|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:A428
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση Αρ. Ε214/19
29 Σεπτεμβρίου, 2021
[Π. ΠΑΝΑΓΗ, Π., Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ., Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.]
ΜΕΤΑΞΥ:
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
Εφεσειόντων/Εναγόμενων
ΚΑΙ
ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ Γ. ΣΥΚΟΠΕΤΡΙΤΗΣ ΛΙΜΙΤΕΔ
Εφεσίβλητων/Εναγόντων
.......
Αίτηση Εφεσειόντων ημερομηνίας 30.3.21
για Αναστολή Εκτέλεσης Απόφασης
Γ. Κωνσταντινίδης, για Γιάννης Κωνσταντινίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για Εφεσείοντες/Αιτητές
Κ. Λιασίδου (κα), για Ανδρέας Κονναρής ΔΕΠΕ, για Εφεσίβλητους/Καθ' ων η Αίτηση.
......
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Ν.Γ. Σάντη.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.: Εκκρεμούσης της έφεσης οι Εφεσείοντες/Εναγόμενοι («οι Αιτητές»), καταχώρισαν την κρινόμενη αίτηση βάσει της Δ.35θθ18-19 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών («η Αίτηση») αποβλέποντας (με το αιτητικό Α), στην έκδοση διατάγματος αναστολής εκτέλεσης της απόφασης ημερομηνίας 13.11.19 στην αγωγή 113/18 («η Πρωτόδικη Απόφαση») «. μέχρι την εκδίκαση και έκδοση απόφασης στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο έφεση και/ή μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου». Η Πρωτόδικη Απόφαση εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού («το Πρωτόδικο Δικαστήριο») σε διά κλήσεως αίτηση των Εφεσίβλητων/Εναγόντων ημερομηνίας 14.11.18 («οι Καθ' ων η Αίτηση»), για έκδοση συνοπτικής απόφασης εναντίον των Αιτητών με βάση την Δ.18Θ1 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών («η Αίτηση για Συνοπτική Απόφαση»).
Με την Πρωτόδικη Απόφαση - η οποία προσβάλλεται με πέντε λόγους έφεσης - οι Αιτητές διατάχθηκαν όπως καταβάλουν προς τους Καθ' ων η Αίτηση ποσό €280.343,70 «. ως εκκαθαρισμένο οφειλόμενο ποσό για καθυστερημένα και οφειλόμενα ενοίκια μέχρι την 23.10.19 . με νόμιμο τόκο από της ημερομηνίας έγερσης της αγωγής ήτοι την 16.01.2018 μέχρι εξοφλήσεως .», συν έξοδα.
Η Αίτηση καταχωρίστηκε δυνάμει και της Δ.35θ18 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών, έπειτα από διά απόφασης απόρριψη ανάλογης αίτησης από το Πρωτόδικο Δικαστήριο την 18.11.20, υπό διαφορετική σύνθεση («η Πρωτόδικη Απόφαση για Αναστολή»), από την οποία δεν δεσμευόμαστε διότι εξετάζουμε την Αίτηση πρωτογενώς (βλ. Μιχαήλ και Άλλου ν Α/Φοί Πούλλου Λτδ (Αρ. 1) (2001) 1(Α) ΑΑΔ 438, 440-441).
Το μαρτυριακό υπόβαθρο στο οποίο εδράζεται η Αίτηση, ξεδιπλώνεται σε εκεί συνημμένη ένορκη δήλωση υπαλλήλου των Αιτητών xxx Xόππα, στην οποία αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής τα οποία θεωρούμε πως, στην πρωτότυπη μορφή με την οποία θα τα παρουσιάσουμε, θα επικουρήσουν στην καλύτερη κατανόηση των όσων ακολουθούν (με την περικοπή όπως και όλες τις υπόλοιπες στο ανά χείρας κείμενο να παρατίθενται αυτουσίως):
«.........................................
7. Όπως αναφέρεται και στην έφεση η συμφωνία μεταξύ Εφεσείοντα και Εφεσίβλητης δεν αποτελεί μια απλή συμφωνία ενοικίασης, όπως λανθασμένα αναφέρεται στην απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου. Επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 2 αντίγραφο της συμφωνίας ενοικίασης στην οποία ξεκάθαρα εκτός από την ενοικιαστική σχέση υπάρχουν και άλλες συμβατικές υποχρεώσεις των συμβαλλομένων και ιδιαίτερα του ιδιοκτήτη/εφεσίβλητου. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την ένορκη δήλωση του xxx Παρτασίδη ημερομηνίας 14/11/2018 (Τεκμήριο 3) ο οποίος ενεργούσε ως αντιπρόσωπος των Εναγόντων/Εφεσίβλητων, ο οποίος αναφέρει στην παράγραφο 9 ότι η συμφωνία ημερομηνίας 29/02/2009 αφορούσε την ενοικίαση του ακινήτου και τη διενέργεια διαφόρων εκτεταμένων εργασιών ανακίνησης στα κτήρια εντός του ακινήτου σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας ώστε τα κτήρια να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες του Πανεπιστημίου. Οι εργασίες αυτές είτε δεν εκπληρώθηκαν είτε παρουσιάζουν υπερχρεώσεις, όπως αναφέρεται στην αρχική μου ένορκη δήλωση που συνόδευε την ένσταση των εφεσείοντων/εναγόμενων στην αίτηση για έκδοση συνοπτικής απόφασης (επισυνάπτεται αντίγραφο της εν λόγω ένορκης δήλωσης ως Τεκμήριο 4). Αυτά δεν λήφθηκαν υπόψη από το πρωτόδικο δικαστήριο το οποίο λανθασμένα θεώρησε τα ζητήματα αυτά ως ζητήματα που αφορούν την αγωγή 4318/2015 στην οποία το ΤΕΠΑΚ έχει προσεπικληθεί ως τριτοδιάδικος και η οποία έχει εντελώς ξεχωριστή βάση ήτοι τη συμφωνία μεταξύ ενάγοντα/εφεσίβλητου και της εταιρείας Lois Builders Ltd.
8. Στη μεταξύ εφεσειόντων και εφεσίβλητων συμφωνία (Τεκμήριο 2 ανωτέρω) εκτός από τις πρόνοιες που αφορούν την ενοικίαση υπάρχει σωρεία άλλων προνοιών οι οποίες αφορούν υποχρεώσεις του εφεσίβλητου/ενάγοντα, όπως η διεκπεραίωση οικοδομικών εργασιών, η παράδοση του επίδικου υποστατικού έτοιμου προς χρήση σε συγκεκριμένη ημερομηνία, οι οποίες κατά τους εφεσείοντες δεν έχουν τηρηθεί από τους εφεσίβλητους και η μη τήρηση των προνοιών αυτών καθιστά μη εκκαθαρισμένη την απαίτηση των εφεσειόντων.
9. Επίσης προφανώς λανθασμένα το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι η υποχρέωση παράδοσης του υποστατικού σε συγκεκριμένη ημερομηνία είναι αντικείμενο της αγωγής 4318/2015. Η παράδοση του υποστατικού ρυθμίζεται από τη συμφωνία που εμπεριέχεται στην αγωγή 113/2018 και η οποία αποτέλεσε τη βάση της υπό έφεση απόφασης. Η αγωγής 4318 αφορά άλλη συμφωνία. Στα πλαίσια της αίτηση για έκδοση συνοπτικής απόφασης η ημερομηνία κατά την οποία παραδόθηκε το επίδικο υποστατικό αποτέλεσε αμφισβητούμενο γεγονός και ως εκ τούτου αποτέλεσε αμφισβητούμενο γεγονός και η έναρξη της υποχρέωσης του Πανεπιστημίου στην καταβολή των ενοικίων και κατ' επέκταση ο υπολογισμός των ποσών που πληρώθηκαν και των ποσών που κατ' ισχυρισμό οφείλονται ως ενοίκια (σχετική είναι η παράγραφος 14 του Τεκμηρίου 4) . Για το αμφισβητούμενο αυτό γεγονός το πρωτόδικο Δικαστήριο προέβηκε σε αξιολόγηση μαρτυρίας και εξέφρασε κρίση, μέσα από τη διαδικασία έκδοσης συνοπτικής απόφασης, ενέργεια ανεπίτρεπτη στα πλαίσια της εν λόγω διαδικασίας, με αποτέλεσμα να· καταλήξει στο λανθασμένο και τουλάχιστον πρόωρο και ενδεχομένως αυθαίρετο συμπέρασμα ότι η απαίτηση των εφεσίβλητων/εναγομένων ήταν εκκαθαρισμένη.
.............................................
15. Από την άλλη, όπως εξηγώ πιο κάτω, υπάρχει ορατός κίνδυνος στην περίπτωση κατά την οποία η καθ' ης η Αίτηση εκτελέσει την απόφαση, η οποία στην προκειμένη αφορά πολύ μεγάλο ποσό, για την οποία εκκρεμεί η Έφεση και ακολούθως οι Αιτητές δικαιωθούν στην κατ' έφεση διαδικασία να μην είναι εφικτή η επιστροφή του εισπραχθέντος δύναμη της πρωτόδικης απόφασης ποσού από την καθ' ης η Αίτηση στους Αιτητές.
16. Όπως αναφέρουν και οι εφεσίβλητοι/ενάγοντες στην ένορκη δήλωση τους στα πλαίσια της ένστασης τους στην αίτηση για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης, που κατατέθηκε στο Πρωτόδικο Δικαστήριο είναι ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας η οποία στο μεγάλο μέρος της είναι υποθηκευμένη σε Πιστωτικά Ιδρύματα. Περαιτέρω η αξία των ακινήτων είναι ένας μεταβλητός παράγοντας και λαμβάνοντας υπόψη την παρούσα κρίση και λόγω της πανδημίας, θεωρώ ότι δεν παρέχει την στοιχειώδη ασφάλεια ότι σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης οι εφεσίβλητοι/ενάγοντες θα είναι σε θέση να επιστρέψουν το ποσό που τους επιδικάστηκε με την εκκαλούσα απόφαση. Περαιτέρω θα πρέπει να αναφερθεί ότι η εφεσίβλητοι/ενάγοντες από το 2019 έχουν ξεκινήσει την πώληση της ακίνητης ιδιοκτησία της. Αυτό αποτυπώνεται στις ελεγμένες οικονομικές καταστάσεις τους για το έτος που έληξε στις 31/12/2019, όπου στη σελίδα 30 αναφέρεται 'Κατά τη διάρκεια του 2019 ξεκίνησε η πώληση ακίνητης περιουσίας'. Έχω δώσει οδηγίες στους δικηγόρους του Πανεπιστημίου οι οποίοι έχουν προβεί σε ηλεκτρονική έρευνα στο φάκελο της εφεσίβλητης/εναγομένης στον Έφορο Εταιρειών και έχουν εξασφαλίσει αντίγραφο των εν λόγω οικονομικών καταστάσεων τις οποίες επισυνάπτω ως Τεκμήριο 5.
17. Περαιτέρω εναντίον της Εφεσίβλητης/Ενάγουσας η εκκρεμεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού η Αγωγή 4318/2015, με την οποία αξιώνονται εναντίον της συνολικά το χρηματικό ποσόν των €1,423,746.52 (ευρώ ένα εκατομμύριο τετρακόσιες είκοσι τρεις χιλιάδες επτακόσια σαράντα έξι και πενήντα δύο σεντ) πλέον τόκους και έξοδα. Αντίγραφο της εν λόγω Αγωγής επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 6. Στην εν λόγω αγωγή η Εφεσίβλητη/Ενάγουσα έχει εμπλέξει και το ΤΕΠΑΚ ως τριτοδιάδικο γεγονός το οποίο, δεν αναιρεί το ενδεχόμενο το δικαστήριο στα πλαίσια της αγωγής 4318/2015 να αποφασίσει όπως η καθ' ής η αίτηση καταβάλει τα ποσά που αναφέρονται σε αυτήν.
........................................».
Οι Καθ' ων η Αίτηση, διά της Ειδοποίησης για Πρόθεση Ένστασης («η Ένσταση»), εναντιώνονται σε πλείστα όσα εγείρουν οι Αιτητές, ισχυριζόμενοι ανάμεσα σε άλλα - και πέραν του ότι (ως απογράφουν στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Ένσταση), οι Αιτητές «... τώρα προσπαθούν να συγχύσουν και να θολώσουν την πραγματική εικόνα περιπλέκοντας τα θέματα της Αγωγής και της Έφεσης με την αγωγή αρ. 4318/2015 .» - πως η έφεση δεν έχει καθόλου πιθανότητες επιτυχίας και ότι είναι φερέγγυοι.
Συνεκτιμήσαμε τη μαρτυρία και την επιμελή επιχειρηματολογία.
Αναφορικώς προς τις αρχές που περιστοιχίζουν τη χορήγηση αναστολής σε εκκρεμούσα έφεση - με ειδικότερη αναφορά στην Δ.35θ18 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών - είχαμε την ευκαιρία στην Εθνική Ασφαλιστική (Κύπρου) Λτδ ν Φωτίου, ΠΕ 269/20, ημ. 16.7.21, ECLI:CY:AD:2021:D315, να υπενθυμίσουμε πως η υπό αναφοράν δικονομική διάταξη ομιλεί ρητώς για το ότι η έφεση δεν επενεργεί προς αναστολήν εκτέλεσης εφεσιβαλλόμενης απόφασης παρά μόνον στον βαθμό που το Εφετείο δύναται να διατάξει. Επομένως, παραλλήλως προς τη γενική αυτή αρχή (που προβλέπει για τη διασφάλιση του τελεσίδικου χαρακτήρα υπό έφεσιν απόφασης), το Εφετείο έχει διακριτική εξουσία να διατάζει αναστολή απόφασης. Είπαμε, πως από τη διατύπωση της Δ.35θ18 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών δεν ορίζονται συγκεκριμένως κριτήρια για άσκηση της παρεχόμενης δικαιοδοσίας και ότι, ένεκα τούτου, το Εφετείο διατηρεί δυνητικώς ευρεία διακριτική ευχέρεια να διατάζει αναστολή υπό το φως της ανάγκης για διασφάλιση, συγχρόνως, της προαναφερθείσας αρχής. Στο πλαίσιο τούτο, αναγνωρίζεται πως πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν και να ζυγιάζεται η αποτελεσματικότητα του δικαιώματος άσκησης έφεσης από τον αποτυχόντα διάδικο κατά της πρωτόδικης απόφασης, με κατά νουν ότι η έφεση σε περίπτωση επιτυχίας δεν πρέπει να καθίσταται ατελέσφορη. Υπό αυτό το πρίσμα, επισημάναμε προσέτι πως αιτήσεις αυτού του είδους κρίνονται στα ιδιαίτερα περιστατικά τους με στόχευση την απόδοση δικαιοσύνης μεταξύ των διαδίκων και πως στα συνυπολογιζόμενα στοιχεία είναι και το ενδεχόμενο πρόκλησης ανεπανόρθωτης αδικίας στο ένα ή στο άλλο διάδικο μέρος, αν το Δικαστήριο χορηγήσει ή αρνηθεί να χορηγήσει διάταγμα αναστολής. Τέλος, υπογραμμίσαμε ότι η πιθανότητα ο εφεσίβλητος (εξ αποφάσεως πιστωτής) να μη δύναται σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης να επιστρέψει το εξ αποφάσεως ποσό (αν τούτο καταβλήθηκε), μπορεί να κριθεί ως ικανός λόγος, πάντα υπό τις περιστάσεις της περίπτωσης, για έγκριση αιτήματος αναστολής υπό όρους, οι οποίοι, ουσιαστικώς, πρέπει να διασφαλίζουν τα δικαιώματα όλων των πλευρών (βλ. επίσης, Πεύκου και Άλλης ν Ιερός Ναός Φανερωμένης Πέρα Πεδίου, ΠΕ 137/19, ημ. 8.7.21, ECLI:CY:AD:2021:A352, Ξενοφώντος και Άλλων ν Δημητρίου, ΠΕ 91/20, ημ. 20.7.21, ECLI:CY:AD:2021:A323, Χ" Ιωάννου ν Gordian Holdings Limited, ΠΕ 273/19, ημ. 8.9.20, ECLI:CY:AD:2020:A298, Charalambous v C Nicolaides and A Neophytou Co (1985) 1 CLR 737, 740-741).
Εν προκειμένω, οι Αιτητές προτάσσουν πως δεν μπορεί να παραβλεφθεί (για την όποια βαρύτητα θα μπορούσε να έχει τούτο στα όσα τώρα απασχολούν), το ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο αξιολόγησε μαρτυρία και προέβη σε συνακόλουθα ευρήματα για την εγκυρότητα της επίδικης συμφωνίας η οποία (σε αντίθεση προς τη θέση των Καθ' ων η Αίτηση), δεν συνθέτει «. μια απλή Ενοικιαστική Συμφωνία . αλλά μια σύνθεση συμφωνία η οποία παράλληλα και εκτός από τις πρόνοιες που αφορούσαν τη σχέση μίσθωσης, περιείχε και άλλες πρόνοιες οι οποίες αφορούσαν σειρά υποχρεώσεων της Ενάγουσας μεταξύ των οποίων ήταν να ανακαινίσει και να μετατρέψει το κτήριο και το παραδώσει στους Αιτητές έτοιμο προς χρήση συγκεκριμένη ημερομηνία». Τούτη η περί της επίδικης συμφωνίας ερμηνευτική των Αιτητών θα αποτελούσε (και αποτελεί), κατά τους ισχυρισμούς τους (ως λέχθηκε και στην εκδίκαση της Αίτησης για Συνοπτική Απόφαση), το υπόβαθρο ανταπαίτησης των Αιτητών εναντίον των Καθ' ων η Αίτηση (Εφεσίβλητων) στην αφορώσα αγωγή για λόγους που οι Αιτητές εξήγησαν πρωτοδίκως και ενώπιον μας. Η έκφανση αυτή, συναπαρτίζει και τμήμα του αιτιολογικού τού λόγου έφεσης 2 (με κάποιες εκφράσεις του να διαχέονται στην αιτιολογία και άλλων λόγων έφεσης).
Δεν διαλανθάνει την προσοχή πως υπάρχει ενασχόληση στην Πρωτόδικη Απόφαση με τα περί της ανταπαίτησης των Αιτητών. Επί αυτής της θεματικής, δεν μπορούμε να μην αναδείξουμε - χωρίς καμιά προαπόφαση επί της έφεσης - ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο, ως δήλωσε και ο ευπαίδευτος δικηγόρος των Αιτητών, δεν φαίνεται να ενέταξε στην ανάλυση του το σκεπτικό στην Subotic v Στυλιανίδη (1998) 1(Α) ΑΑΔ 22, 28, το οποίο θα μπορούσε, πιθανώς, να υιοθετηθεί ή και να διαφοροποιηθεί στα γεγονότα της από τα τρέχοντα. Στην υπόθεση εκείνη, επαναλήφθηκε (ως καθιερωμένη αρχή), πως «. όπου εγείρεται καλή τη πίστει ανταπαίτηση που προκύπτει από τα ίδια γεγονότα της αγωγής και συνδέεται άμεσα με τους λόγους υπεράσπισης πρέπει να δίδεται τέτοια άδεια, ακόμα και αν ο εναγόμενος παραδέχεται μέρος ή ολόκληρη την απαίτηση (Βλέπε: Morgan & Son Ltd. v. S. Martin Johnson & Co. [1949] 1 K.B.107). H ανταπαίτηση είναι αγωγή (cross action) αλλά για τους σκοπούς της Δ.18 πρέπει να θεωρείται ως Υπεράσπιση (Βλέπε: Zoedone Co. v. Barrett [1882] 26 S. J. 657)» (βλ. επίσης, Μάρκος Νικολάου Λίμιτεδ ν Adamko Constructions Ltd (2005) 1(Α) ΑΑΔ 376, 380).
Όπως και να έχουν τα πράγματα - και ξεύροντας πως οι προοπτικές επιτυχίας της έφεσης είναι μεν παράγοντας σχετικός αλλά οριακής σημασίας στις πλείστες περιπτώσεις, αλλά και το ότι οι παράμετροι για διάγνωση των δικαιωμάτων των Αιτητών σε συνάρτηση προς την αποτίμηση των λόγων έφεσης είναι η ακρόαση της έφεσης, και πως μόνον όταν μπορεί να προγνωστεί με σιγουριά η επιτυχία ή αποτυχία της χωρίς άλλη συζήτηση ο συντελεστής τούτος αποκτά σπουδαιότητα (βλ. Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 1 ΑΑΔ 1147, 1150-1151) - περιοριζόμαστε στη διαπίστωση ότι, στη βάση όσων ακούσαμε στις αγορεύσεις, η τωρινή περίπτωση, ως εκ του περιεχομένου των λόγων έφεσης συναρτώμενου προς την Πρωτόδικη Απόφαση, δεν είναι τέτοια ώστε να μπορεί να λεχθεί πως η πρόβλεψη επιτυχίας ή αποτυχίας της έφεσης είναι άνευ ετέρου προδιαγεγραμμένη.
Αντιθέτως, το αποτέλεσμα της είναι αβέβαιο.
Για αυτό τον λόγο, κειμένως, η μεταβλητή της προοπτικής τελεσφόρησης της έφεσης, αν και αποτιμήσιμη, δεν επιδρά εδώ ως αποφασιστικός παράγοντας κρίσης.
Εν σχέσει προς τη φερεγγυότητα των Καθ' ων η Αίτηση και κατ' επέκτασιν τη ικανότητα τους σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης να επιστρέψουν το ποσό της απόφασης προς τους Αιτητές (αν αυτό καταβληθεί), κρίνουμε πως από τα όσα τέθηκαν, έχει καταδειχθεί επαρκώς εκ πλευράς Αιτητών ότι η έγνοια τους - που κάλλιστα θα μπορούσε (κατά τα συμφραζόμενα από τη μαρτυρία), να χαρακτηρισθεί και ως φόβος - πως οι Καθ' ων η Αίτηση δεν θα μπορέσουν να αποδώσουν πίσω το εξ αποφάσεως ποσό στους Αιτητές, είναι γνήσια και μάλιστα διαπλαστική ορατού επί τούτω κινδύνου, παρ' όλον τον μόχθο των Καθ' ων η Αίτηση να παρουσιάσουν την οικονομική τους ισχύ με αντίρροπη δυναμική.
Εξηγούμε.
Οι Καθ' ων η Αίτηση, σε μια σημαντική πτυχή για την περί φερεγγυότητας διαλεκτική τους, δεν συμπεριέλαβαν στις ηλεγμένες εταιρικές οικονομικές τους καταστάσεις για τα έτη που έληξαν την 31.12.17 και την 31.12.18 («οι οικονομικές καταστάσεις»), το συνολικό ποσό της εναντίον τους απαίτησης στην αγωγή 4318/15 (το οποίο ανέρχεται κατά τις παραγράφους Α, Γ και Ε στο Γενικώς Οπισθογραφημένο Κλητήριο Ένταλμα της αγωγής σε €1.112.999,58, συν τόκους, ως αυτοί προσδιορίζονται στις παραγράφους Β, Δ και ΣΤ).
Αντ' αυτού, οι Καθ' ων η Αίτηση κατέγραψαν στις οικονομικές καταστάσεις πως η αξίωση στην αγωγή 4318/15 αφορά στο (καταφανώς) μικρότερο ποσό των €311,058 (βλ. αντιστοίχως, Τεκμήριο 10 στην ένορκη δήλωση που επισυνάπτεται στην Ένσταση [σελίδες 2 και 25] και Τεκμήριο 5 στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση [σελίδες 2 και 29]).
Τούτο, ως εκφρασμένο γεγονός, προξενεί προβληματισμό, και σωστά είναι που τέθηκε από τους Αιτητές στην αγόρευση τους ως κατάσταση που δεν μπορεί να παραγνωριστεί για ό,τι κρισίμως ενδιαφέρει. Περιπλέον, τούτο τρέφει - και αντικειμενικώς - τον φόβο των Αιτητών ότι σε τελευταία ανάλυση (και κατά τα συναγόμενα από το σύνολο της μαρτυρίας δίχως να είναι απαραίτητη η φραστική αναφορά στον όρο που ακολουθεί), πως τούτοι θα υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη ή αδικία εάν δεν εκδοθεί το διάταγμα αναστολής.
Η πλατύτερη θεματολογία λοιπόν που αφορά στην αγωγή 4318/15, δεν είναι ασύνδετη με τα όσα εγείρονται στην Αίτηση (ως περί του αντιθέτου διατείνονται οι Καθ' ων η Αίτηση), ιδίως και ως εκ του ότι η εκεί εκκρεμοδικία και όσα αδρομερώς την αφορούν (υπό τη θεώρηση των Καθ' ων η Αίτηση), λογίσθηκε από τους τελευταίους ως άξια ή και επιβεβλημένη αναφοράς στις οικονομικές καταστάσεις (έστω υπό τη στόχευση που καταγράφεται εκεί). Τούτες οι οικονομικές καταστάσεις (με τις αιρέσεις που σημειώνονται για την εταιρεία και την εμπλοκή της στην αγωγή 4318/15), δίνουν (ως αναφέρεται στις οικονομικές καταστάσεις), την « . αληθινή και δίκαιη εικόνα της χρηματοοικονομικής θέσης της Εταιρείας . και της χρηματοοικονομικής της επίδοσης και των ταμειακών ροών της για το έτος που έληξε την ημερομηνία αυτή .».
Κατά συνέπειαν - και εκ των πραγμάτων - η διαφορά που εντοπίζεται μεταξύ των ποσών που αξιώνονται στην αγωγή 4318/15 εναντίον των Καθ' ων η Αίτηση (από την Lois Builders Ltd) και όσων διάλεξαν οι Καθ' ων η Αίτηση να συμπεριλάβουν στις οικονομικές καταστάσεις, είναι όχι μόνον σημαίνουσα αλλά και αποκλίνουσα από όσα οι Καθ' ων η Αίτηση θεωρούν ως την αληθινή και δίκαιη εικόνα της χρηματοοικονομικής τους κατάστασης.
Επιπλέον - και ουχί αποτμημένο από τα πιο πάνω (ως θα εξηγήσουμε αμέσως) - δεν υποτιμούμε και τις ασαφείς και θολερές τοποθετήσεις των Καθ' ων η Αίτηση (στην Ένσταση) για τα περί της οικονομικής τους ευρωστίας και προπάντων για το ότι είναι εγγεγραμμένοι ιδιοκτήτες «. μεγάλου αριθμού ακινήτων στην Κύπρο .», τα οποία, ωστόσο, φέρεται να είναι (μερικά εξ αυτών τουλάχιστον) υποθηκευμένα (βλ. Τεκμήριο 9 στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Ένσταση). Αυτό, στην απουσία μάλιστα και λεπτομερειών από τους Καθ' ων η Αίτηση για το ακριβές περιεχόμενο των υποθηκών ώστε να μπορεί το Δικαστήριο εντός των εξουσιών του να συνεκτιμήσει την εμβέλεια των εν λόγω υποθηκών σε σχέση προς το επίδικο ποσό αλλά και εκείνο που αξιώνεται εναντίον των Καθ' ων η Αίτηση στην αγωγή 4318/15), στερεί από το Δικαστήριο (με υπαιτιότητα των Καθ' ων η Αίτηση), τη δυνατότητα να προβεί στις όποιες αναγκαίες αποτιμήσεις και να τις εντάξει (για ό,τι αυτό θα μπορούσε να αξίζει) στη συζητούμενη προβληματική (βλ. National Industrial Credit Bank Ltd v Wasike and Others (2006) JELR 98531 (CA) [Kenya Court of Appeal], Χ" Iωάννου ν Gordian Holdings Limited, ΠΕ 273/19, ημ. 8.9.20).
Το διασαφηνίζουμε.
Είναι γεγονός πως από τα ακίνητα των Καθ' ων η Αίτηση που εμφαίνονται στα πιστοποιητικά έρευνας ακίνητης ιδιοκτησίας (βλ. Τεκμήριο 9), είναι (ως αναφέρεται στην παράγραφο 19 της ένορκης δήλωσης στην Ένσταση) «. και το ακίνητο που βρίσκεται στη γωνία των οδών Ελευθερίας και Μακεδονίας στη Λεμεσό που ενοικιάζουν οι Εφεσείοντες από την Εφεσίβλητη για το οποίο οφείλονται τα ποσά των ενοικίων που αφορά το ποσό της Απόφασης .» και ότι κάποια από τα άλλα ακίνητα δεν παρουσιάζονται υποθηκευμένα (βλ. Τεκμήριο 9, σελίδα 2).
Μολαταύτα, δεν δόθηκε από τους Καθ' ων η Αίτηση σαφής επεξηγηματική μαρτυρία των ποσών που καταγράφονται στο εν λόγω Τεκμήριο 9 ως αξία, μήτε και συσχετίσθηκε η αξία τούτη με το ποσό της Πρωτόδικης Απόφασης αλλά και με εκείνο που επιδιώκεται ως αξίωση εναντίον τους στην αγωγή 4318/15.
Απεναντίας, το ζήτημα παρέμεινε γενικό και αόριστο.
Σε αυτό, δεν μπορεί να μην προστεθεί και το ότι (ως έχουμε ήδη πει) οι Καθ' ων η Αίτηση παρουσιάζουν το αξιούμενο ποσό στην αγωγή 4318/15 ως κατά 1 εκατομμύριο και πλέον ευρώ λιγότερο από εκείνο που δηλώνουν στις οικονομικές καταστάσεις.
Από την προηγηθείσα εξέταση, εξάγεται ότι οι Καθ' ων η Αίτηση προκειμένου να δείξουν πως θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε πιθανή αξίωση επιστροφής του εξ αποφάσεως ποσού, δεν έπεισαν (κατά μαρτυριακόν βάρος) πως θα έχουν επάρκεια ανάλογων οικονομικών πόρων (βλ. Χ" Ιωάννου ν Gordian Holdings Limited, ΠΕ 273/19, ημ. 8.9.20, ECLI:CY:AD:2020:A298).
Προχωρούμε στο διά ταύτα, λέγοντας πως η περίπτωση μάς προβλημάτισε.
Υπάρχουν, τωόντι, περιστάσεις που λειτουργούν υπέρ των Καθ' ων η αίτηση, κατ' εφαρμογήν της αρχής (που ήδη μνημονεύσαμε) - ενέχουσα και δυναμική συναρτώμενη προς την ισχύ του δικαίου (βλ. Κόσμος Ασφαλιστική Δημόσια Λτδ ν Τυρίμου και Άλλων, ΠΕ 87/19, ημ. 9.6.21) - ότι ο διάδικος πρέπει να δρέπει ο ίδιος αμέσως τους καρπούς της επιτυχίας του ως εκ του αποτελέσματος της πρωτόδικης διαδικασίας (βλ. Peletico Ltd v Χριστοδούλου, ΠΕ 85/19, ημ. 29.1.21). Οι περιστάσεις αυτές είναι, στην προκειμένη, ο διαρρεύσας χρόνος (αν συνυπολογισθεί αθροιστικώς το όλον της δικαστικής διαδικασίας) και το ότι η Πρωτόδικη Απόφαση εκδόθηκε το 2019, παραμένοντας εισέτι ανικανοποίητη.
Εντούτοις, δεν μπορεί την ίδια στιγμή να αγνοηθεί και η ανάγκη (που και πάλιν υποδείξαμε παραπάνω), η έφεση να μην παραμείνει άνευ πρακτικού αντικείμενου, αν τελικώς οι Καθ' ων η Αίτηση (Εφεσίβλητοι) αποτύχουν στην έφεση και δεν έχουν τα μέσα επιστροφής τού (αρκετά μεγάλου) εξ αποφάσεως ποσού προς τους Αιτητές.
Το στάθμισμα - και η εξισορρόπηση των αρχών που προείπαμε - απολήγει σε κατ' ενάσκησιν διακριτικής ευχέρειας έγκριση της Αίτησης.
Οι Αιτητές απέδειξαν, ως είχαν το (αποδεικτικό) βάρος να πράξουν, τις προϋποθέσεις για επιτυχία της Αίτησης και πάντως, εξαιρετικές περιστάσεις, υπό την έννοια πως αν ναυαγήσει η Αίτηση, θα τους προκληθεί ανεπανόρθωτη βλάβη και αδικία, για τους λόγους που πραγματευθήκαμε (βλ. Μάρκου και Άλλης ν Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ, ΠΕ 50/19, ημ. 21.12.20, ECLI:CY:AD:2020:A444).
Η Αίτηση επιτυγχάνει.
Εκδίδεται διάταγμα αναστολής, ως το αιτητικό Α στην Αίτηση.
Η αναστολή διατάζεται υπό τον όρο ότι οι Αιτητές θα καταθέσουν εντός τριάντα (30) ημερών από σήμερα, προς ικανοποίηση της Αρχιπρωτοκολλητού, τραπεζική εγγύηση για το ποσό της Πρωτόδικης Απόφασης (€280.343,70), πλέον νόμιμο τόκο. Η αναστολή θα συνεχίζεται εφόσον η εγγύηση ανανεώνεται, με έξοδα των Αιτητών, ανά εξάμηνο, αρχομένης της περιόδου αυτής από την επομένη της κατάθεσης της εγγύησης, ώστε να περιλαμβάνονται σε αυτή οι δεδουλευμένοι τόκοι της αφορώσας περιόδου.
Η Αρχιπρωτοκολλητής να ενημερώνεται σχετικώς και εγκαίρως από τους Αιτητές.
Με την προσήκουσα κατάθεση της τραπεζικής εγγύησης και αποδοχή της από την Αρχιπρωτοκολλητή, η έφεση να οριστεί για Ακρόαση.
Τα έξοδα θα είναι έξοδα δίκης στην έφεση αλλά εν πάση περιπτώσει όχι εις βάρος των Αιτητών.
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Π.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Ν. Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
/κβπ