|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
CHARALAMBOUS ν. NICOLAIDES & NEOPHYTOU (1985) 1 CLR 737
Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων (1991) 1 ΑΑΔ 1147
Χ''Ιωάννου v. Gordian Holdings Limited, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 273/2019 , 8/9/2020, ECLI:CY:AD:2020:A298
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.35
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2021:D315
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 269/2020)
16 Ιουλίου, 2021
[ΠΑΝΑΓΗ, Πρόεδρος]
[ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στές]
ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ (ΚΥΠΡΟΥ) ΛΤΔ,
Εφεσείουσα-Καθ' ης η Αίτηση,
ν.
XXX ΦΩΤΙΟΥ,
Εφεσίβλητου-Αιτητή.
________________________
ΑΙΤΗΣΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΦΕΣΕΙΟΥΣΑΣ,
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ, 2021,
ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
_________________________
Γιώργος Τριανταφυλλίδης, μαζί με Μάρλεν Τριανταφυλλίδη, για ΄Αντης Τριανταφυλλίδης & Υιοί Δ.Ε.Π.Ε. και για Ε. Φλουρέντζου & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια - Εφεσείουσα.
Μιχάλης Φιλίππου, για Χαβιαράς & Φιλίππου Δ.Ε.Π.Ε., για τον Καθ' ου η Αίτηση - Εφεσίβλητο.
________________________
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δώσει ο Δικαστής Γ.Ν. Γιασεμής.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Με την υπό εξέταση αίτηση, στο πλαίσιο της παρούσας έφεσης, επιδιώκεται η αναστολή εκτέλεσης της εφεσιβαλλόμενης απόφασης που εκδόθηκε στις 31.7.2020 από το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών. Η αίτηση καταχωρίστηκε δυνάμει της Δ.35, Κ. 18, των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, (οι «Κ.Π.Δ.»), μετά την απόρριψη ανάλογης αίτησης ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Με την εν λόγω απόφαση, κρίθηκε ότι η απόλυση του εφεσίβλητου από τους εργοδότες του, την εφεσείουσα εταιρεία, (η εφεσείουσα), ήταν παράνομη. Επιδικάστηκε δε προς όφελος του εφεσίβλητου και εναντίον της εφεσείουσας ποσό €193.846,08, με νόμιμο τόκο μέχρι εξοφλήσεως.
Ο Κ. 18[1] των Κ.Π.Δ. αναφέρει ρητώς ότι η έφεση δεν επενεργεί προς αναστολή εκτέλεσης εφεσιβαλλόμενης απόφασης, παρά μόνο στο βαθμό που το Εφετείο δύναται να διατάξει. Επομένως, παράλληλα με την πιο πάνω γενική αρχή, η οποία προβλέπει για τη διασφάλιση του τελεσίδικου χαρακτήρα υπό έφεση απόφασης, το Εφετείο έχει διακριτική εξουσία να διατάξει την αναστολή της απόφασης. Από τη διατύπωση του Κ. 18, είναι, επίσης, φανερό ότι αυτός δεν καθορίζει οποιαδήποτε κριτήρια σε σχέση με την άσκηση της εν λόγω εξουσίας. Ως εκ τούτου, το Εφετείο, δυνητικά, έχει ευρεία διακριτική εξουσία να διατάξει την αναστολή μιας δικαστικής απόφασης, υπό το φως της ανάγκης για διασφάλιση, συγχρόνως, της προαναφερθείσας αρχής. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο, ανωτέρω, η νομολογία έχει αναγνωρίσει ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και να σταθμίζεται, αναλόγως, η αποτελεσματικότητα του δικαιώματος άσκησης έφεσης από τον αποτυχόντα διάδικο κατά της πρωτόδικης απόφασης, λαμβανομένου, ειδικά, υπόψη ότι η έφεση, σε περίπτωση επιτυχίας της, δεν πρέπει να καταστεί ατελέσφορη.
Στο πλαίσιο εφαρμογής των πιο πάνω αρχών, έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι αίτηση για αναστολή απόφασης κρίνεται στη βάση των ιδιαιτέρων περιστατικών της, προς το σκοπό απόδοσης δικαιοσύνης μεταξύ των διαδίκων. ΄Οπως λέχθηκε, συναφώς, στην υπόθεση xxx Χατζηπαναγή ν. xxx Αυξεντίου, Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 151/2017, 9.11.2017, ECLI:CY:AD:2017:A399, «Μεταξύ των στοιχείων που συνυπολογίζονται κατά την εξέταση αίτησης αναστολής είναι και το ενδεχόμενο πρόκλησης ανεπανόρθωτης αδικίας στο ένα ή στο άλλο μέρος αν το δικαστήριο χορηγήσει ή αρνηθεί να χορηγήσει διάταγμα αναστολής». Στην υπόθεση Χ"Ιωάννου ν. Gordian Holdings Limited, Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 273/2019, 8.9.2020, ECLI:CY:AD:2020:A298, το ενδεχόμενο ο εφεσίβλητος, εξ αποφάσεως πιστωτής, να μην μπορούσε, σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης, να επιστρέψει το ποσό της πρωτόδικης απόφασης, εάν αυτό τού καταβαλλόταν, κρίθηκε ως ικανός λόγος, υπό τις εκεί δοθείσες περιστάσεις, για έκδοση διατάγματος αναστολής υπό όρους, οι οποίοι, ουσιαστικά, διασφάλιζαν τα σχετικά δικαιώματα αμφοτέρων των πλευρών, (βλ., επίσης, Charalambous v. Nicolaides & Neophytou (1985) 1 C.L.R. 737).
Στην προκειμένη περίπτωση, η εφεσείουσα ανέφερε, γενικά, ότι η έφεσή της έχει πολύ καλές προοπτικές επιτυχίας. Δεν έδωσε, όμως, οποιεσδήποτε λεπτομέρειες προς υποστήριξη της εν λόγω πεποίθησής της. Εν πάση περιπτώσει, όπως παρατηρείται στην υπόθεση Ναυτικός ΄Ομιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147, ο συγκεκριμένος παράγοντας είναι οριακής σημασίας. Επιπρόσθετα, όμως, πρόβαλε τη θέση ότι ο εφεσίβλητος, εάν τού καταβληθεί το ποσό της απόφασης, το οποίο με τους δεδουλευμένους τόκους υπερβαίνει τις €200.000,00, δε θα δύναται, σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσής της, να το επιστρέψει. Παρέπεμψε, σχετικά, στην οικονομική του κατάσταση, όπως αυτή προκύπτει μέσα από συγκεκριμένη έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, την οποία ο ίδιος είχε υιοθετήσει, στο πλαίσιο ποινικής υπόθεσης που είχε καταχωριστεί εναντίον του από την Αστυνομία, με επιτυχή κατάληξη.
Παρά την περί του αντιθέτου άποψη του εφεσίβλητου και παρά τις εξηγήσεις που δόθηκαν, συναφώς, από το συνήγορό του, κατά το στάδιο των αγορεύσεων, προς υποστήριξή της, η πιο πάνω θέση της εφεσείουσας ευσταθεί. Μάλιστα, δε χρειάζεται να γίνει οποιαδήποτε αναφορά, σχετικά, στο περιεχόμενο της προαναφερθείσας έκθεσης. Η αδυναμία του εφεσίβλητου, για συμμόρφωσή του, ως ανωτέρω, διαπιστώνεται με βάση τα όσα ο ίδιος αναφέρει στην ένορκη δήλωσή του, προς υποστήριξη της ένστασης κατά της υπό εξέταση αίτησης. Συγκεκριμένα, αυτός, ισχυριζόμενος ότι θα είναι σε θέση να επιστρέψει το ποσό της απόφασης, αν προκύψει ανάγκη προς τούτο, αναφέρει ότι έχει μηνιαίο εισόδημα €3.000,00 από την εργασία του και ότι λαμβάνει μηνιαίο ενοίκιο €1.500,00 από ένα ακίνητο που διατηρεί στην Αθήνα. Διευκρινίζει δε πως, από το τελευταίο εισόδημά του, αφαιρείται ποσό €1.031,82, το οποίο καταβάλλεται έναντι του δανείου αγοράς του εν λόγω ακινήτου. Επομένως, το εισόδημά του, βασικά, ανέρχεται σε, περίπου, €3.500,00, μηνιαίως. Εκτιμωμένων των πιο πάνω ισχυρισμών, ως αυτοί έχουν στην όψη τους, επισημαίνεται πως ο εφεσίβλητος δεν αναφέρει τι ποσό χρημάτων χρειάζεται, μηνιαίως, για τις ανάγκες διαβίωσης του ιδίου και της οικογένειάς του. Δεδομένης της απαίτησης για κάλυψη και των αναγκών του αυτών, είναι λογικό πως, αν παραμένει οποιοδήποτε υπόλοιπο από το πιο πάνω μηνιαίο εισόδημά του, τούτο θα είναι, σχετικά, μικρό. Επιπρόσθετα, ο εφεσίβλητος παραλείπει να αναφέρει αν θα μπορούσε να προβεί στην πώληση του προαναφερθέντος επιβαρυμένου, όπως ο ίδιος έχει ισχυριστεί, ακινήτου και ποιο ποσό θα μπορούσε η πώλησή του να αποφέρει.
Είναι φανερό, λοιπόν, από την εξέταση που έχει προηγηθεί, ότι τα στοιχεία που ο εφεσίβλητος έχει αναφέρει, προκειμένου να καταδείξει ότι θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε τυχόν απαίτηση για επιστροφή στην εφεσείουσα του ποσού του εξ αποφάσεως χρέους, δεν πείθουν ότι αυτός θα έχει μια τέτοια ικανότητα. Επίσης, ο εφεσίβλητος δεν προτείνει οποιαδήποτε άλλη διευθέτηση, η οποία να διασφαλίζει ότι, σε περίπτωση που προκύψει η πιο πάνω ανάγκη, θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί· ο ίδιος είναι σε καλύτερη θέση να γνωρίζει την οικονομική κατάστασή του, (βλ. Χ"Ιωάννου ν. Gordian Holdings Limited, ανωτέρω). Εν πάση περιπτώσει, αν η αίτηση για αναστολή εγκριθεί και η εφεσείουσα διαταχθεί να παραχωρήσει ικανή εξασφάλιση, προς κάλυψη του ενδεχομένου η έφεσή της να αποτύχει, ο εφεσίβλητος θα μπορεί να εισπράξει άμεσα το λαβείν του, διά της ενεργοποίησης της εν λόγω εξασφάλισης. Οπωσδήποτε, αυτό θα διασφαλιστεί και, έτσι, θα καλύπτεται η περίπτωση κατά την οποία, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, η εφεσείουσα δυνατό, ανά πάσα στιγμή, να βρεθεί σε δυσμενή οικονομική κατάσταση. Σε τέτοια περίπτωση δε, αν δεν παραχωρηθεί η ικανή εξασφάλιση που έχει προαναφερθεί, είναι πιθανόν ο εφεσίβλητος να αντιμετωπίσει προβλήματα σε σχέση με την εκτέλεση της προς όφελός του απόφασης.
Ανεξάρτητα από τα πιο πάνω λογικά ενδεχόμενα, ο εφεσίβλητος δεν αναφέρει κατά πόσο ο ίδιος θα υποστεί οποιεσδήποτε δυσμενείς συνέπειες από τη μη άμεση καταβολή προς αυτόν του ποσού της απόφασης. Σημειώνεται δε, συναφώς, πως η καταφυγή σε δικαστικά μέτρα, προς εξαναγκασμό της εφεσείουσας να προβεί σε πληρωμή του εξ αποφάσεως χρέους, με ό,τι συνοδεύει τέτοια μέτρα, οπωσδήποτε δε θα είναι προς όφελος οποιουδήποτε των εμπλεκομένων στην έφεση μερών. Η λύση δε της παροχής εξασφάλισης, την οποία, εκ του Κανονισμού[2], υποχρεούται να παραχωρήσει ο αιτητής, σε περίπτωση που εγκρίνεται αίτημά του για αναστολή, υπό τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης, θα εξασφαλίζει και τις δύο πλευρές. Εν προκειμένω, η τραπεζική εγγύηση που εισηγείται η εφεσείουσα θα μπορεί να προσφέρει την απαιτούμενη εξασφάλιση.
Ως εκ των πιο πάνω, η αίτηση επιτυγχάνει και η υπό έφεση πρωτόδικη απόφαση αναστέλλεται. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ της εφεσείουσας και εναντίον του εφεσίβλητου, τα οποία να υπολογιστούν από την Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η αναστολή διατάσσεται υπό τον όρο ότι η εφεσείουσα θα καταθέσει, εντός 30 ημερών από σήμερα, στην Αρχιπρωτοκολλητή, προς ικανοποίησή της, τραπεζική εγγύηση για ποσό €193.846.08, πλέον νόμιμο τόκο, ως η πρωτόδικη απόφαση ημερομηνίας 31.7.2020. Η αναστολή θα συνεχίζεται, εφόσον η εγγύηση ανανεώνεται, με έξοδα της εφεσείουσας, ανά εξάμηνο, αρχομένης της περιόδου αυτής από την επομένη της κατάθεσης της εγγύησης, ώστε να περιλαμβάνονται σε αυτήν οι δεδουλευμένοι τόκοι της περιόδου εκείνης. Να ενημερώνεται δε, σχετικά, η Αρχιπρωτοκολλητής.
Π. Παναγή, Π.
Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.
Ν. Σάντης, Δ.
/ΜΠ
[1] "18. An appeal shall not operate as a stay of execution ... except so far as the Court appealed from or the Court of Appeal, or a Judge of either Court, may order;"
[2] "Before any order staying execution is entered, the person obtaining the order shall furnish such security (if any) as may have been directed."