|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:D433
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 145/2017)
5 Οκτωβρίου, 2018
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33/64 ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 19 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1960 (14/60) ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 10 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ ΝΟΜΟΥ 1970
(Ν. 97/70)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ XXXXX PALIEI ΝΥΝ ΕΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ 97/70 (ΕΚΔΟΣΗΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ) ΚΑΙ 95/70 (ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ - ΚΥΡΩΤΙΚΟΣ)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΦΥΓΟΔΙΚΟΥ ΜΕ ΑΡ. 2/17, ΗΜΕΡ. 29.9.2017 ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΑΝΩ XXXXX PALIEI
_________________________
Θεόδωρος Καπάταης, για Δημήτριος Α. Παυλίδης και Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τον Αιτητή.
Μαρίνα Σπηλιωτοπούλου, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για τον Καθ' ου η Αίτηση, Γενικό Εισαγγελέα.
Αιτητής παρών.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, με απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας στην αίτηση αρ. 2/2017, τέθηκε υπό κράτηση, με σκοπό την έκδοσή του στην αρμόδια αρχή της Ουκρανίας. Η απόφαση, προς τούτο, ανήκει στον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, (ο Υπουργός), δυνάμει των προνοιών του άρθρου 11 του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970, (Ν. 97/1970), (όπως αυτός έχει τροποποιηθεί), (ο «Νόμος»). Η προαναφερθείσα αίτηση καταχωρίστηκε με πρωτοβουλία του Υπουργού, προς ικανοποίηση αιτήματος έκδοσης, υποβληθέντος προς αυτόν από την αρμόδια ουκρανική αρχή, στο πλαίσιο υφιστάμενης συνθήκης εκδόσεως.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο διέταξε την κράτηση του αιτητή, για τον πιο πάνω σκοπό, αφού ικανοποιήθηκε ότι συνέτρεχαν οι απαιτήσεις, ειδικά, του άρθρου 9(5) του Νόμου και αφού δεν έκαμε δεκτές τις ανάλογες ενστάσεις του. Δε χωρεί έφεση κατά της πιο πάνω απόφασης, παρά μόνο έλεγχος της νομιμότητας της κράτησης του αιτητή, διενεργουμένης στο πλαίσιο αίτησης για habeas corpus, σύμφωνα με το άρθρο 10 του Νόμου. Στην περίπτωση, κατά την οποία η υπό εξέταση αίτηση γίνει δεκτή, ο αιτητής θα αφεθεί ελεύθερος και δε θα υπόκειται, πλέον, σε έκδοση.
Οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να υποβληθεί αίτηση, ως η προαναφερθείσα, προβλέπονται στο εδάφιο (3) του άρθρου 10 του Νόμου. Ο αιτητής, σύμφωνα με δήλωση του συνηγόρου του, βασίζει την υπό αναφορά αίτησή του, συγκεκριμένα, στην υποπαράγραφο (γ) του πιο πάνω εδαφίου, η οποία προβλέπει τα εξής:-
«(3) Το Ανώτατον Δικαστήριον, επιλαμβανόμενον της τοιαύτης αιτήσεως, δύναται, μη επηρεαζομένης οιασδήποτε ετέρας δικαιοδοσίας αυτού, να διατάξη την αποφυλάκισιν του υπό έκδοσιν προσώπου, εφ' όσον ήθελε κρίνει ότι -
...................................................................................................
(γ) λόγω του ότι η κατ' αυτού κατηγορία δεν εγένετο καλή τη πίστει ή εν τω συμφέροντι της δικαιοσύνης,
η απόδοσις αυτού θα απετέλει, λαμβανομένων υπ' όψιν απασών των περιστάσεων, άδικον ή καταπιεστικόν μέτρον.»
Από τη διατύπωση της υποπαραγράφου (γ), ανωτέρω, καθίσταται σαφές ότι το κατά πόσο η απόδοση ενός εκζητουμένου προσώπου αποτελεί άδικο ή καταπιεστικό μέτρο σχετίζεται άμεσα με την κατηγορία που του αποδίδεται, αυτής εξεταζομένης υπό το φως του συνόλου των σχετικών περιστάσεων και, ειδικά, ως προς το κατά πόσο αυτή έγινε καλή τη πίστει ή προς το συμφέρον της δικαιοσύνης, (βλ. Union of India v. Manohar Lal Narang [1977] 2 All E.R. 348). Η απόδειξη τέτοιων περιστάσεων διενεργείται στη βάση μαρτυρίας, την οποία προσαγάγει ο αιτητής, προς ικανοποίηση, σχετικά, του δικαστηρίου, (βλ. Zacharia v. Republic of Cyprus [1962] 2 All E.R. 438).
Στην προκειμένη περίπτωση, ο λόγος, επί του οποίου βασίζεται η υπό εξέταση αίτηση, προβάλλεται στην έκθεση η οποία την συνοδεύει και έχει ως εξής:-
«(στ) Λόγω του ότι οι κατηγορίες που του αποδίδει η Αιτήτρια χώρα δεν έγιναν με καλή τη πίστη η απόδοση του Αιτητή στην Αιτήτρια χώρα αποτελεί άδικο και/ή καταπιεστικό μέτρο.»
Σαφώς, πρόκειται για το λόγο ο οποίος προβλέπεται στο άρθρο 10(3)(γ) του Νόμου. Ο ίδιος, ακριβώς, λόγος αναφέρεται αυτούσιος και στην ένορκη δήλωση του αιτητή, υπό τύπο γενικού ισχυρισμού, χωρίς, όμως, να υποστηρίζεται από οποιαδήποτε μαρτυρία. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι ο λόγος αυτός αναφέρεται και στη γραπτή αγόρευση του συνηγόρου του αιτητή, χωρίς να αναπτύσσεται είτε από νομικής είτε από πραγματικής άποψης.
Είναι φανερό πως, παρά το ότι, με δήλωση του συνηγόρου του αιτητή, η υπό εξέταση αίτηση έχει βασιστεί, συγκεκριμένα, στο λόγο που αναφέρεται πιο πάνω, δεν έχει προσκομιστεί οποιαδήποτε μαρτυρία, σχετικά, προς απόδειξή του, ούτε έγινε οποιαδήποτε ανάπτυξή του, με αναφορά στη σχετική νομολογία. Σημειώνεται, τέλος, ότι η απόρριψη της θέσης του αιτητή από το Επαρχιακό Δικαστήριο, ότι αυτό στερείτο δικαιοδοσίας να εξετάσει την αίτηση 2/2017, δεν είναι δυνατό, σε καμιά περίπτωση, να τύχει εξέτασης υπό το πρίσμα των προνοιών του άρθρου 10(3)(γ) του Νόμου.
Για τους πιο πάνω λόγους, η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
Γ.Ν. Γιασεμής,
Δ.
/ΜΠ