από την Υπηρεσία Ασύλου. Εκκρεμεί δε η προσφυγή του κατά της απορριπτικής απόφασης, ημερομηνίας 27/4/2021, στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας που εμποδίζει την εκτέλεση του διατάγματος απέλασης μέχρι τη λήψη τελικής απόφασης. Τυχόν άμεση απέλαση του ενδεχομένως να έθετε τους καθ' ων η αίτηση σε κατηγορία παραβάσεως των δικαιωμάτων του ως αιτητή πολιτικού ασύλου.
Ενόψει όλων των πιο πάνω, συνολικά ιδωμένη η διάρκεια κράτησης δηλαδή από τις 18/5/2020, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αδικαιολόγητη ή μη εύλογη. Ούτε μπορεί να θεωρηθεί ότι υπήρξε εγκατάλειψη του σκοπού της απέλασης, ως η εισήγηση του Αιτητή.
Ο ίδιος με τα διαβήματα που έλαβε κατά τη διάρκεια της κράτησης του που εμπόδιζαν και εξακολουθούν να εμποδίζουν την απέλαση του, συνακόλουθα συνέτειναν στην παράταση της κράτησης.
Από τα ενώπιον μου στοιχεία και συγκεκριμένα τις εισηγήσεις του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης διαφαίνεται ότι σε τακτά χρονικά διαστήματα γινόταν επανεξέταση του διατάγματος της κράτησης, αλλά ενόψει του ιστορικού παραμονής του Αιτητή του στην Κύπρο και ιδιαίτερα του χρόνου που υπέβαλε αίτηση για διεθνή προστασία δηλαδή μετά τέσσερα χρόνια από την άφιξη του στην Κύπρο και μάλιστα μετά την σύλληψη του που, σύμφωνα με τις εισηγήσεις των αρμοδίων λειτουργών, υποδηλοί την πρόθεση του να καθυστερήσει η και να εμποδίσει την επιστροφή του στην Ινδία και με υπαρκτό τον κίνδυνο διαφυγής του, δεν υπήρχαν περιθώρια για εφαρμογή εναλλακτικών αντί της κράτησης μέτρων.
Στη βάση των πιο πάνω κρίνω ότι από τα στοιχεία ενώπιον μου δεν προκύπτει εγκατάλειψη του σκοπού κράτησης του Αιτητή ενώ η κράτηση του εξακολουθεί να είναι αναγκαία προς το σκοπό που καθορίζει το Άρθρο 9ΣΤ(2)(δ) του περί Προσφύγων Νόμου.
Συνεπώς η αίτηση κρίνεται αβάσιμη και απορρίπτεται.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
/Α.Λ.Ο.