---

ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

---

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Χριστοδούλου ν. Χριστοδούλου (1996) 1 ΑΑΔ 1244

Kotlyarenko Dmitry ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2009) 2 ΑΑΔ 269

Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.35

Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Ν. 14/1960 - Ο περί Δικαστηρίων Νόμος του 1960

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή

---

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

---

public Παρπαρίνος, Λεωνίδας Σταματίου, Κατερίνα Οικονόμου, Τεύκρος Θ. Α. Δημητριάδης, για εφεσείουσα-αιτήτρια. Σ. Κυριακίδης με Κ. Κυριακίδη, για εφεσίβλητο-καθ΄ ου η αίτηση. CY DOD Κύπρος Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο 2020-10-08 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο Η. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ v. Φ. ΝΕΟΦΥΤΟΥ, ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 5/2019, 8/10/2020 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:DOD:2020:34

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

 

(ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 5/2019)

 

8 Οκτωβρίου, 2020

 

[ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]

 

Η. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ

Εφεσείουσα

ΚΑΙ

 

Φ. ΝΕΟΦΥΤΟΥ

Εφεσίβλητος

---------

 

Αίτηση ημερομηνίας 11.6.2019

 

Α. Δημητριάδης, για εφεσείουσα-αιτήτρια.

Σ. Κυριακίδης με  Κ. Κυριακίδη, για εφεσίβλητο-καθ΄ ου η αίτηση.

 

---------

Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.:  Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.

 

---------------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.:  Οι δικηγόροι της εφεσείουσας είχαν εμπρόθεσμα καταθέσει έφεση στο Πρωτοκολλητείο του Οικογενειακού Δικαστηρίου στην Πάφο.  Όμως στην Ειδοποίηση Έφεσης αντί της ορθής αναφοράς «Στο Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο» είχε αναγραφεί η φράση «Στο Ανώτατο Δικαστήριο».  Παρά ταύτα, ο εφεσίβλητος καταχώρισε εμφάνιση με τον ορθό τίτλο. 

 

Με την υπό εξέταση τώρα αίτηση η εφεσείουσα ζητά, μεταξύ άλλων, τροποποίηση της Ειδοποίησης Έφεσης με διαγραφή της φράσης «Στο Ανώτατο Δικαστήριο» και την αντικατάσταση του με τη φράση «Στο Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο» (αιτητικό β). 

 

Προβλήθηκε ένσταση η οποία υποστηρίχθηκε με αναφορά στην παλαιότερη, αυστηρή, νομολογία με αφετηρία τη Θεοδώρου ν. Θεοδώρου (1991) 1 ΑΑΔ 200.  Σύμφωνα με τη νομολογία εκείνη, η δικαιοδοσία του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου δεν ενεργοποιείτο καν, όταν η Ειδοποίηση Έφεσης κατεχωρείτο στο κοινό μεν τότε έντυπο αρ. 28, όμως χωρίς τη διαγραφή από τον τίτλο της φράσης «Στο Ανώτατο Δικαστήριο» και αντικατάσταση του από τη φράση «Στο Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο».

 

Η νομολογία έκτοτε έχει διαφοροποιηθεί με την απόφαση Χέυς ν. Φιλιππίδης, Έφ. Αρ. 41/2015, ημερ. 18.2.2020.  Στην τελευταία αυτή απόφαση το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε επιβεβλημένο όπως αποκλίνει πλέον από την προηγούμενη νομολογία, με αναφορά σε αποφάσεις του ΕΔΔΑ^[1] με το εξής σκεπτικό:

«.Είναι η άποψη μας πως αφ΄ης στιγμής το εφετήριο κατατέθηκε εμπρόθεσμα, δυνάμει της Δ.35(3) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η  εφεσείουσα την είχε καταθέσει στο ορθό πρωτοκολλητείο με σημείωση πως πρόκειται για έφεση εκ του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου και στη συνέχεια ο πρωτοκολλητής του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου γνωστοποίησε στους διάδικους τον αριθμό της και παρακάτω δόθηκαν οδηγίες ανταλλαγής περιγραμμάτων, θα ήταν στεγνή τυπολατρία να θεωρηθεί πως η έφεση αυτή είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, επειδή παραλήφθηκε η διαγραφή στο έντυπο «Στο Ανώτατο Δικαστήριο» και η ένθεση της φράσης «Στο Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο».  Αυτό σίγουρα θα οδηγούσε σε καταφανώς άδικα αποτελέσματα, αφού η εφεσείουσα στην πράξη θα στερείτο του δικαιώματος έφεσης.»

 

Επιπρόσθετα, το Ανώτατο Δικαστήριο αναφέρθηκε στη θεσμοθέτηση, που ακολούθησε, ειδικού εντύπου για εφέσεις ενώπιον του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου:

«Ας μην λησμονούμε πως το έντυπο με τους τότε κανονισμούς ήταν κοινό τόσο στις πολιτικές εφέσεις όσο και στις εφέσεις του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου (Δ.35 θ.3 - έντυπο αρ.28).

 

Το Ανώτατο Δικαστήριο, αντιλαμβανόμενο το πρόβλημα που δημιουργείτο, τον Ιούλιο 2016 προχώρησε στην τροποποίηση του Κ.10 του περί Οικογενειακού Δικαστηρίου Δ.Κ. αρ.2/90 με τη συμπερίληψη ειδικού εντύπου εφέσεων που αφορά πλέον αποκλειστικά τις εφέσεις από τα Οικογενειακά Δικαστήρια στο οποίο δηλώνεται σαφώς «Στο Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο» και δεν υπάρχει πλέον ανάγκη διαγραφής της φράσης «Στο Ανώτατο Δικαστήριο», αφού το ίδιο το έντυπο περιλαμβάνει την ορθή φράση.»

 

Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του εφεσίβλητου εισηγήθηκε ότι η παρούσα υπόθεση διαφοροποιείται από την Χέυς επειδή εν προκειμένω η εφεσείουσα είχε καταχωρίσει λανθασμένο έντυπο έφεσης στις 7.1.2019, ενώ η θεσμοθέτηση ειδικού εντύπου για εφέσεις ενώπιον του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου είχε γίνει ήδη από το 2016.  Συνεπώς υπήρχε σε ισχύ το ειδικό έντυπο το οποίο δεν υπήρχε στην Χέυς, αλλά αντί τούτου η εφεσείουσα χρησιμοποίησε έντυπο απευθυνόμενο στο Ανώτατο Δικαστήριο.  Εάν, συνέχισε ο ευπαίδευτος δικηγόρος του εφεσίβλητου, θα μπορούσε τούτο να αποτελέσει παρατυπία, το Ανώτατο Δικαστήριο δεν θα προέβαινε στην τροποποίηση του Διαδικαστικού Κανονισμού εφόσον κάτι τέτοιο θα ήταν παντελώς άνευ ουσιαστικής σημασίας.  Το Ανώτατο Δικαστήριο μέσω της θέσπισης του ειδικού εντύπου επέλυσε και την όποια ενδεχόμενη παραβίαση του δικαιώματος πρόσβασης στη δικαιοσύνη, γεγονός που εμποδίζει την εφεσείουσα να επικαλείται την ενδεχόμενη παρεμπόδιση της για πρόσβαση στη δικαιοσύνη.  Είναι η ίδια που αγνόησε το προβλεπόμενο έντυπο κατά παραβίαση ρητού δικονομικού κανόνα, με αποτέλεσμα να μην ενεργοποιηθεί η δικαιοδοσία του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου.  Η επίδειξη υπερβολικής ελαστικότητας θα οδηγούσε σε κατάργηση των δικονομικών κανόνων και θα έπληττε το δικαίωμα του εφεσίβλητου στη δίκη εντός ευλόγου χρόνου, εφόσον η εκκρεμοδικία υφίσταται για περίοδο 10 και πλέον ετών.

 

Είναι γεγονός ότι κατά τον χρόνο καταχώρισης της παρούσας έφεσης υπήρχε πλέον σε ισχύ ειδικό έντυπο για εφέσεις ενώπιον του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου (Τύπος 2 στον περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Διαδικαστικό Κανονισμό).  Τούτο όμως δεν διαφοροποιεί την ουσία της νέας προσέγγισης όπως σηματοδοτήθηκε με τη Χέυς.  Η αναφορά στη Χέυς στο πρόβλημα με την απουσία προηγουμένως ειδικού εντύπου και τη διορθωτική τροποποίηση που ακολούθησε, δεν εμπίπτει στο λόγο της απόφασης.  Έγινε για να υποδειχθεί το κενό που υπήρχε με συνεπακόλουθη ευχέρεια να προκύπτουν τέτοιες αβλεψίες.

 

H ουσία και ο λόγος της Χέυς έγκειται στη διαπίστωση ότι θα αποτελούσε «στεγνή τυπολατρία» να θεωρηθεί ως ανύπαρκτη μια έφεση για τη λανθασμένη και μόνο, συγκεκριμένη, αναφορά.

 

Η έφεση εν προκειμένω καταχωρίστηκε εμπρόθεσμα στο ορθό πρωτοκολλητείο όπου και αρχειοθετήθηκε ως έφεση «Οικογενειακού Δικαστηρίου Αρ. 5/2019» με κοινοποίηση στους διαδίκους.  Πέραν της λανθασμένης φράσης («Στο Ανώτατο Δικαστήριο») κατά τα άλλα ο τύπος της Ειδοποίησης Έφεσης τηρήθηκε, με αναφορά στην προβλεπόμενη διατύπωση «Κατ΄ έφεση από το Οικογενειακό Δικαστήριο Πάφου στην υπόθεση με αρ. 43/2009».  Δεν προκλήθηκε καμιά αμφιβολία ότι επρόκειτο για έφεση ενώπιον του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου από τη συγκεκριμένη απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου απευθυνόμενη προς το μοναδικό αρμόδιο εφετείο, ήτοι το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο.  Ο εφεσίβλητος, όπως εξ αρχής αναφέραμε, καταχώρισε εμφάνιση με τον ορθό τίτλο, στο Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο.

 

Διαφέρει η περίπτωση από την υπόθεση Rodrigues v. Διευθύντρια Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, Ποιν. Εφ. Αρ. 101/2017, 108/2017, ημερ. 24.10.2019, όπου είχαν καταχωριστεί ποινικές εφέσεις ενώ η πρωτόδικη διαδικασία ήταν αστικής φύσεως ώστε να εμπλέκονται οι δικαιοδοτικές προϋποθέσεις του άρθρου 25(2) του Ν. 14/60 για την καταχώριση ποινικής έφεσης (βλ. και Kotlyarenko v. Γενικού Εισαγγελέα (2009) 2 ΑΑΔ 269).

 

Εν προκειμένω, εγείρεται μόνο ζήτημα απλής παρατυπίας που μπορεί να διορθωθεί και σ΄ αυτό στοχεύει η υπό εξέταση αίτηση.  Η αντίθετη θεώρηση, ότι δηλαδή επρόκειτο για θέμα έλλειψης δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου και όχι για θεραπεύσιμη παρατυπία (Χριστοδούλου ν. Χριστοδούλου (1996) 1 ΑΑΔ 1244) είχε ακριβώς ως έρεισμα την αυστηρή προσέγγιση της υπόθεσης Θεοδώρου, με αναγκαίο επακόλουθο να μην θεωρείται ισχύουσα πλέον νομολογία. 

 

Παρά την εμφάνιση του εφεσίβλητου με τον ορθό τίτλο θεωρούμε ότι, ως ζήτημα τάξης, είναι αναγκαία η διόρθωση της Ειδοποίησης Έφεσης.

 

Δίδεται διάταγμα ως το (β) της αίτησης.  Η τροποποίηση να γίνει εντός 8 ημερών από σήμερα.  Λαμβάνοντας υπόψιν ότι ο εφεσίβλητος καταχώρισε εμφάνιση χωρίς ένσταση, ουδεμία διαταγή για έξοδα.

 

                                                          Λ. Παρπαρίνος, Δ.

 

                                                          Κ. Σταματίου, Δ.

 

Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.

 

/φκ