|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:A259
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 110/2014
17 Ioυνίου, 2021
[Α. ΛΙΑΤΣΟΣ, Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.Δ.]
XXX ΨΥΛΛΟΥΡΑΣ
Εφεσείων/Εναγόμενος
ΚΑΙ
XXX ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Εφεσίβλητος/Ενάγων
........
κ. Μιχ. Μούρος, για τον εφεσείοντα
κ. Α. Ενταφιανός, για τον εφεσίβλητο
----------------
Α. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δ. Σωκράτους, Δ.
.......
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.: Ο ενάγων/εφεσίβλητος όντας ιδιοκτήτης του φορτηγού αυτοκινήτου WXXX3, το μετάφερε το Φεβρουάριο 2005 στο γκαράζ του εναγόμενου/εφεσείοντα για επιδιόρθωση. Ο τελευταίος ανέλαβε την εκτέλεση της εργασίας αυτής και σε κάποιο χρονικό διάστημα αποσυναρμολόγησε το αυτοκίνητο και διαπίστωσε ότι απαιτούντο κάποια εξαρτήματα (κράγκο και πιέλα) τα οποία ο εφεσίβλητος αγόρασε και τον εφοδίασε με αυτά.
Ο εφεσείων ωστόσο δεν προχωρούσε με την επισκευή του φορτηγού αυτοκινήτου, αλλά το μετέφερε σε παρακείμενο με το γκαράζ του χωράφι με αποτέλεσμα να καταστραφεί ολοσχερώς.
Ο ενάγων/εφεσίβλητος με αγωγή που καταχώρησε αξίωνε ποσό €2,562.90 (ΛΚ1500) ως την αξία του αυτοκινήτου και ποσό €196,20 (ΛΚ115) αξία των δύο εξαρτημάτων.
Ο εναγόμενος/εφεσείων προβάλλει δια του δικογράφου της έκθεσης Υπεράσπισης του, ότι είναι μηχανικός γεωργικών μηχανημάτων και όχι μηχανικός οχημάτων και ότι ο ενάγων με φορτικό τρόπο του επέβαλε την επιδιόρθωση του φορτηγού του.
Μετά πάροδο κάποιων μηνών οι υπάλληλοι του ξήλωσαν τη μηχανή του οχήματος του ενάγοντα/εφεσίβλητου και του ζήτησαν να τους φέρει κάποια αναγκαία εξαρτήματα, πράγμα το οποίο και έπραξε.
Ισχυρίζεται περαιτέρω ότι σε μεταγενέστερο χρόνο οι υπάλληλοι του, υπέβαλαν την παραίτηση τους και επειδή ο ίδιος αδυνατούσε να επιδιορθώσει το όχημα, κάλεσε τον εφεσίβλητο να αγοράσει μεταχειρισμένη μηχανή και να τον βοηθήσει στην εγκατάσταση της.
Ο ενάγων/εφεσίβλητος επέμενε στην επιδιόρθωση και τότε ο εφεσείοντας/εναγόμενος λόγω της αδυναμίας του να το επιδιορθώσει και την άρνηση του εφεσίβλητου να το παραλάβει, το μετέφερε σε γειτονικό χωράφι.
Κατά την ακροαματική διαδικασία κατέθεσαν οι διάδικοι και ακόμη ένας μάρτυρας προς υπεράσπιση του εφεσείοντα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αξιολογώντας την προσφερθείσα μαρτυρία προτίμησε αυτή του εφεσίβλητου απορρίπτοντας εκείνη του εφεσείοντα ως μη πειστική και εξέδωσε απόφαση υπέρ του πρώτου για τα αξιούμενα με την έκθεση Απαιτήσεως ποσά αφού προέβη στα ακόλουθα ευρήματα.
«Κατά τον Ιανουάριο του 2005 ο ενάγων αγόρασε ένα μεταχειρισμένο φορτηγό μάρκας ΚΜC τύπου «Lorry Tipper", με αριθμό εγγραφής WXXX3 από τρίτο πρόσωπο για ΛΚ 1.500 (€2.562,90) για σκοπούς των εργασιών του (τεκμ. 1 το σχετικό τιμολόγιο, τεκμ. 2 το Πιστοποιητικό Εγγραφής του Οχήματος στο όνομα του πωλητή). Κατά το Φεβρουάριο του 2005, μετέφερε το φορτηγό στο μηχανουργείο του εναγομένου στο xxx για σκοπούς επιδιόρθωσης και ο εναγόμενος συμφώνησε όπως αναλάβει την εν λόγω επιδιόρθωση. Κάποιους μήνες αργότερα, αφού αποσυναρμολογήθηκε η μηχανή του φορτηγού, ο εναγόμενος ενημέρωσε τον ενάγοντα ότι χρειαζόταν συγκεκριμένα εξαρτήματα για την επιδιόρθωση και ζήτησε από τον ενάγοντα να τον προμηθεύσει με αυτά. Συνεπώς, κατά τον Δεκέμβριο του 2007 ο ενάγων αγόρασε από συγκεκριμένη εταιρεία τα αναγκαία εξαρτήματα για Λ.Κ. 115 και τα παρέδωσε στον εναγόμενο (τεκμ. 3 Βεβαίωση αγοράς εξαρτημάτων). Εν τούτοις, ο εναγόμενος δεν προχωρούσε με την επιδιόρθωση, παρά τις σχετικές υποσχέσεις του προς τον ενάγοντα, και στη συνέχεια ο εναγόμενος μετέφερε το φορτηγό (με αποσυναρμολογημένη τη μηχανή) σε παρακείμενο στο μηχανουργείο του χωράφι. Ο ενάγων τον κάλεσε κατ' επανάληψη να το επαναφέρει στην αρχική του κατάσταση για να είναι σε θέση να το παραλάβει, μαζί με τα εξαρτήματα που είχε αγοράσει, ή να του καταβάλει την αξία του φορτηγού και των εξαρτημάτων ΛΚ 1,500 και ΛΚ 115, πλην όμως ο εναγόμενος αρνείτο. Στη συνέχεια το φορτηγό έπαυσε να βρίσκεται στο χωράφι, και κινήθηκε η παρούσα αγωγή.»
Η τελική κρίση προσβάλλεται με την κρινόμενη έφεση, με την οποία εγείρονται οκτώ (8) λόγοι, κύριος άξονας των οποίων αποτελεί η γενόμενη αξιολόγηση και αξιοπιστία των μαρτύρων.
Παρά το γεγονός ότι με κάθε λόγο αμφισβητείται η ορθότητα συγκεκριμένου και διαφορετικού ευρήματος του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ωστόσο όλα τα ευρήματα στα οποία κατέληξε το Δικαστήριο, ήταν αποτέλεσμα της αξιολόγησης της μαρτυρίας στην οποία προέβηκε.
Προτού προβούμε στην εξέταση ενός εκάστου των λόγων έφεσης, υπενθυμίζουμε ότι αποτελεί διακηρυγμένη αρχή από την σταθερή προσέγγιση της νομολογίας ότι η αξιολόγηση της μαρτυρίας επαφίεται πρωτίστως στο εκδικάσαν την υπόθεση Δικαστήριο, το οποίο είχε την ευκαιρία να κρίνει τους μάρτυρες στη ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης και να παρακολουθήσει τον τρόπο της κατάθεσης και την όλη συμπεριφορά τους κατά τη βάσανο της αντεξέτασης. Τα πρωτόδικα δικαστήρια διατηρούν το πλεονέκτημα ότι ζουν την ατμόσφαιρα της δίκης. Η εφετειακή παρέμβαση δικαιολογείται μόνο όταν τα συμπεράσματα αντιστρατεύονται την κοινή λογική ή είναι αντίθετα με την αποδεκτή από το Δικαστήριο μαρτυρία (δες Γεωργίου ν. Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Τραπέζης Κύπρου Λτδ (2001) 1 ΑΑΔ 1037, Κουκούνη ν. Α.Ν. Stasis Estates Co. Ltd (2006) 1 AAΔ 489, Χρίστου ν. Ηροδότου κ.α. (2008) 1 ΑΑΔ676.) Δυνατότητα ανατροπής αξιοπιστίας μάρτυρα υπάρχει όταν ευρήματα είναι «εξ αντικειμένου ανυπόστατα» (Ludwing Bauer v. Διογένη Ηροδότου & Υιοί Λίμιτεδ (1994) 1 ΑΑΔ 325, xxx Οικονόμου ν. xxx Κουτσοκούμνη, Πολ. Έφ. 37/2013 ημερ. 2/7/2019), ECLI:CY:AD:2019:A272.
Ο πρωτόδικος Δικαστής εξήγησε με σαφήνεια τους λόγους αποδοχής της μαρτυρίας του εφεσίβλητου η οποία υποστηριζόταν από τα κατατεθέντα τεκμήρια. Χαρακτήρισε τη μαρτυρία του εφεσείοντα κάπως αντιφατική και «αθεμελίωτη» αφού αφ' ενός παραδέχθηκε ότι είχε αναλάβει την επιδιόρθωση του επίδικου φορτηγού και αφ' ετέρου θεωρούσε λογική την πράξη του να μεταφέρει εκτός του μηχανουργείου του το φορτηγό, όταν δεν είχε πλέον στην υπηρεσία του υπαλλήλους οι οποίοι ήταν σε θέση να το επιδιορθώσουν, ενώ είχε ήδη παραλάβει από τον ενάγοντα τα αναγκαία, για σκοπούς επιδιόρθωσης εξαρτήματα.
Σημείωσε περαιτέρω το Δικαστήριο, ότι ο ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι κάποιο τρίτο πρόσωπο παρέλαβε το φορτηγό και τα εξαρτήματα από το χωράφι, παρέμεινε παντελώς ατεκμηρίωτος, αφού ο εφεσείων απέφυγε επιμελώς να κατονομάσει το εν λόγω πρόσωπο.
Σημειώνουμε, αφού έχουμε διεξέλθει τα πρακτικά της διαδικασίας, πως ενώ ο εφεσείων με το δικόγραφο του αναφέρει ότι με φορτικό τρόπο ο εφεσίβλητος του επέβαλε την επιδιόρθωση του οχήματος του, ωστόσο στην αντεξέταση του προώθησε μια άλλη θέση. Συγκεκριμένα σε ερώτηση εάν θεωρούσε σωστή την ενέργεια του να αποδεχθεί την επιδιόρθωση του οχήματος, να το αποσυναρμολογήσει και να ζητήσει από τον ενάγοντα/εφεσίβλητο να του φέρει όπως και έπραξε, τα αναγκαία εξαρτήματα, τότε σε εκείνο το στάδιο, να δηλώσει αδυναμία επιδιόρθωσης, έδωσε την ακόλουθη απάντηση:
«Αποδέχτηκα. Το αποσυναρμολόγησα και του υπέδειξα να φέρει εξαρτήματα. Μου τα έφερε και τελικά του είπα: «δεν μπορώ». Βέβαια τα μισά εξαρτήματα μου τα έφερε αλλά δεν είναι γι' αυτό το λόγο που αρνήθηκα και όταν υποσχέθηκα να σάσω το αυτοκίνητο με την προϋπόθεση ότι ήταν οι υπάλληλοι μου που θα το έφτιαχναν, που ήταν εκεί. Νοουμένου ότι δεν θα έφευγαν.»
Προβάλλεται με τον πρώτο λόγο έφεσης ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως η ενέργεια του εφεσείοντα να βγάλει έξω από το μηχανουργείο του το φορτηγό και να το αφήσει εκτεθειμένο σε χωράφι ήταν εντελώς απαράδεκτη.
Ως αιτιολογία του λόγου τούτου, καταγράφεται πως ο εφεσείοντας είχε προειδοποιήσει κατ' επανάληψη τον εφεσίβλητο ότι έπρεπε να μετακινήσει το φορτηγό του, κάτι που δεν έπραξε ο εφεσίβλητος και τον εκβίαζε επειδή έκανε το λάθος να δεκτεί να επιδιορθώσει το φορτηγό του.
Πέραν του γεγονότος ότι ο εφεσείων εισάγει διά του λόγου τούτου, εκβιασμό, κάτι που ουδόλως προώθησε είτε με το δικόγραφο είτε με τη μαρτυρία του, του ευρήματος αυτού του Δικαστηρίου προηγήθηκε η κρίση του περί αντιφατικής και αθεμελίωτης μαρτυρίας του εφεσείοντα και έπετο ο συλλογισμός του, ότι αντί να λάβει τις αναγκαίες ενέργειες προς εκτέλεση της συμφωνίας επιδιόρθωσης προέβη στην ανωτέρω περιγραφείσα ενέργεια.
Στον ίδιο συλλογισμό και διεργασία εντάσσεται και η αναφορά του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι θα ήταν απαράδεκτο να αναμένει από τον εφεσίβλητο να αγοράσει άλλη μηχανή (2ος λόγος έφεσης) αφού, αφ' ενός δεν αποδέχθηκε ως αξιόπιστη τη θέση του εφεσείοντα ότι πρότεινε στον εφεσίβλητο την αγορά και εγκατάσταση νέας μηχανής και αφ' ετέρου σημείωσε πως, θα ήταν επίσης απαράδεκτο, ο εφεσείων ο οποίος αποσυναρμολόγησε τη μηχανή με σκοπό να την επιδιορθώσει, να απαιτεί από τον εφεσίβλητο να αγοράσει καινούργια.
Δεν εντοπίζουμε οτιδήποτε μεμπτό στην κρίση αυτή, του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Με τον τρίτο λόγο έφεσης προσβάλλεται ως λανθασμένη η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο εφεσείοντας φέρει ευθύνη να αποζημιώσει τον εφεσίβλητο όταν αποφάσισε να βγάλει έξω το φορτηγό με αποτέλεσμα να απωλεσθεί και δεν δέχτηκε τον ισχυρισμό του εφεσείοντα περί αποδοχής της εργασίας κατόπιν ψυχικής πίεσης. Mε αυτή τη διατύπωση συγχέονται δυο διαφορετικά ζητήματα, καθόσον άλλο είναι το θέμα της υποχρέωσης αποζημίωσης συνεπεία παράβασης σύμβασης, και άλλο η σύναψη σύμβασης κατόπιν ψυχικής πίεσης. Όπως εκτίθεται ο λόγος έφεσης, φέρεται να καταλήγει στην αμφισβήτηση του ευρήματος του Δικαστηρίου περί μη άσκησης ψυχικής πίεσης, ενώ η αιτιολογία που δίδεται παραπέμπει στον 4ο λόγο έφεσης.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξηγεί με πολλή λεπτομέρεια και σαφήνεια τη μη αποδοχή του ισχυρισμού του εφεσίβλητο για άσκηση ψυχικής πίεσης αναφέροντας τα εξής:
«Πρόκειται περί ενήλικου, επαγγελματία μηχανικού που διατηρεί δικό του μηχανουργείο και εάν δεν ήθελε να προβεί σε κάποια συμφωνία ήταν ελεύθερος να αρνηθεί και να μην αποδεχθεί τη ρυμούλκηση και στάθμευση του οχήματος στο χώρο εργασίας του.»
Με τον 4ο λόγο έφεσης προβάλλεται ότι λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι ο ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι παρέλαβε κάποιο τρίτο πρόσωπο το φορτηγό και τα εξαρτήματα από το χωράφι εκ μέρους του εφεσίβλητου παρέμεινε εντελώς ατεκμηρίωτος.
Τόσο στην αιτιολογία όσο και στο περίγραμμα αγόρευσης σημειώνεται ότι ο ισχυρισμός του εφεσείοντα έμεινε αναντίλεκτος, αφού δεν ρωτήθηκε σκόπιμα και δεν αντεξετάστηκε για το θέμα τούτο. Κρίνουμε πως και αυτός ο λόγος στερείται ερείσματος. Ο εφεσείων αντεξετάστηκε επί του θέματος τούτο το οποίο χαρακτηρίστηκε από το συνήγορο του εφεσίβλητου ως εκτός δικογράφων και περαιτέρω υπέβαλε στον εφεσείοντα ότι η θέση αυτή αποτελεί εκ των υστέρων σκέψη.
Οι λόγοι έφεσης 5, 6 και 7 άπτονται επίσης της γενόμενης αξιολόγησης της δοθείσας μαρτυρίας και δεν έχει δοθεί ικανός λόγο για ανατροπή της.
Επισημαίνουμε περαιτέρω, πως με το περίγραμμα αγόρευσης επαναλήφθηκαν απλά οι λόγοι έφεσης και η αιτιολογία τους, χωρίς ιδιαίτερη ενασχόληση και ανάπτυξη.
Ο τελευταίος λόγος 8 εντάσσεται στον πρώτο λόγο έφεσης, ο οποίος ήδη εξετάστηκε.
Με αποδοχή της αξιολόγησης στην οποία το πρωτόδικο Δικαστήριο προέβη η οποία κρίνεται αρκούντως αιτιολογημένη, τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε επί της νομικής υποχρέωσης του εφεσείοντα να εκτελέσει τις συμβατικές του υποχρεώσεις ήσαν αναπόφευκτα. Εξάλλου δεν θίγεται η νομική τεκμηρίωση και η κρίση για υποχρέωση αποζημίωσης του εφεσίβλητου από τον εφεσείοντα με αποτέλεσμα τα συμπεράσματα αυτά να καθίστανται αλώβητα.
Συνεπώς οι λόγοι έφεσης δεν μπορούν να επιτύχουν.
Η έφεση απορρίπτεται. Επιδικάζονται έξοδα για το ποσό των €1.500 υπέρ του εφεσίβλητου και εναντίον του εφεσείοντα, πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει.
Α. Λιάτσος, Δ.
Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.
Δ. Σωκράτους, Δ.
/Κας