|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2019:A73
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 305/2018)
4 Μαρτίου, 2019
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΠΑΝΑΓΗ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ,
ΓΙΑΣΕΜΗ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 33-35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 2, 4, 5, 102, 103, 112, 118, 119, 120, 121, 127, 128, 129, 130, 131, 138 ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ 1964, (40/1964), ΤΑ ΑΡΘΡΑ 4, 5, 9, 13, 18-21 ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΚΕΦ. 155 ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 8 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx ΜΟΥΖΟΥΡΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟ - ΑΙΤΗΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 20/8/2018 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ.
Α. Χαραλάμπους για Chrysses Demetriades & Co LLC, για τον Εφεσείοντα.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη, θα απαγγελθεί από το Δικαστή Παμπαλλή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Τα γεγονότα που συνθέτουν την παρούσα έφεση έχουν αναλυθεί στο πλαίσιο της ήδη εκδοθείσας απόφασης στην Πολ. Έφ. 298/2018.
Η μόνη διαφοροποίηση η οποία υπάρχει είναι ότι ο εφεσείων, στο πλαίσιο της πρωτόδικης διαδικασίας, αμφισβήτησε τη νομιμότητα του εκδοθέντος εναντίον του εντάλματος σύλληψης.
Και η παρούσα αίτηση είχε απορριφθεί και ακολούθησε η παρούσα έφεση, η οποία αποτελείτο από τρεις λόγους έφεσης.
Με τον πρώτο λόγο έφεσης αμφισβητείται το εύρημα του Δικαστηρίου ότι το επαρχιακό δικαστήριο μπορούσε και είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί του θέματος της έκδοσης εντάλματος σύλληψης, ενώ υπήρχε ο Νόμος 40/64.
Με το δεύτερο λόγο έφεσης κρίνεται ως λανθασμένο το συμπέρασμα του Δικαστηρίου ότι, εφόσον η αστυνομία είχε τη δυνατότητα διεξαγωγής ανάκρισης, παράλληλα θα μπορούσε να επιδιώξει την έκδοση εντάλματος από το επαρχιακό δικαστήριο και όχι αποκλειστικά από το στρατιωτικό δικαστήριο.
Με τον τρίτο λόγο έφεσης αμφισβητείται η ορθότητα της κατάληξης του Δικαστηρίου ότι, στη βάση του άρθρου 119(2)(γ) του Νόμου 40/64, θα μπορούσε ο αστυνομικός που διερευνούσε ένα στρατιωτικό αδίκημα να αιτηθεί την έκδοση εντάλματος, χωρίς την εξουσιοδότηση του Υπουργικού Συμβουλίου ή του Γενικού Εισαγγελέα.
Η επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε είναι κοινή με αυτή της Πολ. Έφ. 298/2018, με επίκεντρο, όπως ήδη σημειώσαμε, την απουσία παράλληλης ή ταυτόχρονης δικαιοδοσίας του επαρχιακού δικαστηρίου και του στρατιωτικού δικαστηρίου για την έκδοση εντάλματος σύλληψης ή/και έρευνας. Υπάρχει, όπως προβλήθηκε, αποκλειστική δικαιοδοσία στο στρατιωτικό δικαστήριο.
Πέραν από την υιοθέτηση του σκεπτικού της Πολ. Εφ. 298/2018, θα προσθέταμε επί του προκειμένου τα ακόλουθα.
Το εδάφιο (1) του άρθρου 120 του περί Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα και Δικονομίας Νόμου 1964 (Ν. 40/64), προβλέπει:
″120.-(1) Οι αξιωματικοί που διεξάγουν ανάκριση δυνάμει του άρθρου 119, δικαιούνται να αιτήσωνται παρά του δικαστηρίου την σύλληψιν και προφυλάκισιν του υπό κατηγορίαν προσώπου. Εν τη περιπτώσει ταύτη ο ενεργών την σύλληψιν και προφυλάκισιν οφείλει όπως εντός είκοσι τεσσάρων ωρών υποβάλη συνοπτικήν έκθεσιν ενώπιον του προέδρου του στρατιωτικού δικαστηρίου διά την έκδοσιν του σχετικού εντάλματος προφυλακίσεως.″
Ο όρος ″αξιωματικοί″, όπως προβλέπεται ανωτέρω, έχει την έννοια που δίδεται στο άρθρο 2 του Νόμου, στο άρθρο 120(1) και έχει περιοριστική εφαρμογή, χωρίς να καλύπτει και τους ανακριτές που προβλέπονται στην παράγραφο (γ) του εδαφίου (2) του άρθρου 119.
Οι προβλεπόμενοι στο εν λόγω εδάφιο ανακριτές, όπως προβλέπεται στο άρθρο 4 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, ήτοι, οι αστυνομικοί, δεν καλύπτονται από το εδάφιο (1) του άρθρου 120 του Ν. 40/64.
Συνεπώς, κατ' εφαρμογή του άρθρου 138 του Ν. 40/64, δικαιούνται ν' απευθυνθούν στο επαρχιακό δικαστήριο, για έκδοση εντάλματος σύλληψης και προσωποκράτησης προς διευκόλυνση των ανακρίσεων, όπως και έγινε επί του προκειμένου.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω, η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι, δεν θεμελιώθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για έλλειψη δικαιοδοσίας έκδοσης των ενταλμάτων σύλληψης και προσωποκράτησης, που θα δικαιολογούσε παραχώρηση αδείας για καταχώριση προνομιακού εντάλματος Certiorari, είναι ορθή.
Η έφεση απορρίπτεται.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.