|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Τζεννάρο Περρέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 ΑΑΔ 692
Γενικός Eισαγγελέας της Δημοκρατίας (Aρ. 2) (1997) 1 ΑΑΔ 925
Garibyan Artur (Αρ. 1) (2016) 1 ΑΑΔ 2016, ECLI:CY:AD:2016:D405
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ TΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ TOLKACHEVA, Πολιτική Έφεση Αρ. 151/2019, 6/9/2019, ECLI:CY:AD:2019:A352
Attorney-General of the Republic ν. Panayiotis Christou (1962) 1 CLR 129
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Ν. 97/1970 - Ο περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμος του 1970
Ν. 97/1970 - Ο περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμος του 1970
Ν. 97/1990 - Ο περί Εκδόσεως Φυγοδίκων (Τροποποιητικός) Νόμος του 1990
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2021:D271
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 123/2021
24 Ιουνίου, 2021
(Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 1Α, 11, 30, 35, 169,179 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 5 ΚΑΙ 6 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 8(1)(β) ΚΑΙ 8(2) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ ΝΟΜΟΥ (97/1970) ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11(1) ΚΑΙ 11(2) ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 8(III)/2008
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ XXX LAVERTY ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI
KAI
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΗΜ. 19/5/2021 ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΕΝΑΝΤΊΟΝ ΤΗΣ ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ
.........
Α. Δημητρίου με κα Χρ. Χριστοφή και κα Χ. Αλεξάνδρου, για την αιτήτρια
.......
ΑΠΟΦΑΣΗ
Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ: Στις 19 Μαΐου, 2021 η Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου εξέδωσε μετά από αίτημα της Αστυνομίας και στη βάση των γεγονότων που εκτίθεντο στον όρκο που το συνόδευε, προσωρινό ένταλμα σύλληψης της αιτήτριας. Το ένταλμα σύλληψης, αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας εξεδόθη μετά από αίτημα των Αρχών των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (ΗΠΑ) προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως για προσωρινή σύλληψη της αιτήτριας για σκοπούς έκδοσης της στις ΗΠΑ «ως καταζητούμενο πρόσωπο από τις αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών για τα αδικήματα της συνωμοσίας για διαδικτυακή απάτη, συνωμοσίας για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και πλαστογραφίας (aggravated Indentity theft)/κλοπής ταυτότητας σχετιζόμενη με διαδικτυακή απάτη, τα οποία διαπράχθηκαν από το έτος 2015 μέχρι σήμερα, σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων και στις ΗΠΑ.
Η εκτέλεση του εντάλματος σύλληψης έγινε στις 20/5/21 και αυθημερόν η αιτήτρια παρουσιάστηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου και έκτοτε κρατείται αφού ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου καταχωρήθηκε η Αίτηση Φυγοδίκου αρ. 3/2021, η οποία και εκκρεμεί.
Με την κρινόμενη αίτηση επιδιώκεται η άδεια για καταχώρηση αίτησης για την έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari για ακύρωση του επίδικου εντάλματος, το οποίο, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της αιτήτριας εκδόθηκε κατά παράβαση του Συντάγματος και/ή του Νόμου. Περαιτέρω, επιζητείται η έκδοση διατάγματος το οποίο να αναστέλλει τη διαδικασία έκδοσης της αιτήτριας στην αίτηση φυγοδίκου αρ. 3/21.
Τα γεγονότα τα οποία στηρίζουν την αίτηση, καταγράφονται στην επισυνημμένη έκθεση γεγονότων καθώς και στην ένορκη δήλωση της Έλενας Μαζέρη, δικηγόρου στο γραφείο ενός εκ των δικηγόρων της αιτήτριας η οποία δηλώνει εξουσιοδοτημένη από την αιτήτρια και τους λοιπούς συνηγόρους να προβεί στην εν λόγω ένορκη δήλωση. Με αυτή, πέραν των γεγονότων που ανωτέρω καταγράφηκαν, προσβάλλεται η θέση πως το εκδοθέν προσωρινό ένταλμα σύλληψης, πάσχει, καθόσον εξεδόθη καθ' υπέρβαση και/ή έλλειψη δικαιοδοσίας, έκδηλης πλάνης περί το Νόμο και έκδηλη υπέρβαση του άρθρου 11(3) του Συντάγματος και του άρθρου 5 της ΕΣΔΑ.
Οι λόγοι οι οποίοι προσφέρονται για να υποστηρίξουν την πιο πάνω εισήγηση, καθώς και επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε από τους συνηγόρους της αιτήτριας, περιεστράφη γύρω από τον άξονα της ύπαρξης και της εφαρμογής του ειδικού για την περίπτωση νόμου που ίσχυε, δηλαδή του Κυρωτικού Νόμου 8(ΙΙΙ)/2008 αντί του περί Έκδοσης Φυγοδίκων Νόμου, Ν. 97/70 (στο εξής Ν. 97/70).
Έχω διεξέλθει την αίτηση και τα περιβάλλοντα αυτήν γεγονότα καθώς και τη γραπτή αγόρευση των συνηγόρων της αιτήτριας και ό,σα κατά την επ' ακροατηρίω συζήτηση, ανέπτυξε ο εκ των συνηγόρων της, κ. Δημητρίου.
Ένταλμα certiorari χωρεί, όπως υποδείχθηκε από την Ολομέλεια στην xxx Περέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692 "είτε όπου το κατώτερο δικαστήριο ενήργησε εκτός της δικαιοδοσίας του ή την υπερέβη είτε όπου προκύπτει στην όψη του "πρακτικού" της απόφανσης του κατώτερου δικαστηρίου προφανές νομικό λάθος έστω και αν αυτό δεν άπτεται της δικαιοδοσίας" (σελ. 701). Περιπτώσεις όπως η προκατάληψη ή το συμφέρον στη λήψη της απόφασης και γενικότερα η μη τήρηση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης όπως και η λήψη απόφασης με ψευδορκία, για τις οποίες επίσης χωρεί certiorari - βλ. την απόφαση της Ολομέλειας στην Ανθίμου (1991) 1 ΑΑΔ 41 (στη σελ. 46) στην οποία γίνεται αναφορά στην πρωτόδικη Attorney General v. Christou (1962) CLR 129 (Ιωσηφίδη, Δ.) - θεωρούνταν στην Αγγλική νομολογία ως εκφάνσεις έλλειψης ή υπέρβασης δικαιοδοσίας και έτσι εντάσσονται στα όρια που εξηγήθηκαν στην xxx Περέλλα (Αρ. 2) (ανωτέρω). Με το ένταλμα certiorari ελέγχεται η νομιμότητα της διαδικασίας στο κατώτερο δικαστήριο. Δεν προσφέρεται το ένταλμα για την αναθεώρηση της ορθότητας απόφασης. Γι' αυτό, όπου το κατώτερο δικαστήριο άσκησε διακριτική εξουσία, αυτή δεν ελέγχεται με certiorari αν την άσκησε μέσα στα όρια που την προδιαγράφουν αλλιώς, αν υπερέβη τα όρια, προκύπτει παρανόηση ή πλάνη νόμου και τότε ελέγχεται εφόσον διακρίνεται στο πρακτικό: (βλ. τις Armah v. Government of Ghana & Another (1966) 3 All ER 177 και Anisminic Ltd v. The Foreign Compensation Commission and Another (1969) 1 All ER 208, Eπί τοις αφορώσι την Tricor Ltd, Πολ. Εφ. 117/20 ημερ. 7/4/2021), ECLI:CY:AD:2021:A131.
Έχοντας τα ανωτέρω υπόψη προβαίνω στην εξέταση της κρινόμενης περίπτωσης. Μεταξύ της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών συνάφθηκε σχετική συμφωνία η οποία κυρώθηκε με το Νόμο 8(ΙΙΙ)/2008. Ο Κυρωτικός αυτός Νόμος αντικατέστησε το Νόμο 9(ΙΙΙ)/1997 με τίτλο «Ο περί της Συνθήκης Έκδοσης Φυγοδίκων μεταξύ της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (Κυρωτικός) Νόμος του 1997 για να κυρώσει το Έγγραφο που προβλέπεται από το άρθρο 3(2) και την εφαρμογή της Συνθήκης μεταξύ της Δημοκρατίας και των ΗΠΑ για έκδοση Φυγοδίκων που υπεγράφη στις 17/6/1996 (δέστε σχετικά την απόφαση Αναφορικά με την Αίτηση του Επιφανίου, Πολ. Αίτηση αρ. 212/2019 ημερ. 23/1/2020), ECLI:CY:AD:2020:D28.
Συμφωνώ με το συνήγορο της αιτήτριας ότι ο ανωτέρω Νόμος ως Κυρωτικός Διεθνούς Συμβάσεως ο οποίος εντάχθηκε στην Ημεδαπή Νομοθεσία, έχει αυξημένη ισχύ έναντι ημεδαπής νομοθεσίας δυνάμει του άρθρου 169(3) του Συντάγματος και υπερτερεί του Ν. 97/70 περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου, ο οποίος όπως σημειώθηκε στην Επί τοις αφορώσι τον xxx Bustori (1991) 1 ΑΑΔ 336, καθορίζει γενικά τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία για έκδοση φυγοδίκων.
Ο συνήγορος της αιτήτριας παρέπεμψε στις διαφορές που εντοπίζει μεταξύ των δυο νόμων και προέβη σε ειδική αναφορά των προϋποθέσεων έκδοσης προσωρινού εντάλματος σύλληψης όπως προβλέπονται στο Ν. 8(ΙΙΙ)/2008 οι οποίες έπρεπε εκείνες να είχαν τηρηθεί και όχι ο Ν. 97/70. Υποδεικνύει περαιτέρω, πως το προσβαλλόμενο ένταλμα σύλληψης εκδόθηκε από την Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου βάσει των άρθρων 8(ι)(β) και 8(2) του Ν. 97/70 και όχι του άρθρου 11 του Ν. 8(ΙΙΙ)/2008.
Η αίτηση για έκδοση του προσωρινού εντάλματος σύλληψης όπως προνοείται στο άρθρο 11(2)(α-στ) του Ν. 8(ΙΙΙ)/2008 θα πρέπει να περιλαμβάνει τα ακόλουθα στοιχεία:
(α) περιγραφή του προσώπου που καταζητείται
(β) τον τόπο που βρίσκεται το πρόσωπο που καταζητείται, αν είναι γνωστός
(γ) σύντομη έκθεση των γεγονότων της υπόθεσης, περιλαμβανομένου αν είναι δυνατό του χρόνου και τόπου του αδικήματος,
(δ) παραπομπή στο νόμο και περιγραφή των ενεχομένων εγκληματικών ενεργειών,
(ε) δήλωση για την ύπαρξη εντάλματος σύλληψης, ή εύρεση ενοχής ή ύπαρξη καταδικαστικής απόφασης εναντίον του προσώπου που καταζητείται και
(στ) δήλωση ότι θα ακολουθήσει αίτηση για έκδοση του προσώπου που καταζητείται.
Από το ενώπιον μου μαρτυρικό υλικό και κυρίως τον όρκο που συνόδευε την αίτηση για έκδοση του επίδικου εντάλματος, προκύπτει ότι σε αυτό περιλαμβάνονται όλα τα απαραίτητα στοιχεία. Γίνεται πλήρης περιγραφή του καταζητούμενου προσώπου με αναφορά στο όνομα της αιτήτριας, τον αριθμό διαβατηρίου και την ημερομηνία γεννήσεως της (xxx Laverty, Αρ. Διαβατηρίου Ιρλανδίας xxx, Η.Γ. xxx/xxx/1981) και ότι αυτή βρίσκεται στην Πάφο. Παρατίθεται έκθεση γεγονότων και παραπομπή στο χρόνο γένεσης των αδικημάτων που είναι το έτος 2015 μέχρι σήμερα και ως τόπος διάπραξης τους, διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ.
Γίνεται παραπομπή στο Νόμο και λεπτομερής, θα χαρακτήριζα περιγραφή των εγκληματικών ενεργειών και στοιχείων όπως τα ακόλουθα: Διαδικτυακή επενδυτική απάτη, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες καθώς και κλοπή ταυτότητας με συμμετοχή της αιτήτριας και άλλων προσώπων που συμμετέχουν σε ένα εξελιγμένο διεθνές σύστημα επενδυτικής απάτης μαζικού μάρκετινγκ εκατομμυρίων δολλαρίων που σκοπό είχαν να εξαπατήσουν αγγλόφωνους επενδυτές από τον κόσμο και διανείμουν τα έσοδα μεταξύ τους. Ουσιαστικά παρουσιάζοντο ως μέλη/υπάλληλοι επιτυχημένων εταιρειών χρηματοοικονομικών επενδύσεων και έπειθαν τα θύματα τους να μεταφέρουν χρήματα σε διάφορους λογαριασμούς υπό τον έλεγχο τους, κατασκευάζοντας προς τούτο πλαστούς ιστότοπους, που φαίνεται να σχετίζονταν με πραγματικές εταιρείες. Τα θύματα θεωρούσαν ότι επένδυαν τα χρήματα τους σε υπαρκτές εταιρείες, ενώ οι παρουσιαζόμενες ως εταιρείες χρηματοοικονομικών επενδύσεων ήταν ψεύτικες, οι αγορές μετοχών που νόμιζαν ότι έκαναν ήταν δόλιες και τα χρήματα που στάλθηκαν από τα θύματα τους δεν επιστράφηκαν ποτέ, αφού μεταφέροντο σε λογαριασμό υπό τον έλεγχο των συνωμοτών. Υπολογίζεται ότι οι συνολικές απώλειες των θυμάτων ξεπέρασαν τα έξι εκατομμύρια δολλάρια.
Τα χρήματα από τα θύματα, αντί να χρησιμοποιούνται για την πραγματοποίηση επενδύσεων, μεταφέρονταν στα Victim Depository Accounts και επιστρέφονταν στους συνωμότες από άτομα που μερικές φορές αναφέρονται ως «bankers» (οι τραπεζίτες»), τα οποία στην πραγματικότητα ήταν υπεύθυνα για τη νομιμοποίηση των εσόδων του σχεδίου επενδυτικής απάτης.
Δηλώνεται περαιτέρω ότι θα ακολουθήσει αίτηση για έκδοση της αιτήτριας (xxx Laverty) εναντίον της οποίας (όπως προκύπτει από το επισυνημμένο έγγραφο) καταχωρήθηκε ποινική υπόθεση στις 18 Μαρτίου 2021.
Προκύπτει από τα πιο πάνω ότι η αίτηση και ο όρκος περιείχαν όλα τα απαιτούμενα από το Ν. 8(ΙΙΙ)/2008 στοιχεία, στη βάση των οποίων εκδόθηκε από την Πρόεδρο το προσωρινό ένταλμα σύλληψης, με αναφορά τόσο στο πρόσωπο όσο και στα αδικήματα και στα αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία έκρινε ως επαρκή.
Η θέση της αιτήτριας ότι βασίστηκε σε λανθασμένη νομική βάση δεν ευσταθεί. Τόσο ο όρκος όσο και το εκδοθέν προσωρινό ένταλμα σύλληψης (παρά το γεγονός ότι φέρει ως τίτλο «Ο περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμος 97/70 άρθρο 8(1)(β) και 8(2)») φέρουν ως νομική βάση αμφότερους τους Νόμους, τον Κυρωτικό Ν. 8(ΙΙΙ)/2008 και το Ν. 97/70. Αναφέρεται συγκεκριμένα στον όρκο:
«Από το συνημμένο έγγραφο (παράρτημα Β) προκύπτει ότι τόσο η Κύπρος, όσο και η Αμερική είναι συμβαλλόμενα μέρη του Νόμου που κυρώνει (Ν.8(ΙΙΙ)/2008) το έγγραφο που προβλέπεται από το Άρθρο 3(2) της συμφωνίας για έκδοση μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, η οποία υπεγράφη στις 25 Ιουνίου του 2003 αναφορικά με την εφαρμογή της συνθήκης μεταξύ της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, για έκδοση φυγόδικων, που υπογράφτηκε στις 17 Ιουνίου 1996.»
«Τα εν λόγω αδικήματα είναι αδικήματα για τα οποία δύναται κατά Νόμο να εκχωρήσει έκδοση σύμφωνα με τις πρόνοιες της συνθήκης της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, για έκδοση φυγοδίκων (κυρωτικός) Νόμος 8(ΙΙΙ/2008 και του περί εκδόσεως φυγοδίκων Νόμου του 1970 Ν97/70, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 97/90 και ειδικότερα της διάταξης του Άρθρου8(1)(β) και 8(2).
Εν όψει των πιο πάνω και επειδή το εν λόγω πρόσωπο δύναται από το Νόμο να συλληφθεί για σκοπούς έκδοσης του στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και επειδή αυτός βρίσκεται στην Πάφο, αιτούμαι από το Σεβαστό σας Δικαστήριο την έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης του ύποπτου σύμφωνα με τις πρόνοιες της συνθήκης της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, για έκδοση φυγόδικων (κυρωτικός) Νόμος 8(ΙΙΙ)/2008 και του περί Εκδόσεως Φυγόδικων Νόμου του 1970 Ν(&?70, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 97/90 και ειδικότερα της διάταξης του Άρθρου 8(1)(β) και 8(2).»
Παρόμοια αναφορά παρατίθεται στο επίδικο ένταλμα:
«. επειδή είναι αδικήματα για τα οποία δύναται κατά Νόμο να εκχωρήσει έκδοση σύμφωνα με τις πρόνοιες της συνθήκης της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, για έκδοση φυγόδικων (κυρωτικός) Νόμος 8(ΙΙΙ)/2008 και του περί εκδόσεως φυγοδίκων Νόμου του 1970, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 97/90 και ειδικότερα της διάταξης του Άρθρου 8(1)(β) και 8(2).»
Σημειώνεται πως όπως προκύπτει από την αίτηση και τα γεγονότα, δεν υπάρχει αμφισβήτηση για την ύπαρξη διπλής εγκληματικότητας και πως ό,σα περιλαμβάνονται στον όρκο αποτελούν ικανά στοιχεία για έκδοση εντάλματος σύλληψης, πλην όμως η λανθασμένη κατ' ισχυρισμό, νομική βάση, δεν αιτιολογούν την έκδοση του. Προς υποστήριξη της θέσης του αυτής, ο συνήγορος της αιτήτριας επικαλέστηκε την απόφαση στην Αναφορικά με την αίτηση του xxx Garibyan, Πολ. Αίτηση 92/16 ημερ. 17/8/2016, ECLI:CY:AD:2016:D405. Θεωρώ πως η εν λόγω απόφαση διαφοροποιείται από την παρούσα. Εκείνη αφορούσε έκδοση ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης και δόθηκε άδεια αφού όπως λέχθηκε:
«..η έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης από τον Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας παραπέμπει στα διαλαμβανόμενα στο άρθρο 8(1)(β) του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970, Ν. 97/1970. Σε αντίθεση με τις πρόνοιες του πιο πάνω άρθρου, το άρθρο 16(2)(α) του Ν. 133(Ι)/2004, προβλέπει ότι σε περίπτωση επείγουσας φύσης η αρμόδια δικαστική αρχή του κράτους εκτέλεσης δύναται να εκδώσει προσωρινό ένταλμα σύλληψης εκζητούμενου προσώπου. Ως αρμόδια δικαστική αρχή καθορίζεται από το άρθρο 11(1) του ίδιου νόμου ο αρμόδιος Επαρχιακός Δικαστής στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται ο εκζητούμενος. Φαίνεται, εκ πρώτης τουλάχιστον όψεως, ότι στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει σύγχυση των προνοιών και διαδικασιών που καλύπτουν οι πιο πάνω νομοθεσίες, ήτοι ο Ν. 97/1970 και Ν. 133(Ι)/2004.»
Στην κρινόμενη περίπτωση, το αίτημα το οποίο οδήγησε στην έκδοση του επίδικου εντάλματος είχε ως έρεισμα νομικό καθεστώς το οποίο επέτρεπε την έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης εναντίον της αιτήτριας ήτοι το Ν. 8(ΙΙΙ)/2008 και το Ν. 97/70, οι οποίοι αμφότεροι αφορούν έκδοση φυγοδίκων. Γεγονός επιτρεπτό όπως σημειώθηκε και στην Αναφορικά με την αίτηση Επιφανείου Πολ. Αίτ. 212/19 ημερ. 23/1/2020, ECLI:CY:AD:2020:D28. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμος αρ. 97/70, εφαρμόζεται τηρουμένων των αναλογιών «..και εις πάσας τας περιπτώσεις, καθ' ας υφίσταται διμερής συμφωνία ή διμερής διευθέτησις μεταξύ ξένου τινός κράτους ή χώρας της Κοινοπολιτείας και της Δημοκρατίας» (άρθρο 20 του Ν.97/70).
Η θέση του αιτητή ότι δεν τηρήθηκε πρακτικό από το κατώτερο Δικαστήριο και συνεπώς η δικαστική απόφαση είναι αναιτιολόγητη και ότι το εν λόγω Δικαστήριο δεν προέβη σε δική του κατάληξη ή αιτιολόγηση για το εάν καταδείχθηκε ή στοιχειοθετήθηκε η ανάγκη έκδοσης του επίδικου εντάλματος δεν είναι ορθή. Ούτε η θέση πως το Κατώτερο Δικαστήριο προέβη σε μια μηχανική αποτύπωση του λεκτικού του όρκου στο ένταλμα χωρίς να προβεί σε εξαγωγή δικών του συμπερασμάτων βρίσκει έρεισμα. Από την εκδοθείσα απόφαση όπως αυτή αποτυπώνεται στο επίδικο ένταλμα καταδεικνύεται το αιτιολογημένο αυτής, η οποία όπως ανωτέρω καταγράφηκε περιέχει τα στοιχεία του προσώπου της αιτήτριας, τα αδικήματα, το Νόμο και εκφράζει τη θέση ότι υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για την έκδοση του εντάλματος σύλληψης.
Σημειώνεται δε πως τα αντίστοιχα αδικήματα σύμφωνα με τους νόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι 1) Συνωμοσία προς διάπραξη κακουργήματος, Άρθρο 371, Κεφ. 154 2) Ποινικοποίηση απάτης σχετιζόμενης με Η/Υ (άρθρο 10 του περί της Σύμβασης κατά του Εγκλήματος μέσω του διαδικτύου (κυρωτικός) Νόμος του 2004 - Ν. 22(ΙΙΙ)/2004), 3) Νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (άρθρο 4(1)(iv) - περί της παρεμπόδισης και καταπολέμισης της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες Νόμος του 2007 - Ν.188(Ι)/2007, 4) Ποινικοποίηση πλαστογραφίας σχετιζόμενης με Η/Υ (άρθρο 9 του περί της Σύμβασης κατά του Εγκλήματος μέσω του διαδικτύου (κυρωτικός) Νόμος του 2004 - Ν.22(ΙΙΙ)/2004), που προνοούν ποινές φυλάκισης 1) 7 ετών, 2) 5 ετών, 3) 14 ετών και 4) 5 ετών, αντίστοιχα.
Προβάλλεται περαιτέρω η θέση πως η Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου στερείτο δικαιοδοσίας για την έκδοση του επίδικου προσωρινού εντάλματος σύλληψης. Η θέση αυτή στηρίχθηκε με αναφορά και πάλιν στο Ν. 8(ΙΙΙ)/2008, το άρθρο 11 του οποίου που καθορίζει τη διαδικασία, δεν προβλέπει ούτε απαιτεί, η έκδοση του, να γίνεται από Πρόεδρο. Παραπέμπει δε στο άρθρο 11 του οποίου η υποπαράγραφος (2) απαριθμεί τα στοιχεία που πρέπει να περιλαμβάνονται σε μια αίτηση και σημειώνει πως η υποπαράγραφος 1 αναφέρει πως «... αίτηση για προσωρινή σύλληψη δύναται να διαβιβαστεί μέσω της διπλωματικής οδού ή άμεσα μεταξύ του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Δικαιοσύνης των Ηνωμένων Πολιτειών..». Παραθέτει δε ο συνήγορος σε αντιδιαστολή με αυτά, το άρθρο 8(2) του Ν. 97/70, το οποίο απαιτεί την έκδοση εντάλματος σύλληψης από Πρόεδρο. Σίγουρα με αυτή τη θέση, ο συνήγορος της αιτήτριας δεν μπορεί να προωθεί την εισήγηση ότι ένας Πρόεδρος Δικαστηρίου δεν έχει δικαιοδοσία να εκδώσει ένταλμα σύλληψης. Το άρθρο 11(1) του Ν. 8(ΙΙΙ)/2008 δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο, αφού μόνο μέσω της δικαστικής οδού εξασφαλίζεται η έκδοση εντάλματος σύλληψης και διασφαλίζεται η νομιμότητα της διαδικασίας. Το εν λόγω άρθρο δεν απαιτεί την έκδοση του εντάλματος σύλληψης από Πρόεδρο, αλλά ούτε την αποκλείει. Συνεπώς, τέτοιο ένταλμα μπορεί να εκδοθεί από Πρόεδρο ως δικαστική αρχή, όπως προνοείται στο άρθρο 8(1)(β) του Ν. 97/70 χωρίς καμιά σύγκρουση ή διαφοροποίηση από το Ν. 8/2008.
Η απόφαση την οποίαν κατά την προφορική του αγόρευση επικαλέστηκε ο συνήγορος, ήτοι την Αναφορικά με την αίτηση της Tolkacheva, Πολ. Έφ. αρ. 151/2019 ημερ. 6/9/2019, δεν βοηθά την περίπτωση. Σε εκείνη την υπόθεση εξέδωσε προσωρινό ένταλμα σύλληψης για εκζητούμενη από τη Ρωσία, Επαρχιακός Δικαστής, αντί Πρόεδρος, όπως προνοείται στο Ν. 97/70 και κρίθηκε ότι υπήρχε έλλειψη δικαιοδοσίας.
Σε σχέση με την επικαλούμενη νομική πλάνη του Δικαστηρίου, η οποία κατ' ισχυρισμό έλαβε χώρα με τη μη εξειδίκευση της νομικής βάσης επί της οποίας στηρίχθηκε αρκεί να επισημανθεί ότι νομική πλάνη καταφανής από τα πρακτικά αναφέρεται σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου υπάρχει φανερά εσφαλμένη ερμηνεία νόμου ή εσφαλμένη εφαρμογή του σε δεδομένη περίπτωση. Δεν είναι αρκετό ότι υπήρξε σοβαρή πλάνη ή πλάνη σε σχέση με μια καθιερωμένη νομική αρχή. Πρέπει να υπάρχει πλάνη που μπορεί αμέσως να διακριβωθεί από το δικαστήριο και όχι κατόπιν έρευνας όλων των στοιχείων ή της μαρτυρίας.
(Αναφορικά με την Αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (αρ. 2) (1997) 1 ΑΑΔ 925)
Στην κρινόμενη περίπτωση με ό,σα έχουν πιο πάνω καταγραφεί για την εφαρμογή αμφοτέρων των Νόμων καθώς και της περίληψης όλων των απαραίτητων στοιχείων τα οποία απαιτεί το άρθρο 11(2)α-στ) στην αίτηση, δεν αποκαλύπτεται ούτε διακριβώνεται κάτι τέτοιο.
Κρίνεται συνεπώς πως το Επαρχιακό Δικαστήριο άσκησε τη δικαστική του κρίση συνεκτιμώντας τα ενώπιον του στοιχεία μαρτυρικό υλικό και γεγονότα, χωρίς να μπορεί να ελεχθεί με ένταλμα certiorari η διακριτική αυτή ευχέρεια. Δεν έχει επίσης καταδειχθεί ύπαρξη νομικού λάθους εμφανούς στην όψη πρακτικού (εδώ του εκδοθέντος προσωρινού εντάλματος σύλληψης), το οποίο να εκληφθεί ότι δημιουργεί εκ πρώτης όψεως θέμα για συζήτηση το οποίο να ενεργοποιεί την εξουσία του Δικαστηρίου για παραχώρηση άδειας για την καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως για έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.
Συνεπώς η αίτηση απορρίπτεται.
Δ. Σωκράτους, Δ.