|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:D294
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Aίτηση Αρ. 108/2019)
10 Ιουλίου 2019
[Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxxx ΑΓΓΕΛΙΔΗ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ/Ή MANDAMUS
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 19.11.2018 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡ. 30.5.2019 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
--------------
Ο αιτητής παρουσιάζεται προσωπικά.
--------------
A Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Ο αιτητής διατηρούσε δικηγορική εταιρεία με άλλο δικηγόρο την οποία συμφώνησαν να διαλύσουν με γραπτή συμφωνία ημερομηνίας 3.11.2014. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ομαλά και ο αιτητής ισχυρίζεται ότι ενώ ο ίδιος έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του δυνάμει της συμφωνίας, ο πρώην συνέταιρός του συνεχίζει να του οφείλει €150.000.- μαζί με τους εγγυητές του.
Θεωρώντας ότι αυτοί δεν έχουν υπεράσπιση και ότι σκοπός του πρώην συνεταίρου του είναι η καθυστέρηση και μόνο, ο αιτητής προσέφυγε τρεις φορές στο Επαρχιακό Δικαστήριο για έκδοση συνοπτικής απόφασης. Η πρώτη αίτηση ημερομηνίας 18.1.2017 απερρίφθη. Απερρίφθη και η δεύτερη αίτηση ημερομηνίας 24.4.2018 λόγω κατάχρησης και δεδικασμένου. Απερρίφθη και η τρίτη αίτηση ημερομηνίας 18.9.2018, επίσης λόγω κατάχρησης και δεδικασμένου.
Είναι την απόφαση για απόρριψη της τρίτης αίτησης που επιδιώκει να ακυρώσει ο αιτητής ζητώντας με την παρούσα άδεια για να καταχωρίσει αίτηση προς έκδοση εντάλματος certiorari. Παράλληλα, ζητά άδεια για καταχώριση αίτησης προς έκδοση εντάλματος mandamus που να υποχρεώνει το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας υπό άλλη σύνθεση να εκδικάσει και αποφασίσει επί της αίτησης για συνοπτική απόφαση ημερομηνίας 19.11.2018.
Είναι η θέση του αιτητή ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο διέπραξε ολοφάνερα λάθη με την άρνηση του να επιληφθεί της ουσίας της αιτήσεως θεωρώντας ότι υπήρχε δεδικασμένο λόγω των προηγουμένων αποφάσεων επί των προηγηθέντων αιτήσεων για συνοπτική απόφαση. Αυτή τη φορά υπήρχαν σημαντικά νέα στοιχεία, όπως η παραδοχή των εναγομένων 1 και 7 που είχε λάβει χώρα το καλοκαίρι του 2018. Πέραν τούτου, το Δικαστήριο διέπραξε το λάθος να θεωρήσει ότι οι ενδιάμεσες αιτήσεις δημιουργούν δεδικασμένο. Κατ΄ουσίαν το Δικαστήριο αρνήθηκε την εκδίκαση της υπόθεσης, εξ ου και το αίτημα για άδεια προς καταχώριση αίτησης mandamus.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου είχε πολύ πρόσφατα την ευκαιρία να επαναλάβει στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση Αυγουστή κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ. 376/2018, ECLI:CY:AD:2019:A265, ημερ. 1.7.2019, όσα ελέχθηκαν στην επίσης πρόσφατη απόφαση στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση Μιτέλλα, Πολιτική Έφεση Αρ. 43/2019, ημερομηνίας 2.4.2019, ECLI:CY:AD:2019:A121 :
«Επιγραμματικά, συνιστά βασική αρχή ότι το Δικαστήριο στην πορεία εξέτασης αιτήσεων αυτής της μορφής δεν υπεισέρχεται στην ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, αλλά περιορίζεται στην εξέταση της νομιμότητάς της. Ο αιτητής θα πρέπει να αποδείξει ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και αφορά στις περιπτώσεις όπου διαπιστώνεται, εκ πρώτης όψεως, από το πρακτικό του Δικαστηρίου, υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη περί το νόμο, προκατάληψη, δόλος και παράβαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης.»
Εν προκειμένω, δεν έχει στοιχειοθετηθεί εκ πρώτης όψεως σφάλμα υπό την παραπάνω έννοια. Το Δικαστήριο ενήργησε εντός της δικαιοδοσίας του και εάν η απόφασή του δεν είναι ορθή, μπορεί να ελεγχθεί με έφεση.
Πέραν τούτου, δεδομένης της δυνατότητας έφεσης, ακόμα και αν θα μπορούσε να εντοπιστεί σφάλμα ελεγχόμενο δια προνομιακού εντάλματος, δεν θα ήταν κατάλληλη περίπτωση για να δοθεί άδεια για καταχώριση αίτησης προνομιακής φύσεως εκτός εάν ο αιτητής απεδείκνυε ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις τέτοιες που να δικαιολογούν παρέκκλιση από το γενικό κανόνα (Μιτέλα, ανώτερω). Εισηγήθηκε εν προκειμένω ο αιτητής ότι συντρέχουν τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις, επικαλούμενος την κατάσταση της υγείας του και τα έξοδα που έχει να αντιμετωπίσει προς αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας. Αναφέρθηκε επίσης στον κίνδυνο που διατρέχει ως καρδιοπαθής ανά πάσα στιγμή να υποστεί έμφραγμα. Όπως όμως αναφέρθηκε και πάλι στην υπόθεση Μιτέλα και επαναλήφθηκε στην Αυγουστή:
«Προσθέτουμε μόνο ότι η έκδοση προνομιακών ενταλμάτων δεν λειτουργεί ως υποκατάστατο της έφεσης ή άλλων ένδικων μέσων, ούτε είναι λόγος ενεργοποίησης της εφεδρείας της δικαιοδοσίας αυτής του Ανωτάτου Δικαστηρίου ο τυχόν σημαντικός χρόνος που απαιτείται για διεκπεραίωση εναλλακτικών διαδικασιών, συμπεριλαμβανομένης της έφεσης. Εάν υπάρχει κάτι το εξαιρετικά επείγον, παρέχεται, βεβαίως, πάντοτε η ευχέρεια αναζήτησης ταχύτερης εκδίκασης των εφέσεων, μετά από σχετικό αίτημα.»
Για τους παραπάνω λόγους το αιτητικό για άδεια προς καταχώριση αίτησης certiorari δεν μπορεί να εγκριθεί.
Για τους ίδιους λόγους και έτι περαιτέρω δεν μπορεί να δοθεί άδεια για καταχώριση αίτησης mandamus. Όπως είχα την ευκαιρία να αναφέρω στην υπόθεση Αναφορικά με τη μονομερή αίτηση Χρυσάνθου κ.α., Πολιτική Αίτηση αρ. 55/2018, ημερ. 20.6.2018, ECLI:CY:AD:2018:D296:
«Προνομιακό ένταλμα mandamus εκδίδεται με σκοπό να επιβληθεί προστακτικά η εκτέλεση συγκεκριμένης πράξης που συνιστά δημόσιο καθήκον, συνυφασμένης με τη θέση του προσώπου προς το οποίο απευθύνεται. Προκειμένου για κατώτερα δικαστήρια:
«The order of mandamus will issue to tribunals exercising an inferior jurisdiction, commanding them to adjudicate according to their powers in matters which are judicial in their character.»
(Halsbury's Laws of England, 3rd ed., vol. 11, σελ. 95, παρ. 177)
Ένα κατώτερο δικαστήριο μπορεί μόνο να διαταχθεί «να δικάσει και να αποφασίσει σύμφωνα με το νόμο», χωρίς να μπορεί να του υπαγορευθεί ποια θα είναι η απόφαση (Προνομιακά Εντάλματα, Πέτρος Αρτέμης, σελ. 251).
Συνεπώς, θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο εντάλματος mandamus η άρνηση κατωτέρου δικαστηρίου να ασκήσει τη δικαιοδοσία του. Τέτοια άρνηση μπορεί να εκδηλωθεί, είτε ως απόλυτη άρνηση, είτε υπό τη μορφή συμπεριφοράς που ισοδυναμεί με άρνηση (ibid).»
Εν προκειμένω, το Δικαστήριο δεν αρνήθηκε να ασκήσει την δικαιοδοσία του καθ΄οιονδήποτε τρόπο. Επελήφθη της αιτήσεως την οποία και απέρριψε με αιτιολογημένη απόφαση. Δεν χωρεί mandamus.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
/ΚΧ»Π