ΣΥΛΛΟΥΡΗ v. AL JAZEERA κ.α., Πολιτική Aίτηση Αρ. 137/2021, 8/7/2021

public Μαλαχτός, Χάρης Γ. Τριλλίδης, Μ. Κυριάκου (Κα) και Μ. Πέτρου (Κα) για Πολάκης Σαρρής amp;amp;amp; Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2021-07-08 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΣΥΛΛΟΥΡΗ v. AL JAZEERA κ.α., Πολιτική Aίτηση Αρ. 137/2021, 8/7/2021 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2021:D305

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Πολιτική Aίτηση Αρ. 137/2021)

8 Ιουλίου 2021

[Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (Ν.33/64), ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ (1) AL JAZEERA, (2) XXX REES, (3) XXX YEO, (4) XXX SOFOGIANNIS, (5) XXX KLEINFELD, (6) XXX HARRISON, (7) XXX GWYNNE ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 20/5/2021 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 1196/21 ΕΠΙ ΤΗΣ ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΟΥ XXX ΣΥΛΛΟΥΡΗ, ΕΝΑΓΟΝΤΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 18/5/2021

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΑΙ/Ή ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 18/6/2021 ΠΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΣΕ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΕΚΔΟΘΕΝ ΤΗΝ 20/5/2021 ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 1196/21 ΕΠΙ ΤΗΣ ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΟΥ XXX ΣΥΛΛΟΥΡΗ, ΕΝΑΓΟΝΤΑ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 18/5/2021

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 1196/21 ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 18/5/2021 ΚΑΙ ΕΚΚΡΕΜΕΙ ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ:

XXX ΣΥΛΛΟΥΡΗ, ΟΔΟΣ XXX ΑΡ.XXX, ΑΠΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑ

Ενάγοντα

ΚΑΙ

1. AL JAZEERA, THE SHARD, 32 LONDON BRIDGE STREET, LONDON SE1 9SG, ENGLAND

2. XXX REES, XXX, ENGLAND

3. XXX YEO, XXX, ENGLAND

4. XXX SOFOGIANNIS, XXX, ENGLAND

5. XXX KLEINFELD, XXX, ENGLAND

6. XXX HARRISON, XXX, ENGLAND

7. XXX GWYNNE, XXX, ENGLAND

Εναγόμενοι

--------------

Γ. Τριλλίδης, Μ. Κυριάκου (Κα) και Μ. Πέτρου (Κα) για Πολάκης Σαρρής & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές.

--------------

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Οι Αιτητές ζητούν άδεια για την καταχώρηση αίτησης με κλήση για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων Certiorari για την ακύρωση τριών διαταγμάτων, ημερ.20.5.2021, 25.5.2021 και 18.6.2021, που εκδόθηκαν από το Ε.Δ. Λευκωσίας, το κατώτερο Δικαστήριο, στα πλαίσια της αγωγής 1196/2021. Περαιτέρω, την έκδοση προνομιακού εντάλματος Prohibition, με το οποίο να απαγορεύεται στο κατώτερο Δικαστήριο να συνεχίσει την ανάληψη και εκδίκαση της αγωγής αυτής ή διατάγματος αναστολής οποιασδήποτε διαδικασίας στα πλαίσια της αγωγής μέχρι νεότερης απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Οι Αιτητές, όλοι από την Αγγλία, είναι οι Εναγόμενοι στην αγωγή 1196/2021, που καταχωρίστηκε από τον Καθ΄ου η Αίτηση εναντίον τους, με κλητήριο ένταλμα γενικά οπισθογραφημένο. Η απαίτηση του Καθ΄ου η Αίτηση είναι για δήλωση του Δικαστηρίου ότι η δημοσιοποίηση συγκεκριμένης βιντεογράφησης ημερ.26.10.2019 που τον αφορά, χωρίς τη συγκατάθεση του, συνιστά παράνομη ενέργεια που παραβιάζει τα συνταγματικά του δικαιώματα. Αξιώνεται, συναφώς, διάταγμα που να τους απαγορεύει να χρησιμοποιούν καθ΄οιονδήποτε τρόπο τη συγκεκριμένη βιντεογράφηση και αποζημιώσεις για δυσφήμιση.

Αυθημερόν με την καταχώριση της αγωγής, ο Καθ΄ου η Αίτηση αποτάθηκε στο κατώτερο Δικαστήριο με μονομερή αίτηση και την 20.5.2021 εξασφάλισε προσωρινό διάταγμα με το οποίο απαγορευόταν στους Αιτητές να χρησιμοποιήσουν ή διαθέσουν τη συγκεκριμένη βιντεογράφηση χωρίς τη συγκατάθεση του. Παρά το γεγονός ότι, όπως αναφερόταν στην ίδια την υποστηρικτική της αίτησης ένορκη δήλωση, η βιντεογράφηση είχε αρχίσει να προβάλλεται παγκύπρια από τον Οκτώβριο του 2020, κρίθηκε ότι ικανοποιείτο το στοιχείο του κατεπείγοντος, αφού η βιντεογράφηση ήταν υποψήφια για βράβευση στην κατηγορία «Current Affairs» από τον οργανισμό BAFTA, που θα λάμβανε χώρα την 6.6.2021 και θα προβαλλόταν. Το προσωρινό διάταγμα ορίστηκε «για επίδοση» την 18.6.2021, χωρίς αναφορά ότι ήταν επιστρεπτέο την ημέρα εκείνη. Την επομένη της έκδοσης του διατάγματος, ο Καθ΄ ου η Αίτηση αποτάθηκε εκ νέου στο κατώτερο Δικαστήριο και την 25.5.2021 εξασφάλισε διάταγμα για την επίδοση του κλητηρίου εντάλματος, της αίτησης για το προσωρινό διάταγμα και του ιδίου του διατάγματος ημερ.20.5.2021 στους Αιτητές στην Αγγλία. Το διάταγμα που επέτρεπε την επίδοση συντάχθηκε την 27.5.2021, εντούτοις τα προς επίδοση έγγραφα παραδόθηκαν στους ταχυμεταφορείς (DHL) την 14.6.2021, όπως φαίνεται στα σχετικά έντυπα. Άλλωστε η σχετική καλυπτική επιστολή του δικηγόρου του Καθ'ου η Αίτηση έχει ημερ.11.6.2021. Τα προς επίδοση έγγραφα αφέθηκαν στη διεύθυνση που είχε δώσει ο Καθ΄ ου η Αίτηση στο Λονδίνο την 15.6.2021, δηλαδή τρεις μόνο μέρες πριν την ημερομηνία που η αίτηση ήταν ορισμένη. Δεν παραδόθηκαν προσωπικά στους Αιτητές και δεν διαφαίνεται κατά πόσον κατέληξαν σε οιονδήποτε από αυτούς.

Οι Αιτητές δεν εμφανίστηκαν ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου κατά τη 18.6.2021. Στο πρακτικό ημερ.18.6.2021 (Τεκμ.10Α) καταγράφεται ότι είχε αποδειχθεί η επίδοση στους Αιτητές που ήταν απόντες. Το κατώτερο Δικαστήριο σημείωσε ότι η προς αυτούς επίδοση ήταν σωστή και σύμφωνα με το εκδοθέν διάταγμα και προχώρησε στην οριστικοποίηση του προσωρινού διατάγματος ημερ.20.5.2021 στην απουσία τους. Αυτό καταδεικνύει πως το κατώτερο Δικαστήριο θεωρούσε ότι το προσωρινό διάταγμα ήταν την ημέρα εκείνη επιστρεπτέο, παρά το ότι δεν αναφερόταν στο πρακτικό ημερ.20.5.2021 ότι είχε έτσι οριστεί. Οι Αιτητές παρουσιάζουν και δεύτερο πρακτικό ιδίας ημερομηνίας (Τεκμ.11), που προφανώς είχε συμπληρωθεί νωρίτερα, στην απουσία των δικηγόρων του Καθ΄ου η Αίτηση, λόγω των μέτρων σε σχέση με τον Covid-19. Φαίνεται ότι οι δικηγόροι του Καθ΄ου η Αίτηση είχαν πληροφορήσει το Δικαστήριο ότι δεν είχαν ενημέρωση ότι είχε επιτευχθεί επίδοση, γι΄αυτό και το προσωρινό διάταγμα ορίστηκε εκ νέου «για επίδοση» την 29.6.2021. Προφανώς, αυτό ήταν το πρώτο χρονικά πρακτικό και ακολούθησε εκείνο με το οποίο οριστικοποιήθηκε το προσωρινό διάταγμα, μετά που εμφανίστηκαν οι δικηγόροι του Καθ΄ου η Αίτηση και παρέθεσαν στοιχεία ότι είχε επιτευχθεί επίδοση. Προδήλως, εκ παραδρομής, με το δεύτερο δεν ακυρώθηκε η ημερ.29.6.2021.

Με την Αίτηση εγείρεται ότι το κατώτερο Δικαστήριο:

- Ενήργησε χωρίς να έχει κατά τόπο αρμοδιότητα, γιατί η επικαλούμενη βιντεογράφηση έγινε στο Παραλίμνι της επαρχίας Αμμοχώστου και στην έκταση που η αγωγή αναφέρεται σε δυσφήμιση, δεν υποστηρίζεται ότι έγινε δυσφήμιση και στην Λευκωσία.

- Ενήργησε με έκδηλη πλάνη νόμου γιατί δεν τηρούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν.14/1960) για την έκδοση διατάγματος.

- Ενήργησε με έκδηλη πλάνη και κατά παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, θεωρώντας νομότυπη την επίδοση ημερ.15.6.2021.

- Ενήργησε με έκδηλη πλάνη γιατί εξέδωσε το διάταγμα ημερ.18.5.2021 με «πολλαπλάσιο εύρος» από ότι ζητούσε ο Καθ' ου η Αίτηση.

- Ενήργησε με έκδηλη πλάνη καθιστώντας το διάταγμα απόλυτο, ενώ το κρίσιμο γεγονός επί του οποίου στηρίχτηκε για να το εκδώσει μονομερώς είχε, από 6.6.2021, παρέλθει.

- Καθ' υπέρβαση εξουσίας εξέδωσε δύο αντιφατικά διατάγματα ημερ.18.6.2021.

Περαιτέρω, ότι ο Καθ' ου η Αίτηση πέτυχε την έκδοση και των τριών επίδικων διαταγμάτων συνεπεία δόλου και ψευδορκίας.

Το ζήτημα της κατά τόπο αρμοδιότητας αφορά και στα τρία προς έλεγχο διατάγματα. Η καθορισμένη διαδικασία προσβολής της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου είναι η ενώπιον του αίτηση για τον παραμερισμό του κλητηρίου εντάλματος που, εφόσον επιτύχει, συμπαρασύρει σε ακύρωση όλα τα διατάγματα που εκδόθηκαν στην αγωγή.

Τα όσα αφορούν στην έκδοση και οριστικοποίηση του απαγορευτικού διατάγματος, ήταν ζητήματα τα οποία οι Αιτητές θα μπορούσαν να εγείρουν στην διαδικασία της σχετικής αίτησης, εφόσον εμφανίζονταν.

Οι θέσεις περί δόλου και ψευδορκίας συγκεκριμενοποιούνται στα όσα αναφέρονται στην υποστηρικτική της αίτησης για το απαγορευτικό διάταγμα ένορκης δήλωσης και που σκοπούσαν στο να πείσουν το κατώτερο Δικαστήριο ότι συνέτρεχε η προϋπόθεση του κατ' επείγοντος, ώστε να εκδοθεί το διάταγμα στην απουσία των Αιτητών. Ουσιαστικά υπάρχει αμφισβήτηση των επιμέρους θέσεων του Καθ' ου η Αίτηση ως προς την διαπίστωση κάποιων περιστάσεων και το περιθώριο χρόνου που πραγματικά μπορεί να είχε ο Καθ' ου η Αίτηση για να αποταθεί στο Δικαστήριο. Ακόμα του καταλογίζεται ότι καθυστέρησε στην προώθηση της επίδοσης στους Αιτητές, με προφανή σκοπό να μην τους δώσει τα χρονικά περιθώρια για να εμφανιστούν την 18.6.2021 και να προασπίσουν τα δικαιώματα τους. Τα ζητήματα αυτά είναι συνυφασμένα με το ζήτημα του κατά πόσο τηρούνταν οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 και ειδικά το στοιχείο του κατ' επείγοντος και της κανονικής επίδοσης του προσωρινού διατάγματος και της σχετικής αίτησης έγκαιρα.

Όλα συγκλίνουν στο γεγονός ότι οι Αιτητές δεν εμφανίστηκαν κατά την 18.6.2021 για να εγείρουν τα ζητήματα αυτά ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου. Κατά πόσο δηλαδή υπήρξε παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, αναφορικά με το δικαίωμα των Αιτητών να εμφανιστούν σε δικαστική διαδικασία που τους αφορούσε και να προασπίσουν τα συμφέροντα τους.

Με το να θεωρήσει την επίδοση ημερ.15.6.2021 κανονική το κατώτερο Δικαστήριο, όπως εκ πρώτης όψεως προκύπτει, θεώρησε ότι οι Αιτητές είχαν νομότυπα ειδοποιηθεί και εφόσον δεν εμφανίζονταν μπορούσε να προχωρήσει στην απουσία τους όπως και έπραξε. Όμως, η επίδοση που έγινε την 15.6.2021 δεν μπορούσε να ήταν νομότυπη αναφορικά με διαδικασία που ήταν ορισμένη την 18.6.2021,[1] εκτός και αν το ίδιο το κατώτερο Δικαστήριο είχε διατάξει την σύντμηση του χρόνου για την επίδοση,[2] που δεν ήταν όμως η περίπτωση. Σημειώνεται πως ότι η παράδοση έγινε την 15.6.2021 δεν προκύπτει από το ίδιο το πρακτικό του κατώτερου Δικαστηρίου ημερ.18.6.2021, αλλά από την μαρτυρία που προσφέρουν οι Αιτητές.

Στην Γρηγορίου ν. Τραπέζης Κύπρου Λτδ (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 1222, 1224, τονίστηκαν οι επιπτώσεις από την αποστέρηση των δικαιωμάτων που εγγυάται το Άρθρο 30 του Συντάγματος. Αναφέρθηκε ότι:

«Παρέκκλιση από τα θέσμια της δίκαιης δίκης, που εγγυάται το άρθρο 30.2 του Συντάγματος, αναιρεί τη δίκη και καθιστά το αποτέλεσμα άκυρο. (Βλ. Psaras & Another v. Republic (1987) 2 C.L.R. 132, Έλληνας ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ.149 και Ευσταθίου ν. Αστυνομίας, (1990) 2 Α.Α.Δ. 294). Κατ' ανάλογο τρόπο και για παρόμοιους λόγους αποστέρηση των δικαιωμάτων που κατοχυρώνει το άρθρο 30.3 ενέχει τις ίδιες συνέπειες εφόσον η άσκηση τους επιδιώκεται μέσα στα πλαίσια της δικαστικής λειτουργίας και όχι έξω ή σε αντίθεση με αυτά. (Βλ. Rousos v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1437 - Βλ. επίσης Rousos and Another v. Republic (1985) 3 C.L.R. 119, Αίτηση Μαγκάκη, Αρ. 161/90, αποφασίστηκε στις 6.12.90, και Αίτηση Χριστοδούλου (1991) 1 Α.Α.Δ. 35).»

Σε αυτή τη βάση διαπιστώνεται, εκ πρώτης όψεως, παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης.

Προκύπτει, ωστόσο, ζήτημα κατά πόσο έχουν οι Αιτητές στη διάθεση τους άλλο ένδικο μέσο και συγκεκριμένα τη δυνατότητα να προσφύγουν στο κατώτερο Δικαστήριο για τον παραμερισμό του διατάγματος ημερ.18.6.2021 δυνάμει της Δ.48, θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας που προνοεί ότι: «Οιονδήποτε πρόσωπο (άλλο από τον αιτητή) που επηρεάζεται από διαταγή που εκδόθηκε μονομερώς μπορεί να αιτηθεί με κλήση για τον παραμερισμό ή την τροποποίηση της .».

Και τούτο αφού σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα (Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ.1535, 1541).

Οι Αιτητές αναφέρθηκαν σε δύο ζητήματα επιχειρηματολογώντας ότι δεν έχουν διαθέσιμο άλλο ένδικο μέσο. Ότι τίθεται ζήτημα αρμοδιότητας του κατώτερου Δικαστηρίου και ότι το απαγορευτικό διάταγμα έχει ήδη γίνει απόλυτο.

Ως προς το πρώτο, αναφέρθηκε στη Base Metal με αναφορά στην Hellenger Trading Ltd (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1965, 1975, ότι η πιο πάνω αρχή ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα. Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. Ως προς το δεύτερο, επικαλέστηκαν απόσπασμα από την Κατζουράκη ν. Επαμεινώνδα (2005) 1(Α) Α.Α.Δ. 219, που όμως δεν βοηθά την επιχειρηματολογία τους. Εκεί το απαγορευτικό διάταγμα είχε οριστικοποιηθεί εκ συμφώνου, δηλαδή στην παρουσία και των δύο μερών στην υπόθεση και ζήτημα καθ' ύλην αρμοδιότητας για την έκδοση του εγέρθηκε μεταγενέστερα, στα πλαίσια αίτησης για παρακοή του. Είναι κάτω από αυτές τις περιστάσεις που αναφέρθηκε ότι μόνο με ένδικο μέσω στο Ανώτατο Δικαστήριο θα μπορούσε να αμφισβητηθεί η εγκυρότητα του διατάγματος.

Στην Έλληνας ν. Χριστοδούλου κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 438, 445, γίνεται υπόμνηση της ευρύτητας του λεκτικού της Δ.48, θ.8(4), με κατάληξη πως, παρά το ότι η παρ.(4) εντάσσεται στο εδάφιο 8, η εφαρμογή της δεν περιορίζεται σε διατάγματα που εκδόθηκαν νομότυπα δυνάμει της παρ.(1) που προηγείται.

Στην Τσίμον κ.ά. (1998) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1417, 1421-2, αναφέρθηκε ότι:

«Όπως έχει νομολογηθεί ακόμη και στις περιπτώσεις επιστρεπτέου συντηρητικού διατάγματος ο ενδιαφερόμενος διάδικος έχει δικαίωμα να προστρέξει στην Δ.48 θ.8(4) προκειμένου να προσβάλει διάταγμα το οποίο εκδόθηκε μονομερώς. Αυτό το δικαίωμα ή δυνατότητα λειτουργίας της Δ.48 θ.8(4) παρέχεται και "εκεί όπου διάταγμα εκδόθηκε σε μονομερή αίτηση αναγόμενη έξω από την σφαίρα της παραγ. 1 του θ.8 της Δ.48" (Βλ. Έλληνας ν. Χριστοδούλου κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 438, 444, 445, και HadjiSoteriou (1986) 1 C.L.R. 429. Βλ. και Αίγλη Κωνσταντινίδου κ.ά. (1992) 1(Β) Α.Α.Δ. 853 στην οποία δεν χορηγήθηκε άδεια ακριβώς εξ αιτίας της Δ.48 θ.8(4)).

.. Η εμβέλεια της Δ.48 θ.8(4) καλύπτει όλο το φάσμα των διαταγμάτων που εκδίδονται μετά από μονομερή αίτηση περιλαμβανομένου και του επίδικου διατάγματος. Για μετριασμό των τυχόν επιπτώσεων από την έκδοση διαταγμάτων μονομερώς και την επίλυση της διαφοράς σε πρώτο βαθμό από το πρωτόδικο δικαστήριο η σοφία του Νομοθέτη έχει οδηγήσει στη θέσπιση της Δ.48 θ.8(4). Η δυνατότητα επίλυσης της διαφοράς από το πρωτόδικο δικαστήριο αποτελεί ένα ενδεδειγμένο διαδικαστικό μέτρο το οποίο προάγει τους σκοπούς της δικαιοσύνης. Μόνο όταν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις είναι πρόσφορη η αδρανοποίηση της Δ.48 θ.8(4) και η επίκληση της διαδικασίας των προνομιακών διαταγμάτων. Η ύπαρξη του ένδικου μέσου που προσφέρεται από τη Δ.48 θ.8(4) λειτουργεί εναντίον της χορήγησης της αιτούμενης άδειας. Δεν έχει τεθεί οτιδήποτε ενώπιον του δικαστηρίου που να κατατάσσει την παρούσα υπόθεση στις σπάνιες και εξαιρετικές περιπτώσεις που θα δικαιολογούσαν την χορήγηση της άδειας παρά την ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου.»

Στην Αναφορικά με την Frontarico Plc, Πολ. Αίτ. Αρ.105/2021, ημερ.7.6.2021, ECLI:CY:AD:2021:D222, στη βάση των ιδιαιτεροτήτων που η περίπτωση παρουσίαζε, το Δικαστήριο είχε την ευκαιρία να αναφερθεί στην εμβέλεια της Δ.48, θ.8(4), σημειώνοντας ότι θα πρέπει να είναι τέτοια που να παρέχει στο ίδιο το Δικαστήριο το οποίο εκδίδει διάταγμα στην απουσία προσώπου με έννομο συναφές συμφέρον, τη δυνατότητα να το παραμερίσει ή τροποποιήσει, χωρίς να απαιτείται η παρέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, είτε στα πλαίσια έφεσης, είτε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων. Και καλύπτει όλες τις περιπτώσεις κατά τις οποίες ήταν δυνατή η έκδοση τέτοιου διατάγματος χωρίς κλήση (Τάσου (2000) 1(Β) Α.Α.Δ. 1372, 1376 και Μινέρβα Ασφαλιστική Εταιρεία (Δημόσια) Λτδ ν. Λόντου (2012) 1(Α) Α.Α.Δ. 738, 743-4). Είναι η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι η διαδικασία της Δ.48, θ.8(4) είναι διαθέσιμη στους Αιτητές για την προάσπιση των συμφερόντων τους αποτελεσματικά.

Παραμένει το κατά πόσο συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις που θα καθιστούσαν ορθό και δίκαιο να χορηγηθεί η άδεια, παρά την διαθεσιμότητα εναλλακτικού ένδικου μέσου. Είναι αδύνατο και θα ήταν νομικά εσφαλμένο αν καθοριζόταν εκ των προτέρων τι συνιστά εξαιρετικές περιστάσεις και τι όχι. Η κάθε περίπτωση εξαρτάται από τα δικά της περιστατικά (Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41 και Παπακόκκινου (1993) 1 Α.Α.Δ.31, 36). Όπου, όμως, προβλέπεται δικαίωμα έφεσης ή αίτησης παραμερισμού, η αναθεωρητική δικαιοδοσία δεν υπεισέρχεται, εκτός και αν ο αιτητής μπορεί να διακρίνει την περίπτωση του από τις περιπτώσεις εκείνες για τις οποίες η διαδικασία της έφεσης ή της αίτησης παραμερισμού προβλέφθηκε.

Οι Αιτητές παρέπεμψαν σε διάφορα παραδείγματα τέτοιων υποθέσεων σε κάποιες από τις οποίες εγείρονταν ανάλογα ζητήματα. Στη Stavros Hotels Apts Ltd κ.ά. (Αρ.2) (1994) 1 Α.Α.Δ. 836 και στη Lumiere T.V. Public Company Ltd (2006) 1(Β) Α.Α.Δ.757 δόθηκε άδεια γιατί απουσίαζε το στοιχείο του κατ' επείγοντος που συνιστά δικαιοδοτικό όρο για την έκδοση διατάγματος μονομερώς. Στη Sfertos Consulting & Services Ltd, Πολ. Αίτ. Aρ.30/2020, ημερ.20.3.2020, γιατί το διάταγμα δεν ορίστηκε επιστρεπτέο. Η κάθε υπόθεση κρίθηκε στη βάση των δικών της περιστάσεων.

Προσπαθώντας να αναδείξουν την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, οι Αιτητές παρέπεμψαν ξανά στα προβαλλόμενα σφάλματα του κατώτερου Δικαστηρίου, επισημαίνοντας ότι με το απαγορευτικό διάταγμα ουσιαστικά διατάχτηκε η φίμωση ενός παγκοσμίως γνωστού διεθνούς ειδησεογραφικού πρακτορείου και πως πλήττεται η διεθνής εικόνα της Δημοκρατίας και της δικαιοσύνης της χώρας.

Το Δικαστήριο δεν έχει ικανοποιηθεί ότι το απαγορευτικό διάταγμα έχει επιπτώσεις τέτοιες, ώστε στη βάση τους να τεκμηριώνονται εξαιρετικές περιστάσεις. Οι Αιτητές απέτυχαν να διακρίνουν την περίπτωση τους από τις περιπτώσεις εκείνες για τις οποίες η διαδικασία της Δ.48, θ.8(4) προβλέφθηκε.

Η αίτηση απορρίπτεται.

Χ. Μαλαχτός, Δ.

[1] Δ.51, θ.3. των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας: «Every document calling upon a person to appear before the Court, or giving any person notice of any proceeding proposed to be had or taken before the Court, shall, save where it is otherwise provided by these Rules, be served on such person at least four days prior to the day on which he is required to appear, or on which the proceeding whereof notice is given is to be had or taken».

[2] Δ.57, θ.2. των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία