public Γιασεμή, Γιασεμής Ν. Χρίστος Νεοφύτου, Αιτητής, εμφανίζεται προσωπικά. Δημήτρης Παπαπολυβίου, για Δρ. Κ. Χρυσοστομίδης amp;amp;amp; Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τους Καθ' ων η Αίτηση. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2018-10-25 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΥ , Πολιτική Αίτηση Αρ. 34/2018, 25/10/2018 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2018:D466

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική Αίτηση Αρ. 34/2018)

 

25 Οκτωβρίου, 2018

 

[Γ.N. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ

ΤΟΥ 1964  (ΑΡ.  33/64)

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ

XXXXX ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΩΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΑ ΟΜΗΡΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΛΙΜΙΤΕΔ (ΗΕ8549) ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ  ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 30/3/2018 ΓΙΑ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΟΥ XXXXX ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΩΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΑ ΟΜΗΡΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ ΛΙΜΙΤΕΔ (ΗΕ8549) ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 148/2018 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 27/2/2018 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 261(1)(β), 263, 268(1) & (2) 266(4) ΚΑΙ 290 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ, ΚΕΦ. 113

_________________________

Χρίστος Νεοφύτου, Αιτητής, εμφανίζεται προσωπικά.

Δημήτρης Παπαπολυβίου, για Δρ. Κ. Χρυσοστομίδης & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τους Καθ' ων η Αίτηση.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.:  Η παρούσα διά κλήσεως αίτηση καταχωρίστηκε κατόπιν αδείας, η οποία δόθηκε σε μονομερή αίτηση του αιτητή, αφού διαπιστώθηκε η ύπαρξη συζητήσιμης υπόθεσης.  Με αυτή, επιδιώκεται η έκδοση εντάλματος certiorari, προς το σκοπό ακύρωσης απόφασης Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, ημερομηνίας 30.3.2018, στην εταιρική αίτηση αρ. 148/2018, αναφορικά με την εταιρεία Αρτοποιεία ΄Ομηρος Αριστείδου Λίμιτεδ, (η εταιρεία).  Είναι η θέση, σχετικά, του αιτητή, ότι η εν λόγω απόφαση περιέχει πασίδηλο νομικό σφάλμα, ώστε να δικαιολογείται η ακύρωσή της. 

 

Με βάση τα γεγονότα, τα οποία τέθηκαν ενώπιον του εκδικάσαντος Δικαστηρίου και αποτελούν κοινό τόπο μεταξύ των αντιδικούντων μερών, στις 29.10.2016, είχε λάβει χώρα έκτακτη γενική συνέλευση της εταιρείας, κατά την οποία οι μέτοχοί της αποφάσισαν όπως αυτή τεθεί υπό εκούσια εκκαθάριση.  Επίσης, αποφασίστηκε ότι, ως εκκαθαριστές της, θα αναλάμβαναν ο αιτητής και η κ. Κ. Μιχαηλίδου.  Εμφανώς, η εταιρεία τέθηκε υπό το προαναφερθέν καθεστώς δυνάμει του άρθρου 261(1)(β)[1] του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, (ο «Νόμος»).  Ακολούθως, ο αιτητής, ενεργώντας σύμφωνα με το άρθρο 262(1) του Νόμου, στις 7.12.2017, παρέδωσε στον έφορο εταιρειών αντίγραφο του πιο πάνω ψηφίσματος, προς εγγραφή και δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.  Τέλος, είναι, επίσης, κοινώς παραδεκτό ότι, στην περίπτωση της υπό αναφορά εταιρείας, δεν έγινε η θέσμια δήλωση που προβλέπεται στο άρθρο 266(1) του Νόμου.    

 

Οι καθ' ων η αίτηση στην προαναφερθείσα εταιρική αίτηση, βασιζόμενοι στο τελευταίο πιο πάνω γεγονός, πρόβαλαν, ως μέρος της ένστασής τους, ότι ο καταρτισμός και η παράδοση στον έφορο εταιρειών θέσμιας δήλωσης αποτελεί προϋπόθεση για την έναρξη εκούσιας εκκαθάρισης εταιρείας από τους μετόχους της.  Η θέση αυτή έγινε δεκτή από το εκδικάσαν Δικαστήριο, το οποίο παρατήρησε ότι:  «το ψήφισμα ημερομηνίας 29.10.2016 για εκούσια εκκαθάριση της υπό αναφορά εταιρείας δεν εγκρίθηκε νομότυπα ... Για τον ίδιο λόγο ... ούτε το ψήφισμα για το διορισμό του κ. XXXXX Νεοφύτου και της κας XXXXX Μιχαηλίδου εγκρίθηκε νομότυπα.».  Στη βάση δε των παρατηρήσεών του αυτών, κατέληξε:  «Προκύπτει ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα της μη νομότυπης έγκρισης ψηφίσματος για εκούσια εκκαθάριση και διορισμό εκκαθαριστή της υπό αναφορά εταιρείας, ότι ο ισχυρισμός πως ο κ. XXXXX Νεοφύτου είναι ο εκκαθαριστής της εν λόγω εταιρείας δεν ευσταθεί ....».  Το Δικαστήριο, τελικώς, απέρριψε την υπό αναφορά εταιρική αίτηση, αφού, για τους πιο πάνω λόγους, έκρινε ότι ο αιτητής δε νομιμοποιείτο στην καταχώρισή της. 

 

Ο αιτητής διαφώνησε με την πιο πάνω απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου.  Είναι η άποψή του ότι δεν υπάρχει πρόνοια στο νόμο, η οποία να υποστηρίζει τη θέση, ανωτέρω, των καθ' ων η αίτηση, που, όπως, ήδη, αναφέρθηκε, έγινε δεκτή από το εκδικάσαν Δικαστήριο.  Ως εκ τούτου, θεωρεί ότι η εν λόγω απόφασή του αποκαλύπτει πασίδηλο σφάλμα περί το νόμο και πρέπει να ακυρωθεί.  Σημειώνεται πως ο πιο πάνω λόγος αποτελεί αιτία, για την οποία μπορεί να εκδοθεί ένταλμα certiorari, προς ακύρωση απόφασης κατώτερου δικαστηρίου, εφόσον, βέβαια, η σχετική προς τούτο εισήγηση γίνεται δεκτή, (βλ. R. v. Northumberland Comp. App. Tribunal [1952] 1 All E.R. 122, The Republic v. President District Court of Famagusta, Ex Parte Loukia K. Marouletti (1971) 1 C.L.R. 226, σελίδες 243 έως 244, In re Rousias Co. (1981) 1 C.L.R. 703 και Βαβέλ Μπουτίκ Λτδ (1995) 1 Α.Α.Δ. 947, σελίδα 952). 

 

Ο αιτητής, προς υποστήριξη της πιο πάνω εισήγησής του, παρέπεμψε στις πρόνοιες του άρθρου 266(1)(2)(a) και (4) του Νόμου, στις οποίες προβλέπονται τα εξής:-

 

«266. - (1)  ΄Οταν υπάρχει πρόταση για εκούσια εκκαθάριση εταιρείας ..., οι σύμβουλοι της εταιρείας ή, σε περίπτωση εταιρείας που έχει περισσότερους από δύο συμβούλους, η πλειοψηφία των συμβούλων, δύναται σε συνεδρία των συμβούλων να κάνουν θέσμια δήλωση ότι έχουν κάνει πλήρη έρευνα των υποθέσεων της εταιρείας, και ότι, αφού ενέργησαν με τον τρόπο αυτό, σχημάτισαν τη γνώμη ότι η εταιρεία θα είναι σε θέση να πληρώσει τα χρέη της στο ακέραιο μέσα σε τέτοια περίοδο που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες από την έναρξη της εκκαθάρισης όπως δυνατό να οριστεί στη δήλωση.

 

(2)  Δήλωση που γίνεται όπως προαναφέρθηκε δεν είναι αποτελεσματική για τους σκοπούς του Νόμου αυτού εκτός αν -

 

(α)  γίνεται μέσα στις πέντε εβδομάδες που προηγούνται από την ημερομηνία της έγκρισης του ψηφίσματος για την εκκαθάριση της εταιρείας και παραδίνεται στον έφορο εταιρειών στον καθορισμένο τύπο για εγγραφή πριν από την ημερομηνία εκείνη∙ και

 

......................................................................................................

 

(4)  Εκκαθάριση στην οποία έγινε και παραδόθηκε δήλωση σύμφωνα με το άρθρο αυτό στο Νόμο αυτό αναφέρεται ως 'εκούσια εκκαθάριση από μέλη', και εκκαθάριση στην οποία δεν έχει γίνει και δεν παραδόθηκε δήλωση όπως προαναφέρθηκε στο Νόμο αυτό αναφέρεται ως 'εκούσια εκκαθάριση από πιστωτές'.»

 

 

 

Το εκδικάσαν Δικαστήριο κατέληξε στην πιο πάνω απόφασή του στη βάση της ερμηνείας που το ίδιο έδωσε στις σχετικές πρόνοιες του άρθρου 266 του Νόμου.  Εμφανώς, αυτό δεν αντιλήφθηκε ορθά το νομικό πλαίσιο, εντός του οποίου γίνεται η θέσμια δήλωση που προβλέπεται στο άρθρο 266(1) και ότι αυτή κάθε άλλο παρά υποχρεωτική είναι και δεν απαιτείται να γίνεται σε κάθε περίπτωση εκούσιας εκκαθάρισης εταιρείας.  Η πιο πάνω ερμηνεία προκύπτει με σαφήνεια από τη χρήση στο άρθρο 266(1) της λέξης «δύναται», και, ειδικά, στην πρόβλεψη σε αυτό ότι: «οι σύμβουλοι της εταιρείας ή, ..., η πλειοψηφία των συμβούλων, δύναται σε συνεδρία των συμβούλων να κάνουν θέσμια δήλωση».  Επομένως, σαφώς, δεν απαιτείται να γίνεται θέσμια δήλωση σε κάθε περίπτωση που υιοθετείται πρόταση για εκούσια εκκαθάριση εταιρείας.  Σύμφωνα δε και με το άρθρο 263 του Νόμου, εφόσον ληφθεί τέτοια απόφαση, «Εκούσια εκκαθάριση θεωρείται ότι αρχίζει από την ημερομηνία έγκρισης του ψηφίσματος για εκούσια εκκαθάριση.».

 

Οι πρόνοιες στα άρθρα 261 και 263 του Νόμου καθορίζουν συγκεκριμένα τους λόγους για τους οποίους μπορεί να εγκριθεί ψήφισμα για εκούσια εκκαθάριση εταιρείας και πότε, ακριβώς, αυτή αρχίζει.  Είναι δε σημαντικές για ό,τι έπεται του ψηφίσματος για τέτοια εκκαθάριση εταιρείας.  ΄Οταν γίνεται η θέσμια δήλωση που προνοείται στο εδάφιο (1) του άρθρου 266 του Νόμου, τότε, τυγχάνουν εφαρμογής οι λοιπές πρόνοιες του εν λόγω άρθρου, με ιδιαίτερα σημαντικές αυτές στα εδάφια (2) και (4) και, ασφαλώς, αυτή έχει τη σημασία της για την περαιτέρω πορεία της εκκαθάρισης.  Στην προκειμένη περίπτωση, είναι σαφές ότι δεν έχει γίνει η θέσμια δήλωση που προβλέπεται στο άρθρο 266(1), σε σχέση με την υπό αναφορά εταιρεία, ούτε, βέβαια, αυτή ήταν, με βάση το εν λόγω άρθρο, υποχρεωτική, προκειμένου να ετίθετο η εταιρεία υπό εκούσια εκκαθάριση από τους μετόχους της.  Ως εκ τούτου, η αντίθετη αντίληψη του Δικαστηρίου είναι λανθασμένη.

 

Για τους πιο πάνω λόγους, η αίτηση επιτυγχάνει.  Εκδίδεται διάταγμα ακύρωσης της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου  Λευκωσίας, ημερομηνίας 30.3.2018, στην εταιρική αίτηση 148/2018.  Τα έξοδα, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €2.000,00, πλέον Φ.Π.Α., επιδικάζονται υπέρ του αιτητή και εναντίον των καθ' ων η αίτηση.

 

 

 

 

 

                                                             Γ.Ν. Γιασεμής,

                                                                      Δ.

 

 

 

 

/ΜΠ