|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριανού-Μεσαρίτη Μαρία ν. Alpha Bank Cyprus Ltd (2013) 1 ΑΑΔ 768
Κυπριακή Δημοκρατία ν. Βίκτωρα Βαρελιά και Άλλων (2017) 3 ΑΑΔ 61, ECLI:CY:AD:2017:C35
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2018:A401
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 361/2012)
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ Δ/στές]
12 Σεπτεμβρίου 2018
1. ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ PC INFOMEDIA PUBLICATIONS LTD,
2. XXXXX ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ,
Εφεσείοντες/Εναγόμενοι,
KAI
ΔΗΜΟΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητοι/Ενάγοντες.
- - - - - -
ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 17.6.2014 ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΦΕΣΗΣ
Χρ. Ιωαννίδης, για τους Εφεσείοντες.
Κλ. Πολυβίου (κα), για Χρυσαφίνη και Πολυβίου ΔΕΠΕ, για τους
Εφεσίβλητους.
- - - - - -
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Ναθαναήλ.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η (E X - T E M P O R E)
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ενώπιον του Δικαστηρίου εκκρεμεί αίτηση επαναφοράς της απορριφθείσας έφεσης λόγω μη καταχώρησης εγκαίρως του σχετικού περιγράμματος εκ μέρους των εφεσειόντων. Οι λόγοι για τους οποίους επιδιώκεται η επαναφορά αναφέρονται, με επάρκεια, στη σχετική αίτηση ημερομηνίας 17.6.2014 και τη συνοδευτική αυτής ένορκη δήλωση του ενός εκ των συνεταίρων δικηγόρων των δικηγόρων της εφεσείουσας.
Η έφεση είχε οριστεί για προδικασία στις 22.10.2013, όταν είχαν δοθεί οδηγίες για την καταχώρηση των αντίστοιχων περιγραμμάτων, σύμφωνα με τους Θεσμούς. Αναφέρεται ενόρκως ότι είχε ετοιμαστεί το περίγραμμα στις 28.11.2013 και είχαν δοθεί οδηγίες όπως καταχωρηθεί. Στις 11.6.2014 έγινε αντιληπτό ότι, εκ λάθους εσωτερικής ρύθμισης και λειτουργίας του δικηγορικού γραφείου, δεν είχε εν τέλει καταχωρηθεί το περίγραμμα. Επομένως, καταχωρήθηκε αίτημα παράτασης του χρόνου, το οποίο αίτημα απορρίφθηκε, λόγω του ότι η έφεση είχε ήδη απορριφθεί. Εξηγείται στην ένορκη δήλωση του συνηγόρου κ. Ιωαννίδη ότι το λάθος φαίνεται να προέκυψε από το γεγονός ότι υπήρχαν δύο υποθέσεις των εφεσειόντων εναντίον του εφεσίβλητου Δήμου, με ουσιαστική ταύτιση θεμάτων και μαρτυρικού υλικού, και επειδή οι δύο υποθέσεις συνέτρεχαν, οι φάκελοί τους φυλάσσονταν μαζί και μεταφέρονταν στο Δικαστήριο ομού. Επομένως, όταν διαπιστώθηκε το λάθος αυτό, έγινε και η αίτηση επαναφοράς με προωθηθείσα τη θέση ότι η μη καταχώρηση οφειλόταν εν τέλει σε αθώο, ανθρώπινο, λάθος, χωρίς πρόθεση αμέλειας ή μη προώθησης της υπόθεσης των εφεσειόντων και, ιδιαιτέρως, χωρίς να υπάρχει απεμπόληση των δικαιωμάτων της.
Στην αίτηση έχει καταχωρηθεί ένσταση, η οποία αναφέρεται με γενικότητα στη νομολογία επί του θέματος, ότι η αίτηση για επαναφορά αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας, εφόσον έχει καταχωρηθεί με υπέρμετρη καθυστέρηση έξι μηνών μετά τη λήξη της προθεσμίας υποβολής των περιγραμμάτων, είναι δε σε αντίθεση και με τους σχετικούς διαδικαστικούς κανονισμούς. Περαιτέρω, ότι δεν προωθήθησαν επαρκείς και σοβαροί λόγοι δικαιολογούντες την επαναφορά, ούτε τα γεγονότα τα οποία εμπεριέχονται στην αίτηση και την ένορκη δήλωση μπορούν να θεωρηθούν ότι αποτελούν ή οφείλονται σε λόγους πέραν των δυνάμεων της εφεσείουσας.
Οι συνήγοροι σήμερα υιοθέτησαν τις αντίστοιχες γραπτές τους αγορεύσεις και εισηγήθηκαν, οι μεν εφεσείοντες την επαναφορά της έφεσης, η δε πλευρά του εφεσίβλητου Δήμου την απόρριψη του αιτήματος.
Το Εφετείο έχει εξετάσει τα δεδομένα και τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπό κρίση αίτηση και το μόνο που μπορεί να επαναβεβαιωθεί από πλευράς νομολογίας, είναι η αυστηρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται αιτήματα επαναφοράς. Η όλη νομολογία έχει πρόσφατα επαναβεβαιωθεί στην υπόθεση Φωτεινή Ίβρου ν. Μαυροκωνσταντή, Πολιτική Έφεση Ε126/2013, ημερομηνίας 1.2.2017, η οποία και αναφέρθηκε στη μεταγενέστερη Δημοκρατία ν. Βικτώριας Βαρέλια, ΑΕ8/2011, ημερομηνίας 3.2.2017, ECLI:CY:AD:2017:C35. Στην τελευταία απόφαση τονίζεται το ενιαίο της αντιμετώπισης αιτημάτων επαναφοράς, είτε στις Πολιτικές, είτε στις Αναθεωρητικές Εφέσεις. Η νομολογία, όπως έχει εξηγηθεί στην Ίβρου, με περισσή ανάλυση και σαφήνεια, δίδει έμφαση στις πρόνοιες του σχετικού Κανονισμού 13(ε) των περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων κλπ) Κανονισμών του 1996 και αποτυπώνεται στη φράση «πέραν των δυνάμεων» που εκφράζει με σαφήνεια την πρόθεση των συντακτών του Κανονισμού να περιορίσουν στο ελάχιστο το πεδίο άσκησης της δικαιοδοσίας για επαναφορά, διαφορετικά θα δημιουργούνταν προβλήματα στην αποτελεσματική εφαρμογή της αρχής της τελεσιδικίας. Η φράση, όπως εξηγήθηκε νομολογιακά, δεν μπορεί παρά να σημαίνει ένα εξαιρετικό έκτακτο ή σπάνιο συμβάν ή περίσταση ή περιστάσεις που είναι απρόβλεπτες και εκτός ελέγχου.
Τα όσα αναφέρονται στην αίτηση και την ένορκη δήλωση, σίγουρα αφορούν σε ανθρώπινο λάθος και εσωτερική δυσλειτουργία του δικηγορικού γραφείου των εφεσειόντων, που κάπου ίσως να μην λειτούργησε με τον ορθό και αναμενόμενο τρόπο, αλλά, σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να θεωρείται ότι εμπίπτει στην έννοια και ορισμό του «πέραν των δυνάμεων», φράσεως που ο κανονισμός αναφέρει ως προϋπόθεση για την επαναφορά και την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστή. Σίγουρα το λάθος, το οποίο έχει εντοπιστεί από πλευράς των δικηγόρων, είναι τέτοιο το οποίο δεν δικαιολογεί την επαναφορά, πέραν του γεγονότος ότι η αίτηση είναι και η ίδια καθυστερημένη, δηλαδή μετά την πάροδο αρκετού χρόνου από την ουσιαστική απόρριψη της έφεσης.
Είναι υπόψη του Εφετείου η απόφαση στη Μαρία Κυπριανού Μεσαρίτη ν. Alpha Bank Cyprus Ltd (2013) 1 ΑΑΔ 768, στην οποία το Εφετείο δέχθηκε το αίτημα επαναφοράς. Παρατηρείται, όμως, ότι τα γεγονότα της υπόθεσης εκείνης ήταν ιδιάζοντα, είχε προηγηθεί αίτηση παράτασης του χρόνου, με τη συγκατάθεση του αντιδίκου δικηγόρου, η οποία αίτηση είχε γίνει δεκτή, ενώ εν τέλει το Πρωτοκολλητείο από δικό του λάθος την είχε αφήσει να καταχωρηθεί, ενώ η έφεση είχε ήδη απορριφθεί, λόγω μη καταχώρησης εγκαίρως του περιγράμματος. Το Εφετείο θεώρησε ότι ο παράγοντας της εκ μέρους του εφεσίβλητου αποδοχής της αίτησης για παράταση και η έγκρισή του από το Εφετείο έπρεπε να ληφθεί υπόψη, προς επιτυχία της αίτησης επαναφοράς. Η απόφαση δεν στηρίχθηκε στον Κανονισμό 13(ε), ούτε στην ερμηνεία της. Εύκολα λοιπόν διαφοροποιείται επί των γεγονότων από τη διαφορετική νομολογία του Εφετείου και της Ολομέλειας που λαμβάνεται στο θέμα και που είναι η εφαρμογή κατ΄ αυστηρό τρόπο του σχετικού Κανονισμού 13(ε).
Η διακριτική ευχέρεια του Εφετείου πρέπει να ασκείται μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις και όχι σε γεγονότα που όντως παραπέμπουν σε λάθος, το οποίο, όμως, δεν είναι πέραν των δυνάμεων του αιτητή.
Η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων-αιτητών, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Εφετείο.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
/ΧΤΘ