|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2021:A216
AΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 36/2014
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΤΛΙΑΔΟΥΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
02 ΙΟΥΝΙΟΥ, 2021
ΧΧΧ ΧΧΧ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ
Εφεσείοντας /Αιτητής
ΚΑΙ
ΧΧΧ ΧΧΧ ΦΙΛΙΠΠΟΥ
Εφεσίβλητος/Καθ' ου η Αίτηση
-------------------------------
Κ. Χατζηϊωάννου, για τον Εφεσείοντα
Α. Βρυωνίδης, για τον Εφεσίβλητο
---------------------------------
Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη. Θα δοθεί από τον Παρπαρίνο Δ.
------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Η παρούσα Έφεση αποτελεί προέκταση των όσων βασικά αναφέρονται στην Π.Ε. 160/2012 με τις ανάλογες διαφοροποιήσεις. Η βασική διαφορά εδώ αφορά τα σύνορα του ακινήτου τεμάχιο 1Χ7 ιδιοκτησίας του Εφεσείοντα και το ακίνητο τεμάχιο 5Χ0 ιδιοκτησίας του Εφεσίβλητου, διάδικων και στην Π.Ε. 160/2012. Το τεμάχιο 1Χ7 συνορεύει τόσο με το τεμάχιο 1Χ6 όσο και με το τεμάχιο 5Χ0. Ο Εφεσείων μαζί με την Αίτηση αρ. ΑΧ1ΧΧ0/2006 για συνοριακή διαφορά, αντικείμενο της Π.Ε.160/2012 υπέβαλε και τις αιτήσεις για επίλυση συνοριακής διαφοράς με αριθμό ΑΧΧΧ4/06 και ΑΧ5Χ5/2006 για τα τεμάχια 1Χ7 και 1Χ8 αντίστοιχα.
Εδώ και τα δύο τεμάχια 1Χ7 και 5Χ0, με εγγραφές 6ΧΧ0 και 8ΧΧ9 βασίζονται επί των εν χρήσει κυβερνητικών χωρομετρικών Σχεδίων 41/03 και 41/11 αντίστοιχα και ο καθορισμός του κοινού εγγεγραμμένου συνόρου των δύο ακινήτων έγινε με βάση τα εν χρήσει Κυβερνητικά Χωρομετρικά Σχέδια. Η απόφαση του Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου εξεδόθη στις 10.4.2008 και η διαφιλονικούμενη, λωρίδα γης μεταξύ των τεμαχίων 1Χ7 και 5Χ0 κρίθηκε ότι ανήκει στο τεμάχιο 5Χ0. Ο Εφεσείων καταχώρησε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστήριο Αίτηση/Έφεση με βάση το Άρθρο 80 του ΚΕΦ. 224 και αξίωσε την ακύρωση του Διευθυντή. Το πρωτόδικο Δικαστήριο την απέρριψε με ακόλουθο σκεπτικό:
"Στη βάση όλων των πιο πάνω κρίνεται ότι ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει με αξιόπιστη και θετική μαρτυρία ή άλλα στοιχεία ότι η χωρομετρική εργασία του χωρομέτρη κ. Ιωακείμ και κατ' επέκταση η απόφαση του Διευθυντή του Κτηματολογίου είναι λανθασμένη. Κανένα ικανοποιητικό στοιχείο δεν προσκομίστηκε που να θέτει υπό αμφισβήτηση τα στοιχεία που λήφθηκαν υπόψη από το Διευθυντή ή να δείχνει ότι αυτός πλανήθηκε. Ο Εφεσείοντας, ο οποίος είχε και το βάρος απόδειξης, απέτυχε να αποδείξει ότι υπάρχει οποιοσδήποτε ισχυρός λόγος ώστε να ανατραπεί και αντικατασταθεί η απόφαση του Διευθυντή."
Ο Εφεσείων προσβάλλει την πρωτόδικη απόφαση ως εσφαλμένη με τέσσερις λόγους έφεσης. Ειδικότερα, προβάλλει ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο προσέγγισε το ζήτημα αναθεώρησης της απόφασης του Διευθυντή με βάση το Άρθρο 58 του ΚΕΦ. 224 και εσφαλμένα κατάληξε ότι η απόφαση του Διευθυντή είναι ορθή και ότι ο Αιτητής απέτυχε ν' αποδείξει με αξιόπιστη θετική μαρτυρία ή άλλα στοιχεία ότι η χωρομετρική εργασία του χωρομέτρη Γ. Ιωακείμ είναι λανθασμένη ή που να θέτει υπό αμφισβήτηση την απόφαση του Διευθυντή. Με τον τρίτο λόγο προσβάλλει ως εσφαλμένη την κρίση του Δικαστηρίου επί της αξιοπιστίας των μαρτύρων και ότι τα ευρήματα του δεν δικαιολογούνται από την μαρτυρία. Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι εσφαλμένα δεν θεωρήθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο ως αστήρικτη και δικονομικά ανύπαρκτη την ένσταση δεδομένου ότι ο ενόρκως δηλών προς υποστήριξη της δεν προσεφέρθη για αντεξέταση.
Αμφότεροι οι συνήγοροι υποστήριξαν τις θέσεις των διαδίκων που εκπροσωπούσαν με αναφορά σε νομολογία.
Για τον τελευταίο λόγο έφεσης παρατηρούμε ότι η ένσταση του Εφεσίβλητου υποστηρίζετο πλην της Ένορκης Δήλωσης του ΧΧΧ Φιλίππου και από άλλη Ένορκη Δήλωση, αδελφού του Εφεσίβλητου. Ο ΧΧΧ Φιλίππου ασθενούσε κατά τον ουσιώδη χρόνο και δεν τέθηκε προς αντεξέταση, ο δεύτερος όμως, ο αδελφός του που προέβη σε Ένορκη Δήλωση για υποστήριξη της ένστασης και στην οποία αναφέροντο ουσιαστικά οι ίδιοι ισχυρισμοί τέθηκε στη διάθεση του Εφεσείοντα για αντεξέταση. Συνεπώς, ο λόγος κρίνεται ανεδαφικός.
Όσον αφορά τους υπόλοιπους τρεις λόγους τους οποίους και συνεξετάζουμε, παρατηρούμε ότι η πρωτόδικος Δικαστής προκειμένου να εκδώσει την απόφαση της καθοδηγήθηκε και εφάρμοσε σωστά την νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου την οποία και αναφέρει στην απόφαση. Από τις δύο εκδοχές που τέθηκαν ενώπιον της για τους λόγους που εξηγεί, απέρριψε την εκδοχή του Εφεσείοντα και αποδέχτηκε αυτή που υποστήριζε την εκδοχή του Εφεσίβλητου. Η μαρτυρία αυτή είναι του χωρομέτρη Ιωακείμ την οποία και υιοθέτησε ο Διευθυντής ως ορθή και πρόσθετα είναι η κρίση του Δικαστηρίου ότι ουδέν στοιχείο παρουσιάστηκε ενώπιον του το οποίο να καταδεικνύει ότι ο Διευθυντής πλανήθηκε κατά τη λήψη της απόφασης του. Όπως έχουμε αναφέρει η επίδικος επιτόπια εξέταση είναι η ίδια την οποία έχουμε εξετάσει στην Π.Ε. 160/12 και την οποία κρίνουμε για τους λόγους που αναφέρουμε στην απόφαση μας που δόθηκε νωρίτερα σήμερα ως ορθή και σύμφωνη με την ορθή πρακτική και αποδεκτή μέθοδο. Επίσης αποδεχόμαστε την απόφαση του Διευθυντή ότι δεν ήταν αποτέλεσμα πλάνης ή έλλειψης έρευνας. Τα ίδια για τους ίδιους λόγους ισχύουν και στην παρούσα έφεση και δεν έχουμε να προσθέσουμε οτιδήποτε άλλο.
Η έφεση απορρίπτεται με €3.000 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α. εις βάρος του Εφεσείοντα.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΤΛΙΑΔΟΥΣ, Δ.
/γκ