|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:D249
ANΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 54/2018)
24 Μαΐου, 2018
[Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ-ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΣΤΙΣ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016 ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ 11/16
ΚΑΙ
ΜΕΤΑΞΥ:
ΠΑΝΑΓΗ,
......
Αιτητής
ΚΑΙ
ΠΑΝΑΓΗ,
.......
Καθ΄ ης η αίτηση
------------------------
Μ. Μιχαήλ (κα), για Γιώργο Α. Βασιλείου ΔΕΠΕ, για τον αιτητή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
[Εχ-tempore]
MIXAHΛΙΔΟΥ, Δ.: Επιδιώκεται ακύρωση απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λάρνακας που εξεδόθη στα πλαίσια της Γονικής Αίτησης 11/2016, στις 2.8.2016 και διάταγμα αναστολής εκδικάσεως της κλήσης ημερ. 2.2.2018 η οποία εξεδόθη στα πλαίσια της ίδιας Αίτησης, δυνάμει του άρθρου 124 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ.155. Εκ των ανωτέρω, διαπιστώνω ότι το χρονικό διάστημα που διέρρευσε μέχρι την καταχώριση της υπό κρίση αίτησης είναι τέτοιο, που υπερβαίνει εξαιρετικά την προθεσμία καταχώρισης της αίτησης: από την έκδοση του διατάγματος, σχεδόν δύο χρόνια και από τη ημερομηνία της έκδοσης της κλήσης, τρεις και πλέον μήνες. Από την ένορκη δήλωση και την έκθεση γεγονότων, δεν καταδεικνύονται εξαιρετικές περιστάσεις. Μάλιστα ουδεμία νύξη ή παράθεση οποιασδήποτε εξήγησης για το χρονικό διάστημα που διέρρευσε άπρακτο μέχρι σήμερα. Το μόνο στο οποίο γίνεται αναφορά και μάλιστα αορίστως, ως προς τον χρόνο πάντοτε, είναι στην παράγρ. 10 της έκθεσης γεγονότων: «Μετά από έρευνα στο φάκελο του Δικαστηρίου από το δικηγόρο μου, διαπιστώθη ότι στις 2.8.2016 .». Επίσης αορίστως έως καθόλου δεν αναγράφεται ο χρόνος επίδοσης της σχετικής αίτησης προς τον αιτητή.
Από μελέτη των θεραπειών που επιδιώκονται, την ένορκη δήλωση και την έκθεση γεγονότων, βρίσκω ότι δεν παρέχεται έδαφος προς εξέταση της αίτησης επί της ουσίας.
Η κατάληξη μου βασίζεται στις συνδυασμένες πρόνοιες του Διαδικαστικού Κανονισμού Αρ. 4117, ημερ. 18.5.2018, ο περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσης) Διαδικαστικό Κανονισμό του 2018: άρθρο 3 (αίτηση για άδεια καταχώρισης αίτησης), άρθρο 5 (προθεσμίες) και άρθρο 6 (Διαδικασία καταχώρισης αίτησης για άδεια).
Δυνάμει του άρθρου 5:
«5(1) Αίτηση για άδεια καταχωρείται το συντομότερο από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, διατάγματος ή πράξης. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 45 ημέρες από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, διατάγματος ή πράξης.»
(2) Το Δικαστήριο δύναται να επεκτείνει την προθεσμία που αναφέρεται στην παράγραφο (1) του παρόντος Κανονισμού εάν καταδειχθούν εξαιρετικές περιστάσεις που παρεμπόδισαν τον αιτητή να καταχωρήσει την αίτηση του εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας.»
Η νομολογία την οποία ενσωμάτωσε ο Κανονισμός είναι σαφής: Θεοδούλου (Αρ.1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 438:
«Όπως επισημαίνεται στην υπόθεση In Re Aeroporos and Others (1988) 1 C.L.R. 303 το στοιχείο του χρόνου είναι τόσο σημαντικό ώστε να έχει οδηγήσει στην Αγγλία στη θέσπιση του R.S.C. Ord. 53 r.2(2) με την οποία καθιερώνεται το χρονικό διάστημα των έξι μηνών ως το ανώτατο χρονικό όριο για την υποβολή αίτησης για την έκδοση Certiorari. Κάθε καθυστέρηση στην υποβολή αίτησης πρέπει να αιτιολογείται και όσο μεγαλύτερη, ανάλογα μεγαλύτερο είναι και το εμπόδιο που πρέπει να υπερπηδηθεί για την παροχή άδειας.»
Η αίτηση είναι εκπρόθεσμη. Εκ του Κανονισμού και εκ της νομολογίας δεν παρέχεται έδαφος εξέτασης της.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Δ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
/φκ