|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:D429
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 218/2020)
10 Δεκεμβρίου, 2020
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33 ΤΟΥ 1964 ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ xxx COWELL ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΛΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ (Λ.Σ. ΚΑΜΜΙΤΣΗ ΠΡΟΕΔΡΟΣ) ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΗΝ 23.10.2020 ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ 1. xxx DICKON KAI 2. xxx KRITIOTI ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 19.10.2020 ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. Ε98/20 ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ.
_ _ _ _ _ _
Γ. Παπαθεοδώρου, για την Αιτήτρια.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Α. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Με την υπό κρίση αίτηση αξιώνεται η παροχή άδειας προς καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, με σκοπό την ακύρωση διατάγματος του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων Λευκωσίας, ημερ. 23.10.2020, το οποίο εκδόθηκε στη βάση μονομερούς αίτησης και αφορούσε στην παράταση χρόνου προς καταχώρηση απάντησης.
Είναι επιτακτική η καταγραφή, συνοπτικά, των ιδιαίτερων γεγονότων που καλύπτουν την υπό κρίση περίπτωση, ούτως ώστε να καταστεί ευκολότερα κατανοητή η διάσταση του αντικειμένου της παρούσας αίτησης:
Στις 5.10.2020 η Αιτήτρια, ιδιοκτήτρια ακινήτου, καταχώρησε αίτηση στο Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λευκωσίας, προβάλλοντας ότι οι ενοικιαστές-Καθ΄ ων η αίτηση 1 και 2, οφείλουν σημαντικό ποσό ενοικίων και αξιώνοντας τόσο την καταβολή τους, όσο και την έκδοση διατάγματος παράδοσης της κατοχής του υπό αναφορά ακινήτου. Η αίτηση επιδόθηκε στους Καθ΄ ων η αίτηση, οι οποίοι, πάντα κατά την Αιτήτρια, παρέλειψαν να προχωρήσουν στην καταχώρηση απάντησης εντός 14 ημερών, ως διαλαμβάνει ο Κανονισμός 8(α) των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών του 1983 (ο Διαδικαστικός Κανονισμός). Ως αποτέλεσμα, η Αιτήτρια, στις 21.10.2020, εισήγαγε μονομερή αίτηση για έκδοση απόφασης, η οποία ορίστηκε για εξέταση στις 2.11.2020. Συνακόλουθα, την 29.10.2020, η Αιτήτρια καταχώρησε ένορκη δήλωση προς απόδειξη της υπόθεσής της. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αποδεχόμενο την ένορκο δήλωση και τρία τεκμήρια που τη συνόδευαν, επεφύλαξε στις 2.11.2020 την απόφασή του. Εν τω μεταξύ όμως, οι Καθ΄ ων η αίτηση, στις 19.10.2020 προσήλθαν μονομερώς στο Δικαστήριο επιζητώντας παράταση χρόνου προς καταχώρηση της απάντησής τους. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, στην απουσία της Αιτήτριας, προχώρησε στην έκδοση διατάγματος παράτασης λίγες μέρες αργότερα, την 23.10.2020. Ας σημειωθεί ότι, όπως επιβεβαίωσε ο ευπαίδευτος συνήγορος της Αιτήτριας κατά τη συζήτηση της υπό κρίση αίτησης, η επιφυλαχθείσα την 2.11.2020 απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην αίτηση για έκδοση απόφασης δεν έχει μέχρι σήμερα εκδοθεί.
Εισηγείται ο ευπαίδευτος συνήγορος της Αιτήτριας ότι, στην προκείμενη περίπτωση, παρατηρείται παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης και έκδηλη νομική πλάνη, αφού το προσβαλλόμενο διάταγμα ημερ. 23.10.2020 εκδόθηκε χωρίς να ακουστεί η Αιτήτρια, στη βάση αίτησης χωρίς ειδοποίηση και παρά το γεγονός ότι εκκρεμούσε από προηγουμένως αίτημά της για έκδοση απόφασης λόγω παράλειψης καταχώρησης απάντησης.
Οι αρχές που διέπουν το ζήτημα άδειας για καταχώρηση αίτησης προς έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari έχουν αποκρυσταλλωθεί μέσα από πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ανακεφαλαιώνοντας, άδεια παρέχεται εκεί όπου αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και διαφαίνεται υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, νομικό σφάλμα εμφανές στο πρακτικό, προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, δόλος ή ψευδορκία στη λήψη της απόφασης ή παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Συνιστά επίσης πάγια γραμμή της νομολογίας ότι, ακόμη και στις περιπτώσεις εντοπισμού εκ πρώτης όψεως συζητήσιμης υπόθεσης, η άδεια δεν δίδεται όπου προσφέρεται άλλο, υπαλλακτικό, ένδικο μέσο ή θεραπεία, εκτός εάν καταδειχθούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον Κανόνα. Εντέλει, αντικείμενο της διαδικασίας για έκδοση διατάγματος Certiorari δεν είναι ο έλεγχος της ορθότητας μιας απόφασης αλλά της νομιμότητάς της.
Ο Διαδικαστικός Κανονισμός παραπέμπει στους ισχύοντες περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικούς Θεσμούς, οι οποίοι και τυγχάνουν εφαρμογής, με τις αναγκαίες προσαρμογές, αναφορικά με ζητήματα διαδικασίας σε σχέση με τα οποία δεν γίνεται σχετική πρόβλεψη στον υπό αναφορά Κανονισμό.
Σε ό,τι αφορά την παράλειψη καταχώρησης απάντησης εντός της προβλεπομένης από τον Κανονισμό 8(α) προθεσμίας των 14 ημερών και τη δυνατότητα παράτασης του χρόνου, εφαρμόζεται κατ΄ αναλογία η Διαταγή 21, θεσμός 1(1), των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών. Κατ΄ ακολουθίαν δε της Διαταγής 48(8)(1), σχετική αίτηση προς παράταση θα πρέπει να καταχωρηθεί διά κλήσεως.
Η παραπομπή όμως του ευπαίδευτου συνήγορου της Αιτήτριας στα διαλαμβανόμενα στο άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου Ν.14/60, το οποίο περιέχει το ουσιαστικό δίκαιο, καθώς επίσης και στο άρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 6, όπου προβλέπεται το δικονομικό δίκαιο, δεν έχει εφαρμογή στην υπό κρίση περίπτωση. Η σχετική νομολογία στην οποία αναφέρθηκε, αφορά στην έκδοση προσωρινών διαταγμάτων, τα οποία κρίθηκαν ως άκυρα, αφού τέθηκε χρόνος ισχύος τους κατά ρητή παράβαση του εδαφίου 3 του άρθρου 9.
Όπως έχει ήδη λεχθεί, η ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου ή θεραπείας συνιστά τροχοπέδη στην παροχή άδειας προς καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως για εξασφάλιση προνομιακού εντάλματος Certiorari.
Όπως επιβεβαιώνεται από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, (Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1 ΑΑΔ 878, στην οποία γίνεται ευρεία ανασκόπηση του όλου θέματος και παραπομπή σε προηγούμενες αποφάσεις):
«Αν και τα πιο πάνω αποφασίστηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο σε μονομελή σύνθεση, εντούτοις έτυχαν της έγκρισης της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535, στην οποία το κατώτερο δικαστήριο κατόπιν αίτησης της εταιρείας B.M.T.L., εξέδωσε διάταγμα Mareva εναντίον της Fastact και άλλων εταιρειών, με το οποίο απαγορευόταν στη Fastact και στις άλλες εταιρείες να αποσύρουν χρήματα από τραπεζικό λογαριασμό. Ενώ το διάταγμα ήταν επιστρεπτέο στις 15.3.2002 για να καταχωρηθεί ένσταση, στις 7.3.2002 η Fastact και οι άλλες εταιρείες, καταχώρησαν αίτηση για ένταλμα Certiorari για ακύρωση του διατάγματος. Η άδεια χορηγήθηκε και στη συνέχεια, κατόπιν ακροάσεως εκδόθηκε ένταλμα Certiorari, με το οποίο ακυρωνόταν το διάταγμα Mareva στη βάση της έλλειψης δικαιοδοσίας. Μετά από έφεση της B.M.T.L. το Ανώτατο Δικαστήριο υιοθετώντας την μέχρι τότε νομολογία, επέτρεψε την έφεση, αναφέροντας ότι.-
«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State [1986] 1 All ER 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή "ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα". Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ., επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.»»
Στην παρούσα περίπτωση, όπως και ο ευπαίδευτος συνήγορος της Αιτήτριας αποδέχθηκε, θα έχει στη διάθεσή του το ένδικο μέσο της έφεσης. Πέραν τούτου όμως, η προσφυγή στην αναζήτηση προνομιακής θεραπείας δεν δικαιολογείται δεδομένης της εκκρεμότητας που εξακολουθεί να υπάρχει στο αίτημα για έκδοσης απόφασης στη βάση της αίτησης που καταχώρησε η Αιτήτρια την 21.10.2020. Στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας θα αποφασισθεί και το θέμα της παράλειψης καταχώρησης απάντησης κατά τον κρίσιμο χρόνο. Συνεπώς, αναλόγως του αποτελέσματος της δικαστικής κρίσης, η Αιτήτρια θα έχει στη διάθεσή της την επιλογή του ένδικου μέσου της έφεσης, είτε στο στάδιο αυτό, είτε μεταγενέστερα, σε περίπτωση αποτυχίας της κυρίως αίτησής της.
Υπό το φως των πιο πάνω, δεν έχουν καταδειχθεί εξαιρετικές περιστάσεις που να τεκμηριώνουν τις προϋποθέσεις για αναζήτηση προνομιακής θεραπείας και, ως εκ τούτου, η υπό κρίση περίπτωση δεν προσφέρεται προς παροχή της αιτούμενης άδειας.
Ολοκληρώνοντας, παρεμβάλλω το αυτονόητο. Αναμένεται ότι η έκδοση της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου, σε σχέση με την αίτηση της Αιτήτριας ημερ. 21.10.2020, θα εκδοθεί χωρίς οποιαδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.