|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:D312
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Aίτηση Αρ. 83/2018)
27 Ιουνίου 2018
[Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ 1. ΖΥΓΟΥ ΛΑΧΑΝΑΓΟΡΑ ΛΤΔ ΚΑΙ 2. ΚΑΛΟΤΣΙΔΗ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 18/06/2018 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 6, ΑΡΘΡΑ 4, 5, 6, 7, 8 ΚΑΙ 9, ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 32 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ 14/1960 ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ Δ.48 Θ. 1, 8 ΚΑΙ 9, ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΡΘΡΑ 15, 17, 30, 35, ΣΤΑ ΑΡΘΡΑ 2, 3(1)(β), 1(στ), 10(1) ΚΑΙ (2), 20(1)(2)(3Α)(4)(5)(6) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΡΥΘΜΙΣΕΩΣ ΟΔΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 96 ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
--------------
Α. Ποιητής, για τους αιτητές.
---------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Η Eνορία Αγίου Ιωάννου Θεολόγου, ιδιοκτήτες τεμαχίου γης στη Λάρνακα, κατηγόρησε, στα πλαίσια της ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης αρ. 5557/2018 Ε.Δ. Λάρνακας, τους νυν Αιτητές για κατοχή και χρήση οικοδομής εντός του εν λόγω ακινήτου χωρίς πιστοποιητικό τελικής έγκρισης και για προσθήκες σε οικοδομή χωρίς άδεια από την αρμόδια αρχή.
Στα πλαίσια της παραπάνω ποινικής υπόθεσης, η παραπονούμενη εξασφάλισε στις 18.6.2018 με ex parte αίτηση ενδιάμεσα διατάγματα, ήτοι διάταγμα που διατάσσει τους Αιτητές, που διατηρούν εκεί λαχαναγορά, να σταματήσουν κάθε περαιτέρω εργασία αναφορικά με την ανέγερση και/ή προσθήκη οικοδομής εντός του ακινήτου και διάταγμα που τους απαγορεύει να κατέχουν και/ή χρησιμοποιούν την οικοδομή επί του ακινήτου. Τα διατάγματα ορίστηκαν επιστρεπτέα στις 29.6.2018.
Με την παρούσα αίτηση οι Αιτητές, ισχυριζόμενοι ότι τελούν σε νόμιμη κατοχή, επιδιώκουν τη λήψη άδειας με σκοπό να καταχωρίσουν αίτηση για έκδοση εντάλματος certiorari προς ακύρωση των εν λόγω διαταγμάτων προβάλλοντας ότι αυτά είχαν εκδοθεί χωρίς να συντρέχει η δικαιοδοτική προϋπόθεση του κατεπείγοντος.
Αναφέρεται ακόμα στους «λόγους αίτησης» ότι το Δικαστήριο παρέλειψε να εξετάσει καν κατά πόσον οι Αιτητές έχουν υπεράσπιση ή ανταπαίτηση σε αγωγή που η παραπονούμενη καταχώρισε εναντίον τους από το 2014. Η αναφορά αυτή, εάν έχει την έννοια ότι η επίδικη διαφορά χρονίζει, γίνεται αντιληπτό ότι συναρτάται με τον ισχυρισμό περί μη στοιχειοθέτησης του κατεπείγοντος.
Αναφέρεται, τέλος, ότι παρά την προσπάθεια του δικηγόρου των Αιτητών ώστε να συντομευθεί ο χρόνος που το διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο, η άλλη πλευρά δεν συνεργάστηκε. Αγορεύοντας δε ο ευπαίδευτος δικηγόρος των Αιτητών αναφέρθηκε στις ιδιαίτερες περιστάσεις που καθιστούν την παρέλευση του χρόνου ιδιαίτερα σημαντική για τα προϊόντα των πελατών του. Παρά ταύτα, όμως, δεν τέθηκε ως λόγος για παραχώρηση άδειας ότι τα διατάγματα ορίστηκαν επιστρεπτέα σε χρόνο που υπερβαίνει τον εύλογο υπό τις περιστάσεις χρόνο (βλ. Θεοφάνους (2010) 1 ΑΑΔ 234).
Υπό τις περιστάσεις, δεν χρειάζεται να αποφασιστεί κατά πόσο με τα όσα προβάλλουν οι αιτητές καταδεικνύεται ότι υπάρχει συζητήσιμο θέμα, εφόσον η διαπίστωση που καθορίζει την τύχη της αίτησης είναι ότι τα οποιαδήποτε παράπονα των Αιτητών μπορούν να εξεταστούν από το Δικαστήριο που εξέδωσε τα διατάγματα κατά το χρόνο που τα όρισε επιστρεπτέα. Ενόψει δε αυτής της κατάληξης είναι και προτιμότερο, υπό τις περιστάσεις, να μην αναφερθώ σε ζητήματα που θα μπορούσαν να άπτονται της ουσίας. Ό,τι έχει σημασία είναι η δυνατότητα που παρέχεται ήδη στους αιτητές να προσβάλουν τα διατάγματα ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Κατά τη νομολογία, όταν προσφέρεται εναλλακτικό ένδικο μέσο, η προσφυγή στο κατάλοιπο της εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι θεμιτή μόνο εάν ο αιτητής στοιχειοθετήσει πως υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις προς τούτο (Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.α. (2004) 1 ΑΑΔ 1535, Αναφορικά με την αίτηση της Τράπεζας Κύπρου Δημόσιας Εταιρείας Λτδ και του Ταμείου Προνοίας Προσωπικού Τράπεζας Κύπρου Δημόσιας Εταιρείας Λτδ (2012) 1 ΑΑΔ 878).
Τα όσα εν προκειμένω αναφέρθηκαν δεν συνιστούν εξαιρετικές περιστάσεις υπό τη συζητούμενη έννοια. Οι ανησυχίες των Αιτητών ως προς το χρόνο και τις συνέπειες του μπορούν να αντιμετωπιστούν στα πλαίσια της εκδίκασης της υπόθεσης από το Επαρχιακό Δικαστήριο, λαμβανομένου υπόψιν ότι σε περιπτώσεις όπου το Δικαστήριο κρίνει αναγκαίο να προχωρήσει στην έκδοση διατάγματος χωρίς ν' ακούσει την άλλη πλευρά, κατά παρέκκλιση από θεμελιακή αρχή της φυσικής δικαιοσύνης, αναλαμβάνει, ταυτόχρονα, δέσμευση ότι θα εκδικάσει την υπόθεση χωρίς καθυστέρηση, ιδιαίτερα όταν η πλευρά που βαρύνεται με το διάταγμα θέτει ζήτημα χρόνου.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
/ΚΧ»Π