|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Xαραλαμπίδης Mιχάλης ν. Nικόλαου Kωμοδρόμου (2002) 2 ΑΑΔ 522
Pambos & Kostakis Moleskis Trading Ltd και Άλλοι ν. Melpomeni Hotel Apartments Ltd (2011) 2 ΑΑΔ 365
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:DOD:2019:8
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(Έφεση Αρ. 33/2016)
28 Μαΐου, 2019
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.Δ.]
xxxx
Εφεσείοντας/Αιτητής,
και
xxxx,
Εφεσίβλητη/Καθ'ης η αίτηση.
-------------------------
Μ. Γεωργίου με Χ. Λοϊζίδου (κα), για τον Εφεσείοντα.
Λ. Βραχίμης, για την Εφεσίβλητη.
-------------------------------
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη, θα απαγγελθεί από το Δικαστή Παμπαλλή.
-------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Το ζήτημα που αναφύεται με την παρούσα έφεση είναι αν, η ύπαρξη ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας δύο, ανεξάρτητων, αιτήσεων γονικής μέριμνας που καταχωρήθηκαν και από τους δύο γονείς, μπορεί να δικαιολογεί εύρημα κατάχρησης της μεταγενέστερα καταχωρηθείσας, αίτησης με συνακόλουθο την απόρριψή της.
Τα γεγονότα της υπόθεσης που ενδιαφέρουν για σκοπούς της παρούσας έφεσης, όπως προκύπτουν από την πρωτόδικη απόφαση, έχουν ως εξής:
«Αποτελούν παραδεκτά γεγονότα ότι οι διάδικοι είναι σύζυγοι. Τέλεσαν το γάμο τους στις 8/9/2007. Από το γάμο τους απέκτησαν τη xxxx και την xxxx, οι οποίες γεννήθηκαν 8/8/2008 και 12/8/2010, αντίστοιχα. Στις 7/6/2013 επήλθε η διάσταση τους. .
... Είναι παραδεκτό γεγονός ότι ο Αιτητής (εφεσείων) στις 2/9/2013 καταχώρισε την εναρκτήρια αίτηση και μονομερή αίτηση με αρ. 480/13 (γονικής μέριμνας). ...
.... Στις 12/12/2014 εκδόθηκε εκ συμφώνου τελικό διάταγμα στην αίτηση υπ' αρ. 480/13, με το οποίο η φύλαξη και φροντίδα των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων θα ασκείται από κοινού και από τους δύο γονείς ..
.. Στις 4/9/2015 καταχωρήθηκε από την Καθ'ης η αίτηση (εφεσίβλητη), η αίτηση Γονικής Μέριμνας με αρ. 379/15. Αντικείμενο της αίτησης αυτής, ήταν η ακύρωση του Διατάγματος ημερ. 12/12/2014 στην υπ' αρ. αίτηση 480/13 και ανάθεση στην Καθ'ης η αίτηση, αποκλειστικά, η άσκηση επιμέλειας των παιδιών τους ..
.. Στις 4/9/2015 το Δικαστήριο εξέδωσε προσωρινό διάταγμα, το οποίο κατόπιν ακρόασης κατέστη απόλυτο. Συγκεκριμένα, το εν λόγω ενδιάμεσο διάταγμα προέβλεπε όπως προσωρινά η φύλαξη και φροντίδα των παιδιών να ασκείται μόνο από την Καθ'ης η αίτηση με τόπο διαμονής των παιδιών, τον τόπο διαμονής της Καθ'ης η αίτηση.
Το πιο πάνω διάταγμα κατέστη απόλυτο μετά από ακρόαση στις 25/9/2015, με την προσθήκη ότι ο Αιτητής θα έχει δικαίωμα προσωρινής επικοινωνίας με τα παιδιά του, ..
... Ακολούθως, ο Αιτητής στις 15/12/2015 στην αίτηση γονικής μέριμνας υπ' αρ. 379/15, ζήτησε την αναστολή στην ολότητα των προσωρινών διαταγμάτων ημερ. 4/9/2015 και 25/9/2015 και προσωρινό διάταγμα με το οποίο να επανέρχεται σε ισχύ το Διάταγμα ημερ. 12/12/2014 το οποίο εκδόθηκε στην αίτηση γονικής μέριμνας υπ' αρ. 480/13..
... Στις 15/12/2015 και στις 14/1/2016 με ενδιάμεση απόφαση του (Δικαστηρίου) ανεστάλη η ισχύς του Διατάγματος ημερ. 25/9/2015 και επανήλθε σε ισχύ το Διάταγμα ημερ. 12/12/2014. Περαιτέρω, το Δικαστήριο στις 18/2/2016 σε μονομερή αίτηση στην αίτηση γονικής μέριμνας υπ' αρ. 480/13, εξέδωσε ενδιάμεση απόφαση με την οποία ουσιαστικά επανήλθε σε ισχύ το Διάταγμα ημερ. 12/12/2014 στην αίτηση γονικής μέριμνας υπ' αρ. 480/13. ....
.. ο Αιτητής στην αίτηση γονικής μέριμνας υπ' αρ. 379/15 καταχώρισε υπεράσπιση στις 3/11/2015 χωρίς ανταπαίτηση και με επιφύλαξη εάν προκύψουν νέα γεγονότα να καταχωρίσει νέα αίτηση για ακύρωση και/ή τροποποίηση και/ή παραμερισμό του Διατάγματος ημερ. 12/12/2014 στην αίτηση αρ. 480/13 .....»
Στις 4 Μαΐου 2016 ο εφεσείων καταχώρισε νέα αίτηση γονικής μέριμνας στο Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας, υπ' αρ. 203/2016, με την οποία επιδιωκόταν η ακύρωση και ο παραμερισμός του διατάγματος του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στην αίτηση γονικής μέριμνας με αρ. 480/2013, ημερ. 12 Δεκεμβρίου 2014 και διάταγμα παραχώρησης της αποκλειστικής γονικής μέριμνας των ανήλικων θυγατέρων του ζεύγους. Παράλληλα, καταχωρήθηκε και μονομερής αίτηση με την οποία επιδιωκόταν η έκδοση προσωρινού διατάγματος με το οποίο να αναστέλλεται το πιο πάνω διάταγμα, ημερ. 12 Δεκεμβρίου 2014.
Για συμπλήρωση των γεγονότων της υπόθεσης σημειώνουμε επίσης τα πιο κάτω:
«Μεταγενέστερα, (της εναρκτήριας και της μονομερούς αίτησης στην αίτηση γονικής μέριμνας 203/2016) και συγκεκριμένα στις 24/6/2016, ο Αιτητής καταχώρισε την παρούσα μονομερή αίτηση με την οποία αιτείται τις πιο κάτω θεραπείες:
Α. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να απαγορεύεται η εγγραφή και η φοίτηση των ανηλίκων θυγατέρων των διαδίκων, xxxx και xxxx, στη σχολή xxxx στα μαθήματα χορού, στο μάθημα θεάτρου που διδάσκει η Καθ'ης η αίτηση ..»
«... Η μονομερής αίτηση οδηγήθηκε σε ακρόαση, η οποία διεξήχθηκε με τις γραπτές αγορεύσεις των δικηγόρων των διαδίκων. Παράλληλα, το Δικαστήριο έθεσε αυτεπάγγελτα (ex proprio motu) θέμα κατάχρησης διαδικασίας ενόψει της εκκρεμότητας ενώπιον του Δικαστηρίου της αίτησης με αρ. 379/15.»
Το πρωτόδικο δικαστήριο, στη βάση της ύπαρξης δύο αιτήσεων με ίδιο επιδιωκόμενο σκοπό, προερχόμενες από τους ίδιους διαδίκους, την ακύρωση του εκ συμφώνου εκδοθέντος διατάγματος στην αίτηση γονικής μέριμνας υπ' αρ. 480/2013, ημερ. 12 Δεκεμβρίου 2014, την εκδίκαση των αιτήσεων από δύο δικαστήρια, με αξιολόγηση της ίδιας μαρτυρίας, των διαφόρων εκθέσεων των εμπειρογνωμόνων και αναπόφευκτα δύο συνεντεύξεων των παιδιών, αποφάσισε ότι υπήρχε κατάχρηση της διαδικασίας. Παράλληλα, υπήρξε προβληματισμός του δικαστηρίου για την πιθανότητα έκδοσης δύο ασυμβίβαστων, ως προς το αποτέλεσμα, αποφάσεων, έχοντας υπόψη ότι η διαδικασία αυτή εδράζεται σε μεγάλο βαθμό στην αξιολόγηση της προσαχθείσας μαρτυρίας. Οι παράγοντες αυτοί ήταν τα στοιχεία επί των οποίων το πρωτόδικο δικαστήριο κατέληξε σε εύρημα κατάχρησης και ως εκ τούτου, προχώρησε στην απόρριψη της ενδιάμεσης αίτησης, όπως επίσης και της εναρκτήριας που καταχώρισε ο εφεσείων (αίτηση αρ. 203/2016) με το εξής σκεπτικό:
«Ενόψει των πιο πάνω, η μονομερής αίτηση ημερ. 24/6/2016 απορρίπτεται. Αναπόφευκτα, η παρούσα απόφαση μου συμπαρασύρει και σε απόρριψη, λόγω κατάχρησης διαδικασίας, και την εναρκτήρια αίτηση, η οποία και για το λόγο αυτό απορρίπτεται.»
Η παρούσα έφεση περιλαμβάνει τέσσερις λόγους έφεσης. Με τον πρώτο και τρίτο λόγο ο εφεσείων παραπονείται ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε τόσο την ενδιάμεση, όσο και την εναρκτήρια αίτηση λόγω κατάχρησης διαδικασίας. Το εύρημα του δικαστηρίου, ότι επρόκειτο για παράλληλα ένδικα μέσα τα οποία επεδίωκαν τον ίδιο σκοπό, ήταν λανθασμένο. Τα γεγονότα τα οποία περιγράφονται στην αίτηση υπ' αρ. 203/2016 και στην ενδιάμεση που υπήρχε, προέκυψαν μετά την καταχώριση της υπεράσπισης του εφεσείοντα στην αίτηση της εφεσίβλητης υπ' αρ. 379/2015 και υπήρχε συνεπώς, όπως προβλήθηκε, άμεση ανάγκη για καταχώριση νέας αίτησης. Τέλος, προβλήθηκε, επί του προκειμένου, ότι το δικαστήριο δεν θα έπρεπε να απορρίψει τις συγκεκριμένες δύο αιτήσεις, αλλά να τις παραπέμψει, για σκοπούς συνεκδίκασης, παράλληλα με την εναρκτήρια αίτηση αρ. 379/2015.
Με το δεύτερο και τέταρτο λόγο ο εφεσείων παραπονείται ότι το δικαστήριο λανθασμένα, εξετάζοντας την ουσία της ενδιάμεσης αίτησης για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων, όπως περιγράφονται πιο πάνω, κατέληξε σε εύρημα απόρριψης τους, καθότι συνέτρεχαν οι τρεις προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Ν. 14/60 και επίσης δεν είχε προβεί στη δέουσα, για σκοπούς έκδοσης προσωρινού διατάγματος, αξιολόγηση της προσαχθείσας από τον εφεσείοντα μαρτυρίας.
Το πρώτιστο θέμα που θα μας απασχολήσει είναι, όπως σημειώσαμε και στην αρχή της απόφασης μας, το θέμα της κατάχρησης της διαδικασίας.
Εξέταση ανάλογου θέματος απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή καθότι διαπίστωση ύπαρξης κατάχρησης, εξυπακούει, αναπόφευκτα, δραστική αντιμετώπιση, όπως διακοπή μιας δικαστικής διαδικασίας, πράγμα που έγινε και στην παρούσα περίπτωση. Ένα από τα πρώτα θέματα που θα πρέπει να απασχολήσει το Δικαστήριο είναι κατά πόσο με τα διάφορα, επί του προκειμένου δύο ένδικα μέσα, επιδιωκόταν ο ίδιος σκοπός. (Βλ. Χαραλαμπίδης ν. Κωμοδρόμου (2002) 2 Α.Α.Δ. 522 και Πολ. Έφ. 198/2012, Rashid v. Παπόρη, ημερ. 6 Ιουνίου 2018).
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα ισχυρίστηκε ότι οι δύο εκκρεμούσες αιτήσεις γονικής μέριμνας δεν στοχεύουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Τέτοια εισήγηση δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Στις 4 Σεπτεμβρίου 2015 η εφεσίβλητη καταχώρισε την αίτηση γονικής μέριμνας υπ' αρ. 379/2015 με σκοπό την ακύρωση του εκ συμφώνου εκδοθέντος διατάγματος ημερ. 12 Δεκεμβρίου 2014, στο πλαίσιο της αίτησης γονικής μέριμνας υπ' αρ. 480/2013. Παράλληλα, διεκδικεί αποκλειστική επιμέλεια των τέκνων του ζευγαριού. Στην αντίπερα πλευρά ο εφεσείων καταχώρισε στις 4 Μαΐου 2016 την αίτηση γονικής μέριμνας υπ' αρ. 203/2016, με την οποία διεκδικεί ακύρωση, παραμερισμό ή τροποποίηση, και πάλι, του εκ συμφώνου εκδοθέντος διατάγματος γονικής μέριμνας ημερ. 12 Δεκεμβρίου 2014, στο πλαίσιο της αίτησης 480/2013. Και σ' αυτή την αίτηση ο εφεσείων επιδιώκει την έκδοση διατάγματος για αποκλειστική επιμέλεια των ανήλικων τέκνων του ζευγαριού. Ο λόγος, ή οι λόγοι, τους οποίους η κάθε πλευρά επικαλείται για την επιτυχία της αίτησης τους είναι, για σκοπούς συζήτησης αυτής της πτυχής της υπόθεσης, αδιάφορο. Συνεπώς, δύο παράλληλα ένδικα μέσα, προερχόμενα από τους ίδιους διαδίκους, επιδιώκουν, ακριβώς, τον ίδιο σκοπό. Την ακύρωση ή διαφοροποίηση του εκδοθέντος, εκ συμφώνου, διατάγματος ημερ. 12 Δεκεμβρίου 2014 στο πλαίσιο της αίτησης 480/2013.
Εκκινώντας από αυτό το δεδομένο, οι ανησυχίες που εξέφρασε ο πρωτόδικος δικαστής, ότι δηλαδή, δύο αιτήσεις με ίδιο περιεχόμενο, με τους ίδιους διάδικους, εδραζόμενο σε μια αλληλουχία γεγονότων τα οποία αφενός μεν είναι κοινά, αλλά αφετέρου θα τυγχάνουν διαφορετικής ερμηνείας, ο κίνδυνος έκδοσης δύο αντικρουόμενων διαταγμάτων είναι περισσότερο από πιθανός. Το δικαστήριο προβληματίστηκε γιατί αφενός θα πρέπει να αξιολογηθεί η μαρτυρία από δύο διαφορετικά δικαστήρια, οι μάρτυρες θα πρέπει να παρελάσουν και στα δύο δικαστήρια, αλλά το σημαντικότερο, που σε αιτήσεις αυτής της μορφής είναι αναγκαίο να συμβεί, τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων θα πρέπει να «υποστούν» τη διαδικασία συνέντευξης με το δικαστήριο.
Όπως τονίζεται στο άρθρο 6(2) του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990 (Ν. 216/90), κάθε απόφαση δικαστηρίου αποβλέπει στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του τέκνου.
Ο συνήγορος του εφεσείοντα πρόβαλε ότι τα γεγονότα τα οποία συνθέτουν τη δεύτερη αίτηση που υπέβαλε ο εφεσείων (203/2016), προέκυψαν μετά την καταχώριση της πρώτης αίτησης (379/2015) από την εφεσίβλητη και μετά την καταχώριση από τον ίδιο υπεράσπισης, η οποία έγινε στις 3 Νοεμβρίου 2015. Τα γεγονότα αυτά προέκυψαν από την έκθεση κλινικών ψυχολόγων, ημερ. 5 Δεκεμβρίου 2015 και από τα οπτικογραφημένα αποσπάσματα των συνεντεύξεων που έγιναν με τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων ημερ. 16 Μαρτίου 2016, τα οποία δόθησαν στον εφεσείοντα στις 27 Απριλίου 2016. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την κατάρριψη των ισχυρισμών της εφεσίβλητης περί σεξουαλικής παρενόχλησης των ανήλικων τέκνων του ζευγαριού από τον εφεσείοντα. Για το λόγο αυτό ο εφεσείων επέλεξε να καταχωρίσει νέα ανεξάρτητη αίτηση.
Είναι αποδεκτό και από το πρωτόδικο δικαστήριο ότι τα γεγονότα που αφορούν τη διερεύνηση των καταγγελιών εναντίον του εφεσείοντα, περιήλθαν σε γνώση του μετά την καταχώριση υπεράσπισης στην αίτηση 379/2015, που όπως σημειώσαμε, έγινε στις 3 Νοεμβρίου 2015. Σ' αυτή τη διαδικασία ενώ ο εφεσείων είχε τη δυνατότητα καταχώρισης ανταπαίτησης, δεν το έπραξε. Επεφύλαξε όμως τα δικαιώματα του, ανέφερε ο συνήγορος.
Το ιστορικό αυτής της διαφοράς των διαδίκων μόνο θλίψη προκαλεί. Όπως καταφαίνεται από το περιεχόμενο της εναρκτήριας αίτησης γονικής μέριμνας υπ' αρ. 203/2016, οι διάδικοι έχουν καταχωρίσει ένα πολύ μεγάλο αριθμό ενδιάμεσων αιτήσεων στα πλαίσια τόσο της αίτησης υπ' αρ. 480/2013, όσο και της 379/2015.
Η αρχική αίτηση υπ' αρ. 480/2013, ημερ. 2 Σεπτεμβρίου 2013, έγινε από τον εφεσείοντα ζητώντας την πλήρη φύλαξη των θυγατέρων του. Η αίτηση αυτή έληξε με την έκδοση, στις 12 Δεκεμβρίου 2014, εκ συμφώνου διατάγματος με το οποίο η φύλαξη και η φροντίδα των ανήλικων τέκνων των διαδίκων θα ασκείται από κοινού και από τους δύο γονείς. Παράλληλα, διευθετήθηκε η διαμονή των τέκνων πότε με τον ένα και πότε με τον άλλο γονέα.
Στις 4 Σεπτεμβρίου 2015, όπως σημειώσαμε πιο πάνω, καταχωρήθηκε η αίτηση από την εφεσίβλητη υπ' αρ. 379/2015, με την οποία επεδίωκε την ακύρωση του διατάγματος, ημερ. 12 Δεκεμβρίου 2014 και την αποκλειστική επιμέλεια των παιδιών. Την ίδια ημερομηνία εκδόθηκε διάταγμα αναστολής της εφαρμογής του διατάγματος ημερ. 12 Δεκεμβρίου 2014, το οποίο έγινε οριστικό στις 25 Σεπτεμβρίου 2014, προσδιορίζοντας και δυνατότητα επικοινωνίας του εφεσείοντα με τα ανήλικα παιδιά του. Στις 15 Δεκεμβρίου 2015, στο πλαίσιο της αίτησης 379/2015, ο εφεσείων με ανάλογη αίτηση ζήτησε την αναστολή των διαταγμάτων που εκδόθηκαν στις 4 Σεπτεμβρίου 2015 και 25 Σεπτεμβρίου 2015. Στις 15 Δεκεμβρίου 2015 εκδόθηκε προσωρινό διάταγμα, το οποίο έγινε απόλυτο στις 16 Ιανουαρίου 2016, με το οποίο ανεστάλη η ισχύς των πιο πάνω διαταγμάτων. Στις 18 Φεβρουαρίου 2016, μετά από αίτηση του εφεσείοντα ημερ. 4 Δεκεμβρίου 2015 για παραμερισμό των εκδοθέντων διαταγμάτων 4 Σεπτεμβρίου 2015 και 25 Σεπτεμβρίου 2015, το δικαστήριο ακύρωσε τα εν λόγω διατάγματα και επανήλθε σε ισχύ το αρχικό διάταγμα ημερ. 12 Δεκεμβρίου 2014.
Παρατηρούμε, συναφώς, ότι ο εφεσείων όχι μόνο είχε στη διάθεση του, αλλά και άσκησε διάφορα ένδικα μέσα με στόχο να υπερασπιστεί και επαναφέρει το διάταγμα που υπήρχε προς όφελος του και εκδόθηκε εκ συμφώνου στις 12 Δεκεμβρίου 2014.
Όταν τίθεται ζήτημα κατάχρησης δικαστικής διαδικασίας, το δικαστήριο οφείλει να βεβαιώνεται ότι πρόκειται περί περιπτώσεως ξεκάθαρα καταχρηστικής φύσεως. (Βλ. Pambos Kostakis Moleskis Trading Ltd a.o. ν. Melpomeni Hotel Apartments Ltd (2011) 2 Α.Α.Δ. 365, Χαραλαμπίδης ν. Νικολάου (ανωτέρω) και Πολ. Έφ. Ε69/2016, PHOENIX PHARMACIE LTD a.o. v. BUGAEV, ημερ. 11 Απριλίου 2019).
Στη βάση των πιο πάνω εκτεθέντων είμαστε της γνώμης ότι πρόκειται περί ξεκάθαρης περίπτωσης κατάχρησης της διαδικασίας και η κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου ήταν ορθή.
Το πρωτόδικο δικαστήριο εισηγήθηκε ότι θα μπορούσε, εάν επιθυμούσε ο εφεσείων, να καταχωρίσει αίτηση τροποποίησης. Δεν βρίσκουμε ότι είναι αναγκαίο να αποφανθούμε επί τούτου, ενόψει της πιο πάνω κατάληξης μας, πλην, όμως, σημειώνουμε ότι και στις περιπτώσεις των αιτήσεων για γονική μέριμνα ισχύουν, κατ' αναλογία, οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίοι προσφέρουν λύσεις στα θέματα που εγείρονται με την παρούσα διαδικασία.
Το τελευταίο παράπονο που εδράζεται στους λόγους έφεσης 1 και 3 ήταν το γεγονός ότι το πρωτόδικο δικαστήριο προχώρησε και σε απόρριψη της εναρκτήριας αίτησης που υποβλήθηκε από τον εφεσείοντα (203/2016). Θεωρούμε την προσέγγιση αυτή ως ορθή. Η δομή των γεγονότων τα οποία έχουν καταγραφεί, δεν αφήνουν άλλο συμπέρασμα παρά ότι η απόρριψη της εναρκτήριας αίτησης ήταν αναπόφευκτη.
Η έφεση απορρίπτεται με €2.000 έξοδα υπέρ της εφεσίβλητης και εναντίον του εφεσείοντα.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
/ΔΓ