ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
ECLI:CY:AD:2018:D163
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 145/2017)
4 Απριλίου, 2018
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ 33/64 ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 19 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1960 (14/60) ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 10 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ ΝΟΜΟΥ 1970
(Ν. 97/70)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ STANISLAV PALIEI ΝΥΝ ΕΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ HABEAS CORPUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ 97/70 (ΕΚΔΟΣΗΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ) ΚΑΙ 95/70 (ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΦΥΓΟΔΙΚΩΝ - ΚΥΡΩΤΙΚΟΣ)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΦΥΓΟΔΙΚΟΥ ΜΕ ΑΡ. 2/17, ΗΜΕΡ. 29.9.2017 ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΩΣ ΑΝΩ STANISLAV PALIEI
_________________________
ΑΙΤΗΣΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ
11 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, 2018, ΓΙΑ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Θεόδωρος Καπάταης, για Δημήτριος Α. Παυλίδης και Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τον Αιτητή.
Μαρίνα Σπηλιωτοπούλου, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για τον Καθ' ου η αίτηση, Γενικό Εισαγγελέα.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Με την ολοκλήρωση, ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, στην αίτηση αρ. 2/2017, της διαδικασίας έκδοσης του, εδώ, αιτητή Stanislav Paliei και τη θετική κατάληξή της, αυτός, υπό έκδοση, πλέον, καταχώρισε στο Ανώτατο Δικαστήριο την αίτηση αρ. 145/2017. Με αυτήν, ζητά την έκδοση habeas corpus, βασιζόμενος στις πρόνοιες του άρθρου 10 του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970, (Ν. 97/1970), (ο «Νόμος»). Υποβλήθηκε ένσταση εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, η αίτηση, όμως, δεν προχώρησε σε ακρόαση. Η πορεία της ανακόπηκε από την υπό εξέταση ενδιάμεση αίτηση, με την οποία ο αιτητής ζητά να του επιτραπεί να προσκομίσει «... προφορική και/ή έγγραφη μαρτυρία και/ή αποδεικτικά στοιχεία από μάρτυρες οι οποίοι προτίθενται να μαρτυρήσουν προς υποστήριξη της Αίτησης του ... για έκδοση προνομιακού Εντάλματος HABEAS CORPUS ..." Υποβλήθηκε ένσταση και στην αίτηση αυτή, η οποία βασίζεται, ειδικά, στο εδάφιο (4)[1] του άρθρου 10 του Νόμου.
΄Οσον αφορά την πραγματική πτυχή, η εν λόγω ενδιάμεση αίτηση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση του συνηγόρου ο οποίος χειρίζεται, για τον αιτητή, την υπόθεση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου. ΄Οπως δε αυτός ισχυρίζεται, η συμπληρωματική μαρτυρία, της οποίας η προσκόμιση επιδιώκεται, (η μαρτυρία), θα αναφέρεται: (α) στη μεταβολή των προσωπικών και των οικογενειακών συνθηκών του αιτητή από το χρόνο τέλεσης των ισχυριζομένων αδικημάτων μέχρι τη σύλληψή του και (β) στο ότι οι κατηγορίες που του αποδίδονται δεν έγιναν καλή τη πίστει. Ο σκοπός της, όπως συμπληρώνει ο ενόρκως δηλών, είναι να καταδειχθεί πως, και στις δύο πιο πάνω περιπτώσεις, η απόδοση του αιτητή θα αποτελεί «άδικον ή καταπιεστικόν μέτρο», κατά το άρθρο 10(3)(β) και (γ)[2] του Νόμου.
΄Ενα τρίτο θέμα, στο οποίο θα αναφέρεται η μαρτυρία, είναι ο κίνδυνος τον οποίο ο αιτητής, αν αποδοθεί στις αρχές της Ουκρανίας, θα διατρέξει, «λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων και του πολιτικού του παρελθόντος». Ως μάρτυρες για το θέμα αυτό, κατονομάζονται τρία πρόσωπα, δύο κοινωνικοί λειτουργοί και ένας δικηγόρος. Θα αναφερθούν, και οι τρεις, στις συνθήκες που επικρατούν στις φυλακές της Ουκρανίας και, ειδικά, στους κινδύνους που διατρέχουν οι αντιφρονούντες προς το καθεστώς της εν λόγω χώρας, με το δικηγόρο να κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τέτοιων προσώπων.
Συνεχίζοντας, ως προς το θέμα αυτό, όπως, σαφώς, προκύπτει από τη συγκεκριμένη ένορκη δήλωση, η εν λόγω μαρτυρία θα αφορά θέματα τα οποία, οπωσδήποτε, ενδιέφεραν, πρωτίστως, το Επαρχιακό Δικαστήριο, αφού, σύμφωνα με το άρθρο 6(1) του Νόμου, δε χωρεί έκδοση προσώπου το οποίο θα τύχει δυσμενούς μεταχείρισης, λόγω των πολιτικών του φρονημάτων. Ακριβώς, για το λόγο αυτό, δεν προβλέπεται τέτοια μαρτυρία να μπορεί να προσκομιστεί στην παρούσα διαδικασία, δυνάμει του άρθρου 10(4) του Νόμου, (βλ. Re Nobbs [1978] 3 All ER 390).
΄Οσον αφορά το πρώτο θέμα, ανωτέρω, διαπιστώνεται πως η μαρτυρία, σχετικά, δηλαδή αναφορικά με τη μεταβολή των προσωπικών και των οικογενειακών συνθηκών του αιτητή, δεν εμπίπτει σε έναν από τους λόγους για τους οποίους είναι δυνατό να εκδοθεί habeas corpus, σύμφωνα με το άρθρο 10(3) του Νόμου. Εν πάση περιπτώσει, αν η παρούσα αίτηση δεν ευοδωθεί, ο αιτητής θα μπορεί, σύμφωνα με το άρθρο 11(1) του Νόμου, να θέσει την εν λόγω μαρτυρία υπόψη του Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως, ο οποίος είναι η αρμόδια αρχή να προβεί στην έκδοση του διατάγματος έκδοσης, (βλ. Schtraks v. Government of Israel and Others [1962] 3 All E.R. 529 και Seif Eldin Mostafa Mohamed Emam, Πολιτική Αίτηση Αρ. 121/2016, 19.1.2017).
Τέλος, όσον αφορά το δεύτερο θέμα, ανωτέρω, ότι η «κατηγορία δεν εγένετο καλή τη πίστει», επισημαίνεται ότι αυτό δεν υφίσταται, πλέον, καθότι, όπως διευκρίνισε ο συνήγορος του αιτητή, κατά την αγόρευσή του, η μαρτυρία, σχετικά, θα αφορά στο ότι η κατηγορία «δεν εγένετο ... εν τω συμφέροντι της δικαιοσύνης», που είναι ο άλλος λόγος που αναφέρεται στο άρθρο 10(3)(γ) του Νόμου. Σε σχέση δε με το θέμα αυτό, δεν αναφέρθηκε κατά πόσο ο αιτητής θα ήθελε να προσκομιστεί οποιαδήποτε συμπληρωματική μαρτυρία, συναφώς.
Η εξουσία που προβλέπεται στο εδάφιο (4) του άρθρου 10 του Νόμου, σαφώς, ασκείται σε εξαιρετικές και μόνο περιπτώσεις, όπου η μαρτυρία της οποίας επιδιώκεται η προσκόμιση είναι πρακτικά αδύνατο να προσκομιστεί στο στάδιο της καταχώρισης της αίτησης για habeas corpus, είτε διότι αυτή, αν και γνωστή στον αιτητή, δεν είναι διαθέσιμη, είτε διότι είναι άγνωστη σε αυτόν, ως εκ των υστέρων προκύπτουσα, και, βεβαίως, εφόσον αυτή κρίνεται ως σχετική με την υπό εξέταση αίτηση.
Για τους λόγους ανωτέρω, η αίτηση απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Γ.Ν. Γιασεμής,
Δ.
/ΜΠ
[1] «(4) Το Ανώτατον Δικαστήριον, επιλαμβανόμενον οιασδήποτε τοιαύτης αιτήσεως, δύναται να δεχθή συμπληρωματικά αποδεικτικά στοιχεία, σχετικά προς την άσκησιν της δικαιοδοσίας αυτού δυνάμει του άρθρου 4 ή δυνάμει του εδαφίου (3) του παρόντος άρθρου.»
[2] «10. - (3) Το Ανώτατον Δικαστήριον, επιλαμβανόμενον της τοιαύτης αιτήσεως, δύναται, μη επηρεαζομένης οιασδήποτε ετέρας δικαιοδοσίας αυτού, να διατάξη την αποφυλάκισιν του υπό έκδοσιν προσώπου, εφ' όσον ήθελε κρίνει ότι -
(α) .............................................................................................................................................................
(β) λόγω της παρόδου μακρού χρόνου, αφ' ου εγένετο η διάπραξις του αδικήματος, ή, αναλόγως της περιπτώσεως, αφ' ου καταζητείται προς έκτισιν ποινής μετά καταδίκην αυτού∙ ή
(γ) λόγω του ότι η κατ' αυτού κατηγορία δεν εγένετο καλή τη πίστει ή εν τω συμφέροντι της δικαιοσύνης,»