|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:A229
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση E5/2013
15 Μαΐου, 2018
[ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΜΕΤΑΞΥ:
ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΦΩΤΙΟΥ
Εφεσείοντα/Ενάγοντα/Καθ΄ ου η Αίτηση
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟΥ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
Εφεσίβλητου/Εναγόμενου/Αιτητή
-----------------
Ν. Κυπριανίδου (κα) για Χ. Φωτίου, για εφεσείοντα
Δ. Κουρουσίδου (κα) για Γενικό Εισαγγελέα, για εφεσίβλητους
......
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex Tempore)
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την συμπλήρωση των εγγράφων προτάσεων της υπ΄ αρ. 2323/2010 αγωγής του Επαρχιακό Δικαστηρίου Πάφου, καταχωρίστηκε από την εφεσίβλητη αίτηση δυνάμει της Δ.27 θ.1 και 2 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών και του άρθρου 68 του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου, Κεφ. 148, για εκδίκαση της προδικαστικής ένστασης που είχε εγείρει με την Έκθεση Υπεράσπισης της.
Ο εφεσείων δεν έφερε ένσταση στην εκδίκαση της αίτησης και το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε, με αναφορά στους δικογραφημένους ισχυρισμούς του εφεσείοντα και στις πρόνοιες του άρθρου 68 του Κεφ. 148, ότι το αγώγιμο δικαίωμα του είχε παραγραφεί και ως εκ τούτου απέρριψε την αγωγή του.
Η αντίδραση του εφεσείοντα στην επιτυχία της αίτησης της εφεσίβλητης εκδηλώθηκε με την παρούσα έφεση, με την οποία προβάλλει ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο δικαστήριο έλαβε υπόψη το χρόνο τέλεσης του αστικού αδικήματος και αγνόησε ότι δυνάμει του άρθρου 68(β) του Κεφ. 148, ο χρόνος έναρξης της παραγραφής άρχεται από την κατάπαυση της ζημιάς που προκαλείται από αστικό αδίκημα.
Για κατανόηση του εγειρόμενου ζητήματος θα πρέπει να γίνει αναφορά στους δικογραφημένους ισχυρισμούς του εφεσείοντα, στη βάση των οποίων το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε ότι το αγώγιμο δικαίωμα του είχε παραγραφεί. Σχετικές είναι οι παρ. 4 και 5 της Έκθεσης Απαίτησης, με τις οποίες διατείνεται ότι κατά την διαπλάτυνση του κυρίου δρόμου Nικόκλειας - Κιδάσι προκλήθηκε ζημία σε φυτεία εσπεριδοειδών του που καλλιεργούσε σε εφαπτόμενα του δρόμου κτήματα του. Τις παραθέτουμε αυτούσιες:-
«4. Κατά ή περί το έτος 2002 και/ή εντεύθεν και/ή προτέρων και μέχρι το 2004 ο εναγόμενος δια των υπαλλήλων και/ή υπηρετών και/ή αντιπροσώπων και/ή προστηθέντων αυτού παράνομα και χωρίς δικαίωμα κατά τις εκσκαφές και άλλες χωματουργικές εργασίες για την διαπλάτυνση του κύριου δρόμου Νικόκλειας -Κιδάσι προκάλεσε ζημιές, απώλειες και έξοδα από την πρόκληση σκονών οι οποίες επικάθονταν επί των πιο πάνω αναφερόμενων εσπεριδοειδών δέντρων. (Περισσότερες και καλύτερες λεπτομέρειες θα δοθούν κατά την_δικάσιμο)
5. ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ ΚΑΙ/Η ΤΩΝ ΩΣ ΑΝΩ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΜΕΝΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΚΑΙ/Η ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΩΝ ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ/Η ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ/Η ΥΠΗΡΕΤΩΝ ΚΑΙ/Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΚΑΙ/Η ΠΡΟΣΤΙΘΕΝΤΩΝ ΑΥΤΟΥ.
Α. Κατά τις εκσκαφές και χωματουργικές εργασίες για την διαπλάτυνση και ευθυγράμμιση του κύριου δρόμου Νικόκλειας - Κιδάσι ο εργολάβος που προσέβαλε η Κυπριακή Δημοκρατία για να εκτελέσει το πιο πάνω έργο παρέλειψε να λάβει οποιοδήποτε μέτρο αποτροπής της πρόκλησης σκόνης με αποτέλεσμα η σκόνη που προκαλείτο από τα οχήματα που εργάζονταν στην διαπλάτυνση του δρόμου αυτού αλλά και τα διερχόμενα οχήματα και τα μηχανήματα να εγκαθίσταται στα δέντρα τα οποία βρίσκονταν στα ως άνω αναφερόμενα στην παράγραφο 1 τεμάχια και να προκαλέσουν έτσι ζημιές στην υφιστάμενη φυτεία του ενάγοντα και/ή κατέστρεψαν την παραγωγή και/ή προοπτική παραγωγής τους.»
Στη βάση των πιο πάνω δικογραφημένων ισχυρισμών του εφεσείοντα, το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως τύγχανε εφαρμογής το άρθρον 68(α) του Κεφ. 148 και ενόψει του γεγονός ότι το κατ΄ ισχυρισμό αστικό αδίκημα διαπράχθηκε από την εφεσίβλητη προ του 2005 και η αγωγή καταχωρήθηκε το 2010, το αγώγιμο του δικαίωμα είχε παραγραφεί.
Είναι θέση του εφεσείοντα, με την οποία διαφωνεί η εφεσίβλητη, ότι «Επίδικος χρόνος παραγραφής εν προκειμένω δεν είναι μόνο ο χρόνος τέλεσης του αστικού αδικήματος άλλα ο χρόνος που το αστικό αδίκημα παύει να επιφέρει τα αποτελέσματα - συνέπειες του (άρθρο 68 (β) Περί Αστικών Αδικημάτων Νομού) χρόνος που στο Δικόγραφο δεν αποκρυσταλλώνετε και θα πρέπει να δοθεί μαρτυρία η οποία ουδέποτε δόθηκε αφού το μόνο γεγονός επί του όποιου στηρίχθηκε το Πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν ο χρόνος τέλεσης του αστικού αδικήματος όχι όμως και ο χρόνος κατάπαυσης της πρόκλησης ζημιών που είναι ο χρόνος αποκατάστασης της προοπτικής παραγωγής της φυτείας εσπεριδοειδών του ενάγοντα.»
Ο λόγος έφεσης δεν ευσταθεί. Οι πρόνοιες του άρθρου 68 είναι σαφείς:
«68. Καμιά αγωγή δεv εγείρεται για αστικό αδίκημα, εκτός αv αυτή εγερθεί-
(α) εvτός τριών ετώv αμέσως μετά τηv πράξη ή παράλειψη για τηv oπoία εγέρθηκε η αγωγή, ή
(β) αv τo αστικό αδίκημα πρoκαλεί vέα ζημιά κατά εξακoλoύθηση από μέρα σε μέρα, εvτός τριών ετώv από τηv κατάπαυση αυτής»
Στην υπό κρίση περίπτωση δεν μπορεί να γίνει λόγος ότι το κατ΄ ισχυρισμό αστικό αδίκημα, προκάλεσε «νέα ζημιά κατ΄ εξακολούθηση από μέρα σε μέρα». Η όποια ζημιά προκλήθηκε στα εσπεριδοειδή του εφεσείοντα - στην περίπτωση που ευσταθούσαν οι ισχυρισμοί του - αυτή προκλήθηκε πριν το 2005 και αποδοχή της θέσης του θα οδηγούσε σε παράλογα συμπεράσματα. Με αποτέλεσμα να εξουδετερώνεται η προβλεπόμενη από το Νόμο παραγραφή εφόσον το άρθρο 68(β) εφαρμόζεται στις περιπτώσεις συνεχιζόμενου αστικού αδικήματος «που προκαλεί νέα ζημιά κατ΄ εξακολούθηση από μέρα σε μέρα», ενώ στην παρούσα περίπτωση το κατ΄ ισχυρισμό αστικό αδίκημα είχε χρονικό ορίζοντα μέχρι το 2004.
Η έφεση απορρίπτεται με €1.500 έξοδα προς όφελος της εφεσίβλητης και εναντίον του εφεσείοντα.
Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
Κ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
/κβπ