|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:D268
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση αρ. 125/2021)
23 Ιουνίου, 2021
[Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 1Α, 11, 30, 35, 169, 179 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 5 ΚΑΙ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 8(1) (Β) ΚΑΙ 8(2) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ ΝΟΜΟΥ (97/1970) ΚΑΙ ΤΑ ΑΘΡΘΑ 11(1) ΚΑΙ 11(2) ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 8(ΙΙΙ)/2008
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ XXX GEORGIOU ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΗΜΕΡ. 19.5.2021 ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ
---------------------------------
Αντ. Δημητρίου με Χρ. Χριστοφή (κα) και Χ. Αλεξάνδρου (κα) για Δημητρίου & Δημητρίου ΔΕΠΕ, Χ. Σαββίδης με Μ. Κεσίσογλου για Στέλιος Αμερικάνος & Σία ΔΕΠΕ και Ηλ. Σατολιάς για Κώστας Σατολιάς ΔΕΠΕ, για τους Αιτητές.
--------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο Αιτητής με την υπό εκδίκαση μονομερή αίτηση αξιώνει τις ακόλουθες θεραπείες:
«Α. Άδεια του Σεβαστού Δικαστηρίου για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος φύσεως Certiorari που να ακυρώνει ή/και να παραμερίζει το ένταλμα σύλληψης ημ. 19/05/2021 που εκδόθηκε από την Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου και με το οποίοι διατάχθηκε ή/και αποφασίσθηκε η σύλληψη του Αιτητή, για σκοπούς έκδοσης ή/και παράδοσης του στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ως δικαστική πράξη παράνομη ή/και αντίθετη στο Σύνταγμα ή/και στο Ευρωπαϊκό ή/και Διεθνές Δίκαιο.
Β. Ενδιάμεσο διάταγμα με το οποίο να αναστέλλεται η έναρξη της διαδικασίας έκδοσης του Αιτητή, Αίτηση Φυγοδίκου με αρ. 3/21 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, που είναι ορισμένη στις 22/05/2021 μέχρι αποπεράτωσης της εκδίκασης της παρούσας διαδικασίας ή οποιασδήποτε μεταγενέστερης διαδικασίας αίτησης Certiorari.
Γ. Οποιαδήποτε άλλη θεραπεία ή/και οδηγίες θεωρεί το Σεβαστό Δικαστήριο ως εύλογη ή/και δίκαια υπό τις περιστάσεις.»
Τα γεγονότα της αίτησης υποστηρίζονται από επισυνημμένη Έκθεση, και από ένορκη δήλωση της δικηγόρου κας Έλενας Μαζέρη, η οποία δηλώνει δεόντως εξουσιοδοτημένη να προβεί εκ μέρους του Αιτητή στην εν λόγω ένορκη δήλωση. Αναφέρω από τώρα πως έχω θέσει ενώπιον μου τόσο το περιεχόμενο της επισυνημμένης Έκθεσης όσο και το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης, και θα κάνω αναφορά σ΄ αυτό όπου ήθελε κριθεί αναγκαίο.
Από το μαρτυρικό υλικό που έχει τεθεί ενώπιον μου, προκύπτει ότι η Αστυνομία αποτάθηκε στις 19.5.2021 ενώπιον της Προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου και αξίωσε την έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης εναντίον του Αιτητή «ως καταζητούμενο πρόσωπο από τις Αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών για τα αδικήματα της συνωμοσίας για διαδικτυακή απάτη, συνωμοσίας για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, και κλοπής ταυτότητας σχετιζόμενη με διαδικτυακή απάτη, τα οποία διαπράχθηκαν από το έτος 2015 μέχρι σήμερα σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής» (μέρος του όρκου που χρησιμοποιήθηκε για την έκδοση του προσωρινού εντάλματος σύλληψης εναντίον του Αιτητή). Στον όρκο γίνεται αναφορά στο ονοματεπώνυμο των κατ΄ ισχυρισμόν συνωμοτών του Αιτητή, ενώ λεπτομερής αναφορά γίνεται και στην κατ΄ ισχυρισμόν εγκληματική δράση τόσο του Αιτητή όσο και των συνωμοτών του, την οποία δεν χρειάζεται να παραθέσω στην παρούσα απόφαση. Ο ενόρκως δηλών, Α/Αστ. 1XX XXX Σολωμού, αναφέρει στο τέλος του όρκου του και τα ακόλουθα:
«Τα εν λόγω αδικήματα είναι αδικήματα για τα οποία δύναται κατά Νόμο να εκχωρήσει έκδοση σύμφωνα με τις πρόνοιες της Συνθήκης της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, για έκδοση φυγοδίκων (κυρωτικός) Νόμος 8 (ΙΙΙ)/2008 και του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970 Ν 97/70, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 97/90 και ειδικότερα της διάταξης του Άρθρου 8(1) (β) και 8(2).
Εν όψει των πιο πάνω και επειδή το εν λόγω πρόσωπο δύναται από τον Νόμο να συλληφθεί για σκοπούς έκδοσης του στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και επειδή αυτός βρίσκεται στην Πάφο, αιτούμαι από το Σεβαστό σας Δικαστήριο την έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης του υπόπτου σύμφωνα με τις πρόνοιες της συνθήκης της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, για έκδοση φυγοδίκων (κυρωτικός) Νόμος 8(ΙΙΙ)/2008 και του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970 Ν 97/70, όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 97/90 και ειδικότερα της διάταξης του Άρθρου 8(1) (β) και 8(2).»
Η Προέδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου εξέδωσε την ίδια ημέρα το αιτούμενο προσωρινό ένταλμα σύλληψης, καταγράφοντας στην απόφαση της, ανάμεσα σ' άλλα, ότι υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία στη βάση των οποίων προκύπτει εύλογη υπόνοια ότι ο Αιτητής καταζητείται από τις Αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής για τα ακόλουθα αδικήματα:
«(1) Συνωμοσία για διάπραξη διαδικτυακής απάτης (conspiracy to commit wire fraud).
(2) Συνωμοσία για διάπραξη νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (conspiracy to commit money laundering), και
(3) Πλαστογραφία (aggravated identity theft).»
Στην απόφαση της καταγράφεται επίσης ότι εναντίον του Αιτητή έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης και ότι για τα συγκεκριμένα αδικήματα «δύναται κατά Νόμο να εκχωρήσει έκδοση σύμφωνα με τις πρόνοιες της συνθήκης της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, για Έκδοση Φυγοδίκων (κυρωτικός) Νόμος 8(ΙΙΙ)/2008 και του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970, Ν. 97/70, όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 97/90 και ειδικότερα της διάταξης του Άρθρου 8(1) (β) και 8(2)». Τέλος, με την απόφαση, αφού γίνεται αναφορά πως ο Αιτητής βρίσκεται στην Κυπριακή Δημοκρατία, διατάσσεται η σύλληψη και προσαγωγή του ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου.
Αναφέρω από τώρα πως δεν αμφισβητείται πως υπάρχει το στοιχείο της διπλής εγκληματικότητας. Ούτε ότι τα όσα καταγράφονται στη δικαστική απόφαση δικαιολογούνται από το μαρτυρικό υλικό που είχε τεθεί ενώπιον του Κατώτερου Δικαστηρίου. Αγορεύοντας ενώπιον μου ο κ. Δημητρίου ουσιαστικά επικέντρωσε την επιχειρηματολογία του στο ότι η ευπαίδευτη Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου κατά την έκδοση του προσωρινού εντάλματος σύλληψης δεν εφάρμοσε, ως όφειλε, το Νόμο 8(ΙΙΙ)/2008 αλλά το Νόμο 97/70, ως αυτός τροποποιήθηκε. Ήταν η θέση του πως εάν το Ανώτατο Δικαστήριο βρει ότι το Κατώτερο Δικαστήριο εφάρμοσε τελικά το Νόμο 8(ΙΙΙ)/2008, τότε δεν τίθεται θέμα ακυρότητας, με την παρούσα διαδικασία, του εκδοθέντος προσωρινού εντάλματος σύλληψης.
Δεν θα παραθέσω την πλούσια Νομολογία που υπάρχει σε σχέση με τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση άδειας για καταχώριση αίτησης δια κλήσεως για έκδοση προνομιακού εντάλματος. Θα αναφέρω απλώς πως άδεια παρέχεται όταν ο Αιτητής ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι απεκάλυψε συζητήσιμη υπόθεση χωρίς αναφορά προς οτιδήποτε θα μπορούσε να αντιταχθεί (In re Kakos (1985) 1 CLR, 250). Ανάμεσα στις αποφάσεις που με παρέπεμψε ο κ Δημητρίου, ήταν και η απόφαση ημερ. 17.8.2016 στην Πολιτική Αίτηση αρ. 92/16, Αναφορικά με το ένταλμα σύλληψης που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας στις 23.7.2016, ECLI:CY:AD:2016:D405. Με κάθε σεβασμό, τα γεγονότα εκεί ήταν εντελώς διαφορετικά. Εκεί δόθηκε η αιτούμενη από το Ανώτατο Δικαστήριο άδεια αφού, όπως λέχθηκε «. η έκδοση Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης κατ΄ ακουλουθία των διαλαμβανομένων στο Νόμο 133(Ι)/2004 και με εμπλεκόμενο κράτος το οποίο δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εγείρει ζήτημα υπέρβασης ή έλλειψης δικαιοδοσίας ή έκδηλης πλάνης περί το νόμο». Στην ίδια απόφαση καταγράφεται ακόμη πως εκ πρώτης όψεως φαίνεται να υπάρχει σύγχυση των προνοιών και των διαδικασιών που καλύπτουν οι Νόμοι 97/70 και 133(Ι)/2004. Εδώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η Αστυνομία αξίωσε την έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης εναντίον του Αιτητή στη βάση νομικού καθεστώτος που επέτρεπε την έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης εναντίον του Αιτητή (Νόμος 8(ΙΙΙ)/2008 και Νόμος 97/70). Για την εφαρμογή στην ίδια υπόθεση τόσο του Ν. 97/70 όσο και του Ν. 8(ΙΙΙ)/2008 παραπέμπω στην Πολιτική Αίτηση αρ. 212/19, Αναφορικά με την Αίτηση του Επιφανίου για ΄Εκδοση Προνομιακού Εντάλματος Habeas Corpus, απόφαση ημερ. 23.1.2020. Να σημειώσω ακόμη ότι ο περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμος του 1970, Ν. 97/70, εφαρμόζεται τηρουμένων των αναλογιών «. και εις πάσας τας περιπτώσεις, καθ΄ ας υφίσταται διμερής συμφωνία ή διμερής διευθέτησις μεταξύ ξένου τινός κράτους ή χώρας της Κοινοπολιτείας και της Δημοκρατίας» (Άρθρο 20 του Ν. 97/70).
Στον όρκο που εδώ χρησιμοποιήθηκε, η Αστυνομία είχε ρητά αναφέρει πως η διαδικασία έκδοσης του Αιτητή θα λάβει χώρα στη βάση του Νόμου 8(ΙΙΙ)/2008. Όπως χαρακτηριστικά καταγράφεται:
«Από το συνημμένο έγγραφο (παράρτημα Β) προκύπτει ότι τόσο η Κύπρος, όσο και η Αμερική είναι συμβαλλόμενα μέρη του Νόμου που κυρώνει (Ν. 8(ΙΙΙ)/2008) το έγγραφο που προβλέπεται από το Άρθρο 3(2) της συμφωνίας για έκδοση μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, η οποία υπεγράφη στις 25 Ιουνίου του 2003 αναφορικά με την εφαρμογή της συνθήκης μεταξύ της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, για έκδοση φυγόδικων, που υπογράφηκε στην 17 Ιουνίου, 1996.»
Στο άρθρο 11 του Ν. 8(ΙΙΙ)/2008, κάτω από τον τίτλο «Προσωρινή Σύλληψη», γίνεται αναφορά μόνο στο τι πρέπει να περιλαμβάνει μια αίτηση για προσωρινή σύλληψη και ουδόλως αναφέρεται ποιο Δικαστήριο είναι αρμόδιο να εκδώσει το προσωρινό ένταλμα σύλληψης, και κάτω από ποιες προϋποθέσεις. Αυτό το προνοεί το άρθρο 8 του Ν. 97/70 επί του οποίου ορθά η Αστυνομία βάσισε την αίτηση της. Δεν έχει αμφισβητηθεί, πιστεύω, ότι τα όσα το άρθρο 11 προνοεί, είχαν συμπεριληφθεί στην αίτηση της Αστυνομίας για έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης. Ως εκ τούτου, το Κατώτερο Δικαστήριο έχοντας ενώπιον του τα στοιχεία-προϋποθέσεις για τα οποία κάνει αναφορά το άρθρο 11, άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ της έκδοσης του αιτούμενου προσωρινού εντάλματος σύλληψης, αφού βρήκε ότι αυτά δικαιολογούσαν την έκδοση του.
Με κάθε σεβασμό, δεν συμφωνώ ότι υπήρξε παραπλάνηση του Αιτητή, ως η εισηγήση του ευπαίδευτου συνηγόρου, επειδή, τόσο στο εκδοθέν προσωρινό ένταλμα σύλληψης όσο και στο μαρτυρικό υλικό που χρησιμοποιήθηκε για την έκδοση του, γίνεται αναφορά στον περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμο του 1970, Ν. 97/70, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, ρυθμίζει γενικά τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία για την έκδοση φυγοδίκων (In re XXX Bustani (1991) 1(Α) ΑΑΔ, 736) και, ως ελέχθη, ορθά μνημονεύεται στον όρκο που χρησιμοποιήθηκε και στην απόφαση του Κατώτερου Δικαστηρίου. Ο Αιτητής, στη βάση του μαρτυρικού υλικού που είχε προσκομισθεί, αντιλήφθηκε πολύ καλά ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής επιθυμούν την έκδοση του για να δικαστεί για συγκεκριμένα αδικήματα που φέρεται να διέπραξε στο εξωτερικό. Αντιλήφθηκε επίσης πολύ καλά πως στη βάση του ισχύοντος νομικού καθεστώτος, το οποίο, ως ελέχθη, μνημονεύεται τόσο στον όρκο όσο και στο εκθοδέν προσωρινό ένταλμα σύλληψης, είναι δυνατό να εκδοθεί εναντίον του προσωρινό ένταλμα σύλληψης.
Ούτε συμφωνώ με τη γενική θέση του Αιτητή ότι η Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου δεν είχε δικαιοδοσία να εκδώσει το αιτούμενο προσωρινό ένταλμα σύλληψης. Αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι η θέση του ότι το προσωρινό ένταλμα σύλληψης θα μπορούσε να το είχε εκδώσει μόνο Επαρχιακός Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου και όχι η Πρόεδρος του. Άλλωστε τέτοια θέση δεν υποστηρίζεται ούτε από την απόφαση ημερ. 6.9.2019, που εξεδόθη στην Πολιτική Έφεση αρ. 151/19, Αναφορικά με την Αίτηση της Tolkacheva για Έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, στην οποία με παρέπεμψε. Ούτε αντιλαμβάνομαι να υπάρχει εισήγηση πως άλλο Επαρχιακό Δικαστήριο, και όχι το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, θα έπρεπε να είχε εκδώσει το προσωρινό ένταλμα σύλληψης. Να επαναλάβω πως στη βάση της τεθείσας ενώπιον του Κατώτερου Δικαστηρίου μαρτυρίας, ο Αιτητής βρισκόταν στην Επαρχία Πάφου (Περέλλα (Αρ. 2) (1996) 1(Β) ΑΑΔ, 1009, 1015).
Τέλος, δεν με βρίσκει σύμφωνο ούτε η θέση του Αιτητή πως χρειαζόταν να τηρηθεί πρακτικό από το Κατώτερο Δικαστήριο για να είναι αιτιολογημένη η δικαστική απόφαση του (παράγραφος 12 από την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση). Η ίδια η εκδοθείσα απόφαση είναι αιτιολογημένη και αυτό είναι αρκετό.
Εν κατακλείδι, βρίσκω ότι ενώπιον του Κατώτερου Δικαστηρίου είχαν τεθεί, και μάλιστα με ιδιαίτερη λεπτομέρεια, όλα εκείνα τα γεγονότα-προϋποθέσεις για τις οποίες κάνει αναφορά το άρθρο 11 του Ν. 8(ΙΙΙ)/2008. Είχαν, με άλλα λόγια, τεθεί ενώπιον του επαρκή αποδεικτικά στοιχεία τα οποία, βρίσκω, δικαιολογούσαν την έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης εναντίον του Αιτητή στη βάση του ισχύοντος νομικού καθεστώτος (Ν. 97/70 σε συνδυασμό με το Ν. 8(ΙΙΙ)/2008). Ο κ Δημητρίου ανέφερε πως ο Ν. 8(ΙΙΙ)/2008 έχει αυξημένη ισχύ (Petrov v. Διευθυντή Κεντρικών Φυλακών (1996) 1(Β) ΑΑΔ, 856), στην οποία παρέπεμψε. Όμως εδώ ο Ν. 8(ΙΙΙ)/2008 δεν συγκρούεται με το Ν. 97/70 σε σχέση με τις προϋποθέσεις έκδοσης προσωρινού εντάλματος σύλληψης. Ο Ν. 8(ΙΙΙ)/2008, ως ελέχθη, καθορίζει απλώς τι πρέπει να περιλαμβάνει μια αίτηση για έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης.
Επαναλαμβάνω, το Κατώτερο Δικαστήριο αφού αξιολόγησε τα αποδεικτικά στοιχεία που είχαν τεθεί ενώπιον του, άσκησε τη δική του δικαστική κρίση υπέρ της έκδοσης του αιτούμενου προσωρινού εντάλματος σύλληψης. Συνεπώς, η απόφαση του βασίστηκε σε γεγονότα-μαρτυρία που μπορούσαν να δικαιολογήσουν την έκδοση του προσωρινού εντάλματος σύλληψης. Δεν ελέγχεται με τη διαδικασία του προνομιακού εντάλματος ο τρόπος που το Κατώτερο Δικαστήριο άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια. Δεν τίθεται θέμα νομικού λάθους που είναι εμφανές στην όψη του εκδοθέντος προσωρινού εντάλματος σύλληψης.
Δεν έχει στοιχειοθετηθεί εκ πρώτης όψεως πως το προσωρινό ένταλμα σύλληψης που εξεδόθη εναντίον του Αιτητή, είναι δικαστική πράξη «παράνομη ή/και αντίθετη στο Σύνταγμα ή/και στο Ευρωπαϊκό ή/και Διεθνές Δίκαιο».
Η Αίτηση απορρίπτεται.
/ΕΑΠ. Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.