|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:D310
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ Αρ. 84/2020
18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2020
(Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΎ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΆΡΘΡΑ 7, 8,28, 30, 33 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΑΡΘΡΑ 1, 2, 3, 6, 13 ΚΑΙ 14 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 21Β(1)(Ε) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΛΑΚΩΝ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1996 (62/(ι)/1996) ΩΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΦΥΛΑΚΩΝ (ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΤΙΚΟΣ) ΝΟΜΟ ΤΟΥ 2016 (Ν.39(Ι)/2016)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, ΒΑΡΙΑ ΑΣΘΕΝΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΔΙΚΟΥ ΣΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ HABEAS CORPUS AD SUBJICIENDUM
ΑΙΤΗΤΗ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ
ΚΑΙ
1. ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
2. ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
3. ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
ΚΑΘ' ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ
Γ. Πολυχρόνης με Δρ Κ. Παρασκευά, για Γ. Πολυχρόνης ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή
Θ. Παπακυριακού (κα) με Στ. Παπουή (κα), για το Γενικό Εισαγελέα
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Ο Αιτητής αιτείται την έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus ad Subjiciendum για να αφεθεί ελεύθερος και/ή αποφυλακιστεί λόγω της παρανομίας και/ή αυθαιρεσίας που υφίσταται στην αποστέρηση της ελευθερίας του.
Αιτητικό αναφορικά με ενδιάμεσο διάταγμα απόλυσης του με εγγύηση ή όρους μέχρι τελικής εκδίκασης της αίτησης δεν προωθήθηκε και συνεπώς δεν εξετάζεται ως εγκαταληφθέν.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην πολυσέλιδη Ένορκη Δήλωση του Αιτητή ημερ. 15.7.20 επί της οποίας και εδράζεται η Αίτηση του, αυτός καταδικάστηκε από το Κακουργιοδικείο Λάρνακας/Αμμοχώστου σε 26ετή φυλάκιση αναφορικά με αδικήματα σεξουαλικής φύσεως. Εκτίει την ποινή φυλακίσεως του από 27.10.2011 στις Κεντρικές Φυλακές. Η πρωτόδικη απόφαση επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στις 13.10.2015 στην Ποιν. Έφ. Αρ. 73/2012. Το 2018 με Προεδρική χάρη μειώθηκε η ποινή του κατά το 1/4. Συμφώνως των προνοιών του Περί Φυλακών Νόμου 62(Ι)/96 όπως τροποποιήθηκε από το Ν. 42(Ι)/2018 κατέστη δικαιούχος για αποφυλάκιση επ' αδεία αναδρομικά καθότι συνεπλήρωσε το ήμισυ της ποινής του. Στις 7.6.2018 υπέβαλε σχετική αίτηση στο Συμβούλιο Αποφυλάκισης επ' αδεία η οποία όμως εκκρεμεί, πρακτική που παραβιάζει το Άρθρο 5(4) της ΕΣΔΑ και νομολογία του που ορίζει την άμεση εξέταση της. Προς τούτο καταχώρησε την υπ' αρ. 192/2019 προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο, για παράλειψη οφειλόμενης ενέργειας και η απόφαση του επεφυλάχθη.
Παρενθετικά αναφέρεται ότι το Διοικητικό Δικαστήριο εξέδωσε την απόφασή του στις 20.7.20 και δικαίωσε τον Αιτητή.
Ο Αιτητής περαιτέρω στην Ένορκη Δήλωση του αναφέρεται στον καλό χαρακτήρα του και βοήθεια που παρείχε σε ιερέα των Φυλακών. Είναι 65 ετών, ιατρός και αντιμετωπίζει πολλαπλά προβλήματα υγείας, όπως σακχαρώδη διαβήτη (ινσουλινοεξαρτώμενος), ελκώδη κολίτιδα, αρτηριακή πίεση, κληρονομική θρομβοφιλία, οστεοπόρωση, υπερτροφία προστάτη, δυσλιπιδαιμία, στηθάγχη, καρδιαγγειακά προβλήματα, πρωτογενές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας, ενδοφθαλμία πίεση και γλαυκωματική νευροπάθεια και στα δύο μάτια. Τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει, έχουν επιδεινωθεί με το πέρασμα του χρόνου και τον εγκλεισμό του στο σωφρονιστικό ίδρυμα σε τέτοιο βαθμό που σήμερα η υγεία και η ζωή του απειλούνται καθημερινά. Στις 25.6.2013 κρίθηκε από το Ιατρικό προσωπικό των Φυλακών ως ακατάλληλος για παντός είδους χειρωνακτική απασχόληση και στις 3.7.2013 κρίθηκε αναγκαία η πλήρης απαλλαγή και συμμετοχή του σε κάθε είδους χειρωνακτικές εργασίες. Σύμφωνα με το Δρ Α. Αργυρού, Ψυχίατρο, παρουσιάζει αυξημένου βαθμού άγχος, καταθλιπτικό υποτονικό συναίσθημα και ευσυγκινησία και ότι η φυσική, νοητική και ψυχική υγεία του διατρέχουν καθημερινά σοβαρούς κινδύνους λόγω του επιβαρυμένου ιατρικού του ιστορικού. Παρουσιάζει επίσης ήπιες διαταραχές συγκέντρωσης και της προσοχής και του χωροχρονικού προσανατολισμού με ελαφρά δυσχέρεια απόδοσης της πρόσφατης μνήμης τα οποία συνάδουν με αρχόμενη οργανική εγκεφαλική επιβάρυνση κυκλοφορικού τύπου. Εν συνεχεία αναφέρει το ιατρικό ιστορικό από το Δεκέμβριο 2015 μέχρι Μάιο 2019 και ισχυρίζεται ότι είναι σ' αυτόν ιδιαίτερα αρνητικές οι επιπτώσεις από τη διαβίωση και σίτιση του στις Φυλακές και την παροχή ιατρικής φροντίδας σε συνθήκες εγκλεισμού. Οι Κεντρικές Φυλακές δεν είναι νοσοκομειακές φυλακές δεν διαθέτουν ειδικούς ιατρούς και δεν έτυχε παρακολούθησης από ειδικούς γιατρούς πλην ορισμένων περιπτώσεων στο Γενικό Νοσοκομείο μετά από σοβαρά επεισόδια. Οι απάνθρωπες αυτές συνθήκες δεν έχουν αμβλυνθεί και ούτε δύνανται να βελτιωθούν στην ισχύουσα κατάσταση. Προβάλλει δε ενδεικτικά, ως ισχυρίζεται, ότι είναι ανέφικτη η επιτέλεση απλών καθημερινών αναγκών του και της ειδικής ιατρικής περίθαλψης, που αποστερείται, παρατηρούνται συνεχώς υπεργλυκαιμικά επεισόδια λόγω της έλλειψης πρόσβασης του σε ινσουλίνη κατά τις απογευματινές και βραδινές ώρες και ότι στάθηκε τυχερός μέχρι σήμερα για να είναι ακόμα ζωντανός.
Το καλοκαίρι του 2019 υπέβαλε αίτηση στο Ιατροσυμβούλιο ζητώντας την υπό όρους αποφυλάκιση του ώστε να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του εκτός Φυλακών με βάση το Άρθρο 21Β(1)(ε) του περί Φυλακών Νόμου γιατί είναι βαριά ασθενής. Μετά από αρκετά διαδικαστικά διαβήματα στις 12.9.2019 συγκλήθηκε Ιατροσυμβούλιο το οποίο την εξέτασε και ζήτησε καινούργιες εκθέσεις από κάθε ειδικό ιατρό προκειμένου να διατυπώσει την κρίση του συνολικά και τεκμηριωμένα. Λόγω όμως του μακρού χρόνου που απαιτείται να εξεταστεί από κυβερνητικούς ιατρούς, έλαβε άδεια για να εξεταστεί και από ιδιώτες ιατρούς. Όλες οι εξετάσεις συνεπληρώθηκαν αρχές Μαρτίου 2020 ότε και επήλθε η πανδημία του κορωνοϊού. Κρίθηκε αναγκαία η υποβολή αίτησης για άμεση και πλήρη αποφυλάκιση του. Αυτό έγινε στις 17.3.20 και τέθηκε ο σοβαρότατος λόγος ότι είναι ανοσοκατασταλμένος και σε περίπτωση μόλυνσης του με τον κορωνοϊό θα ήταν θανατηφόρα η ασθένεια για τον ίδιο. Υποβλήθηκαν όλες οι σχετικές εκθέσεις των Ιατρών του και στις 19.5.20 γραπτώς ζητήθηκε από τον δικηγόρο του η επίσπευση της σύγκλησης του επαναληπτικού Ιατροσυμβουλίου. Πληροφορήθηκε εγγράφως από την Διεύθυνση Φυλακών ότι το Ιατροσυμβούλιο είχε ήδη συγκληθεί στις 7.5.20 και αποφάσισε αρνητικά στο αίτημα του με το αιτιολογικό ότι βάσει των "πρόσφατων ιατρικών πιστοποιητικών που παρουσιάστηκαν ενώπιον του, ο κατάδικος δεν είναι βαριά πάσχοντας και σύμφωνα με ιατρικό λειτουργό του Τμήματος Φυλακών, στην καρδιολογική έκθεση δεν εντοπίζεται οτιδήποτε παθολογικό".
Παραπονείται ο Αιτητής ότι το ιατροσυμβούλιο ουδέποτε ζήτησε να τον εξετάσει. Επίσης, γίνεται αναφορά σε ανακοίνωση με την οποία αναγνωρίζετο ο μεγάλος κίνδυνος για κρατούμενους και ιδιαίτερα τους ευάλωτους από τον κορωνοϊό.
Είναι ο ισχυρισμός του Αιτητή, ότι από το ιστορικό της όλης υπόθεσης του γεννώνται υποψίες ότι το Ιατροσυμβούλιο συγκροτήθηκε απλά και μόνο για να απορρίψει τις αιτήσεις που είχε ενώπιον του και με αυτόν τον τρόπο πάγωσε η διαδικασία που προβλέπει το Άρθρο 21Β(1)(ε) του περί Φυλακών Νόμου. Επίσης, κατόπιν συμβουλής που έλαβε από το δικηγόρο του αλλά και πληροφορίες που έλαβε ο ίδιος, τα πιο πάνω Ιατροσυμβούλια συστήνονται για να εγκρίνουν μόνο VIP κρατούμενους ήτοι άτομα υψηλού κοινωνικού κύρους, κατά παράβαση της Αρχής της Ίσης Μεταχείρισης, της Αρχής της Αξιοκρατίας και Αρχής του Κράτους Δικαίου. Εν συνεχεία, αναφέρει διάφορα στοιχεία που κατά την γνώμη του η απόφαση του Ιατροσυμβουλίου ημερ. 7.5.20 πάσχει, τις ενέργειες που έχει προβεί για καταγγελία της απόφασης αυτής και διατυπώνει παράπονο εναντίον έκθεσης της Επιτρόπου Διοικήσεως ότι αυτή δεν αντελήφθηκε την ουσία της καταγγελίας του.
Προβάλλει ακόμη ότι προέβη στην καταχώρηση της παρούσας αίτησης και με σύσταση της CPT (European Committee for the Prevention of Torture and Inhuman or Degrading Treatment or Punishment) για να του δοθεί αποτελεσματική θεραπεία και γενικά προς εξάντληση των εθνικών μας θεραπειών. Με αναφορά στις Αρχές της Νομολογίας του ΕΔΑΔ ο Αιτητής καταλήγει με τις ακόλουθες παραγράφους στην Ένορκη Δήλωση του:
"48. Οι πιο πάνω αρχές εφαρμόζονται πλήρως στην περίπτωση μου, πρωτίστως υπό το πρίσμα των ιατρικών γνωματεύσεων που επισυνάπτονται ως τεκμήρια, αλλά και αντιπαραβάλλοντας απλώς τον προτεινόμενο και ενδεδειγμένο χώρο και τρόπο διαβίωσής μου και έκτισης της ποινής μου εκτός των φυλακών με αυτούς που επικρατούν εντός. Η παρούσα περίπτωση αποτελεί μία από αυτές τις εξαιρετικές περιπτώσεις, όπου η κατάσταση της υγείας μου ως ασθενής κρατούμενος είναι απολύτως ασυμβίβαστη με την κράτηση μου. Κατά συνέπεια βάσει των άρθρων 2 και 3 της ΕΣΔΑ, θεωρώ ότι είναι εύλογα δόκιμη και εφικτή η απαίτηση για αποφυλάκιση μου, αντίστοιχα με τις αρχές που αναφέρονται ανωτέρω. Τα άρθρα αυτά υποβάλλουν καθήκον στη Δημοκρατία να λαμβάνει ενεργά βήματα και να προβαίνει στην λήψη των απαραίτητων μέτρων για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων αυτών κάθε ατόμου που βρίσκεται εντός της επικράτειας της.
49. Είναι δε περαιτέρω βασική εισήγηση μου, δυνάμει συμβουλής των δικηγόρων μου, ότι ο ο εθνικός μας Νομοθέτης με την ενσωμάτωση του άρθρου 21Β(1)(ε) του περί Φυλακών Νόμου, αυτό ακριβώς ήθελε να μεριμνήσει ώστε βαριά ασθενή άτομα, σαν εμένα να μπορούμε να εκτίσουμε μέρος της ποινής μας με το μέτρο του κατ' οίκον περιορισμού, με τέτοιους όρους, όπως ήθελε καθορίσει η Επιτροπή Κατάταξης, για όση χρονική περίοδο κρίνεται αναγκαίο βάσει της κατάστασης της υγείας μου, πλην όμως το πρόβλημα είναιη αδιαφορία και αυθαιρεσία του αρμόδιου Ιατροσυμβουλίου, που ούτε καν εξέτασε τα προβλήματα υγείας μου, ούτε καν έχει διαβάσει τις Ιατρικές εκθέσεις πού έχουν παρουσιαστεί ούτε καν με κάλεσε να με εξετάσει.
50. Με βάση τα ανωτέρω ζητώ όπως το σεβαστό σας Δικαστήριο εκδώσει το αιτούμενο 'Ενταλμα και αφεθώ ελεύθερος."
Παρατίθενται σε κάποια έκταση οι ισχυρισμοί του Αιτητή προκειμένου να γίνει κατανοητό το εύρος της βάσης των γεγονότων που επικαλείται καθότι η παρούσα αίτηση δεν αφορά μια συνηθισμένη αίτηση για έκδοση Habeas Corpus λόγω παράνομης κράτησης ή φυλάκισης.
Οι Καθ΄ ων η αίτηση καταχώρησαν ένσταση και για αριθμό λόγων ζητούν την απόρριψη της αίτησης.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι προώθησαν, όπως είναι αναμενόμενο, τις θέσεις του διαδίκου που εκπροσωπούν στη διαδικασία. Ιδιαίτερα, ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή προώθησε την θέση ότι λόγω της πολύ κακής κατάστασης της υγείας του Αιτητή και τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ευρισκόμενος στις Κεντρικές Φυλακές, όπου δεν του χορηγείται η αρμόζουσα ιατρική φροντίδα, αλλά και ο ενυπάρχων κίνδυνος να αρρωστήσει με κορωνοϊό δικαιολογούν την έκδοση του αιτούμενου προνομιακού εντάλματος με βάση την ΕΣΔΑ, Άρθρα 2 και 3 νομολογία του ΕΔΑΔ επί τούτων αλλά και Ινδική Νομολογία. Παρέπεμψε προς τούτο σε σχετική νομολογία και συγγράμματα.
Αντίθετη, βέβαια, είναι η θέση της ευπαιδεύτου συνηγόρου για τους Καθ' ων η Αίτηση η οποία, μεταξύ άλλων, πρόβαλε ότι το Δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία να εκδώσει το αιτούμενο Διάταγμα στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης και ότι η Αίτηση συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας ενόψει του ότι ο Αιτητής προωθεί και άλλες διαδικασίες προκειμένου να επιτύχει τον ίδιο σκοπό.
Το προνομιακό ένταλμα, Habeas Corpus ad Subjiciendum έλκει την προέλευση του από το Αγγλικό Δίκαιο, αρχικά ήτο δικαίωμα του Βασιλιά και αργότερα η δικαιοδοσία μετατέθηκε στα Δικαστήρια. Το Ένταλμα είναι προνομιακό και εκδίδεται ex dibito justitiae. Όπως αναφέρεται στο Halsbury's Laws of England 4η έκδοση, Τόμος 11, σελ. 770 §1455, τόσο στο Κοινοδίκαιο όσο και στο Νόμο το Ένταλμα Habeas Corpus μπορεί να εκδοθεί εφόσον καταδειχθεί εύλογος λόγος. Η ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου που αμφισβητεί την νομιμότητα της κράτησης γενικά δεν αποκλείει την έκδοση του. Το Habeas Corpus είναι το δικονομικό μέσο για την άμεση απελευθέρωση ατόμου από παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση είτε αυτό κρατείται σε φυλακή είτε από ιδιώτη.
Στην Κύπρο, αποκλειστική δικαιοδοσία για έκδοση Habeas Corpus έχει το Ανώτατο Δικαστήριο με βάση το Άρθρο 155.4 του Συντάγματος. Η δικαιοδοσία του είναι περιορισμένη και ασκείται μόνο σε περιπτώσεις που στοιχειοθετείται παράνομη κράτηση ή φυλάκιση (βλ. Αίτηση υπό Δημητράκη Χατζησάββα (1992) 1 Α.Α.Δ. 1134 και (1993) 1 Α.Α.Δ. 102, Προνομιακά Εντάλματα Π. Αρτέμη σελ. 76 επ.).
Στην Αίτηση Κοβσιάρωβ Ίγκορ (1997) 1 Α.Α.Δ. 1523, 1527, τέθηκε ισχυρισμός ότι ο Αιτητής κακοποιήθηκε από την Αστυνομία την πρώτη ημέρα της σύλληψης του. Το Δικαστήριο, σε αίτηση για Habeas Corpus αντιμετώπισε το θέμα ως ακολούθως:
"Δεν έχω αντιληφθεί πως συνάδει το θέμα τούτο με την αίτηση για Habeas Corpus. Ο δικηγόρος δεν με έχει παραπέμψει σε καμιά αυθεντία ή νομοθεσία που να καλύπτει την παρούσα περίπτωση. Κατέληξα ότι ο λόγος αυτός είναι εντελώς άσχετος με την εμβέλεια της παρούσης αίτησης. Το ένταλμα Habeas Corpus είναι άμεσο δραστικό μέτρο για την απευλευθέρωση ατόμου από παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε από τις Αρχές, είτε από ιδιώτη. Είναι θεραπεία για το πρόσωπο που κρατείται. Δεν είναι τιμωρητικό μέτρο, ούτε μέτρο για αποζημίωση. Το ένταλμα Habeas Corpus δεν είναι θεραπεία που παρέχεται κατ' ενάσκηση διακριτικής ευχέρειας αλλά εκδίδεται ex debito justitiae (Βλέπε The Law of Habeas Corpus του Sharpe, σελ. 56, Basu's Commentary on the Constitution of India, 5η έκδοση, τόμος 3, σελ. 461)."
Εξέτασα με προσοχή τις ενδιαφέρουσες, ομολογουμένως, αποφάσεις Ινδικών Δικαστηρίων που παράθεσε ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον Αιτητή, πλην όμως είναι η γνώμη μου ότι το Ινδικό Δίκαιο και Ινδική Νομολογία, δεν μπορούν να βοηθήσουν τον Αιτητή. Τα Ινδικά Δικαστήρια έλκουν τη δικαιοδοσία τους επί του θέματος υπό εξέταση στα Άρθρα 32 και 226 του Συντάγματος των Ινδιών τα οποία παρέχουν ευρεία εξουσία στα Δικαστήρια να εξετάζουν περιπτώσεις αδικίας όπου και αν βρεθούν αυτές. Το κάτωθι απόσπασμα από την Sunil Batra v. Delhi Administration (1980) AIR 1579, 1980 SCR(2) 557 που παρουσίασε ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή είναι σχετικό.
"The canvas was spread wide by counsel and court and we deal with the arguments within the larger spread-out of the case. Rulings of this court have highlighted the fact that the framers of our Constitution have freed the powers under Art. 32 from the rigid restraints of the traditional English writs. Flexible directives, even affirmative action moulded to grant relief may realistically be issued and fall within its fertile width. The jurisdictional dimension is lucently laid down by Subba Rao, J. in Dwarkanath case:
This article is couched in comprehensive phraseology and it ex facie confers a wide power on the High Courts to reach injustice wherever it is found. The Constitution designedly used a wide language in describing the nature of the power, the purpose for which and the person or authority against whom it can be exercised. It can issue writs in the nature of prerogative writs as understood in England; but the scope of those writs also is widened by the use of the expression "nature" for the said expression does not equate the writs that can be issued in India with those in England, but only draws an analogy from them. That apart, High Courts can also issue directions, orders or writs other than the prerogative writs. It enables the High Courts to mould the reliefs to meet the peculiar and complicated requirements of this country. Any attempt to equate the scope of the power of the High Court under Art. 226 of the Constitution with that of the English Courts to issue prerogative writs is to introduce the unnecessary procedural restrictions grown over the years in a comparatively small country like England with a unitary form of government into a vast country like India functioning under a federal structure. Such a construction defeats the purpose of the article itself."
Επίσης η νομολογία του ΕΔΑΔ αναφορικά με το Άρθρο 3 της ΕΣΔΑ δεν μπορεί να βοηθήσει τον Αιτητή. Το Άρθρο 3 έχει ως ακολούθως:
"Άρθρο 3
Απαγόρευση των βασανιστηρίων
Ουδείς επιτρέπεται να υποβληθεί εις βασάνους εις ποινάς ή μεταχείρισιν απανθρώπους ή εξευτελιστικάς"
Στην Rozhkov v. Russia Appl. no 64140/00, 19.7.2007, σκέψη 104, αναφέρεται:
Στην Papon v. France (No.1) App no 64666/01, 7.6.2001, σελ. 8 της απόφασης αναφέρεται:
"Τhe Court notes that advanced age is not a bar to pre-trial detention or a prison sentence in any of the Council of Europe's member States. However, age in conjunction with other factors, such as state of health, may be taken into account either when sentence is passed or while the sentence is being served (for instance when a sentence is suspended or imprisonment is replaced by house arrest)."
Όλα τα πιο πάνω, συνεπώς, δεν βοηθούν τον Αιτητή στην παρούσα δικαιοδοσία όπου το Δικαστήριο εξετάζει αίτημα όπως το αίτημα για έκδοση Habeas Corpus ad subjiciendum αλλά ρυθμίζουν άλλες καταστάσεις και θέματα.
Εδώ, είναι παραδεκτό ότι ο Αιτητής κρατείται στις Κεντρικές Φυλακές κατόπιν νόμιμης αποφάσεως Δικαστηρίου που είχε δικαιοδοσία έκδοσης της η οποία, μάλιστα, επικυρώθηκε από το Εφετείο. Η παράνομη κράτηση ή φυλάκιση αποτελεί προϋπόθεση για την επίκληση της διαδικασίας του Habeas Corpus. Η δικαιοδοσία για έκδοση του ασκείται μόνο στην περίπτωση που ο Αιτητής τελεί υπό πραγματική παράνομη κράτηση ή φυλάκιση. (Βλ. Αίτηση Χατζησάββα (1992) 1 Α.Α.Δ. 1134.)
Η κατάσταση της υγείας του Αιτητή και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει δεν αφήνουν αδιάφορο το Δικαστήριο, αλλά εδώ είναι θέμα έλλειψης δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να λάβει οιονδήποτε μέτρο ή έκδοση Διαταγής προς την κατεύθυνση που ο Αιτητής αιτείται με βάση το υπόβαθρο γεγονότων που ο ίδιος έθεσε. Ενδεχομένως να είναι το αντικείμενο άλλης νομικής διαδικασίας. Δεν είναι βέβαια για το Δικαστήριο να συμβουλεύσει τον Αιτητή.
Οι Αρχές οι οποίες είναι υπεύθυνες για την κράτηση του, είμαι βέβαιος, ότι δεν είναι αδιάφορες να λάβουν όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα για βοήθεια του.
Ενόψει όλων των πιο πάνω, δεν θα προχωρήσω να εξετάσω οτιδήποτε άλλο.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Λ. Παρπαρίνος, Δ.
/γκ