|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Ν. 14/1960 - Ο περί Δικαστηρίων Νόμος του 1960
Ν. 91(I)/2006 - Ο περί Ειδικής Χορηγίας (Αγορά ή Ανέγερση Κατοικίας) Νόμος του 2006
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2018:D330
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική αίτηση αρ.71/18
4 Ιουλίου, 2018
[Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ]
Αναφορικά με το άρθρο 155.4 του Συντάγματος και τα Άρθρα 3 και 9 του Περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλαι Διατάξεις) Νόμου του 1964,
και
Αναφορικά με τον περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία έκδοσης ενταλμάτων προνομιακής φύσεως) Διαδικαστικό Κανονισμό του 2018
και
Αναφορικά με την Αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για την έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari
και
Αναφορικά με τo διάταγμα του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λεμεσού, δικαιοδοσία γονικής μέριμνας, ημερ. 2.4.2018 στην αίτηση γονικής μέριμνας υπ΄αρ.130/18
-----------------
Σ.Χαραλάμπους (κα), με Κ.Παπαδοπούλου, (κα), για Γενικό Εισαγγελέα,
Χρ.Παφίτης και Μ.Καρασιαλή - καθ΄ων η αίτηση: παρόντες.
-----------
A Π Ο Φ Α Σ Η
Ο Γενικός Εισαγγελέας έλαβε Άδεια από το Δικαστήριο να καταχωρήσει Αίτηση για Α) Έκδοση Διατάγματος Certiorari για μεταφορά και/ή μετάθεση (to remove) στο Ανώτατο Δικαστήριο για σκοπούς ακύρωσης του Διατάγματος που εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού - Δικαιοδοσία Γονικής Μέριμνας- στην αίτηση Γονικής Μέριμνας υπ' αρ. 130/18, ημερ. 02/04/2018, με το οποίο δόθηκε άδεια του Δικαστηρίου για απαλλαγή από οποιαδήποτε υποχρέωση για επιστροφή ή συμψηφισμό χορηγιών στους αιτητές, δηλαδή τους Παφίτη και Καρασιαλή, (καθ΄ων η αίτηση στην παρούσα) και στα ανήλικα τους τέκνα για τα διαμερίσματα που αναφέρονται στο Διάταγμα, βάσει των διατάξεων του μόνου άρθρου αρ. 9 που παραμένει σε ισχύ, του νόμου 91(Ι)/2006 που έχει καταργηθεί, για τους λόγους που αναφέρονται στο Διάταγμα, και Β) έκδοση Διατάγματος Certiorari για μεταφορά και/ή μετάθεση (to remove) στο Ανώτατο Δικαστήριο για σκοπούς ακύρωσης του Διατάγματος που εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού - Δικαιοδοσία Γονικής Μέριμνας- στην αίτηση Γονικής Μέριμνας υπ' αρ. 130/18, ημερ. 02/04/2018, με το οποίο υποχρεώνει την Αρμόδια Αρχή/όργανο (Υπουργό Οικονομικών και/ή Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Οικονομικών) όπως εκδώσουν τις σχετικές βεβαιώσεις απαλλαγής των αιτητών και των ανήλικων τους τέκνων, από την οποιαδήποτε υποχρέωση για επιστροφή ή συμψηφισμό χορηγιών που απαιτεί το Τμήμα Φορολογίας για τα διαμερίσματα που αναφέρονται στο Διάταγμα, για να μπορεί να εξεταστεί η νέα αίτηση τους για μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ 5% με τον νέο καταργητικό Νόμο 129(Ι)/2011.
Η στηρικτική της αίτησης ένορκη δήλωση εκ μέρους της κας Αντωνίου - διοικητικής λειτουργού στο Υπουργείο Οικονομικών, αναφέρει τα γεγονότα που οδήγησαν στην υποβολή της παρούσας αίτησης. Στις 2.4.2018 κατόπιν μονομερούς αίτησης γονικής μέριμνας υπ΄αριθμ.130/18, εκ μέρους των καθ΄ων η αίτηση στην παρούσα, εξεδόθη από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού - δικαιοδοσία γονικής μέριμνας - διάταγμα με το οποίο δόθηκε άδεια του Δικαστηρίου «για απαλλαγή από οποιαδήποτε υποχρέωση για επιστροφή ή συμψηφισμό χορηγιών» στους καθ΄ων η αίτηση, στην παρούσα, και στα ανήλικα τους τέκνα για τα δύο διαμερίσματα που περιγράφονται στο Διάταγμα, βάσει των διατάξεων του μόνου άρθρου αρ. 9 που παραμένει σε ισχύ, του Νόμου 91 (ί)/2006 που έχει καταργηθεί. Περαιτέρω, το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού, εξέδωσε Διάταγμα με το οποίο υποχρεώνει την Αρμόδια Αρχή/Όργανο (Υπουργό Οικονομικών και/ή Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Οικονομικών) όπως εκδώσει τις σχετικές βεβαιώσεις απαλλαγής των ως άνω και των ανήλικων τους τέκνων, από οποιαδήποτε υποχρέωση για επιστροφή ή συμψηφισμό χορηγιών που απαιτεί το Τμήμα Φορολογίας για τα υπό αναφορά διαμερίσματα, για να μπορεί να εξεταστεί η νέα αίτηση τους για μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ 5% με τον νέο καταργητικό νόμο 129(Ι)/2011.
Ουσιαστικά με τα ανωτέρω Διατάγματα, εδίδετο άδεια για απαλλαγή των γονέων των ανηλίκων και των ανηλίκων από υποχρεώσεις που επιβάλλονται από το Νόμο αναφορικά με ζητήματα απαλλαγής από οποιαδήποτε υποχρέωση για επιστροφή ή συμψηφισμό χορηγιών και διατάζουν την αρμόδια Αρχή να προβεί σε συγκεκριμένες ενέργειες.
Η θέση του Γενικού Εισαγγελέα είναι ότι το Οικογενειακό Δικαστήριο στερείτο δικαιοδοσίας στο να εκδώσει το ως άνω διάταγμα αφού το θέμα αφορούσε διοικητικό δίκαιο για το οποίο υπήρχε σε εξέλιξη έρευνα της αρμοδίας αρχής ώστε να ληφθεί απόφαση η οποία μπορούσε να αποτελέσει μόνο αντικείμενο προσφυγής.
Να αναφερθεί επίσης ότι οι καθ΄ων η αίτηση είχαν εξασφαλίσει χορηγία για αγορά των ακινήτων που αναγράφονται στο ρηθέν διάταγμα δυνάμει του περί Ειδικής Χορηγίας (Αγορά ή Ανέγερση Κατοικίας) Νόμου του 2006 (Ν.9(Ι)/2006). Ακολούθως η αιτήτρια στην αίτηση γονικής μέριμνας αιτήθηκε σχετική βεβαίωση από το Υπουργείο Οικονομικών για σκοπούς υποβολής αίτησης μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ για καινούργια κατοικία που αναγείρει στο χωριό Πελέντρι. Η αρμόδια αρχή, δηλαδή ο Υπουργός Οικονομικών, στα πλαίσια της έρευνας που διεξήγετο στο κατά πόσο η ως άνω αιτήτρια δικαιούτο ή όχι στην ικανοποίηση του αιτήματος της, ζητούσε απ΄αυτήν να προσκομίσει περαιτέρω στοιχεία τα οποία και δεν αποστάλησαν. Εκείνο που έγινε στη συνέχεια ήταν η προσφυγή των πιο πάνω προσώπων στο Οικογενειακό Δικαστήριο με την έκδοση του εν λόγω διατάγματος.
Στην παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε ένσταση με μεγάλο αριθμό λόγων με βάση τους οποίους οι καθ΄ων η αίτηση θεωρούν ότι η αίτηση δεν πρέπει να επιτύχει. Κατ΄αρχάς διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι η αίτηση έχει καταχωρηθεί εκπρόθεσμα. Περαιτέρω, προβάλλεται η θέση περί ύπαρξης δικαιοδοσίας Οικογενειακού Δικαστηρίου με βάση τον Καν.11 του περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Διαδικαστικών Κανονισμών του 1990. (Λόγοι 1 και 2). Προσθέτως στο λόγο 10 της ένστασης γίνεται αναφορά στο ότι εν πάση περιπτώσει το Οικογενειακό Δικαστήριο έχει εξουσία με βάση «τις γενικές εξουσίες των Επαρχιακών Δικαστηρίων», γίνεται δε επίκληση των ακολούθων Νόμων, 23/90, 88(Ι)/1994 και 26(Ι)/1998. Με τους λόγους 11-13 και 15 γίνεται επίκληση κυρίως του άρθρ.9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.6 και του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν.14/60 για να διατυπωθεί η εισήγηση ότι το Οικογενειακό Δικαστήριο είχε εξουσία και με βάση τις ειδικότερες πρόνοιες των πιο πάνω Νόμων. Η δε προσφυγή στο Οικογενειακό Δικαστήριο έγινε με τη σκέψη ότι η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο με βάση τον περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Νόμο του 1990, Ν.23/90 είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων και εφόσον η γονική μέριμνα περιλαμβάνει και τη διοίκηση της περιουσίας παρήχετο το έρεισμα του αιτήματος τους προς το Οικογενειακό Δικαστήριο. Περαιτέρω με τους Λόγους 3-9 και 14 γίνεται αναφορά στην ουσία των θέσεων της πλευράς τους ως προς τα αιτήματα που έγιναν προς τη διοίκηση σε σχέση με τα επίδικα διαμερίσματα και τη συσχέτιση τους με τις νομοθεσίες που επικαλούνται ότι τους έδιδαν το δικαίωμα για τη σχετική απαλλαγή, όπως επετεύχθη με το επίδικο διάταγμα.