|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2020:A64
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 110/2019)
18 Φεβρουαρίου, 2020
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΔΔ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ Α. ΠΑΠΑΚΟΚΚΙΝΟΥ
KAI
Α. ΠΑΠΑΚΟΚΚΙΝΟΥ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΒΕΡΕΓΓΑΡΙΑΣ Π. ΠΑΠΑΚΟΚΚΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΚΑΙ/Ή ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜ. 22/03/19 ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜ. 14/03/19 (15/3/19 ΩΣ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ Σ΄ΑΥΤΗΝ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 741/19 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 22/3/19 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ 741/19 ΥΠΟ Α. ΠΑΠΑΚΟΚΚΙΝΟΥ ΚΑΙ Α. ΠΑΠΑΚΟΚΚΙΝΟΥ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΒΕΡΕΓΓΑΡΙΑΣ Π. ΠΑΠΑΚΟΚΚΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΗΣ V. ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ (ΠΡΩΗΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΛΤΔ) ΕΚ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
_ _ _ _ _ _
Α. Παπακόκκινου (κα) εμφανίζεται προσωπικά.
_ _ _ _ _ _
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από την Σταματίου, Δ.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Με την παρούσα έφεση η εφεσείουσα προσωπικά και υπό την ιδιότητά της ως διαχειρίστρια της περιουσίας της αδελφής της Βερεγγάριας Π. Παπακόκκινου και εκτελεστού της διαθήκης της, αμφισβητεί την ορθότητα της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου με την οποία απέρριψε αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης για certiorari με στόχο ακύρωση της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 22.3.2019, δια της οποίας απέρριψε την αίτηση της εφεσείουσας, ημερομηνίας 14.3.2019, ως εξ υπ΄ αρχής άκυρης, λόγω ελλείψεως δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας.
Τα γεγονότα της υπόθεσης συνοψίζονται στην πρωτόδικη απόφαση ως ακολούθως:
«Στις 14.3.2019 καταχωρήθηκε από την αιτήτρια στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας η αγωγή 741/19, εναντίον της Συνεργατικής Εταιρείας Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων Λτδ, ομού με μονομερή αίτηση για έκδοση συντηρητικού διατάγματος με το οποίο να αναστέλλεται μέχρι πλήρους εκδίκασης της αγωγής η διαδικασία πλειστηριασμού η οποία είναι ορισμένη να διεξαχθεί στις 26.3.2019, στην Πάφο (δηλαδή σήμερα). Η αγωγή αφορούσε μεταξύ άλλων αίτημα ακύρωσης διαδικασιών πώλησης ενυπόθηκων για τα τρία ακίνητα τα οποία βρίσκονται στην επαρχία Πάφου και ακόμη ένα το οποίο βρίσκεται στη Λευκωσία. Ο ευπαίδευτος Πρόεδρος που εκδίκασε την αίτηση θεώρησε ότι θα έπρεπε να επιδοθεί στην εναγόμενη και αφού κατεχωρήθη ένσταση και άκουσε και τις δύο πλευρές εξέδωσε απόφαση ημερ. 22.3.2019 με την οποία απέρριψε την αίτηση για έκδοση συντηρητικού διατάγματος. Μέρος της αιτιολογίας του ήταν ότι από το Μέρος VIA και κυρίως του άρθρου 44Γ του περί Μεταβίβασης και Υποθήκευσης Ακινήτων Νόμου 9/65 δεν μπορούσε να προκύψει καλή βάση αγωγής για την ακύρωση των ειδοποιήσεων και της συνακόλουθης διαδικασίας εκποίησης εφόσον τούτο μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με αίτηση-έφεση εντός συγκεκριμένης προθεσμίας. Επεσήμανε ακόμη το Δικαστήριο ότι ο ενυπόθηκος οφειλέτης διατηρεί το δικαίωμα να αμφισβητεί με αγωγή το κύρος υποθήκης και στα πλαίσια αυτά να επιδιώκει ενδεχομένως προσωρινή θεραπεία αλλά ειδικά σε σχέση με τις ειδοποιήσεις που προβλέπει το ως άνω Μέρος VII του Ν.9/65 αναφορικά με τη δυνατότητα ακύρωσης διαδικασίας πλειστηριασμού δυνάμει του πιο πάνω Μέρους, τούτο γίνεται με αίτηση-έφεση. Περαιτέρω το Δικαστήριο επεσήμανε ότι υπήρξε καθυστέρηση εκ μέρους της αιτήτριας εφόσον οι ειδοποιήσεις τύπου Θ και Ι επιδόθηκαν σ΄αυτή στις 30.3.2018 και δεν προέβη σε κανένα δικαστικό διάβημα προκειμένου να παραμερήσει αυτή τη διαδικασία. Επισημαίνεται ακόμη ότι ούτε στις 20.9.2018 όταν επιδόθηκαν σ΄αυτήν οι ειδοποιήσεις τύπου ΙΑ που καθόριζαν την ημερομηνία και το χώρο του πλειστηριασμού καταχώρησε έφεση για παραμερισμό της διαδικασίας εκποίησης εντός της προθεσμίας που προβλέπει ο Νόμος.»
Η αδελφή μας Δικαστής που επιλήφθηκε της αιτήσεως έκρινε ότι υπήρξε αδικαιολόγητη καθυστέρηση της αιτήτριας από το χρονικό σημείο που έλαβε γνώση για τη διαδικασία, δυνάμει του περί Μεταβίβασης και Υποθήκευσης Ακινήτων Νόμου του 1965, Ν.9/1965, όπως τροποποιήθηκε, μέχρι τη λήψη νομικών διαβημάτων και απέρριψε την αίτηση, στη βάση του πιο κάτω σκεπτικού:
«Στην κρινόμενη περίπτωση η γνώση της αιτήτριας για τη διαδικασία δυνάμει του ως άνω Νόμου προέκυψε σύμφωνα με την ίδια την απόφαση, τουλάχιστον από το Μάρτη του 2018. Θα πρόσθετα ότι δυνάμει των τεκμηρίων που επισυνάφθησαν στην παρούσα αίτηση φαίνεται ότι η γνώση μπορεί να εξαχθεί και σε προγενέστερη ημερομηνία, αφού δυνάμει του τεκμ.1 η επιστολή εκ μέρους της Συνεργατικής Κυπριακής Τράπεζας προς αυτή είναι ημερ. 12.12.2017. Βέβαια η αιτήτρια εισηγείται ότι τα έγγραφα που επιδόθησαν δεν ήσαν πλήρη. Με όλο το σεβασμό αυτό δεν αναιρεί το χρόνο με βάση τον οποίο θα έπρεπε να ενεργήσει. Προσθέτως, το γεγονός ότι ή ίδια επέλεξε να καταχωρήσει αγωγή για την οποία μάλιστα, δια της αιτήσεως ενώπιον μου, εισηγήθηκε ότι η επίδικη απόφαση εκδόθηκε «άνευ δικαιοδοσίας» δεν μπορεί να διαφοροποιήσει τα πράγματα εφόσον η υποχρέωση για το παρόν ένδικο μέσο έχει αφετηρία προγενέστερο χρόνο. Η προθεσμία φυσικά δεν μπορεί να άρχεται με την απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 22.3.2019 αλλά με τη γνωστοποίηση της διαδικασίας εκποιήσεων με βάση το ως άνω Μέρος του Νόμου 9/65. Ως εκ των ημερομηνιών που αναφέρθησαν προηγουμένως, διαγιγνώσκεται ότι έχει περάσει περισσότερο από ένα έτος από το Δεκέμβρη του 2017 ή το Μάρτη του 2018. Το ότι η αιτήτρια επέλεξε να εγείρει αγωγή τον Μάρτη του 2019 δεν αποσβαίνει την υποχρέωση της να ενεργήσει έγκαιρα. (Βλ. τα συναφή σχόλια του Εφετείου στην υπόθεση Νικολάου, ανωτέρω). Το ότι μάλιστα δια της παρούσης εισηγείται ότι το Ε.Δ. Λευκωσίας στερείτο δικαιοδοσίας εκδίκασης της αίτησης για έκδοση συντηρητικού διατάγματος οδηγεί στο παράδοξο αποτέλεσμα να οικοδομεί επί της δικής της επιλογής να καταχωρήσει την αγωγή και την αίτηση στο Ε.Δ. Λευκωσίας. Πρέπει όμως να λεχθεί ότι εν πάση περιπτώσει εκτός από τα ακίνητα στην Πάφο αποτελεί μέρος των επιδίκων θεμάτων και θεραπειών διαδικασία πώλησης ενυπόθηκου στην επαρχία Λευκωσίας.»
Η εφεσείουσα προβάλλει 17 λόγους έφεσης. Με αυτούς αξιώνει ουσιαστικά την ακύρωση των πλειστηριασμών και τον παραμερισμό της ειδοποίησης πλειστηριασμού, σύμφωνα με τον Τύπο Ι και ΙΑ. Προβάλλει περαιτέρω ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας δεν είχε κατά τόπο δικαιοδοσία να εξετάσει την Αγωγή 741/19 και την Αίτηση ημερομηνίας 14.3.2019 και πως η έλλειψη δικαιοδοσίας δεν επέτρεπε στο Δικαστήριο, να αποφασίσει για τις «προθεσμίες». Λόγοι έφεσης προβάλλονται και ως προς την ουσία των αρχικών αιτημάτων της εφεσείουσας, ενώ σφάλμα αποδίδεται στο πρωτόδικο Δικαστήριο ότι η ισχυριζόμενη έλλειψη δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας θα έπρεπε να οδηγήσει σε παροχή της αιτούμενης άδειας για certiorari. Λανθασμένη επίσης και παράνομη θεωρεί η εφεσείουσα την απόρριψη της αίτησης, ενώ υπήρχαν ουσιαστικοί λόγοι υπέρ της παραχώρησης της άδειας. Εν τέλει, ζητά διάταγμα ακύρωσης της πρωτόδικης απόφασης, καθώς και της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας.
Τόσο στο περίγραμμα αγόρευσης όσο και προφορικά κατά τη συζήτηση της έφεσης, η εφεσείουσα αναφέρθηκε εκτεταμένα στην ουσία της αίτησης για προσωρινό διάταγμα ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου και ζήτησε όπως εκδοθούν διατάγματα ακύρωσης των ειδοποιήσεων πλειστηριασμών. Προέβαλε, επίσης, με έμφαση, τον ισχυρισμό της ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας δεν είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί της αιτήσεως για προσωρινό διάταγμα και αυτό θα έπρεπε να οδηγήσει σε επιτυχία την αίτησή της για άδεια.
Όπως επεξηγήθηκε στην κα Παπακόκκινου κατά τη συζήτηση της έφεσης, ακόμα και σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης, το αποτέλεσμα θα είναι να δοθεί η σχετική άδεια και η υπόθεση να παραπεμφθεί ενώπιον της αδελφής μας δικαστού για να δοθούν οδηγίες για την καταχώρηση αίτησης για έκδοση certiorari. Δεν υπάρχει δικαιοδοσία στα πλαίσια της παρούσας έφεσης έκδοσης διαταγμάτων ακύρωσης ή αναστολής των πλειστηριασμών. Επιπρόσθετα, η κα Παπακόκκινου αναφέρθηκε σε νέες ειδοποιήσεις που έλαβε για πλειστηριασμούς ακινήτων της για τις οποίες επίσης ζήτησε όπως ανασταλούν.
Το Μέρος VΙΑ του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965, Ν.9/65 το οποίο έχει εισαχθεί με τον περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων (Τροποποιητικό) Νόμο του 2014, Ν.142(Ι)/2014, προνοεί για τη διαδικασία πώλησης ενυπόθηκου ακινήτου από τον ενυπόθηκο οφειλέτη. Αρχικά επιδίδεται ειδοποίηση σύμφωνα με τον τύπο «Ι» και σε περίπτωση που ο ενυπόθηκος οφειλέτης δεν συμμορφωθεί με την ειδοποίηση αυτή ο ενυπόθηκος δανειστής μπορεί να του επιδόσει ειδοποίηση σύμφωνα με τον τύπο «ΙΑ» στην οποία να αναφέρεται ότι το ενυπόθηκο ακίνητο πρόκειται να πωληθεί με πλειστηριασμό.
Το άρθρο 44Γ(3), όπως έχει τροποποιηθεί από το Νόμο 87(Ι)/2018, παρέχει το δικαίωμα στον ενυπόθηκο οφειλέτη και οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο όπως εντός 30 ημερών από την ημερομηνία παραλαβής της ειδοποίησης να καταχωρήσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για τον παραμερισμό της ειδοποίησης της σκοπούμενης πώλησης. Οι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν σε παραμερισμό της ειδοποίησης καθορίζονται εξαντλητικά στο εν λόγω άρθρο. Ένας από τους λόγους που προνοούνται στο άρθρο 44Γ(3)(δ) είναι η έκδοση παρεμπίπτοντος απαγορευτικού διατάγματος υπέρ του ενυπόθηκου οφειλέτη. Όπως δε αναφέρθηκε στην πρόσφατη απόφαση Μυλωνάς ν. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ, Πολ. Έφ. Αρ. Ε176/2019, ημερομηνίας 10.12.2019, ECLI:CY:AD:2019:A519, η αναστολή της ισχύος της ειδοποίησης κατά τον τύπο «ΙΑ» δεν είναι θεραπεία που μπορεί να χορηγηθεί στην αγωγή ή στην αίτηση για παρεμπίπτον διάταγμα που καταχωρείται στα πλαίσια της αγωγής. Η διαδικασία μέσω της οποίας μπορεί να ακυρωθεί ο πλειστηριασμός είναι με την προσβολή της διαδικασίας στη βάση της οποίας ορίστηκε, ήτοι με έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο.
H αγωγή που καταχώρησε η εφεσείουσα και το παρεμπίπτον διάταγμα που αξίωσε στα πλαίσια της αγωγής δεν μπορούσαν να οδηγήσουν στην αναστολή της διαδικασίας του πλειστηριασμού, όπως επεξηγήθηκε στην υπόθεση Μυλωνάς, πιο πάνω. Συνακόλουθα, η υπόθεση της εφεσείουσας ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία, και δε θα μπορούσε με προνομιακή διαδικασία να επιτύχει άδεια για ακύρωση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Η εφεσείουσα επέλεξε τη λήψη λανθασμένου διαδικαστικού μέτρου προς επίτευξη της επιδιωκόμενης θεραπείας και αυτό σφραγίζει και την τύχη της παρούσας έφεσης.
Πριν τελειώσουμε σημειώνουμε και μία παραδοξότητα της υπόθεσης η οποία σημειώθηκε και από το πρωτόδικο Δικαστήριο. Η εφεσείουσα, ενώ η ίδια επέλεξε να καταχωρήσει την αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, ισχυρίζεται ότι αυτό δεν είχε κατά τόπο δικαιοδοσία και σ΄αυτή τη βάση στηρίζει λόγο ακύρωσης της απόφασής του, αξιώνοντας παράλληλα και αναστολή των πλειστηριασμών. Δεν χρειάζεται, όμως, να επεκταθούμε επί του θέματος εν όψει της πιο πάνω κατάληξης μας, παρά μόνο να προσθέσουμε ότι εάν το Δικαστήριο δεν είχε δικαιοδοσία τότε και η θεραπεία που αναζητείτο επί της ουσίας της θα ήταν εν πάση περιπτώσει αλυσιτελής.
Για τους λόγους που εξηγήσαμε πιο πάνω η έφεση δεν ευσταθεί και απορρίπτεται.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
/ΧΤΘ