|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2021:D598
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 185/2014)
20 Ιανουαρίου, 2022
[Π. ΠΑΝΑΓΗ, Πρόεδρος]
[Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
G. V. WASHMAN LIMITED,
Εφεσείοντες,
v.
ΕΡΓΟΛΗΠΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΚΕΓΑ ΛΙΜΙΤΕΔ,
Εφεσιβλήτων.
---------------------
Άγις Γεωργιάδης μαζί με την Κωνσταντίνα Ανέμου (κα), για Χρίστος Γεωργιάδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τους εφεσείοντες.
Σωφρόνιος Σωφρονίου, για τους εφεσίβλητους.
----------------
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
----------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Εκκρεμούσης της αγωγής οι διάδικοι, νυν εφεσείοντες και εφεσίβλητοι, παρέπεμψαν εκ συμφώνου τη διαφορά σε διαιτησία με βάση τις πρόνοιες των άρθρων 35 επ. του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν. 14/1960 (ο Νόμος). Στη συνέχεια η αγωγή αναβαλλόταν για να ολοκληρωθεί η διαιτησία.
Μετά το τέλος της διαιτησίας οι εφεσίβλητοι ζήτησαν από το δικαστήριο οδηγίες σε σχέση με την αμοιβή του διαιτητή και την κατάθεση της απόφασης του στο δικαστήριο. Σε ότι αφορά τη διαιτητική απόφαση το σχετικό πρακτικό του δικαστηρίου ημερ. 20.3.2014 αναφέρει τα ακόλουθα:
«Εφόσον τα διάδικα στην αγωγή μέρη δεσμεύτηκαν πως το αποτέλεσμα της απόφασης της Διαιτητού θα γίνει αποδεκτό, η αγωγή ορίζεται στις 11.4.2014, ώρα 09:30 για δήλωση έκδοσης απόφασης στη βάση της απόφασης της Διαιτητού.»
Ακολούθως στις 30.4.2014 εκδόθηκε εκ συμφώνου απόφαση με το σχετικό πρακτικό να επιμαρτυρεί τα ακόλουθα:
«Για τους ενάγοντες: κ. Π. Κονταξής για κο Σ. Σωφρονίου
Για τους Εναγόμενους: κος Π. Μπενάκης
(Τα πρακτικά τηρούνται ιδιοχείρως από το Δικαστήριο)
κ. Μπενάκης:
Αποδέχομαι απόφαση εναντίον των Εναγομένων για το ποσό των €41.691,70 πλέον Φ.Π.Α. με τόκο 5,5% ετησίως από σήμερα και έξοδα πλέον Φ.Π.Α., με νόμιμο τόκο, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή.
Αποσύρω την Ανταπαίτηση ανεπιφύλακτα και χωρίς έξοδα.
κ. Κονταξής:
Συμφωνώ.
Δικαστήριο:
Εκ συμφώνου εκδίδεται απόφαση προς όφελος των Εναγόντων και εναντίον των Εναγομένων για το ποσό των €41.691,70 πλέον Φ.Π.Α. με τόκο 5,5% ετησίως από σήμερα μέχρι εξόφλησης, πλέον έξοδα πλέον Φ.Π.Α., με νόμιμο τόκο μέχρι εξόφλησης, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η Ανταπαίτηση απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.»
Οι εφεσείοντες τώρα προσβάλλουν την παραπάνω εκ συμφώνου απόφαση λέγοντας πως παραγνωρίστηκαν από το πρωτόδικο δικαστήριο οι πρόνοιες των άρθρων 36 και/ή 35 του Νόμου, και ειδικά οι πρόνοιες που παρέχουν την εξουσία όπως η διαιτητική απόφαση ακυρωθεί ή καταχωριστεί ως απόφαση δικαστηρίου. Εγείρεται επίσης ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν το αποτέλεσμα της απόφανσης του πρωτόδικου δικαστηρίου στην ενδιάμεση του απόφαση ημερ. 20.3.2014 ότι τα διάδικα μέρη δεσμεύτηκαν πως το αποτέλεσμα της διαιτησίας θα γίνει αποδεκτό. Όμως, δεν επρόκειτο για εκ συμφώνου απόφαση. Προβάλλεται ότι η αποδοχή έκδοσης απόφασης από το δικηγόρο των εφεσειόντων ήταν συνέπεια του σφάλματος του πρωτόδικου δικαστηρίου και αναφέρεται μάλιστα, στην αιτιολογία του 3ου λόγου έφεσης, ότι η αποδοχή αυτή έγινε παρά τις επανειλημμένες, ρητές, αντίθετες οδηγίες των εφεσειόντων. Γενικά, σύμφωνα με την έφεση, αποτελούσε σφάλμα του πρωτόδικου δικαστηρίου να βασιστεί στην διαιτητική απόφαση και να εκδώσει την απόφαση ημερ. 30.4.2014, όπως σφάλμα αποτελούσε και η καταδίκη των εφεσειόντων στα έξοδα.
Κρίνουμε, με τον δέοντα σεβασμό, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια επιτυχίας της έφεσης. Η εκ συμφώνου απόφαση ημερ. 30.4.2014 ήταν το αποτέλεσμα ρητής και σαφούς δήλωσης του δικηγόρου που είχε εμφανιστεί για τους εφεσείοντες ότι αποδέχεται τη συγκεκριμένη απόφαση και αποσύρει την ανταπαίτηση ανεπιφύλακτα. Τούτο, χωρίς οποιαδήποτε διασύνδεση με τη διαδικασία διαιτησίας που είχε προηγηθεί. Ό,τι αποκαλύπτει το πρακτικό ημερ. 30.4.2014 είναι η αποδοχή εκ συμφώνου απόφασης για λογαριασμό των εφεσειόντων.
Ό,τι δε, αποκαλύπτει το προηγούμενο πρακτικό ημερ. 20.3.2014 είναι ότι «τα διάδικα στην αγωγή μέρη δεσμεύτηκαν πως το αποτέλεσμα της απόφασης της Διαιτητού θα γίνει αποδεκτό» και συνεπώς ό,τι απέμενε ήταν να οριστεί η αγωγή «για δήλωση έκδοσης απόφασης στη βάση της απόφασης της Διαιτητού.»
Αυτά είναι τα πρακτικά με βάση τα οποία έχουμε υποχρέωση να εξετάσουμε την έφεση. Όπως επιγραμματικά λέχθηκε στην Σωτηριάδης ν. Βασιλείου κ.ά. (Αρ.1) (1992) 1 ΑΑΔ 801:
«Τα πρακτικά του δικαστηρίου, δεόντως πιστοποιημένα, αποτελούν τη μόνη πηγή γνώσης για τα διαδραματισθέντα ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου.[.] Τα πρακτικά προσδιορίζουν το πλαίσιο της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας και τη βάση για έλεγχο της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης.»
Με βάση τα εν λόγω πρακτικά επρόκειτο σαφώς για δήλωση εκ συμφώνου απόφασης στη βάση της διαιτητικής απόφασης, την οποία τα μέρη αποδέχθηκαν.
Αλλ' εν πάση περιπτώσει ακόμα και ο λόγος που επικαλούνται τώρα οι εφεσείοντες ότι δεν υπήρχε η απαιτούμενη εξουσιοδότηση στο δικηγόρο τους κατά την αποδοχή απόφασης εναντίον τους, παραπέμπει στην αναγκαιότητα για παραμερισμό της απόφασης με αγωγή και όχι σε προσβολή της με έφεση (Sheperd v. Robinson [1919] 1 K.B. 474 και Ανδρέου ν. P & D Chrystal Line Co Ltd (2001) 1 AAΔ 1521).
Η έφεση απορρίπτεται με €3.000 έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων πλέον ΦΠΑ.
Π. Παναγή, Π.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
Ι. Ιωαννίδης, Δ.
/φκ