|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Διαχειριστική Eπιτροπή KYΠA Kωρτ 4 (2008) 1 ΑΑΔ 644
Tράπεζα Kύπρου Δημόσια Eταιρεία Λτδ και Άλλος (Aρ. 1) (2009) 1 ΑΑΔ 1114
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ECLI:CY:AD:2018:D287
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 65/2018)
12 Ιουνίου, 2018
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤO ΑΡΘΡO 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ KAI
ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
(ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ TOY 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
(ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ
ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ CONTENT UNION S.A.
ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ
ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 29.05.2018
ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
ΛΕΜΕΣΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ
-----------------------
Γ. Τριανταφυλλίδης με Χρ. Κότσαπα (κα), για την Αιτήτρια.
-------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Επιδιώκεται, με προνομιακό ένταλμα Certiorari, η ακύρωση του διατάγματος ημερομηνίας 29 Μαΐου 2018, δυνάμει του οποίου παραμερίστηκε το εκδοθέν διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης της αγωγής σε δικηγόρο. Προς τούτο υποβλήθηκε η υπό κρίση αίτηση για παραχώρηση αδείας για καταχώριση αίτησης για έκδοση του εν λόγω προνομιακού εντάλματος.
Τα γεγονότα τα οποία συνθέτουν την παρούσα αίτηση έχουν ως ακολούθως:
Η αιτήτρια εταιρεία, με έδρα το Λουξεμβούργο, είναι η ενάγουσα στην αγωγή αρ. 2061/2017, ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού. Η αγωγή στρέφεται εναντίον πέντε εναγομένων, μιας κυπριακής εταιρείας, μιας εταιρείας από τη Ρωσία και τριών ιδιωτών, επίσης από τη Ρωσία.
Στις 12 Ιουλίου 2017 εξασφαλίστηκαν προσωρινά διατάγματα στην εν λόγω αγωγή, τα οποία, μετά την καταχώριση ένστασης εκ μέρους των εναγομένων, εκπροσωπούμενων από δικηγόρους, οριστικοποιήθηκαν στις 8 Μαρτίου 2018. Στο μεταξύ, και συγκεκριμένα στις 27 Ιουλίου 2017, η ενάγουσα - αιτήτρια εξασφάλισε διατάγματα επίδοσης εκτός δικαιοδοσίας, για τον εναγόμενο 5 στη Ρωσία, τόσο της αγωγής, όσο και του συντηρητικού διατάγματος. Τα έγγραφα στάληκαν στις 24 Αυγούστου 2017, μέσω του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Δημοκρατίας προς το αντίστοιχο ρωσικό Υπουργείο, δυνάμει των προνοιών της Συνθήκης μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών για Παροχή Νομικής Συνδρομής σε Θέματα Αστικού και Ποινικού Δικαίου του 1986.
Στις 10 Οκτωβρίου 2017 η ενάγουσα - αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για επίδοση του διατάγματος και της αγωγής στους δικηγόρους Φοίβος, Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, οι οποίοι εκπροσώπησαν τον εναγόμενο 5 στη διαδικασία των προσωρινών διαταγμάτων. Στις 12 Οκτωβρίου 2017 εξασφαλίστηκε το εν λόγω διάταγμα. Οι εν λόγω δικηγόροι για λογαριασμό του εναγόμενου 5 καταχώρισαν εμφάνιση υπό διαμαρτυρία, και την ίδια ημέρα, καταχώρισαν και αίτηση παραμερισμού της επίδοσης, όπως είχε στο μεταξύ διαταχθεί.
Στις 29 Μαΐου 2018 ο Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με ενδιάμεση απόφαση του έκαμε την αίτηση αποδεχτή και εξέδωσε διάταγμα με το οποίο παραμερίστηκε το διάταγμα ημερομηνίας 12 Οκτωβρίου 2017, με το οποίο είχε διαταχθεί και επιτραπεί η υποκατάστατη επίδοση της αγωγής και των άλλων δικαστικών εγγράφων στους δικηγόρους του εναγόμενου 5.
Στη βάση αυτών των γεγονότων, ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας υποστήριξε ότι θα πρέπει να παραχωρηθεί άδεια γιατί η διαδικασία, όπως έχει τροχοδρομηθεί, δημιουργεί ένα ανυπέρβλητο πρόβλημα στην ενάγουσα εταιρεία να επιδώσει την αγωγή. Οι δικηγόροι εμφανίστηκαν εκ μέρους του εναγόμενου 5, έλαβαν σχετικές οδηγίες και αμφισβήτησαν τη νομιμότητα των εκδοθέντων διαταγμάτων που τελικώς οριστικοποιήθηκαν στις 8 Μαρτίου 2018. Το ίδιο το πρωτόδικο δικαστήριο, συνέχισε ο συνήγορος, δέχεται ότι η επίδοση σε δικηγόρο διαδίκου μπορεί να επιτευχθεί. Περαιτέρω, το δικαστήριο δέχθηκε ότι, στην προκείμενη περίπτωση ήταν «ξεκάθαρο πως οι δικηγόροι ήταν σε επαφή και λάμβαναν οδηγίες από τον πελάτη τους και θα μπορούσαν αμέσως να τον ενημερώσουν σε σχέση με τα έγγραφα που επιδόθηκαν».
Υπαρχόντος αυτού του δεδομένου, το δικαστήριο κατέληξε στο να αποδεχθεί την αίτηση για παραμερισμό, συνέχισε ο κ. Τριανταφυλλίδης, καταλήγοντας σε μια ακρότητα, ότι, δηλαδή, «η επίδοση σε πρόσωπο που διαμένει στη Ρωσική Ομοσπονδία δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά από τους τρόπους που αναφέρονται στα άρθρα 7 και 9 της Σύμβασης». Αυτό, συνέχισε ο συνήγορος, είναι νομικό σφάλμα το οποίο ενυπάρχει και προσφέρει τη δυνατότητα παραχώρησης αδείας για καταχώριση προνομιακού εντάλματος Certiorari.
Είχα την ευκαιρία να ρωτήσω τον ευπαίδευτο συνήγορο ως προς την αυξημένη ισχύ μιας διεθνούς συμβάσεως έναντι του κυπριακού νόμου. Ο συνήγορος συμφώνησε ότι όντως υπάρχει, πλην, όμως, είπε, ότι δημιουργείται το οξύμωρο να είναι σε γνώση ενός διάδικου η ύπαρξη μιας δικαστικής διαδικασίας και από την άλλη να μην υπάρχει τρόπος επίδοσης από τη στιγμή που, όπως αποδέχεται και το δικαστήριο, για να επιδοθούν δικαστικά έγγραφα σε ένα κάτοικο Ρωσίας θα πρέπει ο ίδιος, μετά από σχετική ειδοποίηση, να εμφανιστεί στο δικαστήριο για να του επιδοθούν τα έγγραφα. Αν δεν εμφανιστεί, όπως φαίνεται να είναι η περίπτωση είπε ο κ. Τριανταφυλλίδης, δεν θα μπορεί ποτέ να επιδοθεί η αγωγή.
Αυτή η εμπλοκή, ακόμη και αν, υποστήριξε ο συνήγορος, θεωρηθεί ότι το θέμα που έχει εγερθεί μπορεί να αποφασιστεί σε επίπεδο έφεσης, θα πρέπει να δοθεί η άδεια για καταχώριση προνομιακού εντάλματος στη βάση των εξαιρετικών περιστάσεων οι οποίες συνθέτουν αυτή την υπόθεση.
Η διαδικασία για την έκδοση εντάλματος Certiorari δεν έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση της ορθότητας των αποφάσεων κατώτερων δικαστηρίων. Αυτή ελέγχεται στο πλαίσιο της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η σύννομη άσκηση της δικαιοδοσίας του Επαρχιακού Δικαστηρίου αποτελεί το πλαίσιο εξέτασης σε αιτήσεις αυτής της μορφής. (In re Kakos (1985) 1 C.L.R. 250, Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (Αρ. 1) (2009) 1 A.A.Δ. 1114). Ταυτοχρόνως, η ενδεχόμενη λανθασμένη άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου δεν εξετάζεται στα πλαίσια της διαδικασίας του προνομιακού εντάλματος Certiorari.
Ταυτοχρόνως, πρέπει να σημειωθεί ότι η διαδικασία έκδοσης προνομιακού εντάλματος, τύπου Certiorari, δεν αποτελεί εποπτικό μέσο και ούτε παρέχεται η δυνατότητα εξέτασης του κατά πόσο το πρωτόδικο δικαστήριο αντιλήφθηκε ορθά ή όχι ένα νομικό ζήτημα. (Βλ. Διαχειριστική Επιτροπή ΚΥΠΑ Κωρτ 4 (2008) 1 Α.Α.Δ. 644).
Κατανοώ πλήρως τη δυσκολία στην οποία έχει περιέλθει η υπόθεση της αιτήτριας εταιρείας. Πλην, όμως, υπάρχει μία σαφής νομική τοποθέτηση του δικαστηρίου ότι η διαδικασία επίδοσης σε πρόσωπο που διαμένει στη Ρωσική Ομοσπονδία είναι η προβλεπόμενη δυνάμει της πιο πάνω Συνθήκης. Βεβαίως, όλα αυτά τα οποία έχουν αναφερθεί από το δικαστήριο, είναι σε συνάρτηση με τα περιστατικά της συγκεκριμένης υπόθεσης. Αυτό, όμως, δεν καταδεικνύει νομικό σφάλμα το οποίο θα μπορούσε να εξεταστεί στο πλαίσιο προνομιακού εντάλματος. Το αν η αντίκριση του δικαστηρίου ήταν ορθή ή όχι, είναι θέμα επιχειρημάτων τα οποία θα μπορούν να εξεταστούν στο πλαίσιο έφεσης. Σε κανένα σημείο δεν υπεβλήθη από τον ευπαίδευτο συνήγορο ότι η όλη διαδικασία δεν ήταν σύννομη. Ο συνήγορος υποστήριξε ότι η παραδοξότητα που υπάρχει στην προκείμενη περίπτωση, να εμφανίζεται συνήγορος για ένα εναγόμενο, με οδηγίες, να αμφισβητεί ήδη εκδοθέν συντηρητικό διάταγμα και στη συνέχεια να αρνείται υποκατάστατη επίδοση σ' αυτόν, δημιουργεί από μόνο του ένα εξαιρετικό ζήτημα προς εξέταση. Το θέμα αυτό απασχόλησε το πρωτόδικο δικαστήριο και στη βάση αγγλικής νομολογίας απαντήθηκε. Το αν είναι ορθή η προσέγγιση αυτή ή όχι, και πάλι δεν είναι θέμα που μπορεί να εξεταστεί στο πλαίσιο του προνομιακού εντάλματος.
Το αν υπάρχει δυσκολία στην επίδοση, που όπως φαίνεται υπάρχει, δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να θεωρηθεί ότι δημιουργεί εξαιρετικές περιστάσεις, έτσι ώστε να παρασχεθεί η δυνατότητα καταχώρισης προνομιακού εντάλματος. Η επίκληση της ενδεχόμενης καθυστέρησης στην εκδίκαση της ενδεχόμενης έφεσης, επίσης δεν μπορεί να αποτελέσει στοιχείο που να συνηγορεί υπέρ της υιοθέτησης διαφορετικής προσέγγισης. Το επιχείρημα που προβλήθηκε ότι ενδεχομένως το θέμα να μην είναι εφέσιμο, καθότι δεν επηρεάζει καθοριστικά τα δικαιώματα των διαδίκων, επίσης είναι συζητήσιμο, συνεπώς και πάλι οδηγεί στο αναπόφευκτο αποτέλεσμα ότι όλα αυτά είναι θέματα τα οποία δεν μπορούν να εξεταστούν σε ένα προνομιακό ένταλμα, αλλά μόνο σε μια διαδικασία εφετειακή.
Στη βάση των πιο πάνω, η αίτηση απορρίπτεται.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ,
Δ.
/ΔΓ