public Μιχαηλίδου, Δέσπω Μ. Βορκάς με Μ. Θρασυβούλου (κα), για την αιτήτρια. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2019-07-26 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΖΑΒΡΙΔΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI , ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 134/2019, 26/7/2019 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2019:D343

ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 134/2019)

 

26 Ιουλίου, 2019

 

[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤA ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ xxx ΖΑΒΡΙΔΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 9/7/2019 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ 342/2018

 

---------

 

Μονομερής αίτηση της xxx Ζαβρίδου - Αιτήτριας

 

 

Μ. Βορκάς με Μ. Θρασυβούλου (κα), για την αιτήτρια.

 

 

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.:  Η αιτήτρια επιδιώκει την έκδοση άδειας του Δικαστηρίου για καταχώριση αίτησης με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, με το οποίο να ακυρώνεται η απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερ. 19.7.2019 στην αίτηση υπ. αρ. 342/2018, με την οποία απερρίφθη η ενδιάμεση αίτηση της αιτήτριας ημερ. 17.5.2019, με την οποία επιδιώκετο η τροποποίηση προηγουμένου εκ συμφώνου εκδοθέντος και σε ισχύ διατάγματος επικοινωνίας, δια της ακυρώσεως του και αντικαταστάσεως του διατάγματος ημερ. 20.11.2018, με το οποίο είχε καθοριστεί προσωρινά ως τόπος διαμονής των ανηλίκων παιδιών των διαδίκων ο εκάστοτε τόπος διαμονής της αιτήτριας και η επικοινωνία των παιδιών με τον πατέρα τους- καθ΄ ου η αίτηση. 

 

Θεωρεί η αιτήτρια, όπως υποστηρίζεται μέσα από την ένορκη της δήλωση, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο ενήργησε με έκδηλη πλάνη ως προς το Νόμο, λανθασμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν. 14/1960, σε συσχετισμό με τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως παρουσιάζονται στην προσβαλλόμενη απόφαση.  Αλλά και κατά πλάνη στο Νόμο και σε λανθασμένη εφαρμογή, πρόδηλη στην προσβαλλόμενη απόφαση, σε συνδυασμό με τα  πρακτικά ημερ. 6.6.2019 και 27.6.2019, παραλείποντας να εφαρμόσει τη Δ.48 θ.4.1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.  Θεωρεί η αιτήτρια ως προς το δεύτερο σκέλος, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα έλαβε υπόψη του εκπρόθεσμη γραπτή ένσταση του καθ΄ ου η αίτηση, που καταχωρήθηκε στις 27.6.2019, την ημέρα της δίκης, χωρίς να έχει καν δοθεί αντίγραφο στην αιτήτρια.

 

Στο παρόν στάδιο το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της αιτήσεως,  είναι ικανοποιητικό για να παραχωρηθεί άδεια για καταχώριση αίτησης για έκδοση διατάγματος Certiorari να προβάλλει μέσα από την αίτηση, τις ένορκες δηλώσεις που την υποστηρίζουν και γενικά  από τα έγγραφα/πρακτικά που τη συνοδεύουν, πως υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση ώστε να παραχωρηθεί η άδεια (In Re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250).

 

Oι λόγοι που δικαιολογούν την έκδοση εντάλματος τύπου Certiorari για ακύρωση απόφασης κατώτερου Δικαστηρίου περιλαμβάνουν: υπέρβαση ή έλλειψη εξουσίας, έκδηλη παρανομία (error of law on the face of the record), προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση και τέλος δόλο ή ψευδορκία κατά τη λήψη της και παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης.  Ακόμη όμως και στην περίπτωση που ο αιτητής, ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση τούτο δεν αρκεί από μόνο του: όπου προβλέπεται άλλο ένδικο μέσο και/ή ιδιαιτέρως η διαδικασία της έφεσης, το Ανώτατο Δικαστήριο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις και κάτω από εξαιρετικές περιστάσεις παραχωρεί άδεια (Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41). 

 

Προκύπτει από τα ενώπιον  μου κατατεθέντα τεκμήρια, πρακτικά του Δικαστηρίου ημερ. 6.6.2019 και 27.6.2019 (τεκμήρια 14 και 16), τη γραπτή αγόρευση της αιτήτριας στην ενδιάμεση αίτηση ημερ. 17.5.2019 (τεκμήριο 18) και από την ίδια την ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου, ότι το Δικαστήριο απεδέχθη την εκπρόθεσμη καταχώριση της ένστασης και τη γραπτή αγόρευση του καθ΄ ου η αίτηση ημερ. 27.6.2019, κατά παράβαση των ρητών προνοιών της Δ.48 θ.4.1.

 

Η ένσταση από το επηρεαζόμενο πρόσωπο πρέπει να γίνει κατ΄ ακολουθίαν των διαδικαστικών κανονισμών, την  πρακτική της καταχώρισης ένστασης, όπως προβλέπεται στο θ. 4 της Δ.48 (Φεσσάς (1990) 1 Α.Α.Δ. 704 την οποία επικαλείται και ο δικηγόρος της αιτήτριας).  Παρά ταύτα θεωρώ ότι η απόφαση του Δικαστηρίου να αποδεχθεί την εκπρόθεσμη καταχώριση της ένστασης και να ακούσει τον καθ΄ ου η αίτηση, δεν είναι από μόνο του αρκετό για να παραχωρηθεί στην αιτήτρια η αναγκαία άδεια.  Προκύπτει από τη γραπτή αγόρευση της αιτήτριας, ότι παρά το ότι δεν έλαβε αντίγραφο της ένστασης του καθ΄ ου, έκριναν ότι ήταν σωστό και δίκαιο όπως προχωρήσουν στην ετοιμασία της γραπτής αγόρευσης, όπως αυτή τέθηκε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου με ανάλυση της νομικής πτυχής ως προς την αναγκαιότητα έκδοσης των αιτούμενων διαταγμάτων στη βάση του άρθρου 32 του Νόμου. 

 

Προκύπτει από τα ενώπιον μου στοιχεία ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, πριν εκδώσει την απόφαση του, άκουσε προηγουμένως τη δικηγόρο της αιτήτριας και αποφάσισε δικαστικά το ζήτημα, προχωρώντας στην έκδοση της απορριπτικής του απόφασης.  Δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης (Codal Synto Limited (1992) 1 A.A.Δ. 786).  H ως άνω κατάληξη μου υποστηρίζεται ιδιαιτέρως και από το γεγονός ότι η απόφαση του Δικαστηρίου περιορίστηκε αυστηρά στην εξέταση των προϋποθέσεων του άρθρου 32.1 και 32.2, πριν ή απορρίψει τις αιτούμενες θεραπείες, χωρίς να προχωρήσει να εξετάσει τις εκατέρωθεν θέσεις των διαδίκων μερών και ή κυρίως χωρίς να υπεισέλθει επί της ουσίας της υπόθεσης και των προβληθέντων στην εκπροθέσμως καταχωρηθείσα ένσταση του, ένορκη δήλωση του καθ΄ ου η αίτηση.  Εξ ου και τα γεγονότα της υπό κρίση διακρίνονται από τα γεγονότα της Papapetrou Bros Ltd ν. Α. Παπαπέτρου (2003) 1 Α.Α.Δ. 741.

 

Τούτων δοθέντων, οποιοδήποτε σφάλμα ή πλάνη του Δικαστηρίου ως προς την αποδοχή της εκπρόθεσμης καταχώρισης της ένστασης δεν επηρέασε την απόφαση του Δικαστηρίου, το οποίο περιορίστηκε αυστηρά και αποκλειστικά στη νομική βάση της αίτησης και τη νομική πτυχή.  Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατά τη μορφοποίηση της τελικής του απόφασης δεν έλαβε υπόψη την ένσταση/ένορκη δήλωση του καθ΄ ου, οπότε τα δικαιώματα της αιτήτριας εις ουδέν παραβλάφθηκαν ως εκ της αποδοχής της. 

 

Το Δικαστήριο έχει εξουσία και υποχρέωση να επιληφθεί της υπόθεσης και να διαπιστώσει αν οι προϋποθέσεις που έταξε ο νομοθέτης στο άρθρο 32.1 του Νόμου ικανοποιούνται και όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην Φεσσά (ανωτέρω) από το δικαστή Στυλιανίδη:

 

«.χωρίς να υπεισέλθει στην ουσία της υπόθεσης, έχει εξουσία και καθήκο να ασκήσει δικαιοδοσία και να εκδώσει οποιαδήποτε απόφαση ήθελε κρίνει, όπως προβλέπεται στο εδάφιο (3) του άρθρου 9. 

 

Το Δικαστήριο ασκεί δικαιοδοσία ιδίου περιεχομένου, έστω και αν ο ένας από τα δύο μέρη δεν παρουσιαστεί.  Το Δικαστήριο στο στάδιο αυτό, δεν ασκεί δευτεροβάθμια αλλά πρωτοβάθμια δικαιοδοσία.»

 

Εν όψει των ανωτέρω, η ενέργεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου να απορρίψει την αίτηση ήταν καθόλα σύννομη.  Εάν τηρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 32.1 ή του άρθρου 32.2, ή εάν κακώς έγινε αποδεκτή η καταχώριση της εκπρόθεσμης ένστασης του καθ΄ ου η αίτηση, είναι ζητήματα τα οποία δυνατόν να εξεταστούν κατ΄ έφεση (Κ. Χατζηγαβριήλ κ.α. ν. Ξενοφώντος κ.α. (2005) 1 Α.Α.Δ. 57 και Papapetrou Bros Ltd (ανωτέρω)). 

 

Σε περίπτωση που προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, απαιτείται να θεμελιωθεί ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις ικανές να καταστήσουν το θέμα συζητήσιμο ώστε να υπάρξει παρέκκλιση από τον κανόνα (Βase Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.α. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535, 1541-1542, The Attorney-General ν. Christou (1962) C.L.R. 129, Ιn Re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250, Κρασοπούλης (2013) 1 Α.Α.Δ. 492, Αναφορικά με την αίτηση της Δέσπως Στυλιανού, Πολιτική Έφεση αρ. 67/14, ημερ. 25.6.2015 (Ολομέλεια) και Αναφορικά με την αίτηση των M.T.P. Trading Ltd κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ. 345/14, ημερ. 11.3.2015, ECLI:CY:AD:2015:A172).

 

Ζήτημα που κρίνεται στη βάση του υλικού που τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου χωρίς να απαιτείται περαιτέρω εμβάθυνση (The Attorney-General ν. Christou (1962) C.L.R. 129, Ιn Re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250).  Το καλώς νοούμενο συμφέρον των παιδιών και οι τυχόν κίνδυνοι που ενέχει η συνέχιση των εκδοθέντων διαταγμάτων, των οποίων επιδιώχθηκε η ακύρωση και αντικατάσταση, δεν προεξοφλεί την ΄έκβαση της αίτησης.  Προβλέπεται , υπό τις περιστάσεις το ένδικο μέσο της έφεσης, εξ ίσου αποτελεσματικό.

 

Το Δικαστήριο εξάσκησε την κρίση του και αιτιολόγησε με εμπεριστατωμένη απόφαση την κατάληξη του. Εναντίον αυτής της απόφασης ο αιτητής έχει το δικαίωμα να στραφεί κατ΄ έφεση. 

Δεν τεκμηριώνονται λόγοι που να δικαιολογούν την παροχή άδειας στην αιτήτρια να αποταθεί για την παροχή των αιτούμενων θεραπειών. 

 

Μια τελευταία παρατήρηση επί του προκειμένου, κακώς παραπονείται η αιτήτρια για το σχόλιο του Δικαστηρίου ότι η ενασχόληση των διαδίκων με ενδιάμεσες αιτήσεις ήταν μη παραγωγική και ότι οι διάδικοι αντί να εκμεταλλευτούν την ετοιμότητα του Δικαστηρίου να εκδικάσει την ουσία της κυρίως αίτησης καταχωρούσαν ενδιάμεσες αιτήσεις.[1]  Η αιτήτρια και ο καθ΄ ου η αίτηση θα πρέπει όντως να επικεντρωθούν στη διασφάλιση του καλώς νοούμενου συμφέροντος των παιδιών τους και να προχωρήσουν στην εκδίκαση της κυρίως αίτησης, η οποία καταχωρίστηκε στις 28.6.2018 ενώ τα δικόγραφα συμπληρώθηκαν στις 24.5.2019.

 

Η αίτηση απορρίπτεται.

 

                                                                   Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.

 

/φκ