|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:D265
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 93/2021)
18 Ιουνίου, 2021
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (Ν. 33/1964)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΧΧ KAUR ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΜΕΝΟΓΕΙΑΣ (ΧΩΚΑΜ) ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ HABEAS CORPUS
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ, ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ, ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΤΑΠΜ ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΚΑΜ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΚΑΙ/Ή ΥΠΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΝ ΧΧΧ KAUR ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 11 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΑΡΘΡΟ 8 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΚΔΟΘΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΑΤΟΜΟΥ
________________________________________________
A. Tikhonov, για την Αιτήτρια.
Π. Ευαγόρου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η Αίτηση.
________________________________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.: Η Αιτήτρια αιτείται την έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus Ad Subjiciendum ώστε να αφεθεί ελεύθερη γιατί, όπως διατείνεται, κρατείται παράνομα.
Η Αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση δικηγόρου στη δικηγορική εταιρεία που εκπροσωπεί την Αιτήτρια. Η Δημοκρατία καταχώρησε ειδοποίηση πρόθεσης ένστασης που υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση Λειτουργού στο Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης (εφεξής ΤΑΠΜ).
Το αδιαμφισβήτητο ιστορικό, όπως αυτό προκύπτει τόσο μέσα από την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την Αίτηση, όσο και μέσα από την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την ένσταση, είναι σε γενικές γραμμές το ακόλουθο:
· Η Αιτήτρια είναι υπήκοος Ινδίας, η οποία αφίχθη στην Κυπριακή Δημοκρατία στις 27/4/2019, με άδεια εισόδου ως οικιακή βοηθός σε συγκεκριμένο εργοδότη. Από τις 3/10/2019 μέχρι τις 22/4/2020 κατείχε άδεια διαμονής ως οικιακή βοηθός στο συγκεκριμένο εργοδότη.
· Στις 4/4/2020 παραχωρήθηκε στην Αιτήτρια αποδεσμευτική επιστολή για εξεύρεση νέου εργοδότη χωρίς, όμως, αυτή να το πράξει.
· Στις 4/9/2020 τα στοιχεία της Αιτήτριας τέθηκαν στο stop list.
· Στις 10/10/2020 η Αιτήτρια συνελήφθη στον Κάτω Πύργο Τυλληρίας για παράνομη παραμονή στη Δημοκρατία.
· Την ίδια ημέρα εκδόθηκε εναντίον της Διάταγμα Κράτησης και Απέλασης δυνάμει του Άρθρου 14 του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105.
· Στις 13/10/2020 με επιστολή της εταιρείας E&L General Services Ltd προς το ΤΑΠΜ, υπεβλήθη αίτημα για την απελευθέρωση της Αιτήτριας με σκοπό να εργαστεί σε συγκεκριμένο άτομο. Το αίτημα αυτό απερρίφθη με επιστολή του ΤΑΠΜ, ημερ. 27/10/2020.
· Ακολούθως, η εταιρεία IST Immigration Consultancy Ltd απέστειλε επιστολή, ημερ. 11/1/2021 προς το ΤΑΠΜ ζητώντας την ακύρωση των προαναφερθέντων Διαταγμάτων Κράτησης και Απέλασης, αίτημα το οποίο απερρίφθη με επιστολή του Τμήματος ημερ. 5/4/2021.
· Στις 24/3/2021 ο δικηγόρος της Αιτήτριας απέστειλε επιστολή προς το ΤΑΠΜ εκ μέρους συγκεκριμένου ατόμου που ενδιαφέρετο να εργοδοτήσει την Αιτήτρια. Το αίτημα αυτό απερρίφθη από το Τμήμα στις 12/4/2021.
· Στις 21/5/2021 η Αιτήτρια υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας.
· Στις 24/5/2021 δυνάμει του Άρθρου 9ΣΤ(2) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, εκδόθηκε νέο Διάταγμα Κράτησης.
· Την 1/6/2021 εγκρίθηκε η συνέχιση της κράτησης της Αιτήτριας από το ΤΑΠΜ.
Όπως είναι καλά γνωστό, το προνομιακό ένταλμα της φύσεως Habeas Corpus Ad Subjiciendum διασφαλίζει την ελευθερία του ατόμου. Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση χχχ Χατζησάββα (1993) 1 Α.Α.Δ. 102: «Το Habeas Corpus Ad Subjiciendum είναι προνομιακή διαδικασία για τη διασφάλιση της ελευθερίας του πολίτη. Παρέχει αποτελεσματικό μέσο άμεσης απελευθέρωσης από παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε στη φυλακή, είτε σε ιδιωτικό χώρο, από αρχή ή ιδιώτη». Απαραίτητη προϋπόθεση για έκδοση του εντάλματος συνιστά η απόδειξη εκ μέρους του αιτούντος του παράνομου της κράτησης ή φυλάκισης (Καλφοπούλου (1998) 1 Α.Α.Δ. 55). Με τη διαδικασία του εντάλματος Habeas Corpus ό,τι επιδιώκεται είναι η διασφάλιση του δικαιώματος της ελευθερίας δια της άμεσης απελευθέρωσης του αιτητή ο οποίος, κατ' ισχυρισμό, τελεί υπό παράνομη κράτηση. Οποτεδήποτε στο πλαίσιο της εν λόγω διαδικασίας διαπιστώνεται κάτι τέτοιο, το σχετικό διάταγμα εκδίδεται δικαιωματικά και όχι ως θέμα άσκησης διακριτικής εξουσίας, οπότε ο αιτητής αφήνεται ευθύς ελεύθερος (Green v. Home Secretary [1941] 3 All E.R. 388, σελ. 400).
Το παράπονο της Αιτήτριας, όπως το προώθησε μέσω της υπό κρίση Αίτησης, είναι ότι ενώ στις 21/5/2021 υπέβαλε Αίτηση για διεθνή προστασία, με συνεπακόλουθο να έχει πλέον το καθεστώς Αιτήτριας ασύλου, δεν μπορεί να κρατείται βάσει του περί Αλλοδαπών Νόμου, Κεφ. 105 και ότι, εφόσον η αρμόδια αρχή δεν προχώρησε σε έκδοση οποιουδήποτε διατάγματος κράτησης εναντίον της, βάσει του περί Προσφύγων Νόμου, αυτή κρατείται παράνομα.
Κρίνεται σκόπιμο στο σημείο αυτό να παραθέσουμε τα όσα καταγράφονται στις παραγράφους 13-16 της υπό κρίση Αίτησης:
«13. Στις 17/05/2021 η Αιτήτρια αιτήθηκε άσυλο και έλαβε βεβαίωση καταχώρισης ασύλου στις 21/05/2021 και ώρα 8:30. Από εκείνη την ώρα, η Αιτήτρια έπαυσε να θεωρείται παράνομη αλλοδαπή, αφού πλέον έχει το καθεστώς της αιτήτριας ασύλου και επομένως δεν μπορεί να κρατείται βάσει του Περί Αλλοδαπών Νόμου Κεφ. 105.
14. Η αρμόδια Αρχή δεν προχώρησε σε έκδοση οποιουδήποτε διατάγματος κράτησης εναντίον της Αιτήτριας βάσει του περί Προσφύγων Νόμου του 2002 ως έχει εκάστοτε τροποποιηθεί και ισχύει. Συνεπώς, η Αιτήτρια κρατείται παράνομα στο ΧΩΚΑΜ χωρίς να εκκρεμεί οποιονδήποτε διάταγμα κράτησης εναντίον της σύμφωνα με το καινούριο καθεστώς της στην Δημοκρατία και ούτε παράνομη θεωρείται. (Βεβαίωση καταχώρισης αίτησης ασύλου επισυνάπτεται ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 3).
15. Πιστεύω ότι οι λειτουργοί και τα αστυνομικά όργανα στο χώρο κράτησης Μενόγειας (ΧΩΚΑΜ) ενήργησαν καθ' υπέρβαση εξουσίας, εκτός της δικαιοδοσίας του και κατά παράβαση του Άρθρου 12.2 του Συντάγματος.
16. Σε περίπτωση που εκδόθηκε στο μεταξύ διάταγμα ή αν εκδοθεί διάταγμα κράτησης της συγκεκριμένης Αιτήτριας αυτό θεωρείται παράνομο και/ή άκυρο και/ή ότι έγινε μεταγενέστερα από την καταχώριση της παρούσας αίτησης Habeas Corpus και από μη αρμόδιο και/ή μη εξουσιοδοτημένο πρόσωπο.»
Στην γραπτή αγόρευση του ο συνήγορος της Αιτήτριας, διαφοροποιώντας τη θέση του, επικεντρώθηκε στο Διάταγμα Κράτησης, ημερ. 24/5/2021, το οποίο, ως αδιαμφισβήτητο γεγονός, εξεδόθη εναντίον της Αιτήτριας με βάση τις πρόνοιες του Άρθρου 9ΣΤ του περί Προσφύγων Νόμου, επισημαίνοντας ότι είναι αυτό το Διάταγμα που η Αιτήτρια προσβάλλει με το οποίο, όπως επί λέξει υποστήριξε, η Αιτήτρια «κρατείται αυθαίρετα και παράνομα και/ή με διαταγή μη εξουσιοδοτημένου και/ή αναρμόδιου προσώπου και/ή υπαλλήλου». Ζητά δε την ακύρωση του Διατάγματος Kράτησης ημερ. 24/5/2021.
H σχετική αναφορά στην αγόρευση του συνηγόρου έχει ως εξής:
«Με την αίτηση HABEAS CORPUS η Αιτήτρια, προσβάλλει το διάταγμα ημερ. 24/05/2021 βάσει του 9ΣΤ με το οποίο κρατείται αυθαίρετα και/ή παράνομα και/ή με διαταγή μη εξουσιοδοτημένου και/ή αναρμόδιου προσώπου και/ή υπαλλήλου. Η απόφαση του Διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης στην υπόθεση Β19-01491, ημερομηνίας 24/05/2021, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια κατά τις 25/05/2021 για την κράτηση της βάσει του άρθρου του 9ΣΤ του περί Προσφύγων Νόμου είναι άκυρη, αντισυνταγματική, παράνομη και στερείται κάθε νόμιμου αποτελέσματος για τους ακόλουθους λόγους.»
Στην καταληκτική του δε εισήγηση στη γραπτή Αγόρευση αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Αυτό που μας αφορά είναι κατά πόσο θεωρείται νόμιμο το διάταγμα κράτησης ημερ. 24/05/2021 το οποίο επισυνάφτηκε ως Παράρτημα 9 στην ένσταση των Καθ'ων η Αίτηση.
Με βάση όλους τους πιο πάνω λόγους και για τον καθένα ξεχωριστά, ζητούμε από το Σεβαστό Δικαστήριο να κηρύξει άκυρο και/ή ακυρώσιμο και/ή παράνομο το διάταγμα κράτησης ημερ. 24/05/2021 το οποίο επισυνάφτηκε ως Παράρτημα 9 στην ένσταση των Καθ'ων η Αίτηση και να διατάξει όπως αφεθεί άμεσα ελεύθερη η Αιτήτρια.»
Στην προφορική του αγόρευση ενώπιον του Δικαστηρίου ο συνήγορος της Αιτήτριας προσπάθησε να προωθήσει θέσεις οι οποίες δεν βασίζονται στα όσα η Αίτηση του περιλαμβάνει και τα οποία δεν συνάδουν ούτε με τα όσα ανέπτυξε στη γραπτή του Αγόρευση.
Τα όσα αναφέρονται στην παράγραφο 14 της παρούσας Αίτησης, η οποία σημειωτέον καταχωρήθηκε στις 25/5/2021, περί μη έκδοσης από την αρμόδια αρχή οποιουδήποτε διατάγματος κράτησης εναντίον της Αιτήτριας, βάσει του περί Προσφύγων Νόμου, ουδόλως ανταποκρίνονται στα αδιαμφισβήτητα γεγονότα όπως αυτά προέκυψαν από τα όσα τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου και τα οποία αφορούν στην έκδοση, στις 24/5/2021, Διατάγματος Κράτησης στη βάση του Άρθρου 9ΣΤ(2) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, για το οποίο η Αιτήτρια έλαβε γνώση στις 25/5/2021.
Όπως, λοιπόν, προκύπτει, η Αιτήτρια, ως αιτητής, πλέον, διεθνούς προστασίας, κρατείται κατ' εξαίρεση με βάση το Άρθρο 9ΣΤ(2)(δ) του Νόμου, εφόσον απαγορεύεται η κράτηση αιτητή λόγω μόνο της ιδιότητας του ως αιτητή (εδάφιο 1). Το εδάφιο (2), όμως, θέτει τις προϋποθέσεις με βάση τις οποίες, κατ' εξαίρεση, μπορεί ο Υπουργός να εκδώσει διάταγμα κράτησης του αιτητή για τους καθοριζόμενους εκεί λόγους. Το Άρθρο 9ΣΤ(2)(δ) έχει συναφώς ως ακολούθως:
«(2) Εκτός εάν στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι εφικτό να εφαρμοστούν αποτελεσματικά άλλα λιγότερο περιοριστικά εναλλακτικά μέτρα, όπως τα προβλεπόμενα στο εδάφιο (3), και εφόσον κρίνεται αναγκαίο και κατόπιν ατομικής αξιολόγησης κάθε περίπτωσης, ο Υπουργός δύναται να εκδίδει γραπτό διάταγμα με το οποίο να θέτει υπό κράτηση αιτητή, μόνο για οποιοδήποτε από τους ακόλουθους λόγους:
(α) ....................
(β) ....................
(γ) ....................
(δ) όταν κρατείται στο πλαίσιο της διαδικασίας επιστροφής δυνάμει των άρθρων 18ΟΓ μέχρι 18ΠΘ του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, προκειμένου να προετοιμάζεται η επιστροφή ή/και να διεξάγεται η διαδικασία απομάκρυνσης, και ο Υπουργός τεκμηριώνει βάσει αντικειμενικών κριτηρίων, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι το πρόσωπο είχε ήδη την ευκαιρία πρόσβασης στη διαδικασία χορήγησης ασύλου, ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να θεωρείται ότι το πρόσωπο υποβάλλει αίτηση διεθνούς προστασίας, προκειμένου να καθυστερεί απλώς ή να εμποδίζει την εκτέλεση απόφασης επιστροφής٠
(ε) ....................
(στ) ....................»
Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προέκυψε στη βάση των όσων τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου και συγκεκριμένα από το Παράρτημα 9 που επισυνάπτεται στην ένορκη δήλωση της Ένστασης, κρίθηκε ότι υπήρχαν λόγοι να θεωρείται ότι η Αιτήτρια είχε υποβάλει την Αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας προκειμένου να καθυστερήσει ή εμποδίσει την εκτέλεση της απόφασης επιστροφής της.
Περαιτέρω, στο Άρθρο 9ΣΤ(3) καθορίζονται τα εναλλακτικά μέτρα τα οποία ο Υπουργός δύναται να επιβάλει, αντί της κράτησης, ώστε να διασφαλιστεί ο κίνδυνος διαφυγής.
Σε ό,τι αφορά, λοιπόν, το Διάταγμα Κράτησης ημερ. 24/5/2021, συμφώνως με το Άρθρο 9ΣΤ(6)(α), αυτό θα υπόκειτο σε προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Όπως προκύπτει και είναι αυτό που έχει εν προκειμένω σημασία, είναι ότι η Αιτήτρια δεν έχει προσβάλει το Διάταγμα δια προσφυγής βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, όπως είχε δικαίωμα, όπως ήδη αναφέρθηκε, να πράξει κατά τα προβλεπόμενα από το εδάφιο (6)(α) του Άρθρου 9ΣΤ και, επομένως, τεκμαίρεται ότι αυτό εκδόθηκε νόμιμα. Είναι η διάρκεια της κράτησης που ελέγχεται με ένταλμα Habeas Corpus με βάση τις πρόνοιες του εδαφίου (7)(α)(i) του Άρθρου 9ΣΤ του Νόμου.
Συνεπώς, τα όσα αναφέρονται στην Αίτηση και κυρίως στη γραπτή Αγόρευση του συνηγόρου της Αιτήτριας, που αφορούν σε προσβολή αυτού τούτου του Διατάγματος, δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη. Δεν μπορεί, στην παρούσα διαδικασία, να τίθεται θέμα αρμοδιότητας και/ή εξουσιοδότησης του προσώπου που εξέδωσε το Διάταγμα Κράτησης. Αναμφίβολα, τέτοια ζητήματα άπτονται της νομιμότητας της ίδιας της κράτησης.
Όπως έχει επανειλημμένα νομολογηθεί, κατά την εξέταση αιτήσεων για προνομιακό ένταλμα Habeas Corpus αυτής της μορφής, εκείνο που μπορεί να ελεγχθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο είναι η διάρκεια της κράτησης και όχι η νομιμότητα του διατάγματος κράτησης (Khlaief (Αρ. 1) ν. Δημοκρατίας (2003) 1 Α.Α.Δ. 1402, χχχ Shuying v. Δημοκρατίας (Αρ. 2) (2012) 1 Α.Α.Δ. 2725 και Fasel ν. Δημοκρατίας, Πολιτική Έφεση αρ. 236/2015, ημερ. 31/3/2016). Όπως έχει, συναφώς, αποκρυσταλλωθεί μέσω της νομολογίας, η εξουσία του Δικαστηρίου αφορά στον έλεγχο του κατά πόσο η κράτηση κατέστη, εκ των υστέρων, παράνομη λόγω αδικαιολόγητης, υπό τις περιστάσεις, παράτασης της.
Σε σχέση δε με την κράτηση δυνάμει των προνοιών του Νόμου 6(Ι)/2000, ο έλεγχος της διάρκειας της διενεργείται υπό το φως των διατάξεων του Άρθρου 9ΣΤ(4)(α) του Νόμου που προνοεί ότι: «Η κράτηση αιτητή έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και διαρκεί μόνο για όσο διάστημα ισχύει λόγος κράτησης που προβλέπεται στο εδάφιο (2)». Ακόμα, στο Άρθρο 9ΣΤ(4)(β) προβλέπεται ότι: «Οι διοικητικές διαδικασίες που συνδέονται με λόγο κράτησης που προβλέπεται στο εδάφιο (2) εκτελούνται χωρίς περιττές καθυστερήσεις. Καθυστερήσεις των διοικητικών διαδικασιών που δεν μπορούν να αποδοθούν στον αιτητή δεν δικαιολογούν την συνέχιση της κράτησης».
Όπως προκύπτει, σύμφωνα με το εδάφιο (4)(α) η κράτηση πρέπει να έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια και να διαρκεί μόνο για όσο διάστημα ισχύει ο λόγος κράτησης που προβλέπεται στο εδάφιο (2), ήτοι, εν προκειμένω, για όσο διάστημα διαρκεί η διαδικασία επιστροφής προκειμένου να ετοιμαστεί η επιστροφή ή και να διεξαχθεί η διαδικασία απομάκρυνσης κατά τα προβλεπόμενα στο εδάφιο (2). Όπως δε αναφέρθηκε προσφάτως στην υπόθεση Αναφορικά με τον Tombulovi, Πολιτική Αίτηση αρ. 87/2021, ημερ. 9/6/2021, ECLI:CY:AD:2021:D248:
«Αυτά δε, υπό το πρίσμα πάντοτε του άρθρου 5(1)(στ) της ΕΣΔΑ και του Άρθρου 11.2(στ) του Συντάγματος και της αποκρυσταλλωμένης αρχής ότι το κράτος οφείλει να ενεργεί σε τέτοιες περιπτώσεις καλή τη πίστει με μοναδική πρόθεση την επιδίωξη της απέλασης, επιδεικνύοντας επιμέλεια και ταχύτητα και με σεβασμό προς την αρχή της ελευθερίας και την ανάγκη για «περιορισμούς στον περιορισμό» της ελευθερίας (J.N. v. The United Kingdom, Appl. No. 37289/12, 19 May 2016, R. v. Governor of Durham Prison, Ex-parte Hardial Singh (1984) WLR 704, Mikolenko v. Esthonia, Appl. No. 10664/05, 8.10.2009).»
Στην προκείμενη περίπτωση, ωστόσο, η διάρκεια της κράτησης της Αιτήτριας δεν αποτέλεσε αντικείμενο της υπό κρίση Αίτησης, ούτε ο συνήγορος της Αιτήτριας διατύπωσε οποιοδήποτε παράπονο πάνω σε τέτοια βάση.
Όπως προκύπτει, η Αιτήτρια όλη την περίοδο που αναφέρεται πιο πάνω στο πλαίσιο παράθεσης του ιστορικού της υπόθεσης, τελεί υπό κράτηση στη βάση Διαταγμάτων που εκδόθηκαν κατά περιόδους, δυνάμει, όμως, διαφορετικής, για κάθε περίοδο, νομοθετικής πρόνοιας, όπως εξηγήθηκε ανωτέρω.
Κατ' ακολουθίαν όσων αναφέρθηκαν πιο πάνω, η υπό εξέταση Αίτηση κρίνεται ανεδαφική και, συνεπώς, απορρίπτεται.
Ουδεμία διαταγή για έξοδα.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ,
Δ.