|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:D416
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση αρ. 190/2021)
30 Σεπτεμβρίου, 2021
[Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ XXX XXX ΑΘΗΑΙΝΙΤΗ (Α.Τ. XXXXXX) ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI,
KAI
---------------------------------
Σ. Κώστα με Κ. Κύζη (κα) και Χλ. Αμερικάνου (κα) για Στ. Αμερικάνος & Σία ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.
--------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Δοθείσα Αυθημερόν)
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.: Καταχωρίστηκε εκ μέρους της Gordian Holdings Ltd στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας η Αγωγή αρ. 3298/2006 στην οποία ο Αιτητής ήταν Εναγόμενος 5. Είχε δε εναχθεί ως εγγυητής σε συμφωνία πιστωτικών διευκολύνσεων που χορηγήθηκαν σε άλλο πρόσωπο. Στις 11.3.2010 εξεδόθη ερήμην του, ως αναφέρει, απόφαση εναντίον του. Στις 23.9.2019 καταχώρισε στα πλαίσια της πιο πάνω αγωγής, αίτηση για παραμερισμό της εν λόγω απόφασης. Έλαβε χώρα ακροαματική διαδικασία στην παρουσία και των δύο πλευρών, και το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στις 7.9.2021 εξέδωσε την προσβαλλόμενη, με την παρούσα διαδικασία, απόφαση του.
Με την υπό εκδίκαση Μονομερή Αίτηση, ημερ. 27.9.2021, ο Αιτητής αξιώνει:
«Άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώρηση Αίτησης με Κλήση για την Έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari για μεταφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο με σκοπό την ακύρωση της απόφασης ημερομηνίας 07/9/2021 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που εκδόθηκε επί της αίτησης ημ. 29/3/2019 η οποία καταχωρήθηκε από τον Αιτητή στην αγωγή 3298/2006 για παραμερισμό της απόφασης που εκδόθηκε εναντίον του την 11/3/2010 και υπέρ της Ενάγουσας (Gordian Holdings Ltd) στην πιο πάνω αγωγή, εφεξής αναφερόμενη ως η («Αίτηση Παραμερισμού»)»
Η Αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση του ίδιου του Αιτητή ενώ στην Αίτηση επισυνάπτεται και σχετική Έκθεση. Ουσιαστικά ο Αιτητής θεωρεί (α) ότι υπάρχει εμφανές νομικό σφάλμα στην απόφαση ημερ. 7.9.2021 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας «. καθότι το Κατώτερο Δικαστήριο ενήργησε υπό νομική πλάνη και εντελώς μηχανικά και/ή κατά παράβαση των Κανόνων Φυσικής Δικαιοσύνης, και (β) ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις που συνηγορούν υπέρ της έκδοσης της αιτούμενης θεραπείας, και τούτο γιατί «. εάν δεν ακυρωθεί άμεσα η εκδοθείσα απόφαση ημερ. 7.9.2021 βάσει της οποίας δεν παραμερίστηκε η απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 11.3.2010, τότε ο Αιτητής θα βρεθεί αντιμέτωπος με μέτρα εκτέλεσης προς εξόφληση ενός χρέους το οποίο προκύπτει από την έκδοση μιας εξόφθαλμα παράνομης απόφασης». Υπήρχε και θέση εκ μέρους του Αιτητή ότι δεν υπάρχει άλλο ένδικο μέσο, η οποία όμως, ορθά, απεσύρθη.
Έχω θέσει ενώπιον μου τα όσα ανέφεραν σήμερα οι ευπαίδευτοι συνήγοροι με την ικανή αγόρευση τους. Ουκ ολίγες φορές έχει λεχθεί ότι η έκδοση προνομιακών ενταλμάτων δεν λειτουργεί ως υποκατάστατο της έφεσης ή άλλων ένδικων μέσων (Αναφορικά με την Αίτηση του Μιτέλα, Πολιτική Έφεση αρ. 43/19, απόφαση ημερ. 2.4.2019, ECLI:CY:AD:2019:A121).
Εδώ, το Κατώτερο Δικαστήριο εξέτασε θέματα τα οποία ενέπιπταν στη δικαιοδοσία του. Αφού άκουσε και τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη κατέληξε ότι η Αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί «. ως νομικά αστήριχτη και ως εκπρόθεσμη». Η ορθότητα της απόφασης του δεν ελέγχεται με την παρούσα διαδικασία. Με άλλα λόγια, δεν εξετάζεται τώρα εάν το Κατώτερο Δικαστήριο ορθά ή λανθασμένα έκρινε ότι δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για τον παραμερισμό της προσβαλλόμενης απόφασης. Ως ελέχθη, ο Αιτητής έχει στη διάθεση του το ένδικο μέσο της έφεσης με το οποίο μπορεί να επικαλεστεί τους ίδιους λόγους που τώρα επικαλείται για να του δοθεί η αιτούμενη άδεια. Αυτό το παραδέχθηκαν με ειλικρίνεια και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του.
Παρόμοια θέμα εξετάστηκαν πρόσφατα στην Πολιτική Έφεση αρ. 1/2021, Αναφορικά με την Αίτηση των Pafico Ltd κ.α., για χορήγηση άδειας καταχώρισης Αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, απόφαση ημερ. 21.9.2021. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:
«Σε πλήρη συμφωνία με το πρωτόδικο Δικαστήριο, καταλήγουμε ότι δεν επρόκειτο για περίπτωση υπέρβασης εξουσίας ή έκδηλης νομικής πλάνης από το κατώτερο Δικαστήριο. Ό,τι πραγματικά εγειρόταν ήταν κατά πόσο η απόφαση του κατώτερου Δικαστηρίου ήταν ορθή ή εσφαλμένη. Προς διαπίστωση τούτου, το ένδικο μέσο της έφεσης, όχι μόνο ήταν διαθέσιμο στους Εφεσείοντες, όπως ορθά υπέδειξε το πρωτόδικο Δικαστήριο, αλλά ήταν και η μόνη δικονομική οδός που θα μπορούσε να επιφέρει το επιθυμητό γι΄αυτούς αποτέλεσμα.»
Εν κατακλείδι, δεν έχω ικανοποιηθεί ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση και/ή συζητήσιμο θέμα (Ανθίμου (1991) 1 ΑΑΔ, 41, 48). Ούτε έχω ικανοποιηθεί ότι ο Αιτητής, με τα όσα έχει αναφέρει πιο πάνω, έχει καταδείξει τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας (Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.α. (2012) 1(Α) ΑΑΔ, 878).
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/ΕΑΠ.