ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
IN RE MALIKIDES AND ANOTHER (1980) 1 CLR 472
In re Charalambos Th Argyrides (1987) 1 CLR 23
IN RE AEROPOROS & OTHER (1988) 1 CLR 302
Marewave Shipping & Trading Co Ltd (1992) 1 ΑΑΔ 116
Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.5) (1993) 1 ΑΑΔ 692
Τζεννάρο Περρέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 ΑΑΔ 692
Kορέλλης Aχιλλέας ν. Γενικού Eισαγγελέα της Δημοκρατίας (1998) 1 ΑΑΔ 1718
Tράπεζα Kύπρου Λτδ (1999) 1 ΑΑΔ 1010
Katsambas G.M.P. Ltd. (2003) 1 ΑΑΔ 766
Hady Salem Mohamed Abdel (2005) 1 ΑΑΔ 1089
Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 ΑΑΔ 464
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ME ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ TOY PALIEI , ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 221/2019, 26/11/2019, ECLI:CY:AD:2019:A485
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ KORETSKA, Πολιτική Aίτηση Αρ. 71/2020, 31/7/2020, ECLI:CY:AD:2020:D280
Αγγλική νομολογία που περιλαμβάνεται στο bailii.org στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2021:D87
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 31/2021)
8 Μαρτίου, 2021
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ 3 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ 2018
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ XXX CHAO ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟΥ ΒΑΝΟΥΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 23/02/2021 ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ Η ΕΝΤΙΜΗ ΚΥΡΙΑ Μ. ΝΑΘΑΝΑΗΛ ΕΔ ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ XX CHAO ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ 19/03/2021 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 1/21 ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ 95/70 ΚΑΙ 97/70
Κ. Δημητρίου για Χάρης Κουφέττας & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(EX-TEMPORE)
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.: Ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας εκκρεμεί η Αίτηση Έκδοσης Φυγοδίκου υπ' αρ. 1/2021.
Στις 18/2/2021 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας, ενώπιον του οποίου εμφανίστηκε ο Αιτητής, μετά από εκτέλεση προσωρινού εντάλματος σύλληψης, ημερ. 17/2/2021, ενόψει του ότι η συγκατάθεση και/ή οδηγίες και/ή τα έγγραφα βάσει των οποίων το Υπουργείο Δικαιοσύνης θα εξετάσει αν δικαιολογείται ή όχι η έκδοση εξουσιοδότησης, με σκοπό τη διεξαγωγή διαδικασίας έκδοσης ή μη του Αιτητή, δεν είχαν αποσταλεί από την αιτούμενη χώρα μέχρι τη στιγμή της προσαγωγής του στο Δικαστήριο, όρισε την υπόθεση για περαιτέρω εξέταση στις 19/3/2021. Παράλληλα, και κατόπιν κοινής εισήγησης των συνηγόρων αμφοτέρων των πλευρών, η υπόθεση ορίστηκε, ενδιαμέσως και στις 23/2/2021, ενώ παράλληλα ο Αιτητής συναίνεσε, μέσω των συνηγόρων του, στην κράτηση του για το χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε μέχρι την πιο πάνω ημερομηνία.
Στις 23/2/2021, κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας, το Δικαστήριο ενέκρινε το αίτημα κράτησης του Αιτητή μέχρι την επόμενη δικάσιμο, στις 19/3/2021.
Ο Αιτητής θεωρεί ότι η Απόφαση του Δικαστηρίου για την κράτηση του, ημερ. 23/2/2021, είναι προϊόν έκδηλης νομικής πλάνης. Ζητά δε όπως, αφενός του δοθεί άδεια για καταχώριση Αίτησης προς έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari που να ακυρώνει και/ή να παραμερίζει την Απόφαση ημερ. 23/2/2021 και αφετέρου, όπως ανασταλεί η πρωτόδικη διαδικασία στην Αίτηση Έκδοσης Φυγοδίκου υπ' αρ. 1/2021 που εκκρεμεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, μέχρι εκδίκασης και τελικής έκβασης της παρούσας Αίτησης.
Η Αίτηση συνοδεύεται από έκθεση, το περιεχόμενο της οποίας υιοθετείται από ένορκη δήλωση της XXX Γεωργίου, όπου, βασικά, προβάλλεται ότι η προσβαλλόμενη Απόφαση εκδόθηκε κατόπιν έκδηλης νομικής πλάνης και/ή κατά παράβαση των ’ρθρων 7, 8 και 9 του Νόμου 97/70, αλλά και του Νόμου 95/70 για τους εξής λόγους:
· Ουδέν στοιχείο από την εκδίδουσα αρχή που να καταδεικνύει ότι ο Aιτητής είναι φυγόδικο πρόσωπο παρουσιάστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, συμπεριλαμβανομένης και της άδειας της Υπουργού Δικαιοσύνης για την έναρξη της διαδικασίας έκδοσης του Αιτητή.
· Το Δικαστήριο προέβη σε εύρημα αναφορικά με το ότι τα κατ' ισχυρισμό αδικήματα, για τα οποία ο Αιτητής δύναται να εκδοθεί, έχουν διαπραχθεί.
· Το Δικαστήριο στηρίχθηκε επί των τεκμηρίων της έκδοσης του προσωρινού εντάλματος σύλληψης του Αιτητή για να διατάξει την κράτηση του μέχρι τις 19/3/2021 και μόνο, δίχως η εκδίδουσα αρχή να προσκομίσει οτιδήποτε άλλο.
· Το Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του και δεν εφάρμοσε σωστά τις αρχές που διέπουν το ζήτημα της κράτησης, αναφέροντας μόνο ότι το αδίκημα για το οποίο ζητείται η έκδοση του Αιτητή είναι σοβαρό, αφού προηγουμένως είχε αναγνωρίσει τους δεσμούς του με την Κυπριακή Δημοκρατία και οι όροι που προτάθηκαν καθιστούσαν τον κίνδυνο φυγοδικίας απομακρυσμένο.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή προώθησε τους προαναφερθέντες Λόγους με γραπτή αγόρευση, αλλά και δια ζώσης κατά την επ' ακροατηρίω συζήτηση της Αίτησης. Και αυτό με παραπομπή και σε σχετική νομολογία.
Έχω διεξέλθει με την επιβαλλόμενη προσοχή την προσβαλλόμενη Απόφαση του κατώτερου Δικαστηρίου, καθώς επίσης και ό,τι ο Αιτητής μέσω του συνηγόρου έχει θέσει ενώπιον μου, συμπεριλαμβανομένων και των επιχειρημάτων που ανέπτυξε γραπτώς όσο και δια ζώσης.
Να υπενθυμίσω καταρχάς ότι, σύμφωνα με πάγια και διαχρονική νομολογία, το Ανώτατο Δικαστήριο μπορεί να ασκήσει θετικά τη διακριτική του ευχέρεια για χορήγηση άδειας της εξεταζομένης φύσεως όπου αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και διαφαίνεται από το πρακτικό του κατώτερου Δικαστηρίου έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη νομική πλάνη, δόλος, προκατάληψη και μη τήρηση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης[1].
Στην Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41 αναφέρθηκε από το Εφετείο ότι:
«Για την χορήγηση άδειας ο αιτητής πρέπει να ικανοποιήσει το Ανώτατο Δικαστήριο ότι έχει "εκ πρώτης όψεως" υπόθεση και/ή ότι υπάρχει "συζητήσι΅ο ζήτη΅α", στην έννοια που δόθηκε στις φράσεις αυτές στις Αγγλικές υποθέσεις Sidnell v. Wilson [1966] 1 All E.R. 681 και Land Securities v. Metropolitan Police [1983] 2 All E.R. 254, 258, οι οποίες υιοθετήθηκαν στην υπόθεση In re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250. Η πλάνη περί το νό΅ο πρέπει να είναι έκδηλη στο πρακτικό. Το πρακτικό είναι η ελεγχό΅ενη απόφαση και το πρακτικό του Δικαστηρίου χωρίς προσθήκες ή ενόρκους ο΅ολογίες - (Rex v. Nat Bell Liquors Ltd. [1922] 2 A.C. 128, στη σελ. 159, Baldwin & Francis v. Patent Appeal Tribunal [1959] 2 All E.R. 433, In re Argyrides (1987) 1 C.L.R. 23). Πλάνη νό΅ου, (error of law), όπως ειπώθηκε στην υπόθεση R. v. Preston Appeal Tribunal [1975] 2 All E.R. 807, στη σελ. 810 από τον Λόρδο Denning MR., περιλα΅βάνει εσφαλ΅ένη ερ΅ηνεία νό΅ου, ή εσφαλ΅ένη εφαρ΅ογή του νό΅ου στα γεγονότα της υπόθεσης.»
Τέτοια άδεια δεν χορηγείται όταν προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο και ειδικά έφεση, εκτός και εάν καταδειχθούν εξαιρετικές περιστάσεις εφόσον η εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου να εκδίδει προνομιακά εντάλματα αφορά σε κατάλοιπο εξουσίας και δεν αποσκοπεί στο να αντικαταστήσει τη διαδικασία της έφεσης[2] και ούτε στοχεύει στον έλεγχο της πρωτόδικης απόφασης αλλά στη νομιμότητα της απόφασης[3].
Έχει πλειστάκις αναφερθεί στη νομολογία ότι είναι στους ώμους του Αιτητή το βάρος να καταδείξει συζητήσιμη υπόθεση. Ενδιαφέρει η νομιμότητα των ελεγχόμενων ενεργειών, αφού δεν μπορεί αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας να είναι η ορθότητα, ούτε ο τρόπος άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου. (Βλ. Γενικός Εισαγγελέας (1998) 1Γ Α.Α.Δ. 1718).
Αναφορικά με το παράπονο του Αιτητή ότι το κατώτερο Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη θεωρώντας τον Αιτητή φυγόδικο, ενώ η διαδικασία έκδοσης δεν είχε ξεκινήσει, λόγω του ότι:
(α) Ο όρκος που συνοδεύει την ένορκη δήλωση για την έκδοση του προσωρινού εντάλματος σύλληψης δεν αποτελεί μέρος της διαδικασίας έκδοσης φυγοδίκου και
(β) επειδή η διαδικασία έκδοσης φυγοδίκου ξεκινά με την υποβολή της συγκατάθεσης της Υπουργού Δικαιοσύνης για έναρξη της διαδικασίας έκδοσης του Αιτητή,
θεωρώ ότι δεν ευσταθεί.
Είναι, βεβαίως, σωστή η επισήμανση ότι η έναρξη της διαδικασίας έκδοσης προϋποθέτει την αναφερόμενη στο Νόμο εξουσιοδότηση του Υπουργού, η οποία εκδίδεται «κατόπιν αιτήσεως εκδόσεως, υποβαλλόμενης υπ' ό τινός κράτους, συνάψαντος συνθήκη εκδόσεως μετά της Δημοκρατίας» (άρθρο 7 του Νόμου)[4].
Στην προκείμενη, ωστόσο, περίπτωση, το Δικαστήριο ενήργησε στο πλαίσιο των εξουσιών που του παρείχε ο Ν. 97/70.
Οι εξουσίες και οι αρμοδιότητες Δικαστή Επαρχιακού Δικαστηρίου, ενώπιον του οποίου προσάγεται άτομο που συλλαμβάνεται κατόπιν εντάλματος που εκδίδεται βάσει του ’ρθρου 8 του Νόμου 97/70, καθορίζονται και οριοθετούνται από τις διατάξεις του ’ρθρου 9 του Νόμου 97/70.
Επισημαίνεται, εν προκειμένω, ότι η διαδικασία που ακολουθείται σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεται δυνάμει του ’ρθρου 9 του Νόμου, το οποίο καθορίζει τις εξουσίες του Δικαστηρίου ενώπιον του οποίου θα προσαχθεί ο συλληφθείς για να αποφασίσει για την κράτηση του ή όχι. Το συγκεκριμένο ’ρθρο, όπως υπογραμμίστηκε, προβλέπει τόσο για την περίπτωση μη προσκόμισης σε εκείνο το στάδιο της εξουσιοδότησης, όσο και για την αντίθετη περίπτωση.
Η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου στο στάδιο που δεν έχει καταχωρηθεί εξουσιοδότηση για έναρξη διαδικασίας από τον Υπουργό είναι:
(α) Να διατάξει την προσωποκράτηση του φυγοδίκου ή να τον αφήσει ελεύθερο με εγγύηση και
(β) Να καθορίσει εύλογη προθεσμία για την έκδοση της εξουσιοδότησης την οποία να κοινοποιήσει στον Υπουργό Δικαιοσύνης. (Δέστε Αναφορικά με την Αίτηση του XXX XXX XXX Hady (2005) 1 Α.Α.Δ. 1089).
Όσον αφορά το παράπονο του Αιτητή, ότι το Δικαστήριο δεν καθόρισε προθεσμία υποβολής της συγκατάθεσης της Υπουργού Δικαιοσύνης για την έναρξη της διαδικασίας έκδοσης του Αιτητή, αρκεί να λεχθεί ότι το Δικαστήριο στην Απόφαση του καθόρισε όπως μέχρι τις 19/3/2021, που όρισε ως την επόμενη δικάσιμο, εξασφαλιστούν και προσκομιστούν τα αναγκαία έγγραφα μαζί τη συγκατάθεση της Υπουργού Δικαιοσύνης.
Ούτε προκύπτει από το περιεχόμενο της Απόφασης ζήτημα διατύπωσης ευρήματος για διάπραξη αδικημάτων, εξ' ου και η αναφορά του Δικαστηρίου ήταν σε «κατ' ισχυρισμό αδικήματα».
Σε ό,τι δε αφορά τη θέση του Αιτητή περί μη ορθής εφαρμογής των αρχών που διέπουν το ζήτημα κράτησης, είναι αρκετό να παρατηρήσω πως πρόκειται για απόφαση στην οποία το κατώτερο Δικαστήριο κατέληξε κατά την ενάσκηση της δικαστικής του κρίσης και ευχέρειας και δεν πρόκειται, επομένως, για πρόδηλο νομικό σφάλμα. Η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας που παρέχετο στο Επαρχιακό Δικαστήριο να αποφασίσει το αίτημα της κράτησης ή της απόλυσης με εγγύηση, δεν μπορεί να αποτελέσει το αντικείμενο αναθεώρησης στο πλαίσιο της δικαιοδοσίας για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων. (Δέστε Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 5) (1993) 1 Α.Α.Δ. 692).
Πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου υποδεικνύει ότι δεν είναι επιτρεπτή η έκδοση προνομιακού εντάλματος με σκοπό την υπαγόρευση στο πρωτόδικο Δικαστήριο του τρόπου με τον οποίο θα πρέπει να αποφασίσει σε σχέση με θέμα που εμπίπτει στη δικαιοδοσία του. (Δέστε In re Malikides and Others (1980) 1 C.L.R. 472, In re Aeroporos and Others (1988) 1 C.L.R. 302, Αναφορικά με την αίτηση της Mareware Shipping & Trading Company Ltd. (1992) 1 Α.Α.Δ. 116 και Αναφορικά με Αίτηση των G.M.P. Katsambas Ltd (2003) 1Β Α.Α.Δ 766).
Όταν το κατώτερο Δικαστήριο άσκησε διακριτική ευχέρεια ή εξουσία, αυτή δεν ελέγχεται με Certiorari αν την άσκησε μέσα στα όρια που την προδιαγράφουν. Ούτε τίθεται θέμα αντικατάστασης της άποψης που διαμόρφωσε το κατώτερο Δικαστήριο αναφορικά με το ζήτημα που αποφάσισε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του με εκείνη του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δέστε Mareware Shipping & Trading Co Ltd (1992) 1 (A) A.A.Δ. 116, 121).
Όπως επισημάνθηκε στην υπόθεση της Ολομέλειας στην Αίτηση της Τράπεζας Κύπρου Λτδ κ.ά. (1999) 1 Α.Α.Δ. 1010:
«Με το ένταλμα Certiorari ελέγχεται η νομιμότητα της διαδικασίας στο κατώτερο δικαστήριο. Δεν προσφέρεται το ένταλμα για την αναθεώρηση της ορθότητας απόφασης. Γι' αυτό, όπου το κατώτερο δικαστήριο άσκησε διακριτική εξουσία, αυτή δεν ελέγχεται με Certiorari αν την άσκησε μέσα στα όρια που την προδιαγράφουν».
Στη βάση όλων των πιο πάνω θεωρώ ότι ο Αιτητής δεν έχει στοιχειοθετήσει εκ πρώτης όψεως θέμα, που θα πρέπει να οδηγήσει στην παραχώρηση άδειας για την καταχώριση αίτησης με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari.
Ως εκ τούτου, η Αίτηση για άδεια απορρίπτεται.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ,
Δ.
/ΔΓ
[1]Δέστε Kωνσταντινίδη (2003) 1 A.A.Δ. 1298 και Περέλλα (Αρ.2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692.
[2]Δέστε Αναφορικά με την αίτηση των Junport International Limited κ.ά., Πολ. Έφ. αρ. 321/2017, ημερ. 2/4/2018.
[3]Δέστε, μεταξύ άλλων, Γενικός Εισαγγελέας (Αρ.3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 42, Global Consolidation Public Ltd (2006) 1 A.A.Δ. 464 και Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 A.A.Δ. 116.
[4] Δέστε Αναφορικά με την Αίτηση του Paliei, Πολ. Έφ. αρ. 221/2019, ημερ. 26/11/2019, ECLI:CY:AD:2019:A485 και Αναφορικά με την Αίτηση της Koretska, Πολ. Έφ. αρ. 71/2020, ημερ. 31/7/2020, ECLI:CY:AD:2020:D280.