public Παναγή, Περσεφόνη Σταματίου, Κατερίνα Ψαρά-Μιλτιάδου, Τάσια Μαλαχτός, Χάρης Δημητριάδου-Ανδρέου, Λένα Ρ. Μαππουρίδης, για τον Εφεσείοντα. Δρ Μ. Σπηλιωτοπούλου, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Εφεσίβλητη. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2021-04-05 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ANDREI TUEV ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS, Πολιτική Έφεση Αρ. 291/2020, 5/4/2021 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2021:A116

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Πολιτική Έφεση Αρ. 291/2020)

 

 

5 Απριλίου 2021

 

 

[Π. ΠΑΝΑΓΗ, Π., Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ,

Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, ΔΔ.]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (Ν.33/64) ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 19 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1960 (Ν.14/60) ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 10 ΚΑΙ 11 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1970 (Ν.97/70)

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx ANDREI TUEV ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 8, 11(2)(ΣΤ), 11(7) ΚΑΙ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 5(1)(ΣΤ) ΚΑΙ 6 ΤΗΣ ΕΣΔΑ, ΟΠΩΣ ΚΥΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ Ν.39/1982, ΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ, ΚΥΡΩΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ 95/70 ΚΑΙ Ο ΠΕΡΙ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ 1970 (Ν.97/1970)

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ:

1)   ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,

2)   ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ

 

 

ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΝ ΑΙΤΗΤΗ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΚΑΙ/Ή ΔΥΝΑΜΕΙ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28/08/2020 ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΥΠ' ΑΡΙΘΜΟ 5/2016 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΙΑΤΑΧΘΗΚΕ ΟΠΩΣ Ο ΑΙΤΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ, ΚΑΘ΄ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΥΠ΄ΑΡΙΘΜΟ 5/2016 ΤΕΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ ΧΩΡΗΣΕΙ Η ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ, ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΙΩΝ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 10 ΚΑΙ 11 ΤΟΥ Ν.97/1970 Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ.

 

--------------

 

Ρ. Μαππουρίδης, για τον Εφεσείοντα.

Δρ Μ. Σπηλιωτοπούλου, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Εφεσίβλητη.

--------------

 

ΠΑΝΑΓΗ, Π.:  Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τον Χ. Μαλαχτό, Δ.

--------------

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.:   Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, το κατώτερο Δικαστήριο, με απόφαση του ημερ. 28.8.2020 ενέκρινε αίτημα για την έκδοση στη Ρωσική Ομοσπονδία του Εφεσείοντα για να δικαστεί για αδικήματα που κατ' ισχυρισμό διέπραξε στη χώρα αυτή.  Προς το σκοπό της έκδοσης του διέταξε και την κράτηση του. 

 

Ο Εφεσείων καταχώρισε αίτηση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus Ad Subjiciendum, στη βάση του άρθρου 10 του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970 (Ν.97/1970), όπως έχει τροποποιηθεί, με το οποίο να κηρύσσεται η κράτηση του άκυρη, παράνομη και καταχρηστική.

 

Με την ένορκη δήλωση που την υποστήριζε εγείρονταν τρία ζητήματα:

 

-      Ότι το κατώτερο Δικαστήριο εσφαλμένα είχε την 4.12.2019 απορρίψει αίτημα του Εφεσείοντα για αναβολή, με αποτέλεσμα αυτός να εμποδιστεί από του να παρουσιάσει μαρτυρία στην υπόθεση του, με αποτέλεσμα η υπεράσπιση του να τεθεί σε μειονεκτική θέση.

-      Ότι η εναντίον του δίωξη στη Ρωσική Ομοσπονδία δεν είχε γίνει με καλή πίστη και προς το συμφέρον της δικαιοσύνης και ότι η έκδοση του θα αποτελούσε άδικο και καταπιεστικό μέτρο.  Τα όσα εν προκειμένω αναφέρονται με τίτλο «Αιτιολογία» αφορούν στο ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου υλικό προς υποστήριξη του αιτήματος έκδοσης του Εφεσείοντα.  Ότι ήταν ανεπαρκές και συνίστατο σε ισχυρισμούς και όχι γεγονότα και επομένως το κατώτερο Δικαστήριο εσφαλμένα στη βάση του αποφάσισε την έκδοση του.

-      Ότι η έκδοση του τον έθετε σε πραγματικό κίνδυνο παραβίασης του δικαιώματος του για δίκαια δίκη από αμερόληπτο δικαστήριο.  Καταλογιζόταν στο κατώτερο Δικαστήριο ότι εσφαλμένα έκρινε ότι δεν υπήρχε μαρτυρία ότι τα αποδιδόμενα στον Εφεσείοντα αδικήματα ήταν πολιτικού χαρακτήρα. 

 

Προκύπτει ότι κατά τη συζήτηση κατά την πρωτόδικη διαδικασία τα επίδικα θέματα είχαν περιοριστεί με τις διευκρινίσεις που δόθηκαν από τον δικηγόρο του Εφεσείοντα.  Είχε  αναφερθεί ότι:

         

«κ. Μαππουρίδης:  . Είχα ζητήσει την προσαγωγή μαρτυρίας από δικηγόρο της Ρωσίας ο οποίος θα κατέθετε έγγραφα τα οποία ήδη είχαν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου ως Τεκμήρια για αναγνώριση και από τα οποία θα καταδεικνύετο το επιχείρημα μου ότι η έκθεση γεγονότων περιέχει ισχυρισμούς και όχι γεγονότα και δεν έγινε.  Μόνο υπό αυτή την έννοια εισηγούμαι ότι πρέπει να εισέλθετε στην ουσία. Υιοθετώ την αγόρευση μου κατά τα άλλα.

            ..................................

 

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ:  Κύριε Μαππουρίδη για να καταλάβω περιορίζεστε στο γεγονός ότι το Δικαστήριο είχε ενώπιον του μόνο ισχυρισμούς και όχι γεγονότα για να καταλήξει στην έκδοση;

 

            κ. Μαππουρίδης:  Μάλιστα.

 

            ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ:  Και το δεύτερο ότι δεν σας έδωσε αναβολή για να φέρετε τα δικά σας γεγονότα τη δική σας μαρτυρία.  Δηλαδή περιορίζετε την αίτηση σας για αυτούς τους δύο λόγους;

 

            κ. Μαππουρίδης:  Η όλη αίτηση διατρέχεται από αυτούς τους δύο λόγους.

 

            ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ:  Ότι η αίτηση σας περιστρέφεται γύρω από αυτά τα σημεία;

 

            κ. Μαππουρίδης:  Μάλιστα εντιμοτάτη.»

 

 

Επομένως, ότι τα όσα είχαν τεθεί ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου ήταν ισχυρισμοί και όχι γεγονότα, ότι και αν αυτό μπορούσε να σημαίνει σε μια διαδικασία έκδοσης, θα προέκυπτε από τα στοιχεία που θα μαρτυρούσε ο δικηγόρος, εφόσον παραχωρείτο η αναβολή για να καταστεί εφικτή η παρουσία του ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου.  Εφόσον όμως το κατώτερο Δικαστήριο δεν άκουσε τη μαρτυρία του δικηγόρου,  η απόφαση του να θεωρήσει τα όσα είχαν τεθεί ενώπιον του με την Έκθεση Γεγονότων που είχε κατατεθεί ως γεγονότα δεν προσβαλλόταν ως εσφαλμένη, όπως και το ότι εν τέλει βασίστηκε σε αυτά.  Δηλαδή το σφάλμα του κατώτερου Δικαστηρίου περιοριζόταν στην άρνηση της αναβολής κατά τη δικάσιμο της 4.12.2019 και αυτό ήταν το ζήτημα που εγειρόταν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου προς έλεγχο.

 

Έτσι και προσεγγίστηκε η αίτηση από το πρωτόδικο Δικαστήριο.  Είχε σχετικά με τον περιορισμό των επιδίκων θεμάτων σημειώσει ότι:

 

          «Διευκρίνισε περαιτέρω, ότι ουσιαστικά οι λόγοι υποστήριξης τη αίτησης του περιστρέφονται γύρω από τον άξονα της μη παραχώρησης ευκαιρίας στον Αιτητή  να προβάλει τις θέσεις του μέσω της μαρτυρίας του κ. Davydov, δικηγόρου του Αιτητή στη διαδικασία στη Ρωσία αρνούμενο το αίτημα αναβολής της ακρόασης.

          ..................................

            Όπως διατείνεται ο Αιτητής και τονίζει στη γραπτή αγόρευση ο δικηγόρος του η μαρτυρία του Davydov ήταν βασική για να αποδείξει ότι τα στοιχεία ενώπιον του Δικαστηρίου ήταν μόνο ισχυρισμοί και όχι γεγονότα και υπό αυτή την έννοια καλεί το Δικαστήριο να εξετάσει την ουσία της απόφασης για έκδοση.»

 

Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε ότι η άρνηση του κατώτερου Δικαστηρίου να αναβάλει την ακρόαση κατά την 4.12.2019 δεν ήταν ζήτημα που μπορούσε να ελεγχθεί στα πλαίσια αίτησης για προνομιακό ένταλμα Habeas Corpus στη βάση του άρθρου 10 του Ν.97/1970, σημειώνοντας ότι η κατάληξη του αυτή σφράγιζε και την τύχη της αίτησης. 

Αναφέρθηκε σχετικά στην πρωτόδικη απόφαση ότι:

 

«Από τα δεδομένα ενώπιον μου είναι φανερό ότι τα παράπονα του Αιτητή δεν εμπίπτουν στις περιπτώσεις που είναι δυνατή η αποφυλάκιση του υπό έκδοση Αιτητή, στη βάση του άρθρου 10(3) του Νόμου 97/1970.[[1]]  Επιζητείται βασικά η επέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στα πλαίσια διαδικασίας habeas corpus, στον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου με απώτερο στόχο το επανάνοιγμα της υπόθεσης και αναθεώρηση των ευρημάτων του Δικαστηρίου που αποφάσισε την κράτηση του Αιτητή για σκοπούς έκδοσης, που εκφεύγει σαφώς της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου.

 

Παρά την πιο πάνω κατάληξη μου που σφραγίζει και την τύχη της αίτησης εξέτασα το θέμα της αναβολής για σκοπούς πληρότητας της απόφασης μου»

 

 

Εξετάζοντας το θέμα της αναβολής δεν διαπίστωσε ο,τιδήποτε το μεμπτό στον τρόπο άσκησης της διακριτικής εξουσίας του κατώτερου Δικαστηρίου να απορρίψει το αίτημα κατά την 4.12.2019.  Σημείωσε εν προκειμένω ότι το κατώτερο Δικαστήριο είχε δώσει αρκετές ευκαιρίες στον Εφεσείοντα να παρουσιάσει την υπόθεση του και πως δεν μπορούσε να παραπονείται ότι δεν του δόθηκε η σχετική ευκαιρία.

 

Η πρωτόδικη απόφαση προσβάλλεται με ένα μόνο λόγο έφεσης.  Ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο:

 

«εσφαλμένα και/ή αναιτιολόγητα και/ή χωρίς να αναλύσει ορθά τα ενώπιον του στοιχεία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ορθά το πρωτόδικο Επαρχιακό Δικαστήριο έκρινε ότι η μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του δικαιολογούσε την έκδοση του Αιτητή στη Ρωσική Ομοσπονδία και έκρινε ότι ορθά απέρριψε τη θέση του Αιτητή ότι στην περίπτωση έκδοσης του δεν θα τύγχανε δίκαιης δίκης και ότι η δίωξη του δεν ήταν καλόπιστη για τους λόγους που επεξηγεί στην απόφαση του και ως εκ τούτου το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο κατά την εξέταση της Αίτησης για habeas corpus δεν μπορούσε να επέμβει.»

 

 

Τίποτα από τα όσα αναφέρονται στο λόγο έφεσης δεν αφορά στο λόγο της απόρριψης της αίτησης από το πρωτόδικο Δικαστήριο.  Ο λόγος έφεσης περιορίζεται στο ότι εσφαλμένα και αναιτιολόγητα κρίθηκε ότι:

 

-      η ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου μαρτυρία δικαιολογούσε την έκδοση και

-      ότι το κατώτερο Δικαστήριο ορθά απέρριψε τη θέση του Εφεσείοντα ότι η δίωξη του δεν ήταν καλόπιστη και ότι δεν θα τύγχανε δίκαιης δίκης στη Ρωσική Ομοσπονδία. 

 

Παρά το ότι στην εκτενή αιτιολογία του λόγου έφεσης γίνεται αναφορά στις συνέπειες της άρνησης της αναβολής, η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν είχε εξουσία να ελέγξει την επί τούτου άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του κατώτερου Δικαστηρίου, δεν προσβάλλεται. 

 

Τόσο κατά την έφεση, με τη διαμόρφωση του λόγου έφεσης, όσο και κατά την πρωτόδικη διαδικασία, με τον τρόπο που εγέρθηκαν τα θέματα, ο Εφεσείων προσπάθησε με έμμεσο τρόπο να προσβάλει την απόφαση του κατώτερου Δικαστηρίου να αρνηθεί την αναβολή.  Όποιες κι αν θα μπορούσαν να ήταν οι επιπτώσεις αυτής της απόφασης, το ζήτημα μπορούσε να ελεγχθεί μόνο μέσα από τον έλεγχο της ορθότητας της άρνησης της αναβολής.  Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν είχε τέτοια εξουσία και η απόφαση του αυτή δεν προσβάλλεται.  Η εντύπωση που μας έχει αφήσει η αγόρευση του δικηγόρου του Εφεσείοντα είναι ότι ζητείται από το Εφετείο να κρίνει πρωτογενώς την άρνηση της αναβολής από το κατώτερο Δικαστήριο ως εσφαλμένη.  Αυτό δεν είναι εφικτό.

 

 

 

 

Η έφεση δεν θα μπορούσε να έχει καμιά πιθανότητα επιτυχίας και απορρίπτεται.

 

 

                                                                   Π. Παναγή, Π.

 

 

                                                                   Κ. Σταματίου, Δ.

 

 

                                                                   Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.

 

 

                                                                   Χ. Μαλαχτός, Δ.                         

 

 

                                                                                    Λ. Δημητριάδου-Ανδρέου, Δ.