|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:D467
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ Αρ. 177/2019
13 NΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019
(Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.)
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 29 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 69 ΚΑΙ 70 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ (ΔΙΑΚΑΤΟΧΗ, ΕΓΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΝΟΜΟΣ ΚΕΦ. 224)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ Χ.ΘΕΟΧΑΡΙΔΗ ΚΑΙ Κ.ΘΕΟΧΑΡΙΔΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ-ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΠΡΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ ΜΕ ΑΡ. ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ 106/205, ΑΠΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑ, Θ. ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ, ΑΠΟ ΛΑΡΝΑΚΑ, Ε. ΘΕΟΧΑΡΙΔΗ, ΑΠΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑ, EUROGRECIAN MARITIME CO LTD ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ ΧΡ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ (ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ) ΛΤΔ ΑΠΟ ΛΑΡΝΑΚΑ ΚΑΙ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ MANDAMUS ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ/Η ΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ/Η ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΣΤΑΣΗ/ΑΙΤΗΣΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗΣ ΛΑΘΟΥΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΗΜΕΡ. 20.4.2015 ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΑΝ ΤΗΝ 24.4.2015 ΜΕ ΑΡ. ΦΑΚΕΛΟΥ ΕΔ678/2015 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗΣ ΛΑΘΟΥΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΗΜΕΡ. 24.4.2015 ΜΕ ΑΡ. ΦΑΚΕΛΟΥ ΕΔ688/2015 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
---------------------
Αίτηση ημερ. 10.10.2019
Α. Μυλωνάς με κα Χριστοδούλου Δ., για τους Αιτητές
Καμία εμφάνιση, για τον Καθ' ου η Αίτηση
-------------------------
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Οι Αιτητές με αίτηση τους ημερ. 24.4.2018 αιτήθησαν την παραχώρηση άδειας για την έκδοση διατάγματος της φύσεως Mandamus με σκοπό να υποχρεωθεί ο Διευθυντής του Επαρχιακού Κτηματολογίου Λάρνακας να απαντήσει επί ένστασης/Αίτησης τους ημερ. 24.4.2015 για "Διόρθωση Λάθους Γενικής Εκτίμησης ημερ. 20.4.2015 δυνάμει του Άρθρου 70 του Περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, ΚΕΦ. 244".
Η Αίτηση των αιτητών απερρίφθη αυθημερόν από αδελφό Δικαστή με αιτιολογημένη απόφαση του. Έφεση, Π.Ε. 124/18, που καταχώρησαν οι Αιτητές είχε επιτυχή αποτέλεσμα. Με απόφαση της πλειοψηφίας ημερ. 26.9.2019 δόθηκε άδεια για καταχώρηση αίτησης δια κλήσεως για έκδοση Mandamus. Η αίτηση δια κλήσεως ακούστηκε εν τη απουσία των Καθ' ων η Αίτηση, στους οποίους επεδόθηκε η Αίτηση πλην όμως επέλεξαν, όπως είναι δικαίωμα τους, να μην εμφανιστούν.
Έθεσα από την αρχή στον ευπαίδευτο συνήγορο για τους Αιτητές το θέμα καθυστέρησης των Αιτητών να αξιώσουν την αιτούμενη θεραπεία και αν όντως υπάρχει αδικαιολόγητη καθυστέρηση, τις συνέπειες της.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος ετοίμασε, στον χρόνο που του δόθηκε, γραπτό περίγραμμα. Σ' αυτό αναφέρονται οι χρονικοί προσδιορισμοί που κατά τους αιτητές αφορούν την παρούσα υπόθεση. Αυτοί είναι:
1. Στις 24.4.2015 οι Αιτητές καταχώρησαν την ένσταση τους στη γενική Εκτίμηση του Κτηματολογίου.
2. Στις 12.12.2017 οι δικηγόροι των Αιτητών απέστειλαν επιστολή στους Καθ' ων η Αίτηση και τους ζήτησαν όπως προβούν άμεσα στην εξέταση της ένστασης τους.
3. Στις 20.12.2017 οι Καθ' ων η Αίτηση απάντησαν ότι υπολείπονται κάποιες πληροφορίες από άλλα τμήματα για ολοκλήρωση της εξέτασης της ένστασης.
4. Στις 26.3.2018 οι δικηγόροι των Αιτητών απέστειλαν τελική ειδοποίηση για λήψη δικαστικών μέτρων εναντίον των Καθ' ων η Αίτηση.
5. Στις 20.4.2018 και στην απουσία απάντησης από τους Καθ' ων η Αίτηση, καταχώρησαν την αίτηση για έκδοση Άδειας Καταχώρησης Αίτησης Διά Κλήσεως για Προνομιακό Ένταλμα Mandamus. Η Αίτηση απερρίφθη την ίδια ημέρα. Έφεση που καταχώρησαν στις 16.5.2018, είχε ως αποτέλεσμα στις 26.9.2019 να δοθεί Άδεια για καταχώρηση Αίτησης Διά Κλήσεως.
Είναι εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου για τους Αιτητές ότι κατά τον χρόνο καταχώρησης της Αίτησης ημερ. 20.4.2018 δεν ήταν σε ισχύ ο Περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Διαδικασία Έκδοσης Εντάλματος προνομιακής φύσεως) Διαδικαστικός Κανονισμός του 2018. Ως αποτέλεσμα εφαρμόζονται οι σχετικοί κανόνες των παλαιών θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας. Σύμφωνα με αυτούς δεν προβλέπετο προθεσμία στην περίπτωση του Mandamus σε αντιδιαστολή με τις Αιτήσεις για Certiorari που προβλέπετο προθεσμία 6 μηνών για καταχώρηση τους. Στην περίπτωση του Mandamus, αν δεν δικαιολογηθεί η καθυστέρηση δεν εκδίδεται εκτός εάν η αίτηση καταχωριστεί εντός εύλογου χρόνου μετά που το δημόσιο όργανο αρνηθεί να συμμορφωθεί στο αίτημα για εκτέλεση του καθήκοντος του (Halsbury's Laws of England, third Edition, vol. 11, p.73 para 133).
Περαιτέρω, σύμφωνα με την εισήγηση του συνηγόρου το αίτημα των Αιτητών και η άρνηση των Καθ' ων η Αίτηση αποτελεί προϋπόθεση για έκδοση εντάλματος Mandamus και η άρνηση σηματοδοτεί την αφετηρία του εύλογου χρόνου. Στην παρούσα περίπτωση δεν υπήρξε ρητή άρνηση των Καθ΄ ων η Αίτηση, όμως στις 26.3.2018 η επιστολή των δικηγόρων των Αιτητών, οι τελευταίοι απέδιδαν πλέον κατά τρόπο οριστικό στον Διευθυντή του Κτηματολογίου παράλειψη συμμόρφωσης με την επιτακτική υποχρέωση του να εκδώσει απόφαση στην ένσταση των Αιτητών. Θεωρούν οι Αιτητές ότι ο χρόνος για σκοπούς καταχώρησης της Αίτησης για Άδεια άρχισε να μετρά από 26.3.2018 ότε ο Διευθυντής του Κτηματολογίου τελούσε σε κατάσταση σιωπηρής άρνησης να εκτελέσει το καθήκον που το επιτάσσει το Άρθρο 70 του Περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας Νόμου. Είναι δε η εισήγηση του ότι δεν έχει παρατηρηθεί οιαδήποτε ή παράλογη καθυστέρηση στην καταχώρηση της Αίτησης τους.
Ζήτημα καθυστέρησης που νόμιμα ανακόπτει την διεκδίκηση της λήψης της άδειας ή της χορήγησης του προνομιακού εντάλματος, εγείρεται σε οποιοδήποτε στάδιο είτε από διάδικο, είτε αυτεπαγγέλτως. Και εφόσον αφορά σε θεμελιώδη προϋπόθεση, αναμφίβολα ανακινείται οποτεδήποτε, χωρίς να αποτελεί κώλυμα η εκ των υστέρων εξέταση του θέματος επειδή χορηγήθηκε η άδεια χωρίς να συζητηθεί η καθυστέρηση. Εάν η καθυστέρηση προβάλλει αντικειμενικά μέσα από τα γεγονότα, είναι θεμιτή η εξέταση της οποτεδήποτε. Αυτά λέχθησαν από την Ολομέλεια στην Αίτηση Μιχαήλ Μιχαήλ Π.Ε. 345/2013.
Ο Περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Διαδικασία Έκδοσης Εντάλματος Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικός Κανονισμός του 2018 τέθηκε σε ισχύ στις 18.5.2018 και όπως, πολύ ορθά, παρατήρησε ο ευπαίδευτος συνήγορος, δεν εφαρμόζεται στην παρούσα υπόθεση, ενόψει του ότι αυτός τέθηκε σε ισχύ μεταγενέστερα της καταχώρησης της Αίτησης των Αιτητών στις 20.4.2018. Παρόλα ταύτα και πριν να τεθεί σε ισχύ ο πιο πάνω Διαδικαστικός Κανονισμός η καταχώρηση αίτησης όπως η υπό εξέταση δεν αφίετο στη διάθεση του Αιτητή. Η νομολογία το έλυσε με αναφορά στα ισχύοντα στην Αγγλία.
«Στην άσκηση της διακριτικής του εξουσίας για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων, το Ανώτατο Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη και το κατά πόσον υπήρξε αναιτιολόγητη καθυστέρηση από την πλευρά του αιτητή να ζητήσει τέτοιο ένταλμα. Δεν υπάρχουν καθορισμένα χρονικά πλαίσια. Επαφίεται τούτο στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου σταθμίζοντας όλα τα γεγονότα της υπόθεσης. Στην υπόθεση Aeroporos (πιο πάνω) ο Πικής, Δ. (όπως ήταν τότε) έθεσε τα ορθά πλαίσια άσκησης της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου. Παραθέτουμε το απόσπασμα από τη σελίδα 308, το οποίο και επικροτούμε γιατί εκφράζει και τη δική μας θέση:-
"An order of certiorari is a discretionary remedy. Delay to apply is a valid reason for refusing review of the legality of the order challenged. The time element is so essential as to have caused the English legislator to rule out judicial review for the issue of an order of certiorari after the lapse of six months from the communication of the impugned order. In the absence of proper justification of the delay or more appropriately in the absence of any wish on the part of the applicants to challenge the legality of the orders prior to 7th December, 1987, and the reasons for so wishing to challenge it thereafter, I find the delay to apply inexcusable and on that account I would dismiss the application."
Το θέμα της καθυστέρησης εξετάσθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο σε πλείστες αποφάσεις του, πέραν της Aeroporos (πιο πάνω). Ενδεικτικά αναφέρουμε τις πιο κάτω αυθεντίες: In re Antonios Mouskos (1977) 1 C.L.R. 100, In re Christofis (1985) 1 C.L.R. 692, In re Charalambous (1985) 1 C.L.R. 746, In re Ellinas (1988) 1 C.L.R. 371, Θεοδούλου (Αρ. 1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 438, Τρύφωνος (1991) 1 Α.Α.Δ. 1124, Μιχαήλ (1992) 1 Α.Α.Δ. 472, Laertis Shipping Ent. (1992) 1 A.A.Δ. 686, Καλοπαίδη (1993) 1 Α.Α.Δ. 114, Πιττάκης κ.ά. (1994) 1 Α.Α.Δ. 297, Beogradska Banka D.D. (1995) 1 A.A.Δ. 737, Ερμής Ασφαλ. Εταιρεία Λτδ. κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 811, Σωτηρούλλα Κωνσταντινίδου (1995) 1 Α.Α.Δ. 827.
Στην Ερμής (πιο πάνω) ο Νικολάου, Δ. ανέφερε στη σελίδα 817 τα εξής τα οποία και επικροτούμε:-
"Τόση είναι η σημασία που αποδίδεται στην όσο το ταχύτερο αναζήτηση θεραπείας με τα ένδικα μέσα που τώρα επιδιώκουν οι αιτητές, που στην Αγγλία από καιρό εισήχθη με τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας χρονικός περιορισμός: ήταν αρχικά έξι μήνες και έπειτα μειώθηκε σε τρεις. Το εν λόγω όριο αποτελεί βέβαια εκεί το ανώτατο επιτρεπτό. Αίτηση μπορεί να απορριφθεί λόγω αδικαιολόγητης καθυστέρησης ακόμα και αν καταχωρηθεί εντός της επιτρεπόμενης προθεσμίας. Στην Κύπρο δεν έχει τεθεί με τους Θεσμούς χρονικός περιορισμός αλλά η γενική αρχή την οποία ανέφερα ισχύει κατά τον ίδιο τρόπο. Υπάρχει επί τούτου μεγάλος αριθμός αποφάσεων: βλ. ενδεικτικά τις υποθέσεις In re Manolis Christophi (1985) 1 C.L.R. 692 και Τρύφωνος (1991) 1 Α.Α.Δ. 455. Στην παρούσα περίπτωση, ακόμα και αν γινόταν για σκοπούς συζήτησης δεκτό ότι οι αιτητές κατά πρώτο έλαβαν γνώση του διατάγματος κατεδάφισης τον Νοέμβριο του 1994 που ήχθη η υπόθεση για απείθεια ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου, παρήλθαν περίπου δέκα μήνες μέχρι που τώρα αποφάσισαν να αποταθούν στο Ανώτατο Δικαστήριο. Και το έπραξαν μόνο δύο μέρες πριν από την ημερομηνία που ορίστηκε για συνέχιση η ακρόαση της εκκρεμούσας υπόθεσης στο Επαρχιακό Δικαστήριο. Η εξήγηση την οποία πρόσφερε ο συνήγορος των αιτητών κατά την αγόρευσή του, αναφέρεται σε κατάσταση πραγμάτων, ήτοι, σε ισχυριζόμενες διαβεβαιώσεις που παρέμειναν χωρίς εμπέδωση. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, η δοθείσα εξήγηση ακόμα και αν ληφθεί υπόψη, δεν δικαιολογεί κατά την άποψή μου την τόσο μεγάλη σημειωθείσα καθυστέρηση."
Στην δε Laertis (πιο πάνω) ο Στυλιανίδης, Δ. (όπως ήταν τότε) ανέφερε τα εξής στις σελίδες 693-694, παραθέτοντας απόσπασμα από το Halsbury's και απόσπασμα από την απόφαση του Λόρδου Denning στην υπόθεση R. v. Herrod:-
"Καθυστέρηση στην υποβολή αιτήσεων για έλεγχο με προνομιακό ένταλμα certiorari αποτελεί λόγο άρνησης έκδοσής του. Το Δικαστήριο, στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας για έκδοση του εντάλματος certiorari, λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη την καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης. Στο Halsbury's Laws of England, 4η Έκδοση, Τόμος 1(1), παράγραφος 170 αναφέρεται:-
"170. Delay in applying for relief. Where the High Court considers that there has been undue delay in making an application for judicial review, it may refuse to grant leave for the making of the application or any relief sought on the application, if it considers that the granting of the relief sought would be likely to cause substantial hardship to, or substantially prejudice the rights of, any person or would be detrimental to good administration. The court may consider the question of delay of its own motion even if the respondent indicates that no point would be taken on delay."
Στην υπόθεση R. v. Herrod [1976] 1 All E.R. 273, στη σελ. 278, ο Λόρδος Denning είπε:-
"Τhe truth is, of course, that certiorari is not an appeal at all. It is an exercise by the High Court of its power to supervise inferior tribunals: see R. v. Northumberland Compensation Appeal Tribunal, ex parte Shaw. The time limit of six months is not an entitlement. It is a maximum rarely to be exceeded. Short of six months, there is the overriding rule that the remedy by certiorari is discretionary. If a person comes to the High Court seeking certiorari to quash the decision of the Crown Court - or any other inferior tribunal for that matter - he should act promptly and before the other party has taken any step on the faith of the decision. Else he may find that the High Court will refuse him a remedy. If he has been guilty of any delay at all, it is for him to get over it and not for the other side. In support, I would refer to R. v. Sheward where five months elapsed. And in R. v. Glamorgan Appeal Tribunal, ex parte Fricker Lord Reading CJ said:
"... the applicant could not succeed, for two months and a half had elapsed before he came to this court. If it is desired to take such an objection an application must be made at once...""
Η αρχή που προβάλλει από την άνω νομολογία είναι ότι ο αιτητής έχει υποχρέωση στην αναζήτηση της θεραπείας, όπως η αιτούμενη, όσο νωρίτερα δυνατό. Ο Λόρδος Denning στην Herrod (άνω) υιοθέτησε τα όσα είπε ο Λόρδος Reading στην Glamorgan Appeal Tribunal, ex parte Fricker (άνω) ότι η αίτηση θα πρέπει να γίνεται αμέσως (at once)."
(βλ. Αναφορικά με το Ένταλμα Ερεύνης Ε.Δ. Λεμεσού ημερ. 13.10.2000 (2002) 1 Α.Α.Δ. 571, 577)
Το διάταγμα Mandamus εκδίδεται για να διατάξει ένα κατώτερο Δικαστήριο που έχει αρνηθεί να εξασκήσει τα καθήκοντα του μέσα στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του, να εξασκήσει αυτά τα καθήκοντα. Αργότερα το διάταγμα επεκτάθηκε για να καλύπτει και περιπτώσεις όπου διοικητικά όργανα αρνούνταν να εκτελέσουν καθήκοντα που πηγάζουν από νομοθετικές διατάξεις (βλ. Προνομιακά Εντάλματα, Π. Αρτέμης σελ. 849).
Θα πρέπει, βεβαίως, να λεχθεί ότι η θεραπεία του Mandamus δεν είναι εφικτή παρά μόνο στις περιπτώσεις όπου ο Αιτητής έχει δικαίωμα να ζητήσει την εκτέλεση καθήκοντος που επιβάλλει ο Νόμος και να έγινε αίτημα για Εφαρμογή του Νόμου. Το τελευταίο αποτελεί προϋπόθεση για τη χρήση του διατάγματος αυτού (βλ. Προνομιακά Εντάλματα, Π. Αρτέμης σελ. 250).
Έχοντας υπόψιν τα πιο πάνω, θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο στην παρούσα υπόθεση παρατηρείται καθυστέρηση και εάν ναι κατά πόσο αυτή δικαιολογείται από τον Αιτητή. Όπως έχει προαναφερθεί η ένσταση των Αιτητών καταχωρήθηκε στις 24.4.2015 αναφορικά με τη Γενική Εκτίμηση Ακινήτου Περιουσίας ημερ. 20.4.2015. Το Άρθρο 70 του Περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμο, ΚΕΦ. 224, προνοεί:
"Άρθρο 70
............................. ...........
(ε) Ο Διευθυντής εξετάζει κάθε ένσταση που υποβλήθηκε σε αυτόν δυνάμει της παραγράφου (δ) και δίνει ειδοποίηση για την απόφαση του στο πρόσωπο που επηρεάζεται."
Όπως φαίνεται από το ίδιο το Άρθρο δεν τάσσεται προθεσμία μέσα στην οποία ο Διευθυντής θα πρέπει να απαντήσει.
Οι Αιτητές δεν έπραξαν οτιδήποτε από 24.4.2015 και αντέδρασαν για πρώτη φορά στις 12.12.2017 όταν με επιστολή των δικηγόρων τους αρχικά κάνουν αναφορά στην ένσταση τους και εν συνεχεία αναφέρουν τα ακόλουθα:
"Συνεπώς, σας καλούμε όπως εντός 15 ημερών έχουμε την θέση σας αναφορικά με το ρηθέν ζήτημα. Σε αντίθετη περίπτωση θα λάβουμε όλα τα αναγκαία δικαστικά μέτρα εναντίον σας για διαφύλαξη των δικαιωμάτων των πελατών μας."
Ο Ανώτερος Επαρχιακός Λειτουργός Λάρνακας, απάντησε στην πιο πάνω επιστολή στις 20.12.2017, ως ακολούθως:
"Θέμα: Διόρθωση Λάθους - Μείωση αξίας λόγω περιορισμών που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Οδηγία SEVECO, Αρ. Φακέλου ΕΔ678/2015
Αναφορικά με το πιο πάνω θέμα, σχετική η επιστολή σας ημερομηνίας 12.12.2017, σας πληροφορώ ότι το γραφείο μας στις 10/11/2015 είχε αποστείλει επιστολή στα Αρμόδια (Τμήματα Δήμαρχο Λάρνακας, Διευθύντρια Τμήματος Πολεοδομία και Οικήσεως, Αν. Διευθυντή Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίας για να μας δοθούν οι απαραίτητες διευκρινήσεις για τον περαιτέρω χειρισμό των υποθέσεων σε περιοχή SEVECO. Μέχρι σήμερα δεν έχουμε πάρει οποιαδήποτε απάντηση από τα Αρμόδια Τμήματα.
Εν' όψη της επιστολή σας έχω αποστείλει εκ' νέου επιστολή στις 20.12.2017 στον Διευθυντή του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας και αναμένω οδηγίες.
Είμαι στη διάθεση σας για οποιεσδήποτε πληροφορίες χρειαστείτε."
Οι δικηγόροι των Αιτητών απάντησαν στην άνω επιστολή στις 26.3.2018 με το ακόλουθο περιεχόμενο:
"Θέμα: Διόρθωση Λάθους - Μείωση αξίας λόγω περιορισμών που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Οδηγία SEVECO, Αρ. Φακέλου ΕΔ678/2015
Έχουμε εξουσιοδοτηθεί από τους πελάτες μας κ. Χ.Θεοχαρίδη, κ. Θ. Αντωνιάδου, κ. Ε.Θεοχαρίδη και εταιρεία EuroGrecian Maritime Co Ltd, από Λάρνακα όπως αναφερθώ στο ρηθέν ζήτημα και θέσω υπόψη σας τα ακόλουθα.
Παρά το γεγονός ότι την 12/12/2017 σας είχαμε αποστείλει την επισυνημμένη ως Παράρτημα «Α» επιστολή και παρά το γεγονός ότι την 20/1212017 μας αττοστείλατε την επισυνημμένη ως Παράρτημα «Β» επιστολή ως απάντηση, μέχρι σήμερα παραλείπετε να προβείτε στην εξέταση του ρηθέντος ζητήματος, με αποτέλεσμα οι πελάτες μας να συνεχίζουν να πληρώνουν υπερτιμημένες φορολογίες, οι οποίες πηγάζουν από τις δικές σας εκτιμήσεις του 2013.
Συνεπώς δια της παρούσας σας ενημερώνουμε ότι Θα προβούμε σε όλες τις ενδεδειγμένες δικαστικές διαδικασίες για επίλυση του ρηθέντος ζητήματος.
Για οποιεσδήποτε επιπρόσθετες πληροφορίες ή και διευκρινήσεις χρειαστείτε παρακαλώ όπως επικοινωνήσετε μαζί μας στην πιο πάνω διεύθυνση ή στο τηλέφωνο 24656496."
Ακολούθησε η καταχώρηση της και εξέταση αίτησης στις 20.4.2018.
Το ερώτημα που τίθεται είναι πότε έγινε αίτημα για εφαρμογή του Νόμου. Στο σύγγραμμα του κ. Αρτέμη (άνω) σελ. 250 αναφέρεται το ακόλουθο απόσπασμα από τον Basu "Commentary on the Constitution of India" 5η Έκδοση Τόμος 3, σελ. 479:
"The application must be preceded by a distinct demand for performance of the duty, in order to give the party an opportunity to consider whether he should comply or not, and such demand must be shown to have been met by a refusal either by words or conduct, so that the Court may be satisfied that the party complained of is determined not to do what is demanded."
Έχοντας υπόψιν τα πιο πάνω και εφαρμόζοντας αυτά στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης, είναι η γνώμη μου ότι το αίτημα για εφαρμογή του Νόμου έγινε στις 12.12.2017 όταν οι δικηγόροι του Αιτητή καλούσαν τον Διευθυντή όπως εντός 15 ημερών έχουν τη θέση του άλλως θα κινηθούν εναντίον του. Η παράλειψη δε του Διευθυντή να "προβεί σε εξέταση του ζητήματος" διαπιστώνεται και από τους αιτητές σχεδόν 3½ μήνες αργότερα όπου στην επιστολή των δικηγόρων τους ημερ.26.3.2018 αυτό αναφέρουν. Είναι παράλληλα φανερό από την συμπεριφορά του Διευθυντή ότι αυτός δεν θα συμμορφώνετο με ό,τι του ζητήθηκε με το αίτημα ημερ. 12.12.2017 .
Η εισήγηση του ευπαίδευτου συνήγορου των Αιτητών ότι ο χρόνος πρέπει να μετρά από 26.3.2018, όταν απεστάλη η επιστολή τους δεν είναι ορθή καθότι με αυτή απλά πληροφορούσαν τον Διευθυντή για τις συνέπειες της απραξίας του και τον ενημέρωναν ότι θα προβούν σε δικαστικές διαδικασίες.
Με βάση όλα τα πιο πάνω και ιδιαίτερα την συμπεριφορά των Αιτητών, είμαι της γνώμης ότι αυτοί επέδειξαν καθυστέρηση στην αναζήτηση θεραπείας η οποία δεν έχει δικαιολογηθεί.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
/γκ