|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:A382
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση Αρ. Ε207/2017
4 Σεπτεμβρίου, 2018
[ΠΑΝΑΓΗ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΜΕΤΑΞΥ:
1. XXXXX ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ
2. XXXXX ΠΕΡΑΤΙΚΟΥ
Εφεσειόντων/Εναγομένων
ΚΑΙ
1. XXXXX ΛΟΪΖΙΔΗ, ΠΑΡΑΛΗΠΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ
ΤΗΣ Κ.Χ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ ΛΙΜΙΤΕΔ
2. Κ.Χ. ΠΕΡΑΤΙΚΟΣ ΛΙΜΙΤΕΔ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΗΣ XXXXX ΛΟΪΖΙΔΗ
Εφεσιβλήτων/Εναγόντων
........
Αίτηση εφεσειόντων ημερ. 17.4.18 για
αναστολή ενδιάμεσης απόφασης ημερ. 13.11.17
Αλ. Μελάς, για εφεσείοντες/αιτητές
Δ. Βάκης, για εφεσίβλητους/καθ΄ ων η αίτηση
ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Η απόφαση είναι ομόφωνη και θα δοθεί από το Δικαστή Χριστοδούλου.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Στα πλαίσια συμφωνίας παροχής διευκολύνσεων από την Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ (στο εξής η Τράπεζα) προς την εταιρεία Κ.Χ. Περατικός Λτδ (στο εξής η Εταιρεία), η Εταιρεία εξέδωσε προς όφελος της Τράπεζας δύο ομόλογα κυμαινόμενης επιβάρυνσης ημερ. 5.5.06 και 13.2.08 για τα ποσά των Λ.Κ.350.000 (€598.010,50) και €350.000 αντίστοιχα.
Μερικά χρόνια μετά, στις 12.10.17, η Τράπεζα απαίτησε γραπτώς την εξόφληση όλων των πιστωτικών διευκολύνσεων - οι οποίες σύμφωνα με την ίδια ανέρχονταν στα €6.200.000 περίπου - και την ιδία ημέρα διόρισε δυνάμει των προνοιών των δύο ομολόγων ως Παραλήπτη/Διαχειριστή (Π/Δ) της Εταιρείας τον Μ. Λοϊζίδη προς διασφάλιση είσπραξης του λαβείν της.
Με το διορισμό του ως Π/Δ της Εταιρείας ο XXXXX Λοϊζίδης επέδωσε αυθημερόν μέσω δικαστικού επιδότη στους διευθυντές της Εταιρείας XXXXX και XXXXX Περατικού (οι Διευθυντές) σχετική επιστολή, με την οποία τους καλούσε να συνεργαστούν μαζί του και να του παραδώσουν την επιχείρηση και ενεργητικό της Εταιρείας. Χωρίς όμως θετική ανταπόκριση, γεγονός που ανάγκασε τον Π/Δ να καταχωρίσει εναντίον τους την υπ΄ αρ. 2928/17 αγωγή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού με την οποία αξιώνει αφενός διάταγμα με το οποίο να αναγνωρίζεται ως νομίμως διορισθείς Π/Δ και, αφετέρου, να διατάσσονται οι Διευθυντές της Εταιρείας να του παραδώσουν την επιχείρηση και τα περιουσιακά της στοιχεία.
Ταυτόχρονα με την καταχώριση της πιο πάνω αγωγής, ο Π/Δ καταχώρισε και μονομερή αίτηση με την οποία ζήτησε διάφορα προσωρινά διατάγματα. Όμως ό,τι εδώ ενδιαφέρει είναι ότι εν τέλει κάποια προσωρινά διατάγματα που εκδόθηκαν μονομερώς στις 16.10.17 οριστικοποιήθηκαν μετά από ακροαματική διαδικασία με ενδιάμεση απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ημερ. 13.11.17, ενώ με την ίδια απόφαση εκδόθηκαν περαιτέρω και άλλα διατάγματα που δεν είχαν εγκριθεί μονομερώς. Επιγραμματικά, με την επίδικη απόφαση:
1. Οριστικοποιήθηκαν τέσσερα απαγορευτικά διατάγματα με τα οποία απαγορεύεται στους Διευθυντές της Εταιρείας να αποξενώσουν ή να εμπορεύονται τα περιουσιακά της στοιχεία, να εμποδίζουν το Π/Δ να εκτελεί τα καθήκοντά του, να αλλοιώσουν ή αποκρύψουν τα λογιστικά βιβλία ή άλλα έγγραφα της Εταιρείας και να μην εκδίδουν οποιοδήποτε έγγραφο της Εταιρείας χωρίς την ένδειξη ότι διορίστηκε Π/Δ και
2. Εκδόθηκαν τέσσερα "προστακτικά διατάγματα", τα οποία ουσιαστικά πρόκειται για απαγορευτικά εφόσον με αυτά διατάχθηκαν οι Διευθυντές της Εταιρείας να μην εμποδίζουν τον Π/Δ να έχει πρόσβαση σε όλα τα βιβλία και έγγραφα της Εταιρείας, να έχει απρόσκοπτη πρόσβαση στα υποστατικά της, να παραδώσουν στον Π/Δ έκθεση στον καθορισμένο τύπο αναφορικά με τα περιουσιακά της στοιχεία και να παραδώσουν στον Π/Δ την επιχείρηση καθώς και τα στοιχεία του ενεργητικού της Εταιρείας συμπεριλαμβανομένων και των υποστατικών της.
Οι Διευθυντές της Εταιρείας (στο εξής οι Αιτητές) εφεσίβαλαν την πιο πάνω απόφαση και με την υπό κρίση αίτηση ζητούν δυνάμει της Δ.35θ.18 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών την αναστολή της μέχρι την εκδίκαση της έφεσης, εφόσον το ίδιο αίτημα απορρίφθηκε από το εκδικάσαν Δικαστήριο.
Η αίτηση - η οποία προσέκρουσε σε ένσταση του Π/Δ - συνοδεύεται από πολυσέλιδη ένορκη δήλωση όπου διατυπώνονται σωρεία νομικών και πραγματικών λόγων για το εσφαλμένο της πρωτόδικης απόφασης και, περαιτέρω, λόγοι ότι η υπό εξέταση περίπτωση είναι κατάλληλη για έκδοση διατάγματος αναστολής. Θεωρούμε πως δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στους ισχυρισμούς των Αιτητών σύμφωνα με τους οποίους «είναι αδιαμφισβήτητη και ξεκάθαρη η επιτυχία της έφεσης τους» εφόσον σύμφωνα με τη νομολογία το στοιχείο αυτό είναι μόνο οριακής σημασίας (βλ. Penderhill Holdings Limited και άλλων ν. Ιωάννη Κλουκινά και άλλων (2011) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1921 η οποία παραπέμπει στις Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου, (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147 και Ιωσηφάκης ν. Αριστοδήμου (1990) 1 Α.Α.Δ. 284). Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δεν έχουμε διεξέλθει τις επί του θέματος θέσεις των διαδίκων, από τις οποίες διαμορφώσαμε την άποψη ότι ναι μεν η επιτυχία της έφεσης δεν είναι «αδιαμφισβήτητη και ξεκάθαρη» αλλά ταυτόχρονα δεν είναι δυνατό στο παρόν στάδιο να αποκλειστεί. Με αυτό ως δεδομένο θα συνοψίσουμε τους εκατέρωθεν ισχυρισμούς ως προς το κατά πόσο η υπό εξέταση περίπτωση είναι κατάλληλη για άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου προς έκδοση του αιτούμενου διατάγματος αναστολής.
Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, προβάλλονται βασικά τέσσερις λόγοι προς έκδοση του αιτούμενου διατάγματος. Ο πρώτος, ότι αν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα οι Αιτητές θα υποστούν ανεπανόρθωτη ζημιά που δεν θα μπορεί να επανορθωθεί με την επιδίκαση αποζημιώσεων εφόσον ο Π/Δ θα παραλάβει τον έλεγχο της Εταιρείας και η έφεση θα απωλέσει το αντικείμενό της. Ο δεύτερος, με την ικανοποίηση του αιτήματος αναστολής θα διατηρηθεί η κατάσταση πραγμάτων (status quo) που προϋπήρχε του διορισμού του Π/Δ. Σε τέτοια δε περίπτωση τόσο ο Π/Δ όσο και η Τράπεζα δεν θα υποστούν οποιαδήποτε ζημιά εφόσον το λαβείν της Τράπεζας είναι εξασφαλισμένο με υποθήκες επί ακινήτων της Εταιρείας αξίας άνω των €6.000.000,00. Αντιθέτως, αν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα, ο Π/Δ θα πωλήσει την περιουσία της Εταιρείας με αποτέλεσμα το «κλείσιμό της» και την πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημίας στους Αιτητές. Ο τρίτος, ότι οι Αιτητές είναι έτοιμοι να εφοδιάζουν την Τράπεζα με μηνιαίους ισολογισμούς βάσει των οποίων θα διασφαλίζεται ότι δεν θα προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια είτε για αποξένωση περιουσιακών στοιχείων της Εταιρείας είτε για αλλοίωση των λογιστικών ή άλλων της βιβλίων ή εγγράφων. Και ο τέταρτος, ο διορισμός του Π/Δ βασίζεται στους όρους των δύο Ομολόγων Επιβάρυνσης που ως ιδιωτικές συμφωνίες διέπονται από τις αρχές του Δικαίου των Συμβάσεων. Στη βάση αυτή επέσυραν την προσοχή του Εφετείου ότι καταχώρισαν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, στις 3.3.17 και 24.10.17 (αντιστοίχως) (α) την υπ΄ αρ. 563/17 αγωγή εναντίον της Τράπεζας με την οποία αμφισβητείται η εγκυρότητα τόσο των συμφωνιών δανείου όσο και των δύο ομολόγων, καθώς επίσης και το ισχυριζόμενο από την Τράπεζα υπόλοιπο των λογαριασμών της Εταιρείας και (β) την υπ΄ αρ. 2980/17 εναντίον του Π/Δ και της Τράπεζας, με την έκθεση απαίτησης της οποίας φαίνεται ξεκάθαρα ο αντισυμβατικός και καταχρηστικός διορισμός του Π/Δ.
Ο Π/Δ, με την πολυσέλιδη ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένστασή του, απορρίπτει ένα προς ένα όλους τους ισχυρισμούς των Αιτητών. Ο διορισμός του, τονίζει, ήταν καθόλα νόμιμος και αναπόφευκτος λόγω της αδυναμίας της Εταιρείας να ανταποκριθεί στις οικονομικές της υποχρεώσεις έναντι της Τράπεζας παρόλο που το χρέος της αναδιαρθρώθηκε το 2016 κατόπιν αιτήσεώς της.
Παρά το νόμιμο όμως του διορισμού του - συνεχίζει - και παρά την έκδοση των επίδικων διαταγμάτων, οι Αιτητές τον εμποδίζουν να εκτελέσει τα καθήκοντά του και συνεχίζουν να πωλούν προϊόντα της Εταιρείας καρπούμενοι προσωπικώς τις εισπράξεις. Προς τούτο παραθέτει σχετικά στοιχεία, τονίζοντας ότι για τη συνεχιζόμενη παρακοή εκ μέρους των Αιτητών εκκρεμούν εναντίον τους προς ακρόαση δύο αιτήσεις παρακοής. Τονίζει επίσης ότι οι Αιτητές, προκειμένου να καταστήσουν άνευ αντικειμένου τα επίδικα διατάγματα, ίδρυσαν και εταιρεία με την επωνυμία Υ.C. Peratikos Trading Ltd στην οποία μετέφεραν τις εργασίες της Εταιρείας και η καταχώριση της υπό κρίση αίτησης στον ίδιο σκοπό αποβλέπει.
Περαιτέρω αναφορά στους λόγους για τους οποίους ο Π/Δ θεωρεί κακόπιστη και καταχρηστική την υπό κρίση αίτηση δεν χρειάζεται να γίνει. Αυτό γιατί τα οριστικοποιηθέντα διατάγματα, ως απαγορευτικά, δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει της Δ.35 θ.18. Παραθέτουμε συναφώς αυτούσιο το πιο κάτω απόσπασμα από την Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα (Χρηματοδοτήσεις) Λτδ ν. Λύρα (1997) 1 Α.Α.Δ. 1384 που υιοθετήθηκε μεταγενέστερα στις Thanos Club Hotels Ltd v. Λαϊκής Τράπεζας κ.α. (2003) 1 Α.Α.Δ. 312, Telec Logistic Company Ltd v. Seaway National Bank (2008) 1 A.A.Δ. 764 και Γεναγρίτη ν. Εργολάβων Οικοδομών Κώστα Παναγή (Λυσιώτης) Λτδ, Πολ. Εφ. 416/12 ημερ. 21.11.14, ECLI:CY:AD:2014:A885.
"Το αντικείμενο της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει της Δ.35, θ. 18 είναι η αναστολή θετικής υποχρέωσης ή καθήκοντος το οποίο επιβάλλεται από την απόφαση η οποία εφεσιβάλλεται. Το αντικείμενο της αναστολής είναι η υποχρέωση ή καθήκον που επιβάλλεται από την απόφαση, και όχι η παγοποίηση ή ο προσωρινός παραμερισμός της απόφασης η οποία εφεσιβάλλεται. Η θέση αυτή προκύπτει ευθέως από τις αποφάσεις. (Fotiou and Another v. Petrolina Ltd. (1984) 1 C.L.R. 70S- In re E.S. (an Infant) (1986) 1 C.L.R. 119- (βλ. επίσης Aftomata Eleourgia v. Monastery of Mahera (1986) 1 C.L.R. 524.)"
Κατ΄ ακολουθία των πιο πάνω, το αίτημα για αναστολή απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των αιτητών, χωρίς να απαιτείται η εξέταση των υπολοίπων λόγων ένστασης.
Τα έξοδα, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, θα είναι πληρωτέα στο τέλος της δίκης.
Π. ΠΑΝΑΓΗ, Δ.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Γ. Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
/κβπ