|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
CONSTANTINIDES ν. VIMA LTD. (1983) 1 CLR 348
Δ/ντής των Φυλακών ν. Τζεννάρο Περρέλλα (1995) 1 ΑΑΔ 217
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ TOY SERGUEYEVICH , ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ 55/20, 5/4/2021, ECLI:CY:AD:2021:A130
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ν. ΗΛΙΑΔΗ, ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 348/2018, 349/2018, 31/5/2019, ECLI:CY:AD:2019:B207
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2021:A313
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση Αρ. Ε110/20
(σχ. με Ε111/20, Ε112/20, Ε113/20)
6 Ιουλίου, 2021
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, A. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.Δ.]
ΜΕΤΑΞΥ:
XXX MELISANIDIS
Εφεσείοντα/Καθ' ου η Αίτηση 3
ΚΑΙ
XXX KRAVITZ (ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ
ΕΜΠΙΣΤΕΥΜΑΤΟΔΟΧΟΣ ΤΟΥ AEGEAN LITIGATION TRUST)
Εφεσίβλητου/Αιτητή
.....
Πολιτική Έφεση Αρ. Ε111/20
(σχ. με Ε110/20, Ε112/20, Ε113/20)
ΜΕΤΑΞΥ:
XXX KRAVITZ (ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ
ΕΜΠΙΣΤΕΥΜΑΤΟΔΟΧΟΣ ΤΟΥ AEGEAN LITIGATION TRUST)
Εφεσείοντα/Αιτητή
ΚΑΙ
1. GRADY PROPERTIES CORPORATION S.A.
2. OIL TANK ENGINEERING & CONSULTING LTD
3. XXX MELISANIDIS
4. XXX MELISANIDIS
5. NITROLINA TRUSTEES LTD
Εφεσίβλητων/Καθ' ων η Αίτηση
Πολιτική Έφεση Αρ. Ε178/20
ΜΕΤΑΞΥ:
XXX KRAVITZ (ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ
ΕΜΠΙΣΤΕΥΜΑΤΟΔΟΧΟΣ ΤΟΥ AEGEAN LITIGATION TRUST)
Εφεσείοντα/Αιτητή
ΚΑΙ
NITROLINA TRUSTEES LTD
Εφεσίβλητης/Καθ' ης η Αίτηση 5
Αίτηση Ημερομηνίας 19.5.21 από Nitrolina Trustees Ltd (Εφεσίβλητων 5 στην
Πολιτική Έφεση Ε111/20 και Εφεσίβλητων στην Πολιτική Έφεση Ε178/20)
Γ. Τριλλίδης με Μ. Κυριάκου (κα) και Μ. Πέτρου (κα), για Πoλάκης Σαρρής & Σία, για Αιτητή/Εφεσίβλητο αρ. 5.
Γ. Ζ. Γεωργίου με κ. Ρ. Λοϊζίδη και Κ. Πασιαρδή, για Καθ' ου η Αίτηση/Εφεσείοντα.
Ρ. Ιάσωνος (κα), για Chrysses Demetriades & Co LLC, για Εφεσίβλητη 3 (παρακολουθεί).
Χ. Χαραλαμπίδου (κα), για Λουκής Παπαφιλίππου & Σία ΔΕΠΕ (παρακολουθεί).
......
Γ. Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Ν.Γ. Σάντη.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Μετά από Σύντομο Διάλειμμα)
Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.: Στο πλαίσιο της ως άνω αίτησης («η Αίτηση»), ακούσαμε επιχειρηματολογία αναφορικώς προς το Αιτητικό Δ αυτής («το Αίτημα»), με το οποίο επιζητείται από τους Εφεσίβλητους 5/Αιτητές στην Πολιτική Έφεση Ε111/20, οι οποίοι είναι οι ίδιοι με τους Εφεσίβλητους στην Πολιτική Έφεση Ε178/20 («οι Εφεσίβλητοι/Αιτητές»), η έκδοση διατάγματος «. με το οποίο να αναστέλλεται και/ή να απορρίπτεται και/ή να διακόπτεται η Πολιτική Έφεση Αρ.ΕΙ11/2020 και/ή η Πολιτική Έφεση Αρ. Ε178/2020 λόγω κατάχρησης της διαδικασίας και/ή λόγω πολλαπλότητας συνεπεία της καταχώρισης από τον Εφεσείοντα της Αγωγής με αρ.1144/2020 εναντίον της Εφεσίβλητης η οποία εγέρθηκε στις 27.5.2020 και κατακρατήθηκε και αποσιωπήθηκε από τον Εφεσείοντα μέχρι την επίδοση της στην Εφεσίβλητη στις 17.5.2021».
Υποσημειώνουμε, ότι η Αίτηση αφορά και στην έκδοση διατάγματος ασφάλειας εξόδων προς όφελος των Εφεσίβλητων/Αιτητών και κατά του Εφεσείοντα/Καθ' ου η Αίτηση και πως υπάρχει ήδη (επί πρακτικού) δεδηλωμένη πρόθεση και απόφαση των διαδίκων για έκδοση εκ συμφώνου διατάγματος ασφάλειας εξόδων (με σχετικά τα Αιτητικά Α-Γ στην Αίτηση).[1]
Το Αίτημα βασίζεται, εξ απόψεως φερόμενων γεγονότων (ή και ισχυρισμών), σε συνοδευτική ένορκη δήλωση «. Διευθυντή των Εφεσίβλητων .» (xxx Κυριάκου), όπου αναφέρονται και τούτα (εν σχέσει προς ό,τι κειμένως ενδιαφέρει):
«................................................
Η αγωγή με αρ.1144/2020 του Εφεσείοντα εναντίον της Εφεσίβλητης
22. Ο Εφεσίβλητος καταχώρησε στις 29.5.2020 στο Ε.Δ. Λευκωσίας αγωγή (διά Γενικώς Οπισθογραφημένου Κλητηρίου Εντάλματος) κατά της Αιτήτριας (και κατά του xxx Μελισσανίδη). Την αγωγή αυτή δεν την επέδωσε στους Εναγόμενους ούτε και αποπειράθηκε να την επιδώσει.
23. Δύο μήνες μετά την καταχώρηση, στις 30.7.2020 προέβηκε σε άλλα δικαστικά διαβήματα κατά της Αιτήτριας τα οποία οδήγησαν στην απόφαση ημερ. 14.12.2020 η οποία αφορά στην Πολ. Έφ. Αρ. Ε178/2020. Ο Εφεσείων σε κανένα σημείο της εν λόγω πρωτόδικης διαδικασίας δεν αποκάλυψε στο δικαστήριο ή στους αντίδικους ότι είχε καταχωρήσει την αγωγή με αρ. 1144/2020 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας.
24. Ο Εφεσείων καταχώρησε Έκθεση Απαίτησης μόλις στις 17.5.2021 και επέδωσε τόσο το Κλητήριο Ένταλμα (ημερ.29.5.2020) όσο και την Έκθεση Απαίτησης στην Αιτήτρια στις 17.5.2020. Προφανώς έσπευσε να προβεί στην επίδοση διότι, εξ όσων λαμβάνω νομική συμβουλή, το Κλητήριο Ένταλμα μετά τους 12 μήνες από την καταχώρηση εκπνέει.
Επισυνάπτω αντίγραφα του Κλητηρίου Εντάλματος ημερ.29.5.2020 και της Έκθεσης Απαίτησης ημερ.17.5.2021 όπως αυτά επιδόθηκαν στις 17.5.2021 στην Αιτήτρια από κοινού ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 8.
25. Λαμβάνω νομική συμβουλή και λέγω πως η συμπεριφορά αυτή του Εφεσείοντα είναι - πέρα από υστερόβουλη - καταχρηστική, οδηγεί σε πολλαπλότητα των διαδικασιών και προσφέρει έρεισμα στο παρόν δικαστήριο να ασκήσει τη συμφυή εξουσία του και να προχωρήσει σε απόρριψη των εκκρεμουσών εφέσεων που προωθεί ο Εφεσείων και μόνο για τούτο το λόγο.
..................................................................................».
Ο Εφεσείων/Καθ' ου η Αίτηση, ενιστάμενος στο Αίτημα, προτάσσει ότι τούτο πρέπει να απορριφθεί ως νομικώς και ουσιαστικώς αβάσιμο επειδή (δοσμένης και της εδώ εφετειακής εκκρεμοδικίας), δεν υφίσταται κατάχρηση ή ανεπίτρεπτη πολλαπλότητα διαδικασιών ως εκ της καταχώρισης της Αγωγής 1144/20 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας («η Αγωγή 1144/20»), αφού οι διάδικοι (και οι αιτίες αγωγής στις οποίες αφορά η Αγωγή 1144/20), δεν ταυτίζονται. Εκτός τούτου, υπήρχε και αντικειμενική ανάγκη για καταχώριση της Αγωγής 1144/20. Επιπλέον, ο Εφεσείων/Καθ' ου η Αίτηση υποστηρίζει πως οι Εφεσίβλητοι/Αιτητές υποβάλλουν το Αίτημα καταχρηστικώς και κακοπίστως αποσκοπώντας έτσι «. στον αθέμιτο επηρεασμό των δικαιωμάτων του Εφεσείοντα και/ή στην καθυστέρηση, περιπλοκή και εκτροχιασμό της ακρόασης των Πολιτικών Εφέσεων Ε110/2020, Ε111/2020, Ε113/2020 και Ε167/2020». Οι εναντιώσεις τούτες επεξηγούνται σε συνημμένη στην Ένσταση, ένορκη δήλωση δικηγόρου στο Δικηγορικό Γραφείο που αντιπροσωπεύει τον Εφεσείοντα/ Καθ' ου η Αίτηση, όπου καταγράφονται και τα εξής:
«....................................................
1. Είμαι δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο των κ.κ. Γιώργος Ζ. Γεωργίου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε (εφεξής οι «ΓΖΓ»), δικηγόροι του Εφεσείοντα/Καθ' ου η Αίτηση στις Πολιτικές Εφέσεις Ε111/2020 και Ε178/2020, δηλαδή του κου xxx Kravitz ως Εμπιστευματόδοχος του Aegean Litigation Trust ("ο Εμπιστευματοδόχος"). Είμαι δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Εμπιστευματοδόχο να προβώ στην παρούσα ένορκη δήλωση εκ μέρους του για σκοπούς υποστήριξης της παρούσας ένστασης. Γνωρίζω τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης από μελέτη του φακέλου της υπόθεσης, από πληροφορίες που μου παρείχε ο Εμπιστευματοδόχος, που μου παρείχαν οι Kobre & Kim (UK) LLP (μαζί με τα διεθνή τους γραφεία, (οι "Kobre & Kim"), διεθνείς Δικηγόροι του, οι δικηγόροι από το Λουξεμβούργο Arendt & Medernach SA (οι "Α&Μ") και οι ΓΖΓ. Δεν αποποιούμαι του προνομίου σε οποιανδήποτε συμβουλή που παρασχέθηκε σ' εμένα ή στον Εμπιστευματοδόχο από αυτούς ή οποιουσδήποτε άλλους δικηγόρους. Για τυχόν αναφορά μου σε γεγονότα για τα οποία δεν έχω προσωπική γνώση, διευκρινίζω κάθε φορά την πηγή της πληροφόρησης μου. Εξ' όσων καλύτερα γνωρίζω και πιστεύω, όλα τα γεγονότα που αναφέρω είναι αληθή. Δεν χειρίζομαι προσωπικά την παρούσα υπόθεση.
.....................................................
7. Επιπλέον τα όσα αναφέρονται στις παραγράφους 22-26 σχετικά με την έγερση της αγωγής 1144/2020 είναι παντελώς άσχετα με τις υπό εξέταση Εφέσεις και κανένα ζήτημα κατάχρησης δεν προκύπτει. Δεν υπάρχει πολλαπλότητα διαδικασιών όπως γενικά, αόριστα και ατεκμηρίωτα αναφέρει ο κος Κυριάκου. Με τις Εφέσεις Ε111/2020 και Ε178/2020 θα εξεταστεί η ορθότητα των ενδιάμεσων αποφάσεων ημερομηνίας 09/07/2020 και 14/12/2020 αντίστοιχα με τα οποία ο Εφεσείοντας αιτείτο απαγορευτικά διατάγματα και διατάγματα αποκάλυψης στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης 309/2019. Όπως έχει επανειλημμένα αναφερθεί στην πρωτόδικη διαδικασία η Γενική Αίτηση 309/2019 καταχωρήθηκε ως υποβοηθητική της Δικαστικής Διαδικασίας που εκκρεμεί στο Λουξεμβούργο με αριθμό TAL-2019-08836 βάσει του άρθρου 35 του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 1215/2012. Στη διαδικασία του Λουξεμβούργου θα εξεταστούν, μεταξύ άλλων, οι απάτες στις οποίες κατ' ισχυρισμό προέβηκε ο Καθ' ου η Αίτηση 3 μαζί με του συνεργούς του. Σημειώνω, ότι η Nitrolina Trustees Ltd δεν αποτελεί διάδικο στη διαδικασία του Λουξεμβούργου. Στη Γενική Αίτηση 309/2019 ο Εφεσείοντας αιτείτο διατάγματα εναντίον της ως μη διάδικου σύμφωνα με την εξουσία των Δικαστηρίων να εκδίδουν διατάγματα τύπου Chabra.
8. Δηλαδή, η αγωγή του Λουξεμβούργου δεν εδράζεται σε κυπριακό δίκαιο και για αυτήν δεν έχουν δικαιοδοσία τα Κυπριακά Δικαστήρια. Αντιθέτως, 1144/2020 προωθούνται οι αξιώσεις του Εφεσείοντα σχετικά με τη δόλια σύσταση ενός Διεθνούς Εμπιστεύματος, ήτοι του "The Gaia Settlement" του οποίου η Αιτήτρια είναι ο Επίτροπος δυνάμει συγκεκριμένων άρθρων της ημεδαπής δικαιοδοσίας και των αρχών του Κοινοδικαίου για εικονικά εμπιστεύματα ως η Έκθεση Απαίτησης (Τεκμήριο 8 Ε/Δ ΚΚ)[2]. Τα ζητήματα που εγείρονται με την αγωγή 1144/2020 δεν σχετίζονταν με την προώθηση της Γενικής Αίτησης 309/2019 ούτε και επηρέασαν (ούτε και θα μπορούσαν άλλωστε) τις πρωτόδικες αποφάσεις. Όπως λαμβάνω νομική συμβουλή από τους ΓΖΓ, τα επίδικα ζητήματα που εγείρονται στην αγωγή 1144/2020 δεν μπορούσαν να προωθηθούν στα πλαίσια της υποβοηθητικής διαδικασίας που αφορούσε αποκλειστικά τη λήψη ενδιάμεσων διαταγμάτων και ούτε ο Εφεσείοντας γνώριζε ότι η Αιτήτρια ήταν επίτροπος Διεθνούς Εμπίστευματος κατά την καταχώρηση της Γενικής Αίτησης 309/2019.
9. Επιπλέον, όπως με πληροφορούν οι ΓΖΓ, υπήρχε αντικειμενική ανάγκη έγερσης της εν λόγω αγωγής καθότι το άρθρο 3(3) του Περί Διεθνών Εμπιστευμάτων Νόμου (Ν. 69(Ι)/1992) προνοεί την έγερση αγωγής στην Κύπρο εναντίον επιτρόπου εντός δύο χρόνων από τη διάθεση περιουσιακών στοιχείων στο εμπίστευμα. Στην παρούσα υπόθεση αυτό σήμαινε μέχρι την 01/06/2020 αφού το Διεθνές Εμπίστευμα The Gaia Settlement συστάθηκε την 01/06/2018.
10.Η όποια καθυστέρηση στην επίδοση δεν έγινε εσκεμμένα αλλά για να δοθεί ικανοποιητικός χρόνος εξέτασης των παραμέτρων της αγωγής και σύνταξης 'Εκθεσης Απαίτησης ούτως ώστε να γίνει μια διαδικασία επίδοσης ολοκληρωμένης αγωγής στους Εναγομένους. Ούτε και προσδιορίζεται στην Ε/Δ ΚΚ πώς η κατ' ισχυρισμό κατάχρηση επηρέασε, ή επηρεάζει δυσμενώς τα δικαιώματα ή συμφέροντα της Αιτήτριας.
.....................................................».
Διεξήλθαμε των επιμελών δικηγορικών αγορεύσεων.
Αποτιμήσαμε και όσα έτερα τέθηκαν ενώπιον μας, στην πλήρη τους μορφή.
Η νομολογία που διέπει τα περί κατάχρησης δικαστικής διαδικασίας - στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Τριλλίδης στη γραπτή του αγόρευση (στις σελίδες 7-9) αλλά και ο κ. Γεωργίου στη δική του αγόρευση (στις σελίδες 10-12) - είναι καλώς εμπεδωμένη.
Επί τούτω, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στην locus classicus (πια), απόφαση Διευθυντής των Φυλακών ν Περρέλλα (1995) 1 ΑΑΔ 217, 222-224 (την οποία ανέφερε και ο κ. Τριλλίδης), όπου η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου είπε και αυτά, σχετικώς προς ό,τι τώρα απασχολεί:
«......................................................
Εξετάσαμε τις εκατέρωθεν θέσεις υπό το φως των εκκρεμουσών διαδικασιών για την έκδοση του εφεσιβλήτου και των αρχών που διέπουν την άσκηση της δικαιοδοσίας για την αποτροπή κατάχρησης των δικαιοδοσιών του Δικαστηρίου.
Η δικαιοδοσία για την παρεμπόδιση, περιστολή, απόρριψη ή αναστολή διαδικασίας που συνιστά κατάχρηση των δικαιοδοσιών του Δικαστηρίου, εκπηγάζει από την ίδια τη φύση της δικαστικής λειτουργίας που έχει ως λόγο το δίκαιο και μέσο τους μηχανισμούς που προάγουν την κατίσχυσή του. Γι' αυτό, η δικαιοδοσία για τη χρήση πρόσφορων μέσων για την παρεμπόδιση κατάχρησης των δικαιοδοσιών είναι σύμφυτη, ενυπάρχει σε κάθε Δικαστήριο, απόρροια της κυριαρχίας των Δικαστηρίων στους μηχανισμούς για την απονομή της δικαιοσύνης. Τα μέσα για την αποτροπή της κατάχρησης της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, δε συναρτούνται με οποιοδήποτε συγκεκριμένο διάταγμα ή διατάγματα· μπορεί να προσλάβουν οποιαδήποτε μορφή που επιβάλλει η ανάγκη στη συγκεκριμένη περίπτωση για την περιφρούρηση του σκοπού για τον οποίο παρέχονται οι δικαιοδοσίες του Δικαστηρίου.
Στην Castanho v. Brown & Root (U.K.) Ltd and Another [1981] 1 All E.R. 143 (HL), αποφασίστηκε ότι ειδοποίηση για την εγκατάλειψη αγωγής μπορεί ν' ακυρωθεί παρά την απουσία θεσμικών περιορισμών για την εγκατάλειψη αγωγής προς αποτροπή χρήσης του δικαιώματος για σκοπούς άλλους από εκείνους για τους οποίους παρέχεται, δηλαδή, τον τερματισμό της διαδικασίας για την επίλυση του επίδικου θέματος. Κρίθηκε ότι η ειδοποίηση για την εγκατάλειψη της αγωγής συνιστούσε κατάχρηση επειδή εκδόθηκε όχι για το σκοπό για τον οποίο το δικονομικό αυτό μέσο προορίζεται αλλά γι άλλους σκοπούς, για να προλειάνει το έδαφος για την έναρξη διαδικασίας για το ίδιο θέμα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής μετά την εξασφάλιση σημαντικών ωφελημάτων από τη διαδικασία ενώπιον του αγγλικού δικαστηρίου. Πριν την υποβολή της ειδοποίησης για την εγκατάλειψη της αγωγής, οι εναγόμενοι είχαν αναγνωρίσει ευθύνη για τις διεκδικήσεις του ενάγοντα και κατέβαλαν υπό μορφή ενδιάμεσων πληρωμών μέρος της απαίτησής του. Ο λόγος της Castanho είναι ότι η άσκηση δικονομικών δικαιωμάτων μπορεί να περισταλεί εφόσον ασκούνται για σκοπούς άλλους από εκείνους για τους οποίους παρέχονται και απολήγουν σε κατάχρηση των δικαιοδοσιών του Δικαστηρίου.
Στην Constantinides v. Vima Ltd (1983) 1C.L.R. 348, αποφασίστηκε ότι τα κυπριακά δικαστήρια έχουν την ίδια εξουσία, όπως και τα αγγλικά δικαστήρια, να ελέγχουν τις διαδικασίες προς αποφυγή καταχρήσεων της δικαστικής διαδικασίας. Η κατάχρηση της διαδικασίας μπορεί να προσλάβει πολλές μορφές· ανάλογα ευρεία είναι και η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου για την παρεμπόδισή της.
Από τα πολύ παλιά χρόνια έγινε δεκτό ότι η έγερση ή η προώθηση περισσοτέρων της μιας διαδικασιών για την επίτευξη στόχων που μπορεί και έπρεπε να επιδιωχθούν σε μια διαδικασία, συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας [βλ. Williams v. Hunt [1905] 1 Κ.Β. 512]. Στην Πολιτική Έφεση 8894 (αποφασίστηκε στις 28.4.93), η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου διαπίστωσε ότι: "... Η επίκληση των δικαιοδοσιών του Ανωτάτου Δικαστηρίου ελέγχεται προς αποτροπή κατάχρησης των δικαιοδοσιών. Η επιδίωξη όμοιων σκοπών με την υιοθέτηση παράλληλων ένδικων μέσων ελέγχεται από το Δικαστήριο όπως και γενικότερα η πολλαπλότητα των διαδικασιών για την επίτευξη του ίδιου στόχου. ...".
Η Πολιτική Έφεση 9173 και η Αίτηση 1/94 του Επαρχιακού Δικαστηρίου, έχουν τον ίδιο σκοπό, την έκδοση του xxx Περρέλλα. Αντιμετωπίζει επομένως ο Περρέλλα δύο παράλληλες διαδικασίες, ανεξάρτητες δικονομικά αλλά όμοιες ως προς το αντικείμενό τους για την έκδοσή του. Η Αίτηση 1/94 υποθεμελιώνεται στην κατάρρευση και κατ' επέκταση στην έκλειψη της πρώτης αίτησης για την έκδοση του xxx Περρέλλα. Το βάθρο της Αίτησης 1/94 διασαλεύθηκε με την άσκηση της έφεσης, σκοπός της οποίας ήταν η αναζωπύρωση της πρώτης διαδικασίας για την έκδοση του xxx Περρέλλα.
Η χρήση διαδικασιών που οδηγούν σε καταπίεση συνιστά μορφή κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας γιατί το αποτέλεσμα οποιασδήποτε απ' αυτές παύει να είναι καθοριστικό για τα δικαιώματα του διαδίκου γενικά και, την ελευθερία του κατηγορουμένου, ειδικά. Η αναγκαιότητα υπεράσπισης της ελευθερίας του υποδίκου σε περισσότερες από μια διαδικασίες για το ίδιο θέμα, συνιστά καταπίεση. Στη Mills v. Cooper [1967] 2 All E.R. 100, ο Λόρδος Αρχιδικαστής Πάρκερ παρατήρησε: "... every court has undoubtedly a right in its discretion to decline to hear proceedings on the ground that they are oppressive and an abuse of the process of the court...." (σ. 104).
.....................................................».
Συναφή όμως είναι και όσα μνημόνευσε το Εφετείο στην Δημοκρατία ν Ηλιάδης και Άλλου, Ποιν. Έφ. 348/18, ημ. 31.5.19, ECLI:CY:AD:2019:B207 - στην οποία μας παρέπεμψε ο κ. Γεωργίου - όπου λέχθηκε πως:
«......................................................
Αποτελεί αξίωμα του Δικαίου ότι υπέρτατο καθήκον του Δικαστηρίου είναι η προώθηση της Δικαιοσύνης και η παρεμπόδιση πρόκλησης αδικίας. Στο πλαίσιο του προαναφερθέντος καθήκοντος έχει αναγνωριστεί, με πάγια νομολογία, ότι το Δικαστήριο έχει σύμφυτη εξουσία αναστολής ή απόρριψης υπόθεσης για κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας όταν αυτή απολήγει σε καταπίεση ή δυσμενή επηρεασμό του αντιδίκου. Υπό την προϋπόθεση όμως ότι, επειδή η υπό αναφορά εξουσία συνιστά κατ΄ εξαίρεση δικαιοδοσία, η άσκηση της πρέπει να γίνεται με περίσκεψη και φειδώ και μόνο στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται ότι η συνέχιση της διαδικασίας θα προκαλέσει έκδηλη αδικία στο πρόσωπο που επικαλείται την κατάχρηση, το οποίο έχει και το βάρος απόδειξης της κατάχρησης βάσει του ισοζυγίου των πιθανοτήτων.
.....................................................».
Εν προκειμένω, τα όσα φαίνεται να επικουρούν το Αίτημα και την Ένσταση, απογράφονται στα αποσπάσματα των ενόρκων δηλώσεων τα οποία έχουμε ήδη μεταφέρει αυτουσίως στο σκεπτικό μας. Δεν είναι τυχαίο που το πράξαμε. Ο λόγος, σύγκειται στο ότι είναι εμφανές πως ελλείπει το αναγκαίο κοινό υπόβαθρο γεγονότων ούτως ώστε να καθίσταται λογικώς εφικτή και ασφαλής η διατύπωση ανάλογης δικαστικής απόφανσης για την ύπαρξη τέτοιων συνθηκών και περιστάσεων που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν λελογισμένως κρίση πως η περιγραφόμενη από τους Εφεσίβλητους/Αιτητές συμπεριφορά του Εφεσείοντα/Καθ' ου η Αίτηση είναι, τωόντι καταχρηστική. Το έθιξε αυτό ευστόχως στην αγόρευση του ο κ. Γεωργίου. Δεν είναι πάντοτε και άνευ ετέρου που η συνύπαρξη δικαστικών διαδικασιών μεταξύ διαδίκων απολήγει (ή πρέπει να απολήγει) σε εύρημα κατάχρησης της δικαστικής διαδικασίας. Το ζήτημα είναι, κατά κανόναν, πιο σύνθετο. Στην παρούσα περίπτωση, ως φέρεται να έχουν τα πράγματα, υπό τη θεώρηση του Εφεσείοντα/Καθ' ου η Αίτηση, η γνώμη των Εφεσίβλητων/Αιτητών για διαδικαστική κατάχρηση παρέμεινε αίολη επαρκούς υποστηρίγματος, τοσούτω δε μάλλον κοινώς παραδεκτού ανάμεσα στους διαδίκους. Η έγκριση αιτημάτων όπως το παρόν, απαιτεί ύψιστη προσοχή ένεκα και των δυνητικώς καταλυτικών παρεπομένων στο μέρος το οποίο βαρύνεται με την περί ης ο λόγος καταχρηστική συμπεριφορά. Το Δικαστήριο οφείλει να βεβαιώνεται ότι πρόκειται για ξεκάθαρη περίπτωση κατάχρησης και πως η συνέχιση της επίμαχης κατά περίπτωσιν δικαστικής διαδικασίας θα προκαλέσει έκδηλη αδικία στον αιτούντα. Στην προκειμένη, οι Εφεσίβλητοι/Αιτητές, υπό τις περιστάσεις (και για τους λόγους που είπαμε), δεν απέσεισαν το εφαρμοζόμενο βάρος και επίπεδο απόδειξης. Ουχί αποτμημένο από αυτά είναι και το ότι οι ισχυρισμοί των Εφεσίβλητων/Αιτητών στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει το Αίτημα, είναι αόριστοι και γενικόλογοι. Έχει κι αυτό τη σημασία του στην αναγκαιότητα προσήκοντος προσδιορισμού από τους Εφεσίβλητους/Αιτητές, των κύριων παραμέτρων επί των οποίων στοιχειοθετείται (κατά την άποψη τους) η κατάχρηση. Το τι γράφεται στην εν λόγω ένορκη δήλωση για το συζητούμενο απαρτίζει επιχείρημα ή, κατά το μείζων, συμπέρασμα του ομνύοντα για την ύπαρξη κατάχρησης και όχι αναφορά σε γεγονότα (έστω κατ' ισχυρισμόν), επί των οποίων θα μπορούσε λογικώς να βασισθεί το Δικαστήριο για να αξιολογήσει και σταθμίσει τα επιχειρήματα και συμπεράσματα αυτά, ή, βεβαίως, για να καταλήξει σε αντίστοιχα ευρήματα (στον επιτρεπτό για την τρέχουσα διαδικασία βαθμό). Το ότι, ως πρότεινε ο κ. Τριλλίδης, η επισύναψη (ως Τεκμηρίου 8 στην ένορκη δήλωση της Αίτησης), του Γενικώς Οπισθογραφημένου Κλητηρίου Εντάλματος και της Έκθεσης Απαίτησης συνθέτει αρκούσα θεμελίωση των περί κατάχρησης πραγμάτων - κάτι μάλιστα που θα καθιστούσε, κατά τα συμφραζόμενα, περιττή την όποια άλλη επίρρωση του Αιτήματος (στην ένορκη δήλωση που συνάπτεται στην Αίτηση) - μας βρίσκει αποκλίνοντες. Οι Εφεσίβλητοι/Αιτητές αναμενόταν πως θα παρέθεταν (βάσει των όσων ειδικώς περιβάλλουν υπόθεση), συναρτώμενες προς τα αναλυόμενα λεπτομέρειες (σε συσχετισμό και προς τα κατατεθέντα τεκμήρια), προκειμένου να διαρθρώσουν καταλλήλως τον πυρήνα της επιχειρηματολογίας τους και να ρίξουν φως εκεί όπου απαιτείτο, παρέχοντας με αυτό τον τρόπο και την ευχέρεια στον Εφεσείοντα/Καθ' ου η Αίτηση να τοποθετηθεί, συγκεκριμένως πλέον και αναλόγως, επί των εγειρόμενων. Τούτο δεν έγινε. Ποσώς διέλαθε την προσοχή μας, ότι ο δικηγόρος των Εφεσίβλητων/Αιτητών προέβη κατά τις αγορεύσεις - και για ό,τι τούτο θα μπορούσε να αξίζει τελικώς - σε ισχυρισμούς γεγονότων και σε ερμηνευτική καθ' υπόθεσιν κινήτρων και συμπεριφορών του Εφεσείοντα/Καθ' ου η Αίτηση γύρω από την προκύψασα (επίδικη) διαφορά. Τούτα, στην έκταση που άπτονταν γεγονότων που δεν εισφέρθηκαν μαρτυριακώς στη διαδικασία, δεν μπορούν, ως ορθώς υπέδειξε ο κ. Γεωργίου, να συνυπολογιστούν και αξιολογηθούν δικαστικώς (ελλείψει κιόλας συναίνεσης των μερών ή άλλης ικανής κατάδειξης). Είναι εμπεδωμένο - και η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου άδραξε προσφάτως την ευκαιρία να συγκεράσει την επί του θέματος νομολογία - πως η δικηγορική αγόρευση δεν συνιστά, κατά κανόναν, αποδεκτό μέσο προσαγωγής μαρτυρίας (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του Sergueyevich, ΠΕ 55/20, ημ. 5.4.21).
Με βάση αυτά, το Αίτημα (Αιτητικό Δ), δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται.
Κατά τα άλλα, για τα εναπομείναντα Αιτητικά (για ασφάλεια εξόδων), εκδίδονται εκ συμφώνου διατάγματα ως τα Αιτητικά Α και Β στην Αίτηση, με τη διαφορά ότι τούτα θα αφορούν σε ποσό €5.000,00 για κάθε έφεση (ως συμφώνησαν οι διάδικοι). Οι αφορώσες εγγυήσεις να κατατεθούν με τραπεζικό έμβασμα στον τραπεζικό λογαριασμό της Αρχιπρωτοκολλητού, ή απευθείας στην Αρχιπρωτοκολλητή, εντός 30 ημερών από σήμερα. Μέχρι τότε, κάθε διαδικασία σε σχέση προς τις υπό εξέτασιν εφέσεις αναστέλλεται, ως το Αιτητικό Γ στην Αίτηση.
Ως εκ των ανωτέρω, δεν εκδίδουμε διαταγή για τα έξοδα.
Γ. Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
/κβπ
[1] «(Α) Διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσει τον Εφεσείοντα στην Πολιτική Έφεση Αρ. Ε111/2020 όπως δώσει εντός 30 (τριάντα) ημερών - ή εντός οποιουδήποτε άλλου χρόνου το Δικαστήριο ήθελε κρίνει εύλογο ή δίκαιο - από την ημερομηνία έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος ασφάλεια εξόδων για το ποσό των €16,000.00 ή για οποιοδήποτε άλλο ποσό το Δικαστήριο ήθελε θεωρήσει ως εύλογο ή δίκαιο.
(Β) Διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσει τον Εφεσείοντα στην Πολιτική Έφεση Αρ. Ε178/2020 όπως δώσει εντός 30 (τριάντα) ημερών - ή εντός οποιουδήποτε άλλου χρόνου το Δικαστήριο ήθελε κρίνει εύλογο ή δίκαιο - από την ημερομηνία έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος ασφάλεια εξόδων για το ποσό των €16,000.00 ή για οποιοδήποτε άλλο ποσό το Δικαστήριο ήθελε θεωρήσει ως εύλογο ή δίκαιο.
(Γ) Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να αναστέλλεται η διαδικασία στις ως άνω Πολιτικές Εφέσεις μέχρι να δοθεί η ασφάλεια εξόδων από τον Εφεσείοντα και σε περίπτωση που η ασφάλεια εξόδων δεν δοθεί εντός της διαταχθείσας προθεσμίας, οι εν λόγω Πολιτικές Εφέσεις να θεωρούνται ως αυτομάτως απορριφθείσες με έξοδα υπέρ της Εφεσίβλητης χωρίς να καθίσταται απαραίτητη η λήψη άλλου μέτρου για το σκοπό αυτό».
[2] Η αναφορά παραπέμπει στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση (με ορκισθέντα τον xxx Κυριάκου).