|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:A314
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. Ε207/2014)
11 Σεπτεμβρίου, 2020
[ΠΑΝΑΓΗ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ/στές]
xxx ΚΑΛΛΙΣΙΗΣ,
Εφεσείων-Εναγόμενος,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (ΤΜΗΜΑ ΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ ΥΔΑΤΩΝ), ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.
________________________
Γιώργος Πιττάτζης, για Γ.Φ. Πιττάτζης Δ.Ε.Π.Ε., για τον Εφεσείοντα.
Χριστίνα Παπαευσταθίου, για τους Εφεσίβλητους.
________________________
ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα
δώσει ο Δικαστής Γ.Ν. Γιασεμής.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων είναι γεωργός στο επάγγελμα. Ασχολείται με την καλλιέργεια των κτημάτων του, τα οποία βρίσκονται σε διάφορες τοποθεσίες στην περιοχή Παραλιμνίου. Σε τέσσερα από αυτά, υπάρχει, από το 2002, παροχή για προμήθεια ανακυκλωμένου νερού, το οποίο διατίθεται από τα Συμβούλια Αποχετεύσεως Παραλιμνίου και Αγίας Νάπας. Η προμήθεια του εν λόγω νερού εκτείνεται, μέσω δικτύου παροχών, (το «δίκτυο»), και σε πολλά άλλα κτήματα στην προαναφερθείσα περιοχή. Για κάθε κτήμα δε, αυτή γίνεται μέσω ξεχωριστού υδρομετρητή, ο οποίος είναι εγκατεστημένος στην ανάλογη παροχή. Η διαχείριση του ανακυκλωμένου νερού, προς το σκοπό επιβολής χρεώσεων κατανάλωσης, διενεργείται από το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων, δυνάμει του περί της Ενιαίας Διαχείρισης Υδάτων Νόμου του 2010, (Ν. 79(Ι)/2010), όπως αυτός έχει τροποποιηθεί, (ο «Νόμος»).
Στις 15.5.2013, η Κυπριακή Δημοκρατία, διά του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος, στο οποίο το προαναφερθέν Τμήμα υπάγεται, κίνησε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου, εναντίον του εναγομένου, εφεσείοντος, την αγωγή αρ. 575/2013 και απαίτησε από αυτόν την πληρωμή ποσού €5.957,26, πλέον τόκους και έξοδα. Το ποσό τούτο αφορούσε χρεώσεις για κατανάλωση, από τον εφεσείοντα, ανακυκλωμένου νερού, για την άρδευση των συνδεδεμένων με το δίκτυο κτημάτων του κατά την περίοδο μεταξύ 1.1.2002 και 31.12.2010.
Το ειδικώς οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα επιδόθηκε στον εφεσείοντα δεόντως στις 16.5.2013. Αυτός, όμως, παρέλειψε να καταχωρίσει σημείωμα εμφάνισης. Ως αποτέλεσμα, στις 19.6.2013, εκδόθηκε απόφαση εναντίον του, ερήμην, για το πιο πάνω ποσό, πλέον τόκους και έξοδα. Ο εφεσείων πληροφορήθηκε για την εν λόγω απόφαση δέκα μήνες, περίπου, αργότερα, όταν λήφθηκαν μέτρα εκτέλεσης εναντίον του. Στις 11.4.2014, καταχώρισε αίτηση, με την οποία ζητούσε την ακύρωση ή τον παραμερισμό της συγκεκριμένης απόφασης. Στην αίτηση, η οποία βασίστηκε στη Δ.17, Κ. 10, των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, πρόβαλε ένσταση η πλευρά της Δημοκρατίας, (οι εφεσίβλητοι), με την καταχώριση σχετικής ειδοποίησης.
Η πιο πάνω αντιδικία προχώρησε στη βάση, κυρίως, των ισχυρισμών στην ένορκη δήλωση της κάθε πλευράς. Από αυτούς, προέκυψαν και τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα που προαναφέρονται. Σύμφωνα με πάγια νομολογία, σε αίτηση όπως η υπό αναφορά, εναπόκειται στον εναγόμενο, αιτητή, ο ίδιος να καταδείξει ότι έχει εκ πρώτης όψεως υπεράσπιση έναντι της απαίτησης του ενάγοντος. Κύρια αυθεντία επί του θέματος τούτου είναι η αγγλική υπόθεση Evans v. Bartlam [1937] 2 All E.R. 646, στην οποία, ακριβώς, έχει λεχθεί, σχετικά, στη σελίδα 650: "..., where the judgment was obtained regularly, there must be an affidavit of merits, meaning that the applicant must produce to the court evidence that he has a prima facie defence." Η αυθεντία αυτή υιοθετήθηκε, κατ' επανάληψη, από την κυπριακή νομολογία, στην ολότητά της και όχι μόνο σε σχέση με την εν λόγω πτυχή, η οποία, εδώ, ενδιαφέρει άμεσα.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο εφεσείων επιχείρησε να αποσείσει το πιο πάνω βάρος, μέσω ισχυρισμών που πρόβαλε στην ένορκη δήλωσή του προς υποστήριξη της αίτησής του. Συγκεκριμένα, ισχυρίστηκε πως, ο ίδιος, αν και δε χρειαζόταν ανακυκλωμένο νερό για την άρδευση των κτημάτων του, εντούτοις δέχτηκε κάποια από αυτά να συνδεθούν με το δίκτυο. Δεν αμφισβήτησε ότι, προς τον πιο πάνω σκοπό, τοποθετήθηκαν ξεχωριστοί υδρομετρητές στην κάθε μια από τις τέσσερις παροχές που εξυπηρετούσαν αντίστοιχο αριθμό κτημάτων του. Πρόσθεσε, όμως, πως αυτός δε χρησιμοποίησε νερό προερχόμενο από το δίκτυο και ότι, από υδρομετρητή ο οποίος είχε τοποθετηθεί σε παροχή για την εξυπηρέτηση δικού του κτήματος, παραχωρήθηκε νερό σε τρίτους.
Το εκδικάσαν Δικαστήριο έκρινε ότι οι, ως άνω, ισχυρισμοί του εφεσείοντος δεν ήταν ικανοποιητικοί προς αποκάλυψη εκ πρώτης όψεως υπεράσπισης. Ως εκ τούτου, απέρριψε την αίτηση. Η κρίση του δε αυτή προσβάλλεται με την παρούσα έφεση, διά της οποίας επιχειρείται να δοθεί υπόσταση στην πιο πάνω γενική, ουσιαστικά, άρνηση του εφεσείοντος. Η προσπάθεια τούτη, όμως, δεν μπορεί να έχει επιτυχή κατάληξη. Η εκδοχή την οποία ο εφεσείων πρόβαλε προς υπεράσπισή του, εμφανώς, υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, είναι επιφανειακή, με αποτέλεσμα να μην τυγχάνει εφαρμογής η υπόθεση Iason Travel & Tours Ltd v. L. Pashias Travel Ltd (2013) 1 Α.Α.Δ. 402. Συγκεκριμένα, αυτός δεν εμβαθύνει σε γεγονότα, ως θα έπρεπε, ώστε η εκδοχή του να εμφανίζεται, στην όψη της, πειστική. ΄Οπως λέχθηκε στην υπόθεση Πατούρης ν. Hellenic Bank Ltd (2001) 1 Α.Α.Δ. 2118, στη σελίδα 2124, «Ενέχει δυνητικά το στοιχείο της πειστικότητας υπεράσπιση η οποία είναι λογικοφανής βασισμένη σε γεγονότα που την καθιστούν συζητήσιμη.»
Ο εφεσείων, αν και, σε τελευταία ανάλυση, παραδέχεται ότι υπήρχαν ξεχωριστοί υδρομετρητές για την υδροδότηση των κτημάτων του, εντούτοις δεν εξηγεί πώς, για περίοδο οκτώ ετών, δεν αντιλήφθηκε ότι οποιοσδήποτε από αυτούς κατέγραφε κατανάλωση νερού σε κτήματα τρίτων, ως ο ισχυρισμός του, ή γιατί, εάν είχε αντιληφθεί το γεγονός τούτο, δεν αντέδρασε. Επίσης, δεν εξηγεί πώς ήταν δυνατό υδρομετρητές οι οποίοι ήταν τοποθετημένοι στα δικά του κτήματα να κατέγραφαν κατανάλωση νερού σε κτήματα τρίτων. Τέλος, δεν απαντά στους ισχυρισμούς των εφεσιβλήτων στην έκθεση απαίτησής τους ότι, εν προκειμένω, το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων ενεργούσε, ως ανωτέρω, στη βάση εξουσίας, την οποία φέρεται να αντλούσε από το Νόμο.
Επιπρόσθετα, σχετική είναι η αντίδραση του εφεσείοντος, όταν αυτός παρέλαβε το κλητήριο ένταλμα. Απευθύνθηκε στον εκπρόσωπό του στη Βουλή των Αντιπροσώπων, για να εκφράσει τη διαφωνία του στην πολιτική του Κράτους που επέβαλε τις εναντίον του χρεώσεις και να προκαλέσει, με τον τρόπο τούτο, την ανάκλησή τους. Δεν τον ενδιέφερε να τις αμφισβητήσει δικαστικώς. Γι' αυτό, συνειδητά, δεν προσήλθε στο Δικαστήριο, τη μόνη αρμόδια αρχή να εξετάσει την υπεράσπισή του. Επομένως, δικαιολογημένα, ο απλός ισχυρισμός του: «... εγώ δεν χρησιμοποιούσα καθόλου νερό του αποχετευτικού ...», υπό το φως του συνόλου των διαπιστώσεων, ανωτέρω, δεν κρίθηκε ότι ήταν ικανοποιητικός, ως εκ πρώτης όψεως υπεράσπιση κατά της απαίτησης των εφεσιβλήτων εναντίον του.
Η πιο πάνω στάση του εφεσείοντος σε σχέση με την εναντίον του δικαστική διαδικασία έχει και μια άλλη σημαντική διάσταση. Αυτός, αποτεινόμενος προς τον εκπρόσωπό του στη Βουλή των Αντιπροσώπων, προκειμένου να εξασφαλίσει, έτσι, την απαλλαγή του από την εν λόγω απαίτηση, ουσιαστικά, παραγνώρισε την εναντίον του δικαστική διαδικασία και το αρμόδιο να επιληφθεί αυτής Δικαστήριο. Πρόκειται για πρωτοφανή περίπτωση, όπου ο εφεσείων, ως διάδικος, ευρισκόμενος στη θέση του εναγομένου, αντί να προσφύγει στο Δικαστήριο για δικαίωσή του, κατέφυγε σε εκπρόσωπο μιας άλλης εξουσίας, εν προκειμένω, της Νομοθετικής.
Στην υπόθεση Phylactou v. Michael (1982) 1 C.L.R. 204, στη σελίδα 210, εγκύρως, λέχθηκε ότι: "Where the conduct of the party applying to set aside judgment is inexcusable, contumelious to the extent of gross disregard for the judicial process or the rights of his adversary, the Court may, in its discretion, refuse to set aside judgment." Υπό τις δοσμένες, ως άνω, περιστάσεις, το εκδικάσαν Δικαστήριο, ορθώς, άσκησε και επί του θέματος τούτου τη διακριτική του ευχέρεια, βασιζόμενο, ουσιαστικά, στην πρώτη από τις δύο περιπτώσεις που αναφέρονται στο πιο πάνω απόσπασμα από τη δεσμευτική γι' αυτό αυθεντία, ("gross disregard for the judicial process").
Για τους πιο πάνω λόγους, η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον του εφεσείοντος, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €2.000,00.
Π. Παναγή, Δ.
Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.
Χ. Μαλαχτός, Δ.
/ΜΠ