public Παναγή, Περσεφόνη Γιασεμή, Γιασεμής Ν. Μαλαχτός, Χάρης Στέλιος Κ. Στυλιανού, για τον Εφεσείοντα. Κυριάκος Καρατσής, για N. Pirilides amp;amp;amp; Associates LLC, για τους Εφεσίβλητους. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2020-01-29 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο TH. PERICLEOUS ν. ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ PISSOURI BEACH APARTMENTS, Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 175/2014, 29/1/2020 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2020:A34

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 175/2014)

 

29 Ιανουαρίου, 2020

 

[ΠΑΝΑΓΗ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ/στές]

 

 

TH. PERICLEOUS,

Εφεσείων-Εναγόμενος-

Καθ' ου η Αίτηση,

ν.

 

 

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ PISSOURI BEACH APARTMENTS,

Εφεσιβλήτων-Εναγόντων-Αιτητών.

________________________

 

Στέλιος Κ. Στυλιανού, για τον Εφεσείοντα.

Κυριάκος Καρατσής, για N. Pirilides & Associates LLC, για τους Εφεσίβλητους.

________________________

 

ΠΑΝΑΓΗ, Δ.:  Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Ν. Γιασεμής.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων ονομάζεται Th. Pericleous· τούτο φαίνεται στον τίτλο της έφεσης.  Με αυτήν, προσβάλλεται η ορθότητα της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ότι ο εφεσείων Th. Pericleous και ο Θ. xxx Περικλέους είναι το ίδιο και το αυτό πρόσωπο.  Επίσης, προσβάλλεται η εγκυρότητα του διατάγματος για την έκδοση εντάλματος πώλησης συγκεκριμένης ακίνητης περιουσίας, εγγεγραμμένης στο όνομα του κ. Θ. Περικλέους, προς το σκοπό ικανοποίησης εξ αποφάσεως χρέους.    

 

Πρωτόδικα, προηγήθηκε η έκδοση, στις 31.5.2005, τελικής απόφασης εναντίον του εφεσείοντος, εναγομένου στην αγωγή αρ. 385/2005, για το ποσό των ΛΚ1.950,00, πλέον τόκους και έξοδα.  ΄Οταν αυτός παρέλειψε να πληρώσει το πιο πάνω εξ αποφάσεως χρέος, η εφεσίβλητη, ενάγουσα στην ίδια, ως άνω, αγωγή, Διαχειριστική Επιτροπή Pissouri Beach Apartments, προχώρησε με τη λήψη μέτρων εκτέλεσης εναντίον του.  Πρώτα, εξέδωσε ένταλμα εκτέλεσης για την πώληση κινητής περιουσίας, το οποίο, ουσιαστικά, επιστράφηκε ανεκτέλεστο, για το λόγο, όπως αναφέρεται σε έγγραφο το οποίο συνέταξε ο αρμόδιος Δικαστικός Επιδότης, ότι:  «Ο εναγόμενος (εφεσείων) δεν κατοικά στο Πισσούρι.  Πληροφορήθηκα από τον αδελφό του ότι είναι κάτοικος Αμερικής εδώ και 30 χρόνια.»

 

Ακολούθως, η εφεσίβλητη καταχώρισε αίτηση, με την οποία ζητούσε την έκδοση διατάγματος πώλησης συγκεκριμένης ακίνητης περιουσίας, που εμφανίζεται στο Μητρώο του οικείου Κτηματολογικού Γραφείου να είναι εγγεγραμμένη επ' ονόματι του κ. Θ. Περικλέους.  Η αίτηση έφερε τον ίδιο τίτλο που έφερε η αγωγή και που, τώρα, φέρει η υπό εξέταση έφεση.  Επιδόθηκε, κατόπιν αδείας του Δικαστηρίου, με υποκατάστατο τρόπο, στον αδελφό του πιο πάνω εγγεγραμμένου ιδιοκτήτη, στη διεύθυνση Θ. 7, Πισσούρι, Λεμεσός.

 

Η αίτηση, προφανώς, επιδόθηκε νομότυπα.  Δεν ηγέρθη ένσταση περί τούτου.  Την παρέλαβε ο κ. Π. Περικλέους, ο οποίος καταχώρισε ειδοποίηση ένστασης, διά δικηγόρου, για λογαριασμό του κ. Θ. Περικλέους.  Στην υποστηρικτική αυτής ένορκη δήλωσή του, ανέφερε ότι είναι αδελφός του Θ. Περικλέους, ιδιοκτήτη του ακινήτου στο οποίο αφορά η αίτηση.  Ισχυρίστηκε, όμως, ότι ο εξ αποφάσεως οφειλέτης, εναγόμενος στην προαναφερθείσα αγωγή αρ. 385/2005, Th. Pericleous, εφεσείων, και ο αδελφός του Θ. Περικλέους δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, απορρίπτοντας τον περί αντιθέτου ισχυρισμό εκ μέρους των εφεσιβλήτων.

 

Στην υποστηρικτική της αίτησης ένορκη δήλωση υπαλλήλου των εφεσιβλήτων, εκλαμβάνεται ως δεδομένο ότι τα πιο πάνω δύο ονόματα αναφέρονται στο ίδιο πρόσωπο, δηλαδή στον καθ' ου η αίτηση, εφεσείοντα.  Μετά την αμφισβήτηση που υπήρξε ως προς τούτο, η ίδια ενόρκως δηλούσα προέβη σε συμπληρωματική ένορκη δήλωση, στην οποία ανέφερε ότι γνωρίζει τον κ. Th. Pericleous για πολλά χρόνια, αφού αυτός είναι ιδιοκτήτης μονάδας στο κτηριακό συγκρότημα "Pissouri Beach Hotel Apartments" των εφεσιβλήτων και βεβαίωσε ότι είναι το ίδιο πρόσωπο με τον κ. Θ. Περικλέους, ιδιοκτήτη του εν λόγω ακινήτου.

 

Ο κ. Θ. Περικλέους δεν παρέμβηκε νομότυπα στη διαδικασία, ως τρίτος που θίγονταν τα συμφέροντά του από την αίτηση.  Αυτός, αν, όντως, δεν ήταν ο Th. Pericleous, θα έπρεπε να είχε λάβει προηγουμένως, κατά κάποιο τρόπο, την άδεια του Δικαστηρίου, για να δικαιούτο να εμφανιστεί και να προβάλει ένσταση στην εν λόγω αίτηση, (βλ. Heli-Air v. Drescher (1988) 1 C.L.R. 234 και Κουή ν. Χριστοδούλου (2010) 1 Α.Α.Δ. 401).  Αντίθετα, ενήργησε ως να ήταν, ήδη, διάδικος.  Αυτή ήταν, εν τέλει, η διαπίστωση του εκδικάσαντος Δικαστηρίου, το οποίο αποδέχτηκε τη μοναδική ενώπιόν του, δυναμένη να αξιολογηθεί, εκδοχή.  Σημειωτέο ότι η ένορκη εκδοχή εκ μέρους του περιοριζόταν σε αρνήσεις και ανεπίτρεπτη παράθεση των λόγων ένστασης, πρακτική την οποία το Δικαστήριο, δικαιολογημένα, έψεξε ως απαράδεκτη.  Συγκεκριμένα, έκαμε δεκτή τη θετική μαρτυρία εκ μέρους της υπαλλήλου των εφεσιβλήτων, η οποία, ουσιαστικά, δήλωσε ότι γνώριζε προσωπικά τον κ. Th. Pericleous, ως ιδιοκτήτη μονάδας στο προαναφερθέν κτηριακό συγκρότημα των εφεσιβλήτων, και ότι αυτός ήταν το ίδιο πρόσωπο με τον κ. Θ. Περικλέους.  Επίσης, δήλωσε ότι τον αναγνώρισε από το αντίγραφο της φωτογραφίας της ταυτότητάς του, που κατατέθηκε με την ένσταση.

 

Εμφανώς, πρόκειται για το άτομο το οποίο βρίσκεται μόνιμα εγκατεστημένο, τα τελευταία τριάντα χρόνια, στην Αμερική, πληροφορία την οποία έδωσε στο Δικαστικό Επιδότη ο αδελφός του εφεσείοντος, κ. Π. Περικλέους, και τούτο δεν αμφισβητήθηκε, από τον ίδιο, στο πλαίσιο της ένστασής του.  Τέλος, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ο τελευταίος δεν εξήγησε το λόγο για τον οποίο ο αδελφός του τον εξουσιοδότησε να τον εκπροσωπήσει στην εν λόγω διαδικασία.  Παρεμπιπτόντως, σημειώνεται πως ο Δικαστικός Επιδότης, υπό το φως της πληροφόρησης που αυτός είχε, όπως έχει ήδη αναφερθεί, από τον αδελφό του εναγομένου, εφεσείοντος, δικαιολογείτο να επιστρέψει ανεκτέλεστο το ένταλμα κινητών, πράγμα το οποίο έπραξε και το γεγονός τούτο είναι ικανοποιητικό για σκοπούς του άρθρου 22[1] του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, (ο «Νόμος»).  Ως αποτέλεσμα, οι λόγοι έφεσης 1 και 5, διά των οποίων έγινε εισήγηση περί του αντιθέτου όσον αφορά το πιο πάνω θέμα, απορρίπτονται.     

 

Η υπό αναφορά αίτηση υποβλήθηκε κατ' επίκληση των προνοιών του Μέρους V του Νόμου.  Το Δικαστήριο, στο πλαίσιο της διενεργηθείσας από αυτό εξέτασης των εγγράφων που οι εφεσίβλητοι καταχώρισαν με την αίτησή τους, διαπίστωσε, με αναφορά σε σχετικό πιστοποιητικό έρευνας ακίνητης ιδιοκτησίας του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λεμεσού, ότι το συγκεκριμένο ακίνητο χαρακτηρίζεται ως χωράφι.  Επιπρόσθετα, έκθεση εκτίμησης, η οποία ανέδειξε όλα τα σχετικά χαρακτηριστικά του, κατέληξε ότι αυτό είχε αγοραία αξία €330.000,00.  Εμφανώς, υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του πιο πάνω ποσού και του εξ αποφάσεως χρέους εκ ποσού ΛΚ1.950,00, πλέον τόκους και έξοδα.  Ωστόσο, το Δικαστήριο διέταξε την πώληση ολόκληρου του ακινήτου, διά δημόσιου πλειστηριασμού, στη βάση οδηγιών που εξέδωσε προς τούτο, δυνάμει των σχετικών προνοιών του Νόμου. 

Ο εφεσείων, επονομαζόμενος Th. Pericleous και επισήμως, κατά το κυπριακό Δελτίο Ταυτότητάς του, ονομαζόμενος Θ. Περικλέους, διαφωνώντας με την απόφαση, ανωτέρω, επιδιώκει την ανατροπή της.  Με τον τρίτο λόγο έφεσης δε, εισηγείται ότι το Δικαστήριο παρέβλεψε το γεγονός πως οι εφεσίβλητοι, με την αίτησή τους, ζητούσαν την έκδοση διατάγματος, αντί εντάλματος, πώλησης, όπως προβλέπεται στις εξουσιοδοτικές πρόνοιες του Νόμου.  Σε σχέση με την, ομολογουμένως, επουσιώδη αυτή εισήγηση, παρατηρείται ότι κάθε ένταλμα εκτέλεσης αναφορικά με εξ αποφάσεως χρέος εκδίδεται κατόπιν σχετικού διατάγματος του δικαστηρίου.  Εν προκειμένω, στη Δ. 42, Κ. 4, των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, προβλέπεται ρητώς ότι: "The order directing the issue of the writ shall be drawn up before the writ is issued."

 

Επουσιώδης είναι και η επόμενη εισήγηση, στον τέταρτο λόγο έφεσης, ότι το Δικαστήριο παρέβλεψε την παράλειψη των εφεσιβλήτων να αναφερθούν στον αριθμό των μελών της οικογένειας του εφεσείοντος.  Με αυτήν, όμως, παραβλέπεται η σχετική πρόνοια στην πρώτη επιφύλαξη του άρθρου 23 του Νόμου, η οποία εφαρμόζεται στην περίπτωση που η επιδιωκόμενη προς πώληση ιδιοκτησία αφορά ή περιλαμβάνει την κατοικία του εξ αποφάσεως οφειλέτη.  Στην προκειμένη περίπτωση, το ακίνητο χαρακτηρίστηκε ως χωράφι και δε δόθηκε οποιαδήποτε πληροφορία περί του αντιθέτου, από μέρους του εφεσείοντος.  Επομένως, και οι δύο λόγοι, που εξετάζονται πιο πάνω, κρίνονται ανυπόστατοι.     

 

Σημαντικός είναι ο δεύτερος λόγος έφεσης.  Με αυτόν, ο εφεσείων εισηγείται ότι το Δικαστήριο λανθασμένα διέταξε την πώληση ολόκληρου του ακινήτου του, δεδομένης της πολύ μεγαλύτερης αγοραίας αξίας του, σε σύγκριση με το προς ικανοποίηση, κατά πολύ μικρότερο αυτής, εξ αποφάσεως χρέος του.  ΄Επρεπε, συμπληρώνει, να είχε ασκήσει την εξουσία του «να διατάξει την πώληση κάποιου μέρους του ακινήτου».  Δεν παρέπεμψε, όμως, σε οποιαδήποτε πρόνοια του Νόμου, η οποία να υποστηρίζει την εισήγησή του. 

 

Το Μέρος V του Νόμου προβλέπει μια περιεκτική διαδικασία, προς εκπλήρωση του σκοπού εκτέλεσης δικαστικής απόφασης με την πώληση ακίνητης περιουσίας, λαμβάνοντας, συγχρόνως, υπόψη τα συμφέροντα του εξ αποφάσεως οφειλέτη.  Το άρθρο 24 του Νόμου προβλέπει ότι:-

 

   «24.  Κανένα ένταλμα πώλησης ακίνητης ιδιοκτησίας δεν εκδίδεται παρά μόνο κατόπι αίτησης προς το Δικαστήριο και μετά από προηγούμενη γνωστοποίηση της αίτησης προς τον οφειλέτη χρέους· κάθε τέτοιο ένταλμα υπογράφεται από το δικαστή ή από ένα από τους δικαστές που διατάσσουν την έκδοσή του.»

 

 

 

Ανάλογη πρόνοια, ως προς την πιο πάνω εξουσία του δικαστηρίου, θέτοντας, συγχρόνως, κάποιες προϋποθέσεις για την άσκησή της, υπάρχει και στο άρθρο 22 του Νόμου, το οποίο έχει παρατεθεί πιο πάνω.

 

Σε ορισμένες περιπτώσεις, πράγματι, προβλέπεται ότι το δικαστήριο έχει εξουσία να διατάζει όπως πωληθεί μέρος μόνο της ακίνητης ιδιοκτησίας του εξ αποφάσεως οφειλέτη, προς το σκοπό διασφάλισης στέγης για την οικογένειά του και τον ίδιο.  Σχετικό ως προς τούτο είναι το άρθρο 23 του Νόμου.  Επίσης, στο άρθρο 26 του Νόμου, προβλέπεται ότι ο εξ αποφάσεως οφειλέτης μπορεί να ζητήσει την πώληση, κατά προτεραιότητα, συγκεκριμένου μέρους της ακίνητης ιδιοκτησίας του.  Ο εφεσείων δεν αναφέρεται να έπραξε κάτι τέτοιο στην παρούσα υπόθεση, σε σχέση με την υπό αναφορά ακίνητη ιδιοκτησία ή άλλη τέτοια περιουσία, η οποία τυχόν να είναι εγγεγραμμένη στο όνομά του.  Βέβαια, το δικαστήριο δύναται, με βάση το άρθρο 27 του Νόμου, να εκδίδει ένταλμα πώλησης, γενικά, της ακίνητης ιδιοκτησίας του οφειλέτη.  Σε τέτοια περίπτωση, ενεργοποιούνται οι λοιπές πρόνοιες του εν λόγω άρθρου, που προβλέπουν για τη δυνατότητα πώλησης μέρους της, ήτοι αυτού που είναι αναγκαίο προς εξόφληση του εξ αποφάσεως χρέους και των εξόδων της διαδικασίας εκτέλεσης.  ΄Οπου προκύπτουν δε θέματα αφορώντα στην εκτέλεση ενός τέτοιου εντάλματος πώλησης, το αρμόδιο προς τούτο πρόσωπο δύναται, με βάση το άρθρο 31 του Νόμου, να απευθύνεται στο οικείο Επαρχιακό Δικαστήριο για οδηγίες.  Οι ίδιες πρόνοιες που αναφέρονται πιο πάνω ισχύουν και στην παρούσα περίπτωση και αναμένεται ότι θα τύχουν εφαρμογής αναλόγως.  Επομένως, δε διαπιστώνεται σφάλμα στην υπό έφεση απόφαση του Δικαστηρίου.

 

Για τους πιο πάνω λόγους, η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον του εφεσείοντος.  Αυτά να υπολογιστούν από την Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

 

 

 

 

                                                     Π. Παναγή, Δ.

 

 

 

 

 

                                                     Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.

 

 

 

 

 

                                                     Χ. Μαλαχτός, Δ.

 

 

/ΜΠ