|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
P.S.P. Freestyle Ltd. (1993) 1 ΑΑΔ 626
Aναφορικά με την αίτηση του Σταύρoυ Μεστάνα (2000) 1 ΑΑΔ 1469
Επί τοις Αφορώσι την αίτηση της HellengerTrading Ltd (2000) 1 ΑΑΔ 1965
Mιχαήλ Xριστάκης και ’λλος (2001) 1 ΑΑΔ 247
"Μαρκίδης Σοφοκλής και ’λλες (2004) 1 ΑΑΔ 552
Base Metal Trading Ltd ν. Fastact Developments Ltd και ’λλη (2004) 1 ΑΑΔ 1535
Πατσαλίδης Χαράλαμπος (2010) 1 ΑΑΔ 1350
Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1 ΑΑΔ 878
Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας στους οποίους κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2020:D367
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 181/2020)
23 Οκτωβρίου, 2020
[ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ APL ALEXANDER PROMOTIONS LIMITED ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡ.
30.09.2020 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 4739/2014
--------------------------------------------
Π. Βορκάς για Μιχάλης Βορκάς & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.
--------------------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: Την 1.7.2014, στα πλαίσια της αγωγής 2331/2014 Ε.Δ. Λεμεσού, εκδόθηκε εκ συμφώνου απόφαση υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον της εταιρείας Gerligton Ltd για το ποσό των 1.145.000 πλέον τόκους και έξοδα. Την 11.11.2014 η Gerligton, μαζί με άλλους, καταχώρισε την αγωγή 4739/2014 Ε.Δ. Λεμεσού εναντίον της Αιτήτριας και άλλων, εξασφαλίζοντας αυθημερόν, με μονομερή αίτηση που καταχωρίστηκε, διάταγμα αναστολής εκτέλεσης της εκ συμφώνου απόφασης στην πρώτη αγωγή. Το διάταγμα αφορούσε και άλλες αποφάσεις που είχαν εκδοθεί εκ συμφώνου. Το διάταγμα οριστικοποιήθηκε την 11.2.2015. Την 10.8.2019 η αγωγή 4739/2014 απορρίφθηκε, δυνάμει των προνοιών της Δ.31, θ.10 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, συμπαρασύροντας και το διάταγμα αναστολής εκτέλεσης, που έπαψε να ισχύει.
Την 30.9.2020 σε αίτηση της Gerligton και των άλλων εναγόντων στην αγωγή 4739/2014, στην οποία έλαβε μέρος η Αιτήτρια ενιστάμενη, εκδόθηκε διάταγμα παραμερισμού του διατάγματος ημερ.10.8.2019 και επαναφοράς της αγωγής για κάποιους από τους ενάγοντες, περιλαμβανομένης της Gerligton και εναντίον κάποιων από τους εναγόμενους, περιλαμβανομένης της Αιτήτριας. Μαζί με την επαναφορά της αγωγής, διατάχτηκε και η επαναφορά του προσωρινού διατάγματος ημερ.11.11.2014 που είχε οριστικοποιηθεί την 11.2.2015.
Με την υπό κρίση Aίτηση ζητείται η άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώριση αίτησης με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για την ακύρωση της απόφασης ημερ.30.9.2020. Περαιτέρω, ζητείται διάταγμα που να αναστέλλει τη διαδικασία στην αγωγή 4739/2014 και «στο μονομερές εκδοθέν διάταγμα ημερ.11.11.2014», γιατί υπάρχει έκδηλο σφάλμα επί του κειμένου της απόφασης και το Επαρχιακό Δικαστήριο υπερέβηκε την εξουσία του.
Υποδεικνύεται στην έκθεση γεγονότων που συνοδεύει την αίτηση και υποστηρίζεται με ένορκη δήλωση ημερ. 10.10.2020 της διευθύντριας της Αιτήτριας, ότι η απόφαση του κατώτερου Δικαστηρίου είναι αντίθετη με τις καθιερωμένες νομικές αρχές ώστε να καθίσταται ευχερής η παρέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου με προνομιακό ένταλμα. Κατά την Αιτήτρια, η Δ.33, θ.1 και 5, στην οποία μεταξύ άλλων στηριζόταν η σχετική αίτηση, δεν προνοεί για την επαναφορά προσωρινών διαταγμάτων και σε κάθε περίπτωση ισχύει όταν η αγωγή απορρίφθηκε λόγω μη εμφάνισης κατά τη δίκη, ενώ η σχετική αίτηση πρέπει να καταχωρείται μέσα σε 15 ημέρες. Ούτε η εμπλοκή της Δ.26, θ.14 ήταν, κατά τη θέση της, ορθή.
Κατά τη συζήτηση της Αίτησης ζητήθηκε από το δικηγόρο της Αιτήτριας να υποδείξει κατά πόσο, στην περίπτωση που το κατώτερο Δικαστήριο έσφαλε όπως η εισήγηση της Αιτήτριας, συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις ώστε να χορηγηθεί προνομιακό ένταλμα Certiorari, δεδομένου ότι η Αιτήτρια θα μπορούσε να προσβάλει την απόφαση ημερ.30.9.2020, με την καταχώρηση έφεσης. Δεν έχει καθοριστεί η έννοια του όρου «εξαιρετικές συνθήκες».
Επιχειρηματολόγησε ο δικηγόρος της Αιτήτριας ότι η περίπτωση αφορά εξόφθαλμη πλάνη περί το νόμο και επικαλέστηκε τα όσα αναφέρονται στο σύγγραμμα του Π. Αρτέμη, «Προνομιακά Εντάλματα: Αρχές και Υποθέσεις», παρ. 4.64-4.67, σελ.165-7. Ακόμα ανάφερε ότι η περίπτωση αφορά αξίωση της Αιτήτριας που χρονολογείται, χωρίς να έχει ακόμα καταστεί δυνατή η εκτέλεση της εκ συμφώνου απόφασης ημερ.1.7.2014 και ότι αν καταχωριστεί έφεση, αυτή θα καθυστερήσει να εκδικαστεί.
Στη Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1Γ Α.Α.Δ.1535, 1541-2, αναφέρθηκε ότι:
«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State [1986] 1 All ER 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλίδη (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή "ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα". Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ., επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.»
Αυτή η προσέγγιση ακολουθήθηκε από την πλειοψηφία της Ολομέλειας στην Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1Α Α.Α.Δ. 878, 887-90. Η εμβέλεια της απόφασης αναδύεται μέσα από το πιο κάτω απόσπασμα στη Καμηλάρης (2013) 1Β Α.Α.Δ. 1001,1005-6:
« . η διαπίστωση εκ πρώτης όψεως συζητήσι΅ης υπόθεσης δεν είναι αρκετή. Σύ΅φωνα ΅ε την πάγια νο΅ολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπου φαίνεται ότι υπάρχει εναλλακτικό ένδικο ΅έσο ή άλλη θεραπεία, δεν δίδεται άδεια για καταχώρηση αίτησης, εκτός εάν αποδειχθεί από τον Αιτητή, ο οποίος έχει το σχετικό βάρος, ότι υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν την παρέκκλιση από το γενικό κανόνα. Η συγκεκρι΅ένη αρχή επιβεβαιώθηκε πρόσφατα από την Ολο΅έλεια στην υπόθεση Τράπεζα Κύπρου Δη΅όσια Εταιρεία Λτδ (Αρ. 2) (2012) 1 Α.Α.Δ. 878, στην οποία έγινε ανασκόπηση της νο΅ολογίας επί του θέ΅ατος και των διαφόρων νο΅ολογιακών τάσεων που επικρατούν. Ζητήθηκε από την Ολο΅έλεια να αναγνωρίσει ΅ια ευρύτερη προσέγγιση όταν το θέ΅α που τίθεται είναι δικαιοδοτικό. Σύ΅φωνα ΅ε την προσέγγιση αυτή, ακό΅η και αν υπήρχε άλλο διαθέσι΅ο εναλλακτικό ΅έσο όπως αυτό της έφεσης, δεν υπάρχει ανάγκη να διακριβώνονται εξαιρετικές περιστάσεις. Η πλειοψηφία της Ολο΅έλειας απέρριψε την εισήγηση, επιβεβαιώνοντας την πάγια θέση της νο΅ολογίας, ότι όταν υπάρχουν άλλα ένδικα ΅έσα θα πρέπει απαραίτητα να αποδεικνύεται η ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων. Η Ολο΅έλεια διαφοροποιήθηκε από τις θέσεις που εκφράζονται στο Σύγγρα΅΅α Halsbury' s Laws of England, 3η Έκδοση, Τό΅ος 11, σελ. 140, παρ. 265 και επιβεβαίωσε επί του θέ΅ατος την αυστηρότερη άποψη της δικής ΅ας νο΅ολογίας, όπως εκφράστηκε στις υποθέσεις Ανθί΅ου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Μεστάνα (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469, Hellenger Trading Ltd (2000) 1 A.A.Δ. 1965 και Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535».
Το πιο πάνω απόσπασμα στη Base Metal υιοθετήθηκε με επιδοκιμασία πιο πρόσφατα στην Αίτηση των Junport International Limited, Πολ. Έφ.321/2018, ημερ. 2.4.2018, όπου σημειώνεται εμφαντικά ότι η νο΅ολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφορικά ΅ε την έκδοση προνο΅ιακών ενταλ΅άτων είναι αποκρυσταλλω΅ένη και πως η εξουσία του Δικαστηρίου σε τέτοιες περιπτώσεις αφορά στο κατάλοιπο εξουσίας και δεν αποσκοπεί στο να αντικαταστήσει τη διαδικασία της έφεσης.
Επομένως, ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους επιδιώκεται το ένταλμα, εφόσον υπάρχει εναλλακτικό ένδικο μέσο, δεν χορηγείται προνομιακό ένταλμα, εκτός και αν ο αιτητής καταδείξει την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων που δικαιολογούν την παρέκκλιση από τον γενικό κανόνα.
Κανένας ορισμός του τι συνιστά «εξαιρετικές περιστάσεις» δεν μπορεί να είναι εξαντλητικός. Η κάθε περίπτωση κρίνεται με βάση τα δικά της περιστατικά (P.S.P. Freestyle Ltd (1993) 1 A.A.Δ. 626, 632).
Στην υπό εξέταση περίπτωση δεν έχουν υποδειχθεί εξαιρετικές περιστάσεις. Με την έκδοση του διατάγματος επαναφοράς, ακόμα και του διατάγματος αναστολής εκτέλεσης της εκ συμφώνου απόφασης δεν δημιουργήθηκαν επιπτώσεις που μόνο με την έκδοση προνομιακού εντάλματος θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά.
Ούτε το γεγονός ότι η έφεση που η Αιτήτρια θα μπορούσε να καταχωρήσει δεν θα εκδικαζόταν το ίδιο σύντομα, επιτρέπει χαλάρωση του κανόνα, εφόσον η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου στην έκδοση προνο΅ιακών ενταλ΅άτων δεν είναι υποκατάστατη της δικαιοδοσίας της έφεσης, ούτε ΅πορεί να χρησι΅οποιείται ως έφεση υπό ΅ετα΅φίεση (Πατσαλίδης (2010) 1Β Α.Α.Δ. 1350 και Καμηλάρης (2013) 1Β Α.Α.Δ. 1001, 1006). Είχε άλλωστε επισημανθεί από πολύ πιο νωρίς στη Μεστάνας (2000) 1Γ Α.Α.Δ. 1469, 1478, πως, ακόμα και αν η διαδικασία του προνομιακού διατάγματος ήταν πιο γρήγορη, αυτό θα ίσχυε για κάθε περίπτωση και πως εάν επρόκειτο ο χρόνος εκδίκασης να είχε σημασία αυτός θα πρέπει να συσχετίζεται προς τις ιδιαίτερες ανάγκες της κάθε περίπτωσης, στο πλαίσιο των κριτηρίων που διέπουν το θέμα.
Επομένως η από μέρους της Αιτήτριας προσφυγή στην εξαιρετική διαδικασία της έκδοσης προνομιακού εντάλματος, που αποτελεί την εφεδρεία της δικαιοδοσίας και το κατάλοιπο των εξουσιών του Ανωτάτου Δικαστηρίου και που ασκείται κατά προνόμιο, δεν δικαιολογείται (Αναφορικά με το Διάταγμα ημερ.7.4.2017, Πολ. Αίτ.74/2017, ημερ.20.6.2017, ECLI:CY:AD:2017:D228).
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Χ. Μαλαχτός, Δ.
/ΔΓ