|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:A193
24 Απριλίου 2018
[Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π., Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Τ. ΨΑΡΑ ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.Δ.]
Εφεσείοντα/Εναγόμενου
και
1. ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΣ ΦΑΙΔΩΝΟΣ ΣΕΡΓΙΔΟΥ
2. ΣΑΛΩΜΗΣ ΣΕΡΓΙΔΟΥ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ
ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΕΡΓΙΟΥ Ή ΑΛΛΩΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΕΡΓΙΔΗ, ΤΕΩΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ, ΔΥΝΑΜΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΡ. 725/2004 ΗΜΕΡ. 23.12.2004
Εφεσιβλήτων/Εναγόντων
--------------
Αριστοτέλης Βρυωνίδης, για τον εφεσείοντα.
Ανδρέας Πέτσας, για τις εφεσίβλητες.
-------------
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Π.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
----------
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ: Η ενάγουσα 1/εφεσίβλητη 1 είχε βρει στα πράγματα του συζύγου της Κωνσταντίνου Σεργίου ή Σεργίδη μετά το θάνατό του, στις 20.12.2004, μια επιταγή πληρωτέα την 11.8.2003 για το ποσό των ΛΚ120.000 την οποία είχε εκδώσει και παραδώσει στο σύζυγό της ο εναγόμενος/εφεσείοντας. Ο ισχυρισμός της ήταν ότι ο σύζυγός της, εξ όσων της είχε αναφέρει, είχε δανείσει το ποσό αυτό στον εφεσείοντα σε μετρητά και ο τελευταίος εξέδωσε τότε και του παρέδωσε την εν λόγω επιταγή, ως εξασφάλιση για την αποπληρωμή του δανείου. Το δάνειο όμως δεν πληρώθηκε, ούτε η επιταγή παρουσιάστηκε ποτέ για πληρωμή. Οπότε ακολουθήθηκε η υπό έφεση τώρα αγωγή για «δάνειο και/ή γραπτή αναγνώριση χρέους και/ή δυνάμει επιταγής.
Στα πλαίσια της εν λόγω αγωγής η εφεσίβλητη 1 προέβαλε τον παραπάνω ισχυρισμό περί δανείου ΛΚ120.000 λέγοντας περαιτέρω ότι σκοπός του δανείου, πάντα κατά τα λεγόμενα του συζύγου της, ήταν να αγοράσει ο εφεσείοντας ένα κτήμα και ότι η αποπληρωμή θα γινόταν σ΄ένα χρόνο. Αντεξεταζόμενη είπε ότι οι ΛΚ60.000 ήταν για το κτήμα και τα υπόλοιπα για να εξοφλήσει κάποιες τράπεζες. Την εκδοχή περί δανείου εκ ΛΚ120.000 με σκοπό την αγορά χωραφιού και παράδοση επιταγής με αντίστοιχο ποσό, ως εξασφάλιση, υπεστήριξε ως μάρτυρας των εφεσιβλήτων και ο δικηγόρος κ. Μιχάλης Κιτρομηλίδης. Έτσι του είχε αναφέρει ο αποβιώσας Σεργίδης. Περιπλέον, μίλησε, ως δικηγόρος του Σεργίδη, με τον εφεσείοντα και ο τελευταίος του είπε ότι δεν χρωστεί κανένα ποσό. Απέκλεισε ότι, κατά την ακολουθούμενη πρακτική του Σεργίδη, τα ποσά που αναγράφονταν στις επιταγές ήταν το διπλάσιο των ποσών που ο Σεργίδης δάνειζε.
Ο τρίτος μάρτυρας των εφεσιβλήτων Στέλιος Στυλιανού, είναι το πρόσωπο που, με διαμεσολάβηση του Σεργίδη, είχε πωλήσει το χωράφι στον εφεσείοντα έναντι ποσού ΛΚ60.000. Είχαν συναντηθεί, είπε, οι τρεις τους στο γραφείο του Σεργίδη. Ο Στυλιανού ζήτησε ΛΚ60.000. Ο εφεσείοντας ζήτησε από το Σεργίδη να του δανείσει το ποσό αυτό. Ο Σεργίδης δέχθηκε. Μια-δυο εβδομάδες αργότερα ο Σεργίδης εξέδωσε επιταγή για ΛΚ60.000 προς τον εφεσείοντα, ο οποίος την χρησιμοποίησε για την αγορά του χωραφιού. Ο ίδιος ο Στυλιανού δεν είχε γνώση για επιταγή για ΛΚ120.000.
Την εκδοχή αυτή του Στυλιανού υποστήριξε ως μάρτυρας για την πλευρά του ο εφεσείοντας. Είχε δανειστεί, είπε, από το Σεργίδη ΛΚ60.000, με επιταγή, για να αγοράσει το συγκεκριμένο χωράφι από τον Στυλιανού. Κατέθεσε την επιταγή σε λογαριασμό του εκ του οποίου εξέδωσε και παρέδωσε την επόμενη δική του επιταγή για το ίδιο ποσό προς τον Στυλιανού, σε αντάλλαγμα της μεταβίβασης του χωραφιού.
Μετά την ολοκλήρωση της μεταβίβασης παρέδωσε στο Σεργίδη την επίδικη επιταγή για διπλάσιο από το οφειλόμενο ποσό, όπως ήταν η πρακτική του Σεργίδη με όλους όσους δάνειζε, ως εγγύηση για την εξόφληση του δανείου των ΛΚ60.000. Ήταν περαιτέρω η θέση του ότι εξόφλησε πλήρως την οφειλή του προς τον Σεργίδη σταδιακά μέχρι το τέλος του 2003. Αλλά δεν μπορεί να γνωρίζει γιατί παρά ταύτα ο Σεργίδης δεν του επέστρεψε την επιταγή. Ο ίδιος δε, δεν του την ζήτησε γιατί του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αφενός απέρριψε την εκδοχή των εφεσιβλήτων περί δανείου ύψους ΛΚ120.000 βρίσκοντας επί της μαρτυρίας ότι το ποσό που ο Σεργίδης είχε δανείσει στον εφεσείοντα ήταν ΛΚ60.000. Αυτή η πτυχή δεν προσβλήθηκε από τις εφεσίβλητες. Αφ΄ετέρου απέρριψε την εκδοχή του εφεσείοντα ότι είχε εξοφλήσει το ποσό των ΛΚ60.000 που δανείστηκε. Έλαβε προς τούτο υπόψιν και τον προβληματισμό ότι δεν θα ήταν εύλογο ο Σεργίδης να μην επέστρεφε, σε περίπτωση εξόφλησης, την επιταγή ή ο εφεσείοντας να μην ζητούσε την επιστροφή της επιταγής για ένα τόσο μάλιστα μεγάλο ποσό. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου είναι το αντικείμενο της παρούσας έφεσης.
Ειδικότερα, με την υπό κρίση έφεση προσβάλλεται η αξιολόγηση της μαρτυρίας που κατέληξε σε εύρημα περί μη εξόφλησης του δανείου των ΛΚ60.000 και περαιτέρω προσβάλλεται ως εσφαλμένο το «συμπέρασμα» ως εκ της μη ζήτησης της επιταγής μετά την κατ΄ισχυρισμό εξόφληση. Μόλις προ ολίγων ημερών κι αυτό είναι χαρακτηριστικό, είχαμε ξανά την ευκαιρία να επαναλάβουμε τα εξής αναφορικά με τη δυνατότητα παρέμβασης του Εφετείου στο ζήτημα της αξιολόγησης και της διατύπωσης ευρημάτων:
«Επαναλαμβάνουμε σχεδόν καθημερινά τις αρχές που διέπουν την περιορισμένη και κατ΄εξαίρεση δυνατότητα που διατηρεί το Εφετείο για παρέμβαση στο ζήτημα της αξιολόγησης και της διατύπωσης ευρημάτων. Η έφεση δεν αποτελεί ευκαιρία για αναθεώρηση της μαρτυρίας στα χαρτιά. Η μαρτυρία κρίνεται από το εκδικάζον Δικαστήριο μέσα από την άμεση εικόνα του κάθε μάρτυρα, του λόγου του, των αντιδράσεων και της όλης συμπεριφοράς του. Ευχέρεια παρέμβασης του Εφετείου υπάρχει μόνο όταν διαπιστώνεται ότι το έργο της αξιολόγησης, κρινόμενο εξ αντικειμένου, κατέληξε σε παράλογα ή αυθαίρετα και ανυπόστατα συμπεράσματα που δεν βρίσκουν έρεισμα στη μαρτυρία και δεν θα μπορούσαν να είναι ευλόγως επιτρεπτά. Δεν είναι τέτοια η περίπτωση.»
(Αβραάμ Παναγή ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφεση αρ. 2/2016, ημερ. 28.3.2018, ECLI:CY:AD:2018:B134)
Ούτε εν προκειμένω είναι τέτοια η περίπτωση. Δεν διαπιστώνεται σφάλμα στην αξιολόγηση ή τη διατύπωση ευρημάτων. Αντιθέτως, κενό λογικής θα ανέκυπτε αν το Δικαστήριο δεχόταν την εξήγηση του εφεσείοντα ότι, παρά την εξόφληση των ΛΚ60.000, δεν ζήτησε την επιστροφή της επιταγής των ΛΚ120.000.
Η έφεση απορρίπτεται με €2.500 έξοδα, πλέον ΦΠΑ εάν υπάρχει, υπέρ των εφεσιβλήτων.
Μ.Μ. Νικολάτος, Π.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.
/ΚΧ»Π