|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:D321
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Aίτηση Αρ. 125/2020)
28 Σεπτεμβρίου 2020
[Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ xxx ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΪΔΟΥ ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΜΟΝΙΜΟΥ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 03.09.2020 ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ 4000/2018
--------------
Χρίστος Μ. Τριανταφυλλίδης και Ευριπίδης Μάνουλος, για την Αιτήτρια.
--------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.: H Αιτήτρια, κατηγορούμενη στην ποινική υπόθεση 4000/2018 που εκκρεμεί ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λεμεσού, με αίτηση της ήγειρε ζήτημα κατάχρησης της διαδικασίας. Το Κακουργιοδικείο αφού άκουσε τη μαρτυρία που αυτή ήθελε να προσφέρει επί του ζητήματος και την επιχειρηματολογία του δικηγόρου της και του εκπροσώπου του Γενικού Εισαγγελέα, απέρριψε το αίτημα της για αναστολή της εναντίον της υπόθεσης.
Με την παρούσα ζητείται άδεια για την καταχώρηση αίτησης για την έκδοση διατάγματος Certiorari για την μεταφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο με σκοπό την ακύρωση της πιο πάνω απόφασης του Κακουργιοδικείου, ημερ. 3.9.2020. Ζητείται ακόμα διάταγμα που να αναστέλλει την περαιτέρω διαδικασία στην ποινική υπόθεση μέχρι αποπεράτωσης της παρούσας διαδικασίας.
Η Αιτήτρια ήταν, μαζί με άλλα οκτώ πρόσωπα, κατηγορούμενη στην ποινική υπόθεση 17573/2015, αντιμετωπίζοντας 91 από τις συνολικά 105 κατηγορίες που αναφέρονταν στο κατηγορητήριο. Την 6.3.2018 ο Γενικός Εισαγγελέας ασκώντας την εξουσία που του παρέχει το Σύνταγμα ανέστειλε τη δίωξη εναντίον της. Εξερχόμενη η Αιτήτρια της αίθουσας του Κακουργιοδικείου της επιδόθηκε το κατηγορητήριο της παραπομπής της υπόθεσης 4000/2018 με εννέα κατηγορίες και μόνη κατηγορούμενη την ίδια. Τα γεγονότα πάνω στα οποία εδραζόταν η νέα υπόθεση ήταν τα ίδια με εκείνα στα οποία βασιζόταν η ανασταλείσα και ήταν γνωστά στην κατηγορούσα αρχή πριν την καταχώρηση της ανασταλείσας υπόθεσης. Σε αυτή τη βάση, με αίτηση της που καταχώρησε την 21.10.2019, υποστήριξε ότι τα αδικήματα που εμπεριέχονται στη νέα υπόθεση θα έπρεπε να είχαν συμπεριληφθεί στην ανασταλείσα και όχι να αποτελέσουν καινούργια.
Το Κακουργιοδικείο αναγνώρισε τη εξουσία του να αναστείλει ή να απορρίψει οιαδήποτε ενώπιον του υπόθεση, εφόσον διαπίστωνε ότι αυτή αποτελούσε κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας και αναφέρθηκε εκτεταμένα στη επί του θέματος νομολογία. Αποφάνθηκε πως δεν προέκυπτε οιαδήποτε παραβίαση των δικαιωμάτων της Αιτήτριας και ότι η ενώπιον του υπόθεση δεν συνιστούσε κατάχρηση των διαδικασιών.
Είναι η θέση της Αιτήτριας, όπως διατυπώνεται στην Αίτηση της, ότι το Κακουργιοδικείο θα έπρεπε, στη βάση του ευρήματος του ότι η μαρτυρία επί της οποίας εδραζόταν η υπόθεση ήταν γνωστή στην κατηγορούσα αρχή πριν την καταχώρηση της ανασταλείσας υπόθεσης, να είχε διαπιστώσει παράβαση των Άρθρων 12 και 30 του Συντάγματος. Καταλογίζει ακόμα στο Κακουργιοδικείο ότι εφάρμοσε λανθασμένες νομικές αρχές, εστιάζοντας την προσοχή του στο άσχετο ζήτημα ότι η αναστολή δεν εμπόδιζε την καταχώρηση νέας υπόθεσης αντί στην ύπαρξη κατάχρησης.
Η έκδοση διατάγματος Certiorari χωρεί στην περίπτωση υπέρβασης εξουσίας από το κατώτερο Δικαστήριο, όχι όμως όπου αυτό ενήργησε μέσα στα πλαίσια των εξουσιών του αλλά με τρόπο λανθασμένο (Πολυκάρπου (1991) 1 Α.Α.Δ. 207, 219-220). Το Κακουργιοδικείο καθηκόντως εξέτασε το ζήτημα που η Αιτήτρια ήγειρε ενώπιον του και που δεν αμφισβητείται ότι είχε την εξουσία να εξετάσει.
Υποστηρίχθηκε ότι το Κακουργιοδικείο έκρινε το ζήτημα εφαρμόζοντας λανθασμένη νομική αρχή (Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, 46). Επικεντρώθηκε η σχετική επιχειρηματολογία στην αναφορά του Κακουργιοδικείου ότι: «Το Δικαστήριο, εξισορροπώντας, από τη μια, το δημόσιο συμφέρον που υπαγορεύει ότι αυτοί που κατηγορούνται για τη διάπραξη ποινικών αδικημάτων θα πρέπει να δικάζονται και, από την άλλη, τη διασφάλιση της ακεραιότητας του συστήματος της ποινικής δικαιοσύνης, χωρίς να δίνεται η εντύπωση ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, κρίνει ότι δεν υφίσταται κατάχρηση της διαδικασίας».
Η κατάχρηση της διαδικασίας συνιστά λόγο για τον τερματισμό μιας ποινικής υπόθεσης, χωρίς την ανάγκη εξισορρόπησης των συνεπειών της με άλλες επιθυμητές επιδιώξεις. Ωστόσο, μελέτη της απόφασης του Κακουργιοδικείου στο σύνολο της αναδεικνύει ότι το Κακουργιοδικείο δεν εφάρμοσε ανεπίτρεπτο κριτήριο, όπως του αποδίδεται. Η κατάληξη του ήταν ότι δεν υπήρχε κατάχρηση, οπόταν δεν εγειρόταν ζήτημα εμφιλοχώρησης άλλων παραμέτρων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την κρίση του ώστε να συνεχίσει μια διαδικασία που θα έπρεπε να τερματιστεί.
Ούτε είναι ορθό ότι το Κακουργιοδικείο εστίασε την προσοχή του σε άσχετο ζήτημα. Ότι ο Νόμος επέτρεπε την καταχώρηση νέας ποινικής υπόθεσης εναντίον της Αιτήτριας, ήταν προϋπόθεση για να μπορούσε να εξεταστεί ζήτημα κατάχρησης.
Αυτό που στην πραγματικότητα αμφισβητεί η Αιτήτρια είναι την ορθότητα της απόφασης του Κακουργιοδικείου. Όπως όμως είναι γνωστό το ένδικο μέσο για την προσβολή μιας δικαστικής απόφασης στη βάση ότι είναι εσφαλμένη είναι η έφεση και όχι η διαδικασία για την έκδοση προνομιακού εντάλματος.
Ακόμα και αν μπορούσε να παραχωρηθεί η αιτούμενη άδεια και εκδιδόταν στη συνέχεια ένταλμα Certiorari που να ακυρώνει την απόφαση του Κακουργιοδικείου, η διαδικασία της ποινικής υπόθεσης θα έπρεπε να συνεχιστεί. Το αποτέλεσμα που η Αιτήτρια είχε επιδιώξει, η αναστολή της εναντίον της ποινικής υπόθεσης, θα μπορούσε να επιτευχθεί όχι με την ακύρωση της απόφασης του Κακουργιοδικείου στα πλαίσια αίτησης για προνομιακό διάταγμα, αλλά με την ανατροπή της ως εσφαλμένης στα πλαίσια έφεσης και αντικατάστασης της με κατάληξη ότι η προώθηση της ποινικής υπόθεσης 4000/2018 εναντίον της Αιτήτριας ήταν πράγματι καταχρηστική και επομένως θα έπρεπε να ανασταλεί. Ότι η Αίτηση είναι αλυσιτελής επιβεβαιώνει πως η παρούσα διαδικασία δεν προσφερόταν.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Χ. Μαλαχτός, Δ.