|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:D176
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ Αρ. 52/20
02 Ιουνίου 2020
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ XXX ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 14.2.2020 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΡ. 3684/11
---------------------
Αίτηση ημερ. 13.5.2020
κα Λ. Αστραίου (κα) με κ. Θ. Λιασίδη, για την Αιτήτρια
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex-Tempore)
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Με την υπό εξέταση Αίτηση, επιδιώκεται η έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari με το οποίο να ακυρώνεται ενδιάμεση απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου Λάρνακας, ημερ. 14.2.20 με την οποία δεν επιτράπηκε και/ή απορρίφθηκε αίτημα της Αιτήτριας να αντεξετάσει μάρτυρα του Τριτοδιάδικου. Περαιτέρω, όπως εκδοθεί διάταγμα με το οποίο να διατάσσεται το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας όπως επιτρέψει την αντεξέταση του μάρτυρα του Τριτοδιαδίκου, Αστ. Κ.Π., από τους δικηγόρους της Ενάγουσας πριν την παρουσίαση οποιουδήποτε νέου μάρτυρα από οποιοδήποτε διάδικο.
Οι λόγοι επί των οποίων στηρίζεται η αίτηση εμφαίνονται στην Έκθεση, παράγρ. 3 υπό στοιχεία 3Α έως 3ΣΤ στους οποίους δεν είναι αναγκαίο να αναφερθώ.
Η ευπαίδευτος συνήγορος για την Αιτήτρια, αναφέρθηκε στη φύση της πρωτόδικης διαδικασίας, στα διαδραματισθέντα μέχρι την έκδοση του προσβαλλόμενου διατάγματος ημερ. 14.2.20 και τους λόγους για τους οποίους πιστεύει ότι η Αιτήτρια δικαιούται στα αιτούμενα διατάγματα.
Έχω εξετάσει με προσοχή τα όσα έχουν αναφερθεί και είχα την ευκαιρία να εξετάσω την Ένορκη Δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση της Αιτήτριας ημερ. 13.5.20.
Είναι παραδεκτό από την ευπαίδευτο συνήγορο της Αιτήτριας ότι οι οδηγίες που δόθησαν από το πρωτόδικο Δικαστήριο στις 27.3.18 σε σχέση με τη διαδικασία που θα ακολουθείτο από μόνες τους, δεν εξασφάλιζαν και δεν επέτρεπαν την Αντεξέταση όλων των μαρτύρων από όλους τους δικηγόρους. Συνεπώς, εφόσον αυτή είναι η θέση της, καταρρίπτεται το πρώτο επιχείρημα της Αιτήτριας ότι το προσβαλλόμενο διάταγμα ημερ. 14.2.20 αντιστρατεύεται των οδηγιών που δόθησαν στις 27.3.18.
Η έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari δεν αποσκοπεί, όπως έχει νομολογηθεί, στη ρύθμιση ή στην υπαγόρευση της διαδικασίας που θα ακολουθηθεί από ένα κατώτερο Δικαστήριο, ούτε, με αυτήν, ελέγχεται ο τρόπος με τον οποίο ασκείται η διακριτική του ευχέρεια. Στο σύγγραμμα «Προνομιακά Εντάλματα, Αρχές και Υποθέσεις», του Πέτρου Αρτέμη, Πρώτη Έκδοση 2004, σελ. 121, υπό τον τίτλο «Το Ένταλμα δεν Ρυθμίζει Διαδικασία», αναφέρεται:-
«4.15 Το ένταλμα Certiorari δεν αποτελεί μέσο για την εποπτεία της διαδικασίας ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου ή της πρακτικής που ακολουθείται. [Βλ. Halsbury' s Laws of England, 3rd Ed., Vol 11, para 213 και Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 442]. Η ρύθμιση της διαδικασίας ανάγεται στην αρμοδιότητα του εκδικάζοντος την υπόθεση δικαστηρίου. Στο σημείο αυτό χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει και στην πρόσφατη απόφαση στη Δημοκρατία ν. Ηρακλέους (Αρ. 2), (1994) 2 Α.Α.Δ. 225.»
Είναι, επίσης, καλά νομολογημένο ότι το δικαστήριο, σε θέματα διαδικασίας και πρακτικής, έχει ευρεία διακριτική εξουσία να καθορίζει την ενώπιόν του διαδικασία. Στην Eleftheriades a.ο. v. Mavrellis a.ο.(1985) 1 C.L.R. 436, αναφέρονται τα εξής:- (σελ. 445)
"It is perfectly legitimate for the Court, both under the rules and in exercise of inherent powers, to regulate proceedings before it, for the Court to issue all necessary directions in order to make possible adjudication upon the substance of the case."
Προκύπτει ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έχει εξουσία να δίδει οδηγίες, ανάλογα με τις ανάγκες της υπόθεσης, χωρίς βέβαια το θεσμοθετημένο πλαίσιο διαδικασίας, εκεί όπου αυτό υπάρχει, να καταργείται, κατ' επίκληση της σύμφυτης εξουσίας του Δικαστηρίου.
Στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε την εις αυτόν ενυπάρχουσα εξουσία, χωρίς να αποφαίνομαι αν ασκήθηκε ορθά ή όχι, εφόσον ο τρόπος άσκησης της διακριτικής του εξουσίας εκφεύγει του ελέγχου μέσω προνομιακού εντάλματος - (βλ. Michaelidou (1969) 1 C.L.R. 118 και Μαγκάκης (1990) 1 Α.Α.Δ. 1068).
Η αγγλική απόφαση Eden v. Weardale Iron and Coal Co (No.2) (1837) 34 Ch. D. 223 στην οποία αναφέρθηκε η ευπαίδευτη συνήγορος της Αιτήτριας, διαφοροποιείται από τα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης. Εκεί οι τριτοδιάδικοι, εξασφάλισαν Διάταγμα του Δικαστηρίου το οποίο, μεταξύ άλλων, έδιδε άδεια σ΄ αυτούς να εμφανιστούν στην δίκη και ενστούν στην αξίωση του Ενάγοντα στο βαθμό που επηρεάζοντο και προς το σκοπό αυτό να παρουσιάσουν μαρτυρία και αντεξετάσουν μάρτυρες. Το Δικαστήριο αποφάσισε ότι οι Τριτοδιάδικοι έθεσαν τον εαυτό τους σε θέση αντιδίκου ("opposite parties") του Ενάγοντα και ο Ενάγοντας είχε το δικαίωμα εξέτασης τους δι' ερωτημάτων (interrogatories).
Συνεπώς είναι η κρίση μου ότι η Αιτήτρια απέτυχε να καταδείξει συζητήσιμη υπόθεση ώστε να προχωρήσει η εξέταση της Αίτησης σε περαιτέρω στάδιο. Ακόμα και αν κατέληγα ότι απεδείχθη συζητήσιμη υπόθεση και πάλι δεν θα ενέκρινα την αίτηση καθότι η Αιτήτρια δεν αρνείται ότι ενυπάρχει δικαίωμα καταχώρησης έφεσης εναντίον της πρωτόδικης απόφασης ημερ. 14.2.20. Η επιφύλαξη που τίθεται από την Αιτήτρια στην παράγ. 23 ότι στη δεδομένη στιγμή δεν νομιμοποιείται να καταχωρήσει έφεση, δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε επίδραση από τη στιγμή που πραγματικά υπάρχει δικαίωμα έφεσης.
Εφόσον δε δεν έχουν καταδειχθεί εξαιρετικές περιστάσεις και πάλι η Αίτηση θα αποτύγχανε.
Για όλους αυτούς τους λόγους η Αίτηση απορρίπτεται.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
/γκ