|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:D346
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ.130/2019)
8 Αυγούστου, 2019
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ χχχχ IVANOV ΕΚ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ/Η ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟ ΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΝ χχχ IVANOV ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΝΟΓΕΙΑΣ, ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 11 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΑΡΘΡΟ 5 ΤΗΣ ΕΣΑΔ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 1 ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΥΠ΄ ΑΡΙΘ. 7 ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 30 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 7(1)/2007.
_ _ _ _ _ _
Χρ. Χριστοδουλίδης, για τον Αιτητή.
Π. Χαραλάμπους (κα), εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για την Καθ΄ ης η Αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ex tempore
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση αποτυπώνονται σε προηγούμενη απόφαση ημερ. 3.7.2019 του αδελφού Δικαστή Οικονόμου και δεν υπάρχει ανάγκη επανάληψής τους.
Ο Αιτητής, λίγες μέρες μετά την έκδοση της προαναφερόμενης απόφασης, επανήλθε με καταχώρηση νέας, ταυτόσημης, αίτησης, της υπό κρίση. Ζητά δηλαδή, την έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus, με το οποίο να κηρύσσεται ως παράνομη και/ή καταχρηστική η διάρκεια της κράτησής του. Το ένταλμα σύλληψης προς κράτησή του, εκδόθηκε στις 18.4.2019.
Η ικανή προσπάθεια του ευπαιδεύτου συνηγόρου του Αιτητή να διαφοροποιήσει τα γεγονότα και/ή να εισηγηθεί ότι προέκυψαν νέα στοιχεία - μετά την έκδοση της προηγούμενης απόφασης του αδελφού Δικαστή Οικονόμου - τα οποία δικαιολογούν επιτυχία της αίτησής του, δεν εντοπίζω να έχει περιθώρια επιτυχίας.
Υπενθυμίζεται ότι στη διαδικασία που αφορά η υπό κρίση υπόθεση, αυτό που εξετάζεται είναι η διάρκεια της κράτησης, κατά πόσο δηλαδή είναι τέτοια που υπερφαλαγγίζει τους σκοπούς τους οποίους εξυπηρετεί και δεν δικαιολογείται από ενέργειες που λαμβάνουν χώραν για απέλασή του.
Είναι βασική αρχή ότι η κράτηση είναι επιτρεπτή για εύλογη περίοδο, τέτοια που είναι αναγκαία για σκοπούς της απέλασης. Ο χρόνος κράτησης δεν εξετάζεται in abstracto, αλλά συσχετίζεται με τους λόγους της καθυστέρησης απέλασης και της υφιστάμενης δυνατότητας διεκπεραίωσής της.
Η βασική αυτή αρχή, δεν παραβιάστηκε με δεδομένα τα όσα καλύπτουν την υπό κρίση περίπτωση. Η αρμόδια αρχή ενήργησε χωρίς περιττές καθυστερήσεις, δίδοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία στον Αιτητή να προωθήσει όλα τα ένδικα μέσα προς προσβολή της νομιμότητας του εκδοθέντος διατάγματος σύλληψης αλλά και της διάρκειας κράτησής του.
Συνεπώς, δεν εντοπίζεται οποιαδήποτε καθυστέρηση εκ μέρους των αρμοδίων αρχών προς ολοκλήρωση της διαδικασίας απέλασης του Αιτητή. Εντέλει, η περίοδος κράτησης δεν είναι τέτοιας διάρκειας που να υποδηλοί εγκατάλειψη του σκοπού για τον οποίο αυτή διενεργείται. Ούτε υποδηλώνεται παρανομία ή παραβίαση των δικαιωμάτων του Αιτητή ως εκ της διάρκειας της κράτησής του.
Υπό το φως των πιο πάνω και των γεγονότων που περιβάλλουν την υπόθεση, η αίτηση απορρίπτεται.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
ΣΦ.