|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2020:D385
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 197/2020)
13 Νοεμβρίου, 2020
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡ. 20.10.2020 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 469/2009.
_ _ _ _ _ _
Μ. Ιωάννου, για τον Αιτητή.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ex tempore
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Με την υπό κρίση αίτηση, επιζητείται η παροχή άδειας για καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως, προς έκδοση διατάγματος Certiorari, για τη μεταφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο, με σκοπό την ακύρωση, της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, ημερομηνίας 20.10.2020, μέσω της οποίας εκδόθηκε διάταγμα ακύρωσης και παραμερισμού προηγούμενου διατάγματος, ημερομηνίας 18.12.2019, διά του οποίου επιτράπηκε η προσθήκη και/ή συνένωση, ως εναγόμενου 2, άλλου προσώπου.
Είναι η θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου του Αιτητή, ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις παροχής άδειας, καθότι εντοπίζεται λανθασμένη εφαρμογή των νομικών αρχών, έκδηλο νομικό σφάλμα και υπέρβαση εξουσίας.
Για να γίνει κατανοητό το πλέγμα των γεγονότων που καλύπτουν την παρούσα περίπτωση, αναφέρεται, συνοπτικά, ότι η πρωτόδικη διαδικασία αφορούσε σε αναζήτηση αποζημιώσεων στη βάση ιατρικής αμέλειας και στρεφόταν αρχικά εναντίον ενός εναγόμενου. Εκδόθηκε απόφαση στις 26.6.2012, κατά της οποίας ασκήθηκε έφεση. Στις 20.9.2019, το Εφετείο διέταξε επανεκδίκαση της υπόθεσης και έτσι τέθηκε ξανά προς εκδίκαση ενώπιον Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού. Στο στάδιο αυτό, καταχωρήθηκε μονομερώς αίτηση για προσθήκη δεύτερου εναγόμενου, ιατρού, και σχετικό διάταγμα εκδόθηκε στις 18.12.2019. Στις 28.2.2020, ο εναγόμενος 2 καταχώρησε αίτηση με την οποία ζητούσε διάταγμα του Δικαστηρίου προς παραμερισμό και/ή απόρριψη της αγωγής σε σχέση με το πρόσωπό του και/ή προς ακύρωση του διατάγματος ημερομηνίας 18.12.2019, διά του οποίου είχε επιτραπεί η προσθήκη και/ή συνένωση του, ως αναγκαίου διάδικου. Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι το αίτημα ήταν βάσιμο, για τους λόγους που ανέφερε και επικεντρώθηκε ιδιαίτερα στο ζήτημα της παραγραφής του αγώγιμου δικαιώματος σε σχέση με τον εναγόμενο 2. Συνεπώς, εξέδωσε το επίδικο διάταγμα προς διαγραφή του, ακυρώνοντας το προηγούμενο διάταγμα της προσθήκης του ως αναγκαίου διάδικου.
Με την υπό κρίση αίτηση, προβάλλεται η εισήγηση ότι το Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ως ανωτέρω και ότι είναι η κατάλληλη περίπτωση προς αναζήτηση προνομιακής θεραπείας.
Οι αρχές που καλύπτουν το ζήτημα παροχής άδειας προς καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως για εξασφάλιση προνομιακού διατάγματος είναι καλά γνωστές. Δεν κρίνεται η ορθότητα αλλά η νομιμότητα μιας απόφασης. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο ενήργησε στα πλαίσια των εξουσιών του. Εξέτασε αίτημα που τέθηκε ενώπιόν του και, ενεργώντας καθόλα νόμιμα, έκρινε ως ανωτέρω. Είχε κάθε εξουσία να αποφασίσει επί του ζητήματος και δεν αφορά την παρούσα διαδικασία η ορθότητα της κρίσης του.
Εισηγήθηκε, ο κ. Ιωάννου ότι, εν προκειμένω, το Δικαστήριο ακύρωσε και διάταγμα τροποποίησης δικογράφου, που εκδόθηκε εκ συμφώνου και αφορούσε τον ενάγοντα και τον εναγόμενο 1. Δεν εντοπίζω, με όλο τον σεβασμό, τέτοια παρέμβαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Το αίτημα που είχε ενώπιόν του, αφορούσε τη διαγραφή του εναγόμενου 2 και, από το όλο λεκτικό της πρωτόδικης απόφασης, διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι αυτό και μόνο ήταν το ζήτημα που απασχόλησε το πρωτόδικο Δικαστήριο και επί αυτού αποφάσισε. Τα όσα αφορούν τη διαμάχη μεταξύ του ενάγοντα και του εναγόμενου 1, δεν συνιστούν μέρος της πρωτόδικης απόφασης, ούτε και είχαν σχέση με το αίτημα που είχε ενώπιόν του το Δικαστήριο.
Περαιτέρω, όπως, με δισταγμό, δέχθηκε και ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή, το ένδικο μέσο της έφεσης είναι στη διάθεσή του. Είναι πάγια γραμμή της νομολογίας ότι οι δυσχέρειες ή ο χρόνος που απαιτείται για την εκδίκαση έφεσης, δεν συνιστούν λόγο για προσφυγή στην προνομιακή δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Τα προνομιακά εντάλματα δεν λειτουργούν ως υποκατάστατα της ορθόδοξης, δι΄ εφέσεως, μεθόδου ελέγχου του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Συνεπώς, δεν έχουν καλυφθεί οι προϋποθέσεις για παροχή άδειας.
Το αίτημα απορρίπτεται.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.