public Χριστοδούλου, Μιχαλάκης Αλ. Αλεξάνδρου, για τον Αιτητή Μ. Σπηλιωτοπούλου (κα), για τη Δημοκρατία Αιτητής παρών CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2020-01-13 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ TOY SERGUEYEVICH , ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 178/2019, 13/1/2020 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2020:D9

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 178/2019

 

13 Iανουαρίου, 2020

 

[Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33 ΤΟΥ 1964 ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 10 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΡ. 97/1970.

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΝ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018.

 

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ TOY xxx xxx SERGUEYEVICH ΑΠΟ ΡΩΣΙΑ ΚΑΤΟΧΟΣ ΡΩΣΙΚΟΥ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟΥ ΥΠ' ΑΡ. xxxxx2435 ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑ, ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ HABEAS CORPUS.

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ Ν. 97/1970 (ΠΕΡΙ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ 1970) ΑΡΘΡΑ 9 ΚΑΙ 10 ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ Ν. 95/1970 (ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ (ΚΥΡΩΤΙΚΟΣ) ΝΟΜΟΣ TOY 1970).

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΣΣΔ ΓΙΑ ΠΑΡΟΧΗ ΝΟΜΙΚΗΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΚΥΡΩΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΑΡ. 172/1986.

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΗΜΕΡ. 30/09/2019 ΣΤΗ ΑΙΤΗΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΦΥΓΟΔΙΚΟΥ ΥΠ' ΑΡ. 3/2018, ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΙΑΤΑΧΘΗΚΕ Η ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΡΩΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ.

 

 

..........

Αλ. Αλεξάνδρου, για τον Αιτητή

Μ. Σπηλιωτοπούλου (κα), για τη Δημοκρατία

Αιτητής παρών

 

 

 

Αίτηση ημερ. 4.12.2019 για προσαγωγή μαρτυρίας

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

      ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.:  Κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας, στις 30.9.2019, το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου εξέδωσε εναντίον του xxx xxx Sergueyevich (στο εξής ο Αιτητής) διάταγμα κράτησης μέχρι την ολοκλήρωση της έκδοσης του στη Ρωσική Ομοσπονδία προκειμένου να δικαστεί για αδικήματα που φέρεται να διέπραξε κατά την περίοδο 15.12.2009-7.2.2011 ως επικεφαλής οργανωμένης εγκληματικής ομάδας σε βάρος πολιτών της εν λόγω χώρας.

 

      Μερικές ημέρες μετά την έκδοση του προαναφερθέντος διατάγματος, στις 10.10.2019, ο Αιτητής κατέθεσε ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου αίτηση για έκδοση Habeas Corpus δυνάμει του άρθρου 10 του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970 (Ν.97/1970 όπως τροποποιήθηκε, στο εξής ο Νόμος) και ακολούθως, στις 4.12.2019, καταχώρισε την υπό κρίση αίτηση με την οποία ζητά άδεια να παρουσιάσει «μαρτυρία και/ή αποδεικτικά στοιχεία ότι η δίωξη του από το Ρωσικό Κράτος δεν γίνεται με καλή πίστη ή για το συμφέρον της δικαιοσύνης και ότι τα αδικήματα για τα οποία επιδιώκεται η έκδοση του στο Ρωσικό Κράτος έχουν παραγραφεί».

 

      Η αίτηση, η οποία προσέκρουσε σε ένσταση του Γενικού Εισαγγελέα, συνοδεύεται από ένορκη δήλωση δικηγόρου στο δικηγορικό γραφείο του δικηγόρου του Αιτητή, στην οποία προβάλλεται πως μετά τη συμπλήρωση της ακροαματικής διαδικασίας ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου (στις 29.5.2019) έχουν προκύψει στοιχεία «τα οποία καταδεικνύουν ότι η δίωξη του αιτητή από το Ρωσικό κράτος δεν γίνεται με καλή πίστη και/ή για το συμφέρον της δικαιοσύνης, αλλά καθαρά για αλλότριους λόγους, καθώς επίσης και ότι τα αδικήματα για τα οποία επιδιώκεται η έκδοση του αιτητή έχουν ήδη παραγραφεί, με βάση τον ρωσικό νόμο, στο μεσολαβήσαν χρονικό διάστημα, στοιχεία τα οποία ο αιτητής θέλει να παρουσιάσει στο Δικαστήριο σας μέσα από μαρτυρία.».  Τα στοιχεία αυτά, διατείνεται ο ενόρκως δηλών, τα έχει συγκεντρώσει και θα τα παρουσιάσει ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου ο δικηγόρος του Αιτητή Anatoly Kleymenov και αυτά καταδεικνύουν ότι η δίωξη του Αιτητή «επιδιώκεται καθαρά για αλλότριους λόγους και περαιτέρω ότι τα αδικήματα για τα οποία επιδιώκεται η έκδοση του, ήδη έχουν παραγραφεί με βάση το Ρωσικό Δίκαιο».

 

      Στον αντίποδα, με την ένσταση που επίσης συνοδεύεται από ένορκη δήλωση, προβάλλεται βασικά πως (α) τα δύο ζητήματα για τα οποία επιδιώκεται η προσαγωγή μαρτυρίας, συνιστούν ευρήματα του κατώτερου Δικαστηρίου και το Ανώτατο Δικαστήριο, επιλαμβανόμενη αίτηση για Ηabeas Corpus, δεν μπορεί να τα αναθεωρήσει, (β) η επιδιωκόμενη να προσαχθεί μαρτυρία είναι αόριστη και εν πάση περιπτώσει θα μπορούσε ο Αιτητής να την προσαγάγει στο κατώτερο Δικαστήριο και (γ) ο χρόνος παραγραφής σύμφωνα με το άρθρο 78(3) του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας διακόπτεται από τη στιγμή που ο φυγόδικος δεν ευρίσκεται στο έδαφος της χώρας αυτής.

 

      Οι θέσεις  που διατυπώνονται στην αίτηση και ένσταση προωθήθηκαν από τους ευπαίδευτους συνηγόρους των δύο πλευρών και δια ζώσης κατά την επ΄ ακροατηρίω συζήτηση της υπόθεσης.  Ό,τι χρειάζεται να προστεθεί είναι πώς αμφότεροι συμφωνούν πως τα αδικήματα που καταλογίζονται στον Αιτητή, τηρουμένων των προνοιών του άρθρου 78(3) του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, παραγράφονται με την παρέλευση δέκα (10) χρόνων.  Αναφορικά δε με τα «νέα στοιχεία», τα οποία σύμφωνα με τον κ. Αλεξάνδρου καταδεικνύουν ότι η δίωξη του Αιτητή αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση αλλότριου σκοπού, αυτά περιήλθαν σε γνώση του ρώσου δικηγόρου του αιτητή μετά τις 29.5.2019 που επιφυλάχθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση και το γεγονός ότι δεν προσδιορίζονται στην αίτηση οφείλεται στο ότι ο ρώσος δικηγόρος δεν έχει συντάξει ακόμη σχετική έκθεση.

 

      Εξέτασα τις εκατέρωθεν θέσεις με αναφορά στις πρόνοιες του άρθρου 10(4)[1] του Νόμου και έχοντας υπόψιν ότι σύμφωνα με τη νομολογία το Ανώτατο Δικαστήριο, κατά την εξέταση αιτήματος για την έκδοση εντάλματος Habeas Corpus, δεν μπορεί να αναθεωρήσει τα ευρήματα του Δικαστηρίου που αποφάσισε την έκδοση, αλλά περιορίζεται στην εξέταση κατά πόσο υπήρχε ικανοποιητική μαρτυρία που να δικαιολογούσε την έκδοση και κατά πόσο το Επαρχιακό Δικαστήριο ενήργησε εντός του δικαιοδοτικού του πλαισίου (βλ. Μελάς (Αρ.3) (1998) 1 Α.Α.Δ. 1199, Ηachen v. Διευθυντή Κεντρικών Φυλακών (1992) 1 Α.Α.Δ. 191, Κatcho (2004) 1 A.A.Δ. 793 και σύγγραμμα του Π. Αρτέμη «Προνομιακά Εντάλματα» παρ. 3.18 και 3.19).

 

      Στην υπό κρίση περίπτωση, το κατώτερο Δικαστήριο ανέλυσε τη θέση του Αιτητή ότι η δίωξη του αποσκοπούσε στην εξυπηρέτηση αλλότριου σκοπού σε 6 σελίδες (σελ. 35-40), καταλήγοντας ότι δεν είχε «ικανοποιηθεί ότι υπάρχει εύλογη πιθανότητα που να με οδηγεί στο συμπέρασμα  ότι πίσω από το αίτημα των ρωσικών αρχών για έκδοση του καθ΄ ου η αίτηση κρύβονται αλλότρια κίνητρα πολιτικών, οικονομικών και άλλων λόγων» (σελ. 40 της απόφασης).  Το εύρημα/συμπέρασμα αυτό, δεν μπορεί με βάση τη νομολογία που αναφέρεται πιο πάνω να αναθεωρηθεί στο πλαίσιο διαδικασίας Habeas Corpus.  Επ΄ αυτού δεν διαφωνεί ο κ. Αλεξάνδρου, ο οποίος βασίζει το αίτημα για προσαγωγή συμπληρωματικής μαρτυρίας στον ισχυρισμό ότι η μαρτυρία που καταδεικνύει αλλότρια κίνητρα προέκυψε μετά τις 29.5.2019 που επιφυλάχθηκε η απόφαση του κατώτερου Δικαστηρίου.  Το ερώτημα επομένως που εγείρεται είναι κατά πόσο το (Ανώτατο) Δικαστήριο, στηριζόμενο στη θέση αυτή, θα επιτρέψει την προσαγωγή τέτοιας μαρτυρίας.  Η απάντηση κατά την άποψή μου είναι αρνητική.  Aυτό διότι η δυνατότητα που παρέχει στο Ανώτατο Δικαστήριο το άρθρο 10(4) του Νόμου να δεχθεί συμπληρωματικά αποδεικτικά στοιχεία προϋποθέτει, αφενός, ότι όντως μετά την επιφύλαξη της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου προέκυψαν νέα στοιχεία και, αφετέρου, ότι τα στοιχεία αυτά εάν τίθεντο ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου ενδεχομένως να είχαν επιπτώσεις στην εν τέλει κρίση του (βλ. σχετικά και xxx Paliei, Πολ. Εφ. 221/2019, ημερ. 26.11.2019, ECLI:CY:AD:2019:A485).  Στην παρούσα όμως περίπτωση δεν προβάλλεται, αφενός, ότι τα «νέα στοιχεία» δεν μπορούσαν με εύλογη επιμέλεια, να περιέλθουν σε γνώση του αιτητή κατά τον επίδικο χρόνο και, αφετέρου, δεν προσδιορίζονται σε τι συνίστανται αυτά τα στοιχεία ώστε να εκτιμηθεί η ενδεχόμενη επίπτωση τους στην τελική κρίση του κατώτερου Δικαστηρίου.  Ό,τι απλώς προωθήθηκε είναι ένας αόριστος ισχυρισμός για εντοπισμό - μετά από έρευνα - νέων στοιχείων, ο οποίος αφ΄ εαυτού δεν ικανοποιεί κατά την άποψή μου την άσκηση ης διακριτικής ευχέρειας που παρέχει στο Ανώτατο Δικαστήριο το άρθρο 10(4) του Νόμου και κατά συνέπεια το σκέλος αυτό του αιτήματος απορρίπτεται.

 

      Αναφορικά τώρα με το δεύτερο σκέλος - δηλαδή ότι μετά την έκδοση της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου επήλθε παραγραφή των αδικημάτων - είναι αρκετό να παρατηρηθεί ότι στον Αιτητή καταλογίζονται αδικήματα που διαπράχθηκαν κατά την περίοδο 15.12.09-7.2.2011.  Με δεδομένο ότι η περίοδος παραγραφής είναι  δέκα (10) έτη, δεν μπορεί να γίνει λόγος για παραγραφή εφόσον τα δέκα (10) έτη εκπνέουν στις 7.2.2021.  Κι  αυτό, ακόμη και στην περίπτωση που δεν υπήρχαν οι πρόνοιες του άρθρου 78(3) του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας σύμφωνα με τις οποίες η παραγραφή διακόπτεται στο χρονικό σημείο που ο φυγόδικος εγκαταλείπει τη χώρα αυτή, όπως συμβαίνει και  στην παρούσα περίπτωση όπου ο Αιτητής εγκατέλειψε το έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας πριν το Σεπτέμβριο του 2016.

 

      Κατ΄ ακολουθία των πιο πάνω, το αίτημα για προσαγωγή συμπληρωματικής μαρτυρίας δεν μπορεί να ικανοποιηθεί και η αίτηση απορρίπτεται.

 

 

 

                                                                   Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.

 

 

 

 

 

/κβπ