|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Σιβιτανίδης ν. Χαραλάμπους (1993) 1 ΑΑΔ 179
Μ. Μονιάτη & Υιοί Λτδ ν. Γεώργιου Νεοφύτου (2009) 1 ΑΑΔ 557
Λαζάρου Θεόδωρος ν. Νέμεσις Εργοληπτική Δημόσια Εταιρεία Λτδ και άλλου (2012) 1 ΑΑΔ 1101
ΑΝΤΩΝΗ ΑΝΔΡΕΟΥ & ΣΙΑ ΔΕΠΕ κ.α., Πολιτική Έφεση 348/2015, 9/6/2017, ECLI:CY:AD:2017:A216
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΤΕΛΑ , Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 43/2019, 2/4/2019, ECLI:CY:AD:2019:A121
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΙΔΟΥ , Πολιτική Έφεση Αρ. 133/2019, 12/2/2020, ECLI:CY:AD:2020:A56
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.25
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2021:D336
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 149/2021
20 Ιουλίου, 2021
[Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ MÜFLIS T. İMAR BANKASI T.A.S. İFLAS İDARESİ ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ "BANKRUPTCY ADMINISTRATOR" ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ Τ. İMAR BANKASI T.A.S. ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙΤΑI ΑΠΟ ΤΟΥΣ TASSARUF MEVDUATI SIGORTA FONU ("TMSF") ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 8/6/2021 Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟΝ 3130/17 ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
------------------
Ρωμανός Λοϊζίδης μαζί με Τατιάνα Χλωρακιώτου (κα) για Γ. Ζ. Γεωργίου ΔΕΠΕ, για τους Αιτητές
----------------------
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.: Οι Αιτητές με την υπό κρίση Αίτηση επιδιώκουν άδεια για την καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως για την έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari ως εξής:
«Α) Προνομιακό Ένταλμα Certiorari για μεταφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο για σκοπούς ακύρωσης της Ενδιάμεσης Απόφασης ημερομηνίας 08.06.2021 (Τεκμήριο 3 στην Ένορκη Δήλωση του κ. xxx Πασιαρδή) και του συντεταγμένου διατάγματος ημερομηνίας 08.06.2021 (Τεκμήριο 4 στην Ένορκη Δήλωση του xxx Πασιαρδή, τα οποία εκδόθηκαν από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στα πλαίσια της Αγωγής υπ' αριθμόν 3130/2017, δυνάμει της Διαταγής 25, Θεσμού 6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Β) Οποιαδήποτε άλλη συναφή προς το Προνομιακό Ένταλμα Certiorari θεραπεία την οποία το Δικαστήριο ήθελε κρίνει ορθή και δίκαιη υπό τις περιστάσεις.
Γ) Τα έξοδα της παρούσας αίτησης»
Οι λόγοι επί των οποίων στηρίζεται η Αίτηση συνοψίζονται στους εξής:
1. Στις 8/6/2021 το Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση με την οποίαν απέρριψε την αίτηση των Αιτητών ημερομηνίας 16/3/2021 για τροποποίηση της ενδιάμεσης απόφασης ημερομηνίας 26/2/2020 στη βάση της Διαταγής 25 θεσμός 6 των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών λόγω γραφικού λάθους.
2. Η ενδιάμεση απόφαση ημερομηνίας 8/6/2021 συνιστά προϊόν έκδηλης νομικής πλάνης και νομικού σφάλματος που είναι εμφανές στην όψη του πρακτικού.
3. Το Δικαστήριο ενήργησε καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας και εξουσίας, παραβιάζοντας τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης εφόσον, αφ' ενός οι Αιτητές δεν μπορούν να προχωρήσουν στην αντεξέταση της ενόρκως δηλούσας και αφ' ετέρου να προβούν στην καταχώρηση νέας αίτησης λόγω δεδικασμένου.
4. Δεν παρέχεται άλλο ένδικο μέσο όπως προκύπτει από το ίδιο το λεκτικό της Δ.25 θ.6, εφόσον αποκλείει το δικαίωμα έφεσης.
Τα γεγονότα της υπόθεσης εμφαίνονται στην Έκθεση και Ένορκη Δήλωση του κ. xxx Πασιαρδή, ημερομηνίας 15/7/2021 που συνοδεύουν την Αίτηση που συνοψίζονται στα ακόλουθα:
Στις 17/8/2017 οι Αιτητές καταχώρησαν Γενικώς Οπισθογραφημένο Κλητήριο, στα πλαίσια του οποίου επιδίωξαν με την ενδιάμεση μονομερή αίτηση ημερομηνίας 17/8/2017 διατάγματα παγοποίησης και αποκάλυψης πληροφοριών. Η αίτηση αυτή συνοδεύετο από την Ένορκη Δήλωση του κ. xxx Sevenoaks, ημερομηνίας 17/8/2017. Στις 18/8/2017 το Επαρχιακό Δικαστήριο εξέδωσε μονομερώς ορισμένα από τα διατάγματα που ζητούντο. Με την επίδοση τους, οι Καθ' ων η Αίτηση καταχώρησαν ένσταση στις 24/9/2019, που συνοδεύετο από την Ένορκη Δήλωση της κας xxx Στυλιανού, ημερομηνίας 24/9/2019, (Στυλιανού).
Στις 14/11/2019 οι Αιτητές καταχώρησαν αίτηση για αντεξέταση της Στυλιανού σε σχέση με ορισμένες εκ των παραγράφων της Ένορκης της Δήλωσης. Καταχωρήθηκε ένσταση στις 18/12/2019 και η αίτηση για αντεξέταση οδηγήθηκε σε ακρόαση, όπου στις 26/2/2020 το Δικαστήριο ενέκρινε την αίτηση. Κατά την ημέρα της ακρόασης της κυρίως αίτησης, δηλαδή στις 8/3/2020, όπου αναμένετο να γίνει η αντεξέταση της Στυλιανού, υπό το φως του διορισμού της μέχρι τότε φυσικού δικαστή της υπόθεσης ως Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο Φάκελος τέθηκε ενώπιον άλλης Προέδρου, η οποία έθεσε θέμα ότι εκ παραδρομής στην κατάληξη
της απόφασης ημερομηνίας 26/2/2020 αναγράφετο ως ημερομηνία της Ένορκης Δήλωσης της Στυλιανού «17.08.2017» αντί 24/9/2019 που ήταν η ακριβής ημερομηνία της Ένορκης της Δήλωσης. Ο κ. Πασιαρδής θεωρεί ότι εκ παραδρομής το Δικαστήριο ανέγραψε ως ημερομηνία της Ένορκης Δήλωσης της Στυλιανού εκείνη της Ένορκης Δήλωσης του Sevenoaks, που συνόδευε την αίτηση των Αιτητών. Προς επίλυση του ζητήματος, οι Αιτητές καταχώρησαν στις 16/3/2021 αίτηση, δυνάμει της Δ.25 θ. 6 των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών για διόρθωση του γραφικού λάθους, δηλαδή την αντικατάσταση της ημερομηνίας 17/8/2017 με την 24/9/2019 στην κατάληξη της απόφασης ημερομηνίας 26/2/2020, η οποία όμως απερρίφθη, κατόπιν ακρόασης, με την απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 8/6/2021 ουσιαστικά για τους εξής δύο λόγους:
α) «δεν μπορεί το παρόν Δικαστήριο με την παρούσα σύνθεση να διορθώσει αυτού του είδους του λάθους που εκδόθηκε από Δικαστήριο με άλλη σύνθεση»
β) «δεν πρόκειται για μια απλή διόρθωση ημερομηνίας, ποσού ή ονόματος, όπως τυχαίνει στις πλείστες αποφάσεις που αφορούν διόρθωση γραμματικών λαθών»
Κατέληξε δε ότι «η υπόθεση είναι αδύνατον να τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση και θεωρεί ότι δεν μπορώ να προχωρήσω στη «διόρθωση» της απόφασης άλλου Δικαστηρίου με τον τρόπο που ζητείται από τους Αιτητές στην παρούσα υπόθεση».
Παραθέτω αυτούσια τη κατάληξη του Δικαστηρίου στην απόφαση ημερομηνίας 26/2/2020 επί της αίτησης για αντεξέταση της Στυλιανού, για σκοπούς καλύτερης κατανόησης του τι αφορούσε το λάθος του Δικαστηρίου «Κατ' ακολουθίαν όλων των πιο πάνω, η παρούσα Αίτηση εγκρίνεται και δίδεται άδεια για αντεξέταση της Κούλας Στυλιανού σε σχέση με τις παραγράφους 1, 5, 6, 10, 17, 25, 29 & 31 της Ένορκης της Δήλωσης ημερ. 17/8/2017».
Η χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για certiorari ανάγεται στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου, η οποία ασκείται μεν δικαστικά αλλά με πολλή φειδώ. Χορηγείται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον Αιτητή ότι υπάρχει «εκ πρώτης όψεως υπόθεση» και/ή «συζητήσιμη υπόθεση.» Αν όμως στον Αιτητή προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, τότε ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα, περιθώρια για επιτυχία της αίτησης δεν υπάρχουν, εκτός και αν ο Αιτητής ικανοποιήσει για την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων.
Η διαδικασία για την έκδοση εντάλματος certiorari δεν έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης, η οποία ελέγχεται στο πλαίσιο της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αλλά της νομιμότητας της απόφασης (βλ. Μιτέλλα, Πολιτική Έφεση Αρ. 43/2019, ημερομηνίας 2/4/2019, ECLI:CY:AD:2019:A121 και Πετρίδου, Πολιτική Έφεση Αρ. 133/2019, ημερομηνίας 12/2/2020), ECLI:CY:AD:2020:A56.
Περαιτέρω πρέπει να σημειωθεί ότι η δικαιοδοσία έκδοσης προνομιακού εντάλματος τύπου certiorari δεν αποτελεί εποπτικό μέσο και ούτε παρέχεται η δυνατότητα εξέτασης του κατά πόσο το πρωτόδικο Δικαστήριο αντιλήφθηκε ορθά ή όχι ένα νομικό ζήτημα.
Δεν είναι αρκετό ότι υπήρξε σοβαρή πλάνη ή πλάνη σε σχέση με μια καθιερωμένη νομική αρχή. Πρέπει να υπάρχει πλάνη που μπορεί αμέσως να διακριβωθεί από το Δικαστήριο και όχι κατόπιν έρευνας όλων των στοιχείων ή της μαρτυρίας.
Η δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για χορήγηση άδειας για certiorari ασκείται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις για συγκεκριμένους λόγους (βλ. Ανδρέου Πολιτική Έφεση Αρ. 348/2015, ημερομηνίας 9/6/2017, ECLI:CY:AD:2017:A216 και Πετρίδου Πολιτική Έφεση Αρ. 133/2019, ημερομηνίας 12/2/2020), ECLI:CY:AD:2020:A56.
Το νοηματικό εύρος των εννοιών «συζητήσιμη υπόθεση» και «εκ πρώτης όψεως υπόθεση» οριοθετήθηκε στην υπόθεση In Re Kakos (ανωτέρω) με αναφορά στη Sidnell v. Wilson and Others (1966) 1 All E. R. 681.
Εξέτασα με προσοχή τις εισηγήσεις των Αιτητών υπό το φως των γεγονότων της υπόθεσης, όπως εξάγονται από την Ένορκη Δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση και τα τεκμήρια που επισυνάπτονται, ιδιαίτερα τις ενδιάμεσες αποφάσεις ημερομηνίας 26/2/2020 που φέρεται να έγινε το λάθος και 8/6/2021 για διόρθωση του.
Από τους λόγους για τους οποίους επιζητείται η έκδοση certiorari προβάλλεται ότι η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκήθηκε έξω από το πλαίσιο που παρέχεται από το Νόμο και τη νομολογία.
Όπως σημειώνει και το Δικαστήριο, η νομική βάση της αίτησης για διόρθωση της απόφασης είναι η Δ.25 θ.6 των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών που προνοεί τα εξής:
«6. Γραφικά λάθη σε δικόγραφα, αποφάσεις ή διατάγματα, ή λάθη που προκύπτουν σ' αυτά από οποιοδήποτε τυχαίο σφάλμα ή παράλειψη, μπορούν σε οποιοδήποτε χρόνο να διορθωθούν ανάλογα με τη φύση και έκταση του λάθους από το Δικαστήριο κατόπιν αίτησης, γραπτής ή προφορικής, χωρίς δικαίωμα έφεσης.»
Όπως έχει νομολογηθεί, η διόρθωση σε απόφαση ή διάταγμα Δικαστηρίου, στη βάση της πιο πάνω Διαταγής, αφορά είτε σε λάθη που προέρχονται από τυχαία παράλειψη είτε λανθασμένη αναγραφή ή τυπογραφικό λάθος. Η Διαταγή αυτή εμπεριέχει τον κανόνα της απλής παράλειψης ή λάθους («slip rule»). Αυτό σημαίνει τη δυνατότητα διόρθωσης παραλείψεων ή λαθών άνευ ουσιαστικής σημασίας, αναγόμενα στην εκ παραδρομής τυπογραφική παράλειψη διατύπωσης γεγονότων κατά τη σύνταξη της απόφασης που φανερά, δεν μεταφέρουν ορθά είτε το λεκτικό που αποτέλεσε το σκεπτικό του Δικαστηρίου είτε τη σημασία του (βλ. Λαζάρου ν. Νέμεσις Εργοληπτική Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1 Α.Α.Δ. 1101).
Στη δε υπόθεση Σιβιτανίδης ν. Χαραλάμπους (1993) 1 Α.Α.Δ. 179 εξηγείται ότι «γραμματικό είναι το λάθος που ανάγεται αποκλειστικά στη διατύπωση σε αντίθεση με τις θέσεις του διαδίκου και ενέχει την ίδια έννοια σε σχέση με δικαστικές αποφάσεις και σκοπεί στην εναρμόνιση του κειμένου της απόφασης με την καταφανή πρόθεση του Δικαστηρίου.»
Όπως έχει δε καθιερωθεί από τη νομολογία (βλ. Σιβιτανίδης (ανωτέρω), και Μ. Μονιάτη και Υιοί Λτδ ν. Νεοφύτου (2009) 1 Α.Α.Δ. 557), η εξουσία για διόρθωση απόφασης ή διατάγματος στη βάση της πιο πάνω Διαταγής ασκείται από το ίδιο το Δικαστήριο όπου εξέδωσε την απόφαση εκτός αν υπάρχουν περιστάσεις που δικαιολογούν διαφορετική προσέγγιση. Στην υπόθεση R v. Gripps (1983) 3 All E.R. 72 η οποία υιοθετήθηκε από δική μας νομολογία, αναφέρθηκε ότι «in fact the power to correct errors under the slip rule belongs to the Court and may in an appropriate case be exercised by a member of the Court other than the one who made the order fraught by the error".
Στην παρούσα περίπτωση δεν ήταν εφικτός ο χειρισμός της αίτησης διόρθωσης της απόφασης από την ίδια Πρόεδρο που την εξέδωσε, υπό το φως του εν των μεταξύ διορισμού της ως Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, εξού και ο φάκελος τέθηκε ενώπιον άλλης αρμόδιας Προέδρου. Συνεπώς διαπιστώνεται η ύπαρξη συζητήσιμης υπόθεσης ως προς το ότι η περίπτωση είναι κατάλληλη για διόρθωση της απόφασης από άλλο αρμόδιο Δικαστή.
Από την άλλη ως εκ της διόρθωσης που επιζητείτο με την αίτηση, με την αντικατάσταση δηλαδή στην κατάληξη της απόφασης της ημερομηνίας 17/8/2019 με την 24/9/2019, που αφορούσε η Ένορκη Δήλωση της Στυλιανού, που ήταν η ορθή ημερομηνία, σε συνάρτηση με το όλο περιεχόμενο της απόφασης που πραγματεύετο του αιτήματος αντεξέτασης της Στυλιανού επί συγκεκριμένων παραγράφων της Ένορκης της Δήλωσης αποκαλύπτεται ότι οι Αιτητές παρουσίασαν συζητήσιμο θέμα ως προς το ότι επρόκειτο για τυχαία αβλεψία και παραδρομή του Δικαστηρίου και αποτελούσε γραφικό λάθος.
Όπως αποκαλύπτει το όλο κείμενο της απόφασης, ο τίτλος της που αναφέρετο σε «Αίτηση ημερ. 14/11/19 για Αντεξέταση Ενόρκως Δηλούσας στην Ένορκη Δήλωση ημερ. 24/9/19» και το σκεπτικό της απόφασης, η αίτηση αποσκοπούσε στην αντεξέταση της Στυλιανού επί συγκεκριμένων παραγράφων της Ένορκης της Δήλωσης ημερομηνίας 24/9/2019 που συνόδευε την αίτηση, στη βάση της οποίας εκδόθηκε σχετικό διάταγμα.
Υπό το φως των πιο πάνω, είναι η διαπίστωση μου ότι έχει καταδειχθεί συζητήσιμο θέμα ώστε να δοθεί άδεια για certiorari σε σχέση με ότι η απόφαση είναι αποτέλεσμα έκδηλης νομικής πλάνης εμφανούς στο πρακτικό, αναφορικά με την ερμηνεία και εφαρμογή της Δ.25 θ.6 και της νομολογίας και παραβίασης της αρχής της φυσικής δικαιοσύνης.
Ως προς την ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου η ίδια η Δ.25 θ.6 καθιστά σαφές ότι οι Αιτητές δεν έχουν δικαίωμα έφεσης.
Συνεπώς η αίτηση εγκρίνεται.
Η διά κλήσεως αίτηση να καταχωρηθεί εντός 20 ημερών από σήμερα και να επιδοθεί. Να οριστεί δε για οδηγίες στις 18/8/2021 ή ώρα 09.00 π.μ. Εκδίδεται περαιτέρω διάταγμα αναστολής της διαδικασίας της κυρίως αίτησης μέχρι την περάτωση και έκδοση απόφασης στη διά κλήσεως διαδικασία για certiorari.
Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
/Α.Λ.Ο.