|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:D263
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 107/2021
18 Ιουνίου, 2021
(Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155(4) ΚΑΙ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx KUCHINSKIY, ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΣΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΛΕΜΕΣΟ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI Η/ΚΑΙ PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ENΔIAMEΣH AΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/Η ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 10/5/21 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΜΕ ΑΡ. 96/2021
.........
κα Τζ. Ζήνωνος για Zenonos & Asscocates LLC, για τον αιτητή
.......
ΑΠΟΦΑΣΗ
Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ: Στις 10 Μαϊου, 2021 το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού εξέδωσε κατόπιν μονομερούς αίτησης, στα πλαίσια αίτησης διατροφής με αρ. 96/21, προσωρινό διάταγμα με το οποίο διατάσσετο ο καθ' ου η αίτηση (εδώ ο αιτητής) να καταβάλει ως συνεισφορά του για τη διατροφή του ανήλικου τέκνου και της συζύγου του, το ποσό των €9.000 μηνιαίως.
Το διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο στις 21/5/2021. Την ανωτέρω ημερομηνία ζητήθηκε εκ μέρους του συνηγόρου της αιτήτριας χρόνος για επίδοση ο οποίος και δόθηκε μέχρι την 1η Ιουνίου 2021.
Στρεφόμενος εναντίον της έκδοσης του εν λόγω διατάγματος, ο αιτητής ισχυρίζεται ότι αυτό εξεδόθη καθ' υπέρβαση εξουσίας του Δικαστηρίου όπως αυτή παρέχεται από το άρθρο 9(3) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 6 καθ΄όσον (α) παρέμεινε σε ισχύ για μεγαλύτερο από τον αναγκαίο για επίδοση χρόνο και (β) δόθηκε χωρίς να αποδειχθεί το στοιχείο του κατεπείγοντος.
Αποτελεί ισχυρισμό και θέση του αιτητή, ότι είναι ιδιοκτήτης και μέτοχος της εταιρείας Skanestas Ltd στα γραφεία της οποίας βρίσκεται καθημερινώς και συνεπώς υπήρχε η ευχέρεια άμεσης επίδοσης του διατάγματος.
Η κα Ζήνωνος, κατά την επ' ακροατηρίω συζήτηση, επανέλαβε τους λόγους και γεγονότα τα οποία καταγράφονται στην ένορκη δήλωση και παρέπεμψε σε νομολογία, η οποία υποστηρίζει τη θέση της ότι ο συνολικός χρόνος των 3 εβδομάδων από την έκδοση του διατάγματος, ήταν υπέρμετρος. Επικαλέστηκε συναφώς, μεταξύ άλλων την απόφαση Αναφορικά με την αίτηση του Μίνου Ξενόπουλου (2003) 1 ΑΑΔ 1652, η οποία αφορούσε αίτηση διατροφής στα πλαίσια της οποίας εξεδόθη μονομερώς διάταγμα το οποίο ορίστηκε επιστρεπτέο σε 4 εβδομάδες, γεγονός το οποίο εκρίθη ως νομικό σφάλμα και εδόθη άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση διατάγματος certiorari.
Ένταλμα certiorari χωρεί, όπως υποδείχθηκε από την Ολομέλεια στην Τζεννάρο Περέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692 "είτε όπου το κατώτερο δικαστήριο ενήργησε εκτός της δικαιοδοσίας του ή την υπερέβη είτε όπου προκύπτει στην όψη του "πρακτικού" της απόφανσης του κατώτερου δικαστηρίου προφανές νομικό λάθος έστω και αν αυτό δεν άπτεται της δικαιοδοσίας" (σελ. 701). Περιπτώσεις όπως η προκατάληψη ή το συμφέρον στη λήψη της απόφασης και γενικότερα η μη τήρηση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης όπως και η λήψη απόφασης με ψευδορκία, για τις οποίες επίσης χωρεί certiorari - βλ. την απόφαση της Ολομέλειας στην Ανθίμου (1991) 1 ΑΑΔ 41 (στη σελ. 46) στην οποία γίνεται αναφορά στην πρωτόδικη Attorney General v. Christou (1962) CLR 129 (Ιωσηφίδη, Δ.) - θεωρούνταν στην Αγγλική νομολογία ως εκφάνσεις έλλειψης ή υπέρβασης δικαιοδοσίας και έτσι εντάσσονται στα όρια που εξηγήθηκαν στην Τζεννάρο Περέλλα (Αρ. 2) (ανωτέρω). Με το ένταλμα certiorari ελέγχεται η νομιμότητα της διαδικασίας στο κατώτερο δικαστήριο. Δεν προσφέρεται το ένταλμα για την αναθεώρηση της ορθότητας απόφασης. Γι' αυτό, όπου το κατώτερο δικαστήριο άσκησε διακριτική εξουσία, αυτή δεν ελέγχεται με certiorari αν την άσκησε μέσα στα όρια που την προδιαγράφουν αλλιώς, αν υπερέβη τα όρια, προκύπτει παρανόηση ή πλάνη νόμου και τότε ελέγχεται εφόσον διακρίνεται στο πρακτικό: (βλ. τις Armah v. Government of Ghana & Another (1966) 3 All ER 177 και Anisminic Ltd v. The Foreign Compensation Commission and Another (1969) 1 All ER 208, Eπί τοις αφορώσι την Tricor Ltd, Πολ. Εφ. 117/20 ημερ. 7/4/2021), ECLI:CY:AD:2021:A131.
Στην Ανθίμου (1991) 1 ΑΑΔ 41, 49 λέχθηκε ότι
«Το εδάφιο (3) του Άρθρου 9 περιορίζει χρονικά την ισχύ του διατάγματος που εκδίδεται σε μονομερή αίτηση και καθορίζει τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθείται μετά την έκδοσή του. Τούτο παραμένει σε ισχύ για χρόνο όχι μακρύτερο από όσο είναι αναγκαίος για την επίδοση ειδοποίησής του στον επηρεαζόμενο και την παροχή της δυνατότητας σ' αυτό να εμφανιστεί ενώπιον του Δικαστηρίου για να ενστεί. Διάταγμα που προβλέπει ισχύ μακρύτερη από όση περιοριστικά ο νομοθέτης έθεσε με το εδάφιο (3) δεν είναι έγκυρο.»
Στην υπόθεση Αναφορικά με την αίτηση της Τράπεζας Κύπρου Λτδ (1999) 1 ΑΑΔ 1010, η Ολομέλεια, αναλύοντας το άρθρο 9(3) ανέφερε τα ακόλουθα:
«Το έργο του δικαστηρίου αναφορικά με τον καθορισμό του χρόνου που είναι "αναγκαίος" ώστε να δοθεί ο λόγος και στην άλλη πλευρά, είναι, όπως σαφώς προκύπτει από το λεκτικό του άρθρου 9(3), διαπιστωτικό. Το διάταγμα διατηρεί την ισχύ του μόνο εφόσον δεν εκτείνεται χρονικά πέραν του διαπιστωθέντος ως αναγκαίου χρόνου. Η διαπίστωση γίνεται στη βάση των στοιχείων της κάθε περίπτωσης με αναφορά στο πόσο σύντομα μπορεί να γίνει η επίδοση και πόσο σύντομα μπορεί η άλλη πλευρά να εμφανιστεί και να ενστεί. Μια τέτοια διαπίστωση είναι βέβαια το αποτέλεσμα κρίσης. Η οποία ωστόσο εντάσσεται σε στενά όρια αφού έχει ως μόνο κριτήριο το "αναγκαίο". Η διάταξη δεν επιτρέπει τον ορισμό του διατάγματος επιστρεπτέου σε ό,τι το δικαστήριο θα θεωρούσε ως εύλογο χρόνο οπότε θα επιτρεπόταν να ληφθούν υπόψη και άλλοι παράγοντες, όπως το ενδεχομένως βαρύ δικαστικό πρόγραμμα σε συνάρτηση με το περιεχόμενο του διατάγματος.»
Στη ρηθείσα υπόθεση ο χρόνος των 3 εβδομάδων που το διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο, κρίθηκε πως υπερέβαινε κατά πολύ, τον προβλεπόμενο στο άρθρο 9(3) ως αναγκαίο χρόνο, και τούτο, δεδομένου του γεγονότος ότι η καθ' ης (στην περίπτωση εκείνη) Τράπεζα, είχε έδρα τη Λευκωσία, σε γνωστή διεύθυνση και ήταν εφικτό, η επίδοση να γίνει ενωρίτερα, όπως και στην πραγματικότητα επιτεύχθηκε εντός δύο ημερών από τη σύνταξη του.
Στην κρινόμενη περίπτωση το διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο στις 21/5/21 ήτοι ένδεκα ημέρες μετά την έκδοση του, χρόνος ο οποίος δεν θεωρείται ότι εκφεύγει των νομοθετικών πλαισίων και του ορισμού του αναγκαίου προς επίδοση χρόνου. Δεν μου διαφεύγει το γεγονός ότι δεν είχε επιδοθεί μέχρι εκείνη την ημερομηνία και δόθηκε νέα ημέρα επίδοσης για την 1/6/21, παρατείνοντας τοιουτοτρόπως τον τελικό χρόνο για επίδοση, στις 3 εβδομάδες.
Παρά την υποχρέωση για επίδοση έγκαιρα και σύντομα, ωστόσο δεδομένου πως το διάταγμα δημιουργούσε υποχρεώσεις στον αιτητή μετά την επίδοση του, (και δεν έχει λεχθεί στο Δικαστήριο πότε ακριβώς επιδόθηκε) κρίνεται πως ο χρόνος αυτός δεν εκφεύγει των χρονικών πλαισίων. Συναφώς μπορεί να αναφερθούν οι αποφάσεις Αναφορικά με την αίτηση των Ν. Πατσαλίδου κ.α. (2010) 1 ΑΑΔ 587, Attorney General & Another (no. 2) v. Savvides (1979) 1 C.L.R. 349, HadjiKyriacos Sporting Co. (1990) 1 ΑΑΔ 934, Αφρικάνα Δισκοθήκη Λτδ (1991) 1 ΑΑΔ 901 και Επί τοις αφορώσι την Τράπεζα Κύπρου Λτδ (Ν. 6)(1997) 1 ΑΑΔ 1639, όπου ο χρόνος 12 ημερών, 3 εβδομάδων, 20 ημερών και 3 εβδομάδων αντίστοιχα θεωρήθηκε ότι δεν ήταν τέτοιος που να παραβίαζε το άρθρο 9(3) και σχετικές αιτήσεις για έκδοση εντάλματος certiorari είχαν απορριφθεί. Αποφασίστηκε επίσης πως το θέμα τούτο θα μπορούσε να προσβληθεί μέσα στο πλαίσιο εκδίκασης για διατήρηση ή όχι του συντηρητικού διατάγματος.
Ο αιτητής έχει το δικαίωμα να ενστεί, όπως και έκανε και ήδη εκδικάζεται ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου, όπως με πληροφόρησε η συνήγορος του, αίτηση για αντεξέταση της αιτήτριας. Στα πλαίσια της ίδιας αίτησης και ένστασης μπορεί να εγερθεί ως λόγος ένστασης, ότι δεν είχε καταδειχθεί το κατεπείγον για την έκδοση του διατάγματος, το οποίο δεν αποτελεί λόγο έκδοσης άδειας για καταχώρηση certiorari.
Αναμένεται βεβαίως από το Οικογενειακό Δικαστήριο ότι θα εκδικάσει με τη δέουσα ταχύτητα, την υπόθεση αυτή.
Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνεται ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για έκδοση του αιτούμενου διατάγματος.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Δ. Σωκράτους, Δ.
/Κας