|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2020:D153
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 45/20)
18 Μαΐου, 2020
[Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.]
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33/1964, ΩΣ ΕΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ
1) Λ. ΛΟΪΖΟΥ, ΗΜΕΡ. ΓΕΝΝ. χχ/χχ/19χχ, Δ.Τ. χχ9081, ΛΑΠΗΘΟΥ χχ, ΔΙΑΜ. χχχ, 24χχ, χχχ
2) Μ. ΑΧΙΛΛΕΩΣ, ΗΜΕΡ. ΓΕΝΝ. χχ/χχ/19χχ, Δ.Τ. χχ1039, ΛΑΠΗΘΟΥ χχ, ΔΙAM. χχχ. 24χχ, χχχ
3) Χ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΗΜΕΡ. ΓΕΝΝ. χχ/χχ/19χχ, Δ.Τ. χχ6658, ΦΩΤΗ ΠΙΤΤΑ χ, 24χχ, χχχ
4) Α. ΛΟΙΖΟΥ, ΗΜΕΡ. ΓΕΝΝ. χχ/χχ/20χχ, Δ.Τ.χχ66565, ΑΝΗΛΙΚΟΣ, ΔΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ, ΠΛΗΣΙΕΣΤΕΡΩΝ ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΟΥ ΑΣΚΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΓΟΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ, Λ. ΛΟΪΖΟΥ, Δ.Τ. χχ9081 ΚΑΙ Μ. ΑΧΙΛΛΕΩΣ, Δ.Τ. χχ1039, ΛΑΠΗΘΟΥ χχ, ΔΙΑΜ. χχχ, 24χχ, χχχ
5) MILGRAN AND TOUCH BUSINESS CONSULTANTS LTD, HE 186343
6) DEKALBO LIMITED, HE 319108
7) LOYALAND LIMITED, HE 333616
8) MILGRAN AND TOUCH AUDIT SERVICES LIMITED, HE 260673 ΔΙΑ ΕΚΔΟΣΙΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ 95/2020 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΚΑΙ
ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΑΦΟΡΩΣΙ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 8/4/2020
Χρ. Τριανταφυλλίδης με Στ. Χριστοφόρου, για τους αιτητές.
-----------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Στις 8.4.2020 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εξέδωσε, σε σχέση με ποινική υπόθεση που εκκρεμεί, εναντίον των νυν αιτητών διάταγμα δέσμευσης τραπεζικών λογαριασμών και επιβάρυνσης περιουσιακών τους στοιχείων, με βάση τον περί της Παρεμπόδισης και Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες Δραστηριότητες Νόμο του 2007 (188(Ι)/2007).
Οι αιτητές τώρα ζητούν άδεια για να καταχωρίσουν αίτηση Certiorari προς ακύρωση του εν λόγω διατάγματος ισχυριζόμενοι ότι τούτο παρουσιάζει έκδηλο νομικό σφάλμα και παραβιάζει τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης διότι
(α) Δεν περιλαμβάνει στο λεκτικό του ρητή αναφορά για ειδοποίηση επίδοσης προς όλα τα επηρεαζόμενα πρόσωπα και
(β) Δεν περιλαμβάνει πρόνοια για την ημερομηνία κατά την οποία αυτό καθίσταται επιστρεπτέο.
Ισχυρίζονται ειδικότερα οι αιτητές ότι λόγω των παραπάνω παραλείψεων δεν έχουν τη δυνατότητα εμφάνισης ενώπιον του Δικαστηρίου ώστε να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους, εξ ου και η παραβίαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.
Τα διατάγματα δέσμευσης και επιβάρυνσης περιουσίας ρυθμίζονται από τα άρθρα 14 και 15 του εν λόγω Νόμου. Τόσο το άρθρο 14 όσο και το άρθρο 15 προβλέπουν ότι διάταγμα δέσμευσης και επιβαρυντικό διάταγμα αντίστοιχα εκδίδονται κατόπιν μονομερούς αίτησης (ex parte) του Γενικού Εισαγγελέα (άρθρο 14(5)(α) και άρθρο 15(3) αντιστοίχως). Επιπρόσθετα σε σχέση με το διάταγμα δέσμευσης προβλέπεται ότι τούτο «περιλαμβάνει πρόνοια για την επίδοση ειδοποίησης προς όλα τα επηρεαζόμενα από το διάταγμα πρόσωπα» (άρθρο 14(5)(β).
Εν προκειμένω είναι γεγονός ότι στο υπό εξέταση διάταγμα δέσμευσης δεν περιλαμβάνεται τέτοια πρόνοια. Αντ΄ αυτής περιλαμβάνεται οπισθογράφηση για τις συνέπειες μη συμμόρφωσης.
Δεν είναι το παράπονο των αιτητών ότι δεν τους επιδόθηκε το διάταγμα ή, ακριβέστερα, ειδοποίηση του. Άλλωστε προκύπτει εκ των πραγμάτων ότι έχουν λάβει γνώση. Συνεπώς η παράλειψη να περιληφθεί πρόνοια στο ίδιο το διάταγμα για την επίδοση ειδοποίησης δεν έχει επηρεάσει το δικαίωμά τους να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους, όπως, ως άνω, ισχυρίζονται. Ο Νόμος δε, παρέχει δυνατότητα προσβολής τόσο του διατάγματος δέσμευσης όσο και του διατάγματος επιβάρυνσης, εφόσον προβλέπεται ότι αμφότερα δύνανται να ακυρωθούν από το Δικαστήριο (άρθρο 14(6) και 15(7) αντιστοίχως).[1] Συνεπώς, εάν υπάρχει οποιοσδήποτε καλός λόγος για ακύρωση του διατάγματος, προβλέπεται διαδικασία και παρέχεται τέτοια δυνατότητα ώστε να μην είναι αναγκαία η προσφυγή στο κατάλοιπο των εξουσιών του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ούτε στοιχειοθετούνται εξαιρετικές περιστάσεις.
Η υπόθεση Aeroflot (1996) 1 AAΔ 145 στην οποία παραπέμφθηκα ως άμεσα σχετική και στην οποία δόθηκε άδεια για certiorari ενώ υπήρχε η δυνατότητα για έφεση, αφορούσε διαφορετικά γεγονότα. Επρόκειτο για μονομερή έκδοση ενός εξαιρετικά δραστικού απαγορευτικού διατάγματος με καταστροφικές συνέπειες για την καθ΄ ης η αίτηση αεροπορική εταιρεία, εφόσον είχε ως αποτέλεσμα να παραλύσουν όλες οι επιχειρηματικές δραστηριότητες της με κίνδυνο ακύρωσης των πτήσεων, οπότε ετίθετο ζήτημα επιβίωσης της. Το επίδικο διάταγμα, παρά τις δραστικές και καταστροφικές επιπτώσεις του πάνω στην επιχειρηματική δραστηριότητα, εκδόθηκε χωρίς να δοθεί η ευκαιρία στην καθ΄ ης η αίτηση να ακουστεί.
Εν προκειμένω, δεν πρόκειται για έκδοση διατάγματος ως θεραπεία των αρχών της επιείκειας μεταξύ διαδίκων σε αστική διαφορά όπως ήταν η περίπτωση της Aeroflot. Πρόκειται για ειδική νομοθετική ρύθμιση η οποία είναι επικουρική μιας ποινικής διαδικασίας και ρητά ορίζεται εκ του νόμου ότι το επιβαρυντικό διάταγμα εκδίδεται κατόπιν μονομερούς αίτησης (ex parte) του Γενικού Εισαγγελέα. Τα λεχθέντα στην Aeroflot δεν έχουν, εν προκειμένω, θέση.
Σε ότι αφορά την εισήγηση ότι θα έπρεπε το διάταγμα να καταστεί επιστρεπτέο σημειώνονται τα ακόλουθα: Το άρθρο 72 του Νόμου ορίζει ότι, όπου δεν υπάρχει ρητή πρόνοια στον ίδιο το Νόμο, εφαρμόζονται κατ΄ αναλογία οι σχετικές διατάξεις του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου και των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, «εξαιρουμένων των διατάξεων του άρθρου 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου», που αφορά την έκδοση διαταγμάτων χωρίς ειδοποίηση. Συνεπώς, όπως έχει παρατηρηθεί στην Πολιτική Αίτηση αρ. 47/2015, Αναφορικά με την αίτηση Παρασκευαϊδου κ.α., ημερ. 29.5.2015 «μη εφαρμοζομένου του άρθρου 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6 ένα διάταγμα παγώματος, το οποίο εκδίδεται μονομερώς δυνάμει του άρθρου 14(5)(α) του Ν.188(Ι)/2007 δεν ορίζεται επιστρεπτέο». Άλλος είναι ο τρόπος με τον οποίο ένα επηρεαζόμενο πρόσωπο μπορεί να επιδιώξει δικαστική προστασία των συμφερόντων του και αυτός οπωσδήποτε δεν είναι η εξαιρετική διαδικασία του προνομιακού εντάλματος Certiorari.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τ. Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
/κβπ
[1] Το άρθρο 16 προβλέπει, επιπρόσθετα, τη δυνατότητα ακύρωσης τέτοιων διαταγμάτων λόγων καθυστέρησης στην έναρξη ποινικής διαδικασίας.