|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:D338
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 103/2020
8 Οκτωβρίου, 2020
[Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, (Ν. 33/1964) ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 19 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1960 (14/60) ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 10 ΚΑΙ 11 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ ΝΟΜΟΥ (Ν.97/1970)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ S. ANDREI TUEV AΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 8, 11 (2)(ΣΤ), 11(7) ΚΑΙ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 5(1)(ΣΤ) ΚΑΙ ΤΟ 6 ΤΗΣ ΕΣΔΑ, ΟΠΩΣ ΚΥΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟ Ν39/1982, ΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ, ΚΥΡΩΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ 95/70 ΚΑΙ Ο ΠΕΡΙ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ 1970 (Ν.97/1970)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΣΩ-
1) ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
2) ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ,
ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΝ ΑΙΤΗΤΗ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΚΑΙ/Η ΔΥΝΑΜΕΙ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28/08/2020 ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΥΠ.' ΑΡΙΘΜΟ 005/2016 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΙΑΤΑΧΘΗΚΕ ΟΠΩΣ Ο ΑΙΤΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ, ΚΑΘ' ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΥΠ ΑΡΙΘΜΟ 005/2016 ΤΕΘΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΥΠΌ ΚΡΑΤΗΣΗ ΜΕΧΡΙΣ ΟΤΟΥ ΧΩΡΗΣΕΙ Η ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ, ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΙΩΝ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 10 ΚΑΙ 11 ΤΟΥ Ν. 97/1970 Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ
----------------------------
Ρ. Μαππουρίδης για Ρίκκος Μαππουρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ με την Αλκυμήνη Πανταζή (κα), για Ανδρέας Σ. Πέτρου, Για τον Αιτητή
Σπηλιωτοπούλου(κα), δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα
Αιτητής παρών
---------------------------
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.: Κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας στις 28/8/2020 εξέδωσε εναντίον του S. Andrei Tuev (στο εξής «ο Αιτητής») από τη Ρωσία, διάταγμα κράτησης μέχρι την ολοκλήρωση της έκδοσης του στις Ρωσικές Αρχές προκειμένου να δικαστεί για αδικήματα που κατ' ισχυρισμό διέπραξε στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Στις 3/9/2020 ο Αιτητής υπέβαλε την υπό κρίση αίτηση για την έκδοση εντάλματος habeas corpus προσβάλλοντας τη νομιμότητα κράτησης του, δυνάμει του άρθρου 10 του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970 (Ν.97(Ι)/1970) ως άκυρης και/ή παράνομης και/ή καταχρηστικής, ενόψει άρνησης του Επαρχιακού Δικαστηρίου να αποδεχθεί αίτημα του για αναβολή της ακρόασης ώστε να καταστεί εφικτή η παρουσία του V. Anatolievich Davydov να δώσει μαρτυρία υπέρ του Αιτητή. Η άρνηση αυτή του Δικαστηρίου οδήγησε τον Αιτητή στο κλείσιμο της υπόθεσης του και ακολούθησε η επιφύλαξη της απόφασης. Με την Ένορκη Δήλωση της Αλκμήνης Πανταζή, ημερομηνίας 3/9/2020, δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον Αιτητή, που συνοδεύει την υπό κρίση αίτηση, προβάλλονται και άλλοι λόγοι ακύρωσης του διατάγματος κράτησης, που άπτονται της ορθότητας της απόφασης του Δικαστηρίου για έκδοση του Αιτητή, όπως η ανεπάρκεια του μαρτυρικού υλικού που στήριζε το αίτημα για έκδοση εφόσον δεν στοιχειοθετούσε τη διάπραξη των αδικημάτων και την εμπλοκή του Αιτητή, ότι είναι αναιτιολόγητη η διαπίστωση του ότι δεν τέθηκε οτιδήποτε που να ανατρέπει το τεκμήριο της κανονικότητας και άλλοι που αναφέρονται σε επί μέρους διαπιστώσεις του Δικαστηρίου. Προβάλλει περαιτέρω θέμα παραβίασης του ατομικού του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη από αμερόληπτο Δικαστήριο ενόψει αριθμού διαπιστώσεων του Δικαστηρίου που κρίνει λανθασμένες, όπως ότι δεν υπήρχε μαρτυρία ότι τα αδικήματα ήταν πολιτικού χαρακτήρα σε αντίθεση με όσα υποστήριξε ο Αιτητής καθώς και άλλα επιχειρήματα που άπτοντο του περιεχομένου της μαρτυρίας του Αιτητή, που το Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη.
Με την προφορική του αγόρευση ο δικηγόρος του Αιτητή δήλωσε ότι δεν διαφωνεί με τη θέση της Καθ' ης η Αίτηση ότι στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας το Ανώτατο Δικαστήριο υπεισέρχεται μόνο στην εξέταση των περιορισμένων θεμάτων που έθεσε η νομοθεσία και νομολογία.
Διευκρίνισε περαιτέρω, ότι ουσιαστικά οι λόγοι υποστήριξης της αίτησης του περιστρέφονται γύρω από τον άξονα της μη παραχώρησης ευκαιρίας στον Αιτητή να προβάλει τις θέσεις του μέσω της μαρτυρίας του κ. Davydov, δικηγόρου του Αιτητή στη διαδικασία στη Ρωσία, αρνούμενο το αίτημα αναβολής της ακρόασης.
Η αίτηση προσέκρουσε στην ένσταση της Καθ' ης η Αίτηση με την οποία προβάλλεται προδικαστική ένσταση ότι όλοι οι λόγοι που υποστηρίζουν την αίτηση είναι γενικοί και αόριστοι και χωρίς εξειδίκευση. Προβάλλει επίσης θέμα έλλειψης δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναθεώρησης των ευρημάτων του Δικαστηρίου, που επιλήφθηκε της αίτησης, που σ' αυτό ακριβώς αποσκοπεί η υπό κρίση αίτηση, και της ορθής άσκησης της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου αρνούμενο το αίτημα για αναβολή, ενόψει του μεγάλου χρόνου που διήρκεσε η διαδικασία. Η δε απόφαση του για έκδοση του Αιτητή ήταν ορθή στη βάση του ενώπιον του μαρτυρικού υλικού.
Οι διάδικοι υποστήριξαν τις θέσεις τους με γραπτές αγορεύσεις τις οποίες προώθησαν και προφορικά κατά την ακρόαση.
Έχω εξετάσει με προσοχή τις εκατέρωθεν εισηγήσεις και επιχειρήματα σε συνάρτηση με ό,τι τέθηκε ενώπιον μου με την αίτηση και ένσταση και τα συνοδευτικά έγγραφα, στη βάση του περιορισμού που έθεσε ο δικηγόρος του Αιτητή στην αγόρευση του, ότι εντάσσει την επάρκεια του μαρτυρικού υλικού στο λόγο που αφορά στην απόρριψη του αιτήματος του για αναβολή της ακρόασης.
Στο στάδιο αυτό κρίνω σκόπιμο να παραθέσω το νομικό πλαίσιο και πεδίο εφαρμογής του προνομιακού εντάλματος habeas corpus, όπως έχει συνοψιστεί στην πρόσφατη απόφαση στην Αίτηση του Γεώργιου Χαρατσίδη, Πολιτική Έφεση αρ. 394/2014 ημερ. 28/3/16, ECLI:CY:AD:2016:A176, που αφορούσε σε έκδοση φυγόδικου. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:
«Η νομολογία αναγνωρίζει τη δραστικότητα του προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus ώστε άτομο το οποίο τελεί υπό παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε από κρατικές Αρχές, είτε από ιδιώτη, να δύναται να απελευθερωθεί άμεσα. Όπου διαπιστώνεται το παράνομο της κράτησης, το ένταλμα εκδίδεται ex debito justitiae και σε τέτοια περίπτωση η θεραπεία δεν παρέχεται κατά διακριτική ευχέρεια. Ταυτόχρονα, το Habeas Corpus δεν αποτελεί τιμωρητικό μέτρο, ούτε μέτρο για αποζημίωση, εμπίπτει δε στην πολιτικής φύσεως δικαιοδοσία, (Ρωσική Ομοσπονδία (Αρ. 1) (2012) 1 Α.Α.Δ. 20).
Έχει επίσης αναγνωρισθεί από τη νομολογία ότι το Ανώτατο Δικαστήριο κατά την εξέταση αιτήματος για την έκδοση εντάλματος Habeas Corpus, δεν επενεργεί ως Εφετείο. Δεν μπορεί να αναθεωρήσει τα ευρήματα του Δικαστηρίου που αποφάσισε την έκδοση, αλλά περιορίζεται στην εξέταση κατά πόσο υπήρχε ικανοποιητική μαρτυρία που να δικαιολογούσε την έκδοση και κατά πόσο το Επαρχιακό Δικαστήριο ενήργησε εντός του δικαιοδοτικού του πλαισίου, (Μελά (Αρ. 3) (1998) 1 Α.Α.Δ. 1199, Hachem v. Διευθυντή Κεντρικών Φυλακών (1992) 1 Α.Α.Δ. 191 και Katcho (2004) 1 Α.Α.Δ. 793). Γενικά για το θέμα σχετικό είναι το σύγγραμμα του Π. Αρτέμη: «Προνομιακά Εντάλματα» παρ. 3.18 και 3.19).
Συναφώς προς τα ανωτέρω που είναι γενικής φύσεως με αναφορά στο ένταλμα Habeas Corpus, πρέπει να λεχθούν συμπληρωματικά και τα εξής: ιδιαιτέρως ως προς τις διαδικασίες που αφορούν θέματα έκδοσης φυγοδίκων, είναι σημαντικό να υπομνησθεί ο γενικός κανόνας ότι τα συμβαλλόμενα με τη Σύμβαση κράτη μέλη υπέχουν σχέση αμοιβαιότητας στην τήρηση των αντίστοιχων συμβατικών τους υποχρεώσεων σεβόμενα ταυτόχρονα τη διαφορετικότητα των νομικών συστημάτων και διαδικασιών. Η νομοθεσία που διέπει τις εκδόσεις φυγοδίκων, όπως και εκείνη που διέπει την αναζήτηση και παράδοση εκζητουμένων προσώπων και οι αντίστοιχες Ευρωπαϊκές Συμβάσεις ή Αποφάσεις-Πλαίσιο, στηρίζεται στην εμπιστοσύνη μεταξύ των κρατών μελών στο ποινικό σύστημα απονομής της δικαιοσύνης και στην τήρηση των αρχών που καθορίζονται από το Άρθρο 6(1) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, (Κωνσταντίνος (Ντίνος) Μιχαηλίδης ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2013) 1 Α.Α.Δ 1764, και Gomesv. Government of Trimidal and Tobago (2009) UKHL 21).
Η διακρατική συνεργασία επί των πιο πάνω θεμάτων είναι ένας από τους στόχους της αμοιβαιότητας που είναι αναγκαία για την ευόδωση του ευρύτερου σκοπού της καταπολέμησης του εγκλήματος σε διεθνή κλίμακα, (Περέλλα (Αρ. 1) (1994) 1 Α.Α.Δ. 344, Inre Hachem (1991) 1 Α.Α.Δ. 182), στο πλαίσιο δε αυτό δίδεται ευρεία και φιλελεύθερη ερμηνεία στα σχετικά νομοθετικά κείμενα (Petrov (1996) 1 Α,Α,Δ, 856, και In re Mechanov (2001) 1 Α.Α.Δ. 1228).»
Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 10(3) του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου (Ν. 97/1970) η αποφυλάκιση του υπό έκδοση προσώπου είναι δυνατή α) λόγω της ασήμαντου φύσεως τους αδικήματος για το οποίο διώκεται , β) λόγω της παρόδου μακρού χρόνου από τη διάπραξη του αδικήματος και γ) η κατ' αυτού κατηγορία δεν έγινε καλή τη πίστει ή εν τω συμφέροντι της δικαιοσύνης και η απόδοση του λαμβανομένων υπόψιν όλων των περιστατικών που συνθέτουν την περίπτωση του θα συνιστούσε άδικο ή καταπιεστικό μέτρο. Ενόψει των προνοιών του πιο πάνω άρθρου ο ρόλος του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι περιορισμένος σε τέτοιου είδους αιτήσεις.
Είναι φανερό ότι με όσα προβάλλει ο Αιτητής βάλλεται ουσιαστικά η απόρριψη του αιτήματος του για αναβολή της ακρόασης. Υπό το πρίσμα αυτής της διευκρίνισης η προδικαστική ένσταση ως προς την αοριστία της αίτησης δεν μπορεί να επιτύχει.
Στο σημείο αυτό παραθέτω αυτούσιο το πρακτικό του Δικαστηρίου ημερομηνίας 4/12/2019, στο οποίο εμφαίνεται το σκεπτικό απόρριψης του αιτήματος:
«Δικαστήριο: Πρόκειται για υπόθεση η ακρόαση της οποίας άρχισε πριν από 2 και πλέον χρόνια. Έχω εγκρίνει σε διάφορα στάδια αιτήματα αναβολής, αντιλαμβανόμενη τις δυσκολίες που ανέκυπταν στην υπόθεση, κυρίως σε σχέση με την προετοιμασία και την εμφάνιση μαρτύρων, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις κατά τις οποίες οι μάρτυρες επρόκειτο να μεταβούν στην Κύπρο από το εξωτερικό όπου διέμεναν. Αυτό ως γενικότερη αναφορά στο ιστορικό. Πιο πρόσφατα, σε ό,τι αφορά τον προτεινόμενο μάρτυρα, έχω επανειλημμένα εγκρίνει αίτημα αναβολής για ετοιμασία γραπτής δήλωσης του και, τελευταίως, επαναπρογραμμάτισα και όρισα την υπόθεση για σήμερα. Άκουσα και εξέτασα με κάθε προσοχή τον λόγο που έχει προβληθεί για την εκ νέου αναβολή της υπόθεσης. Καθήκον για την εμφάνιση του στο Δικαστήριο έχει η πλευρά του καθ' ου η αίτηση. Παρόλο που δεν μπορούσε να εξαναγκαστεί ο μάρτυρας να προσέλθει στο δικαστήριο, αυτό δεν μεταβάλει την ανάγκη για την παρουσία του σήμερα. Κατανοώ την επιθυμία του να βρίσκεται συνεχώς μαζί με την μητέρα του. Όμως από το διαθέσιμο, πρόσφατα εκδοθέν, ιατρικό πιστοποιητικό, μετάφραση του οποίου έχει γίνει μόλις προηγουμένως, δεν προκύπτει τέτοια κρισιμότητα στην κατάσταση της υγείας της που να μην του επέτρεπε να βρίσκεται σήμερα εδώ, για κάποιες ώρες ή να απουσιάσει για μια ημέρα, ακόμα και δύο. Έχω εξαντλήσει κάθε περιθώριο χρόνου στην υπόθεση για να προσέλθει ο εν λόγω μάρτυρας και όπως εξήγησα, κάτω από όλες τις περιστάσεις, δεν έχω πεισθεί ότι η μη εμφάνιση του σήμερα δικαιολογείται. Έχω περαιτέρω σταθμίσει όσο καλύτερα μπορώ όλους τους παράγοντες που επιδρούν στην άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου προς έγκριση ή μη του παρόντος αιτήματος, περιλαμβάνομένου του ιστορικού στο οποίο αναφέρθηκα και των δικαιωμάτων των διαδίκων. Τέλος, έλαβα υπόψη μου και τη Συνταγματική πρόνοια για εκδίκαση της υπόθεσης εντός ευλόγου χρόνου και σημειώνω ως προς αυτή την πτυχή ότι έχει εξαντληθεί κάθε περιθώριο στην παρούσα υπόθεση. Καταλήγω, με κάποια δυσκολία, ότι το αίτημα αναβολής δεν μπορεί να εγκριθεί και το απορρίπτω.»
Από προσεκτική μελέτη όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου ειδικά των πρακτικών της πρωτόδικης δικαστικής διαδικασίας, που επισυνάπτονται στην ένορκη δήλωση της κας Πηλαβά, που συνοδεύει την ένσταση, διαφαίνεται ότι προηγήθηκε της 4/12/2019 αριθμός άλλων δικασίμων.
Κατά τη δικάσιμο ημερομηνίας 22/5/2018 είχε προγραμματιστεί να ακουστεί η μαρτυρία του Davidov εξού και το Δικαστήριο είχε δώσει μακρινή ημερομηνία συνέχισης της ακρόασης. Δεν ήταν όμως παρών και ζητήθηκε αναβολή για να ετοιμαστεί η δήλωση του με τα έγγραφα που θα κατέθετε στο Δικαστήριο.
Ακολούθησε σειρά δικασίμων στις οποίες ο μάρτυρας ήταν παρών στις 20/6/2018, όπου επιχειρήθηκε η κατάθεση δήλωσης του μαζί με σωρεία εγγράφων και αναβλήθηκε για τις 13/5/2019 όπου πάλι επιχειρήθηκε κατάθεση διαμορφωμένης, αυτή τη φορά δήλωσης με δέσμη εγγράφων, όπου η Καθ' ης η Αίτηση ζήτησε να τα μελετήσει σε συνεννόηση με τις Ρωσικές Αρχές. Παρών επίσης ο Davydov ήταν εκτός από τις πιο πάνω δικασίμους και στις 18/6/2019, αλλά αναβλήθηκε, λόγω κωλύματος του Δικαστηρίου, για τις 16/7/2019 και μετά για τις 18/11/2019, ημερομηνία κατά την οποίαν ο δικηγόρος του Αιτητή δήλωσε ότι είναι έτοιμος ο Davydov να κληθεί να δώσει μαρτυρία καταθέτοντας διάφορα έγγραφα.
Κατά τη δικάσιμο της 4/12/2019, όπου είχε προγραμματιστεί να δοθεί η μαρτυρία του Davydov που θεωρείτο εμπειρογνώμονας, ο δικηγόρος του Αιτητή ζήτησε αναβολή για λόγους σοβαρών προβλημάτων της υγείας της μητέρας του μάρτυρα που δεν του επέτρεψαν να έλθει στην Κύπρο. Το Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα με την απόφαση του που καταγράφεται ανωτέρω.
Σημειώνεται ότι κατά τη διαδικασία ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου ο Αιτητής ήταν ελεύθερος υπό όρους.
Όπως διατείνεται ο Αιτητής και τονίζει στη γραπτή αγόρευση ο δικηγόρος του, η μαρτυρία του Davydov ήταν βασική για να αποδείξει ότι τα στοιχεία ενώπιον του Δικαστηρίου ήταν μόνο ισχυρισμοί και όχι γεγονότα και υπό αυτή την έννοια καλεί το Δικαστήριο να εξετάσει την ουσία της απόφασης για έκδοση.
Είναι νομολογιακά γνωστό ότι προεξάρχον κριτήριο στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου για αναβολή της ακρόασης συνιστά η αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης (βλ. Ξενοφώντος ν. Rajab (2014) 1(a) A.A.Δ. 2605).
Από τα δεδομένα ενώπιον μου είναι φανερό ότι τα παράπονα του Αιτητή δεν εμπίπτουν στις περιπτώσεις που είναι δυνατή η αποφυλάκιση του υπό έκδοση Αιτητή, στη βάση του άρθρου 10(3) του Νόμου 97/1970. Επιζητείται βασικά η επέμβαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στα πλαίσια διαδικασίας habeas corpus, στον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου με απώτερο στόχο το επανάνοιγμα της υπόθεσης και αναθεώρηση των ευρημάτων του Δικαστηρίου που αποφάσισε την κράτηση του Αιτητή για σκοπούς έκδοσης, που εκφεύγει σαφώς της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου.
Παρά την πιο πάνω κατάληξη μου που σφραγίζει και την τύχη της αίτησης εξέτασα το θέμα της αναβολής για σκοπούς πληρότητας της απόφασης μου.
Στη βάση των δεδομένων της υπόθεσης δεν διαπιστώνεται οτιδήποτε το μεμπτόν στον τρόπο άσκησης της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου απορρίπτοντας αίτημα για αναβολή της ακρόασης, ενόψει του ιστορικού που προηγήθηκε. Ήδη είχαν εγκριθεί αιτήματα για αναβολή και από τις δύο πλευρές και σε μια περίπτωση η αναβολή οφείλετο στο Δικαστήριο. Τελικά η διαδικασία ολοκληρώθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο στα τέσσερα χρόνια, χρόνος που δεν μπορεί να θεωρηθεί εύλογος. Σημειώνεται ότι η ανάγκη εκδίκασης των υποθέσεων μέσα σε εύλογο χρόνο είναι ιδιαίτερα αυξημένη σε αιτήματα έκδοσης, όπως η παρούσα, ενόψει της φύσης της διαδικασίας. Εδώ τα αιτήματα αναβολών από πλευράς Καθ' ης η Αίτηση προέκυψαν κυρίως από την κατάθεση σε δύο περιπτώσεις Δήλωσης του Davydov και άλλης διαμορφωμένης δήλωσης μαζί με δέσμες εγγράφων, που η Καθ' ης η Αίτηση, όπως δήλωνε στο Δικαστήριο, θα έπρεπε να διαβουλευθεί με την εκζητούσα χώρα. Το δικαιολογημένο ή όχι των προηγηθεισών της δικασίμου ημερομηνίας 4/12/2019 αναβολών της ακρόασης, που όπως το Δικαστήριο αναφέρει στην ίδια την απόφαση του, ξεκίνησε «πριν από δύο και πλέον χρόνια» δεν συνιστά αντικείμενο εξέτασης στην παρούσα διαδικασία. Συνάγεται όμως ότι το Δικαστήριο έδωσε αρκετές ευκαιρίες όχι μόνο στην Καθ' ης η Αίτηση αλλά και στον Αιτητή να παρουσιάσουν την υπόθεση τους εγκρίνοντας αιτήματα αναβολών.
Συνεπώς ο Αιτητής δεν μπορεί να παραπονείται ότι δεν του δόθηκε η σχετική ευκαιρία.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο έκρινε ότι η μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του δικαιολογούσε την έκδοση του Αιτητή στη Ρωσική Ομοσπονδία. Απέρριψε τη θέση του Αιτητή ότι στην περίπτωση έκδοσης του δεν θα τύγχανε δίκαιης δίκης και ότι η δίωξη του δεν ήταν καλόπιστη για τους λόγους που επεξηγεί στην απόφαση του.
Δεν έχει τεθεί οτιδήποτε ενώπιον μου στη βάση του οποίου να μπορούσα να κρίνω ότι οι κατηγορίες που καταλογίζονται στον Αιτητή είναι προϊόν κακής πίστης ή αντιστρατεύονται των συμφερόντων της δικαιοσύνης και ότι η απόδοση του θα ήταν άδικο ή καταπιεστικό μέτρο.
Ενόψει των πιο πάνω η αίτηση για habeas corpus απορρίπτεται χωρίς οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
/Α.Λ.Ο.