|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2018:A96
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. 95/2017)
1 Μαρτίου, 2018
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΓΙΑΣΕΜΗ, Δικαστές]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 12.5 ΚΑΙ 30.3 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ Δ.48 Θ.3 Θ.4(1) Θ.5, Θ.8(4), Θ.9 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΕΣΟΔΩΝ ΑΠΟ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ Ν.188(1)/2007 ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΦΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΕΥΧΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ KALUGINA MARINA ΚΑΙ KALUGIN ANDREY ΑΙΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 18.02.2015 ΥΠ΄ ΑΡ. 84/2014 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡ. 12.01.2017 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 84/2014 Ε.Δ. ΛΕΜΕΣΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ Η ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 18.02.2015 ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΠΗΡΕΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΙΤΗΤΕΣ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΘΟΥΝ ΕΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΟ ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
----------
Μ. Ιωάννου, για τους Εφεσείοντες.
----------
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Σταματίου, Δ.
----------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Εφεσιβάλλεται η απόρριψη από το Ανώτατο Δικαστήριο αίτησης για άδεια καταχώρησης αίτησης δια κλήσεως προς έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari για ακύρωση της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 12.1.2017 στην Αίτηση 84/2014 με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση, χωρίς να δοθεί ευκαιρία στους εφεσείοντες-αιτητές να ακουστούν, ενώ τους παρείχετο τέτοιο δικαίωμα λόγω της φύσης της διαδικασίας.
Ειδικότερα, στις 30.12.2014 εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, μετά από μονομερή αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, διάταγμα παγοποίησης, μεταξύ άλλων, συναλλαγών που αφορούσαν το ποσό των €50.194,27, κατατεθειμένο στην Τράπεζα Κύπρου σε λογαριασμό της Ευγενίας Παρασκευαΐδου, ιδιοκτήτριας εταιρειών ανάπτυξης γης και πώλησης ακινήτων. Το εν λόγω πρόσωπο θεωρήθηκε ως η κύρια ύποπτη για τη διάπραξη διαφόρων αδικημάτων συνωμοσίας προς διάπραξη του κακουργήματος της κλοπής, νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες κ.ά.. Ρώσσος πολίτης, πολιτογραφημένος Κύπριος, μετά από συναλλαγές του με την Ε. Παρασκευαΐδου, παραπονέθηκε στην αστυνομία για ψευδείς παραστάσεις και άλλες παράνομες δραστηριότητες από μέρους της Ε. Παρασκευαΐδου. Το εν λόγω διάταγμα οριστικοποιήθηκε στις 17.3.2015, μετά που ακούστηκαν οι ενιστάμενοι και αντεξετάστηκε ο αστυφύλακας-ομνύων στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση. Εναντίον της εν λόγω απόφασης καταχωρήθηκε έφεση η οποία εκκρεμεί. Περαιτέρω λήφθηκαν και επιπρόσθετα ένδικα μέσα, μεταξύ των οποίων επιδιώχθηκε και η παραχώρηση άδειας για να εκδοθεί certiorari προς ακύρωση του διατάγματος ημερ. 30.12.2014, η οποία απερρίφθη.
Για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας αυτό που ενδιαφέρει είναι η καταχώρηση της αίτησης ημερομηνίας 18.2.2015, που έγινε, μεταξύ άλλων, από την Ε. Παρασκευαΐδου και τους παρόντες εφεσείοντες, στη βάση της Δ.48 Θ.8(4), ως επηρεαζόμενα πρόσωπα προς ακύρωση του διατάγματος παγοποίησης. Το Δικαστήριο, στα πλαίσια εξέτασης αυτής της αίτησης έθεσε αυτεπάγγελτα ζήτημα κατάχρησης της διαδικασίας ως εκ της καταχώρησης ενώπιον του πέντε αιτήσεων με τις οποίες επιδιώκετο η ίδια θεραπεία και είχαν ήδη τύχει απόφασης προηγουμένως. Αφού άκουσε όλες τις πλευρές επί του εγειρόμενου ζητήματος, το Δικαστήριο στις 12.1.2017 απέρριψε την αίτηση ως καταχρηστική. Έκρινε πως οι αιτητές είχαν την ευκαιρία να θέσουν τις απόψεις τους ενώπιον του Δικαστηρίου μέσω της ένστασης. Οι θέσεις ως προς τον πραγματικό δικαιούχο του ποσού εξετάστηκαν και απορρίφθηκαν μετά που οι ενιστάμενοι ακούστηκαν και αντεξέτασαν και τον εν λόγω αστυφύλακα, οπότε και αποφασίστηκε η οριστικοποίηση του διατάγματος παγοποίησης. Εναντίον δε της απόφασης αυτής εκκρεμούσε, εν πάση περιπτώσει, έφεση με την οποία επιδιώκονταν οι ίδιοι σκοποί, όπως και με την ενώπιόν του αίτηση και, συνεπώς, οι αιτήσεις ήταν καταχρηστικές. Από την ένορκη δήλωση της Ε. Παρασκευαΐδου προέκυπτε, καθώς έκρινε το Επαρχιακό Δικαστήριο, ότι ο Andrey Kalugin (εφεσείων) δεν ήταν άμεσα επηρεαζόμενο πρόσωπο και τα όσα αναφέρονται στη Marina Kalugina (εφεσείουσα) ως πραγματικό δικαιούχο, χαρακτηρίζονταν από γενικότητα και αοριστία.
Οι εφεσείοντες, αιτήθηκαν διατάγματος Certiorari και παράλληλα τη μεταφορά της υπόθεσης στο Ανώτατο Δικαστήριο με στόχο να ακυρωθεί η εν λόγω απόφαση του Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 12.1.2017, στη βάση της οποίας απορρίφθηκε η αίτησή τους ημερομηνίας 18.2.2015. Το προνομιακό ένταλμα ζητήθηκε επίσης με σκοπό να ακυρωθεί η απόφαση του Δικαστηρίου διότι δεν εφάρμοσε τη Δ.48 θ.8(4). Οι εφεσείοντες παραπονέθηκαν ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο αποφάσισε ότι η αίτησή τους ήταν καταχρηστική χωρίς να τους ακούσει. Η απόφαση εκδόθηκε κατόπιν αναβολών, ενόψει απώλειας του φακέλου του Δικαστηρίου, γεγονός το οποίο οδήγησε στην ετοιμασία υποκατάστατου φακέλου από το πρωτοκολλητείο. Στην ένορκη δήλωση της Ε. Παρασκευαΐδου υποστηρίζεται ότι οι αιτητές είναι οι πραγματικοί δικαιούχοι του πιο πάνω ποσού καθότι αυτοί της είχαν δώσει το εν λόγω ποσό για να πληρώνει δόσεις δανείου τους στην Τράπεζα Κύπρου για την αγορά ακινήτου και για συντήρηση της κατοικίας τους, αφού οι ίδιοι απουσίαζαν στο εξωτερικό.
Ο αδελφός μας Δικαστής που εξέτασε την αίτηση έκρινε ότι επί της προσβαλλόμενης απόφασης ημερομηνίας 12.1.2017 χωρούσε έφεση που αποτελεί το εναλλακτικό ένδικο μέσο, με αποτέλεσμα να μην δικαιούνται οι εφεσείοντες στη λήψη της επιδιωκόμενης άδειας και ότι δεν υπήρχαν εξαιρετικές περιστάσεις. Το δε παράπονο των εφεσειόντων ότι δεν είχαν ευκαιρία να ακουστούν στην αίτησή τους ημερομηνίας 18.2.2015 κρίθηκε αβάσιμο, αφού το Δικαστήριο άκουσε τα επιχειρήματά τους, «έχοντας υπόψη του και τη φύση της αιτήσεως που προερχόταν από κατ' ισχυρισμόν επηρεαζόμενα άτομα στη βάση της Δ.48 θ.8(4)». Ο ισχυρισμός των εφεσειόντων περί ύπαρξης εξαιρετικών περιστάσεων επειδή δεν ακούστηκαν επί της ουσίας της αίτησής τους και επειδή το Επαρχιακό Δικαστήριο έκρινε το θέμα της κατάχρησης με μια απλή παραπομπή στη θέση της Ευγενίας Παρασκευαΐδου στην αρχική της ένσταση, απορρίφθηκε. Το Επαρχιακό Δικαστήριο, σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση, έκρινε, στη βάση των ισχυρισμών που τέθηκαν ενώπιόν του, τους οποίους θεώρησε γενικούς και αόριστους, ενώ θα μπορούσαν από την ένσταση της Ευγενίας Παρασκευαΐδου να τεθούν τα ζητήματα με σαφή τρόπο.
Οι εφεσείοντες εγείρουν έξι λόγους έφεσης:
1. Εσφαλμένα το Δικαστήριο αποφάσισε να μην εξετάσει τη μονομερή αίτηση των αιτητών και, ειδικότερα, το παράπονό τους ότι δεν είχαν την ευκαιρία να ακουστούν στην αίτησή τους ημερομηνίας 18.2.2015 με τη δικαιολογία ότι το παράπονό τους δεν είναι βάσιμο ή δικαιολογημένο, αφού το Δικαστήριο άκουσε την επιχειρηματολογία τους.
2. Εσφαλμένα το Δικαστήριο έκρινε ότι εγειρόταν πρώτιστα θέμα κατάχρησης λόγω της πολλαπλότητας των διαδικασιών επ' αυτού και ότι ζητήθηκε από τους συνηγόρους η θέση τους, έγινε σχετική επιχειρηματολογία και το Δικαστήριο αποφάσισε.
3. Εσφαλμένη είναι επίσης η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι η κατάχρηση βασιζόταν και στο γεγονός ότι εκκρεμούσε επί της απόφασης οριστικοποίησης του διατάγματος παγοποίησης έφεση που στόχευε στην ακύρωση του διατάγματος, επιδιώκοντας έτσι τον ίδιο σκοπό με την αίτηση ημερομηνίας 18.2.2015.
4. Η κρίση του Δικαστηρίου ότι εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου ημερομηνίας 12.1.2017 χωρεί έφεση που είναι η συνήθης πορεία των πραγμάτων στην απουσία εξαιρετικών περιστάσεων και ότι δεν υπάρχει συζητήσιμη υπόθεση είναι εσφαλμένη.
5. Η δικαιολογία που έδωσε το Δικαστήριο, προκειμένου να απορρίψει την αίτηση ότι οι αιτητές δεν είναι η πρώτη φορά που αποτείνονται στο Δικαστήριο, όπως λανθασμένα αναφέρεται στην παρ. 3(κ) της έκθεσης και στην παρ. 19 της ένορκης δήλωσης της Ε. Παρασκευαΐδου για την επιδίωξη θεραπείας και ότι στις 29.1.2015 είχαν συνενωθεί στην πολιτική αίτηση αρ. 47/2015 ως αιτητές υπ' αρ. 10 και 11, πριν δηλαδή την καταχώρηση της αίτησης ημερομηνίας 18.2.2015 είναι εσφαλμένη.
6. Το Δικαστήριο εσφαλμένα έκρινε ότι ήταν εφικτή η έκδοση απόφασης στις 12.1.2017 στη βάση των εγγράφων που ήταν ενώπιόν του και ήταν προϊόν ανασύστασης του φακέλου.
Στο περίγραμμα της αγόρευσής τους οι εφεσείοντες εισηγούνται πως η παγοποίηση του χρηματικού ποσού το οποίο τους ανήκει ήταν αποτέλεσμα δόλου και ψευδορκίας του αστυφύλακα ο οποίος προέβη στην ένορκη δήλωση που στήριζε την αίτηση. Υπήρχαν εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες επέβαλλαν την έγκριση του αιτήματός τους. Οι εφεσείοντες ουδέποτε καταχώρησαν έφεση ώστε να θεωρείτο ότι υπήρχε κατάχρηση, λόγω πολλαπλότητας των διαδικασιών. Ούτε και το Επαρχιακό Δικαστήριο κατέγραψε στην απόφασή του πως είχε ενώπιόν του τα απαραίτητα έγγραφα για να καταλήξει στην απόφαση περί κατάχρησης της διαδικασίας.
Προς υποστήριξη της θέσης τους παραπέμπουν στις υποθέσεις Vesko Michailovic κ.α. (1997) 1Β ΑΑΔ 729, Γρηγοριάδης (2010) 1Γ ΑΑΔ 1872, CVCIGP II Ukraine Investment Ltd κ.α. Πολιτική Αίτηση Αρ. 5/13, ημερ. 8.1.2013 και Ostroukhov Πολιτική Αίτηση αρ. 113/13, ημερομηνίας 23.7.2013.
Οι λόγοι έφεσης δεν ευσταθούν.
Σε συμφωνία με την πρωτόδικη απόφαση επαναλαμβάνουμε ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο έθεσε αυτεπάγγελτα ζήτημα κατάχρησης διαδικασίας, όπως ήταν επιτρεπτό να πράξει, και αφού άκουσε όλες τις πλευρές, αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης ως καταχρηστικής. Οι εφεσείοντες, έχουν βέβαια δικαίωμα έφεσης επί αυτής της απόφασης. Η περί του αντιθέτου εισήγηση του ευπαιδεύτου συνηγόρου, με όλο το σεβασμό, δεν ευσταθεί. Στη βάση ύπαρξης εναλλακτικού ένδικου μέσου οι εφεσείοντες δεν μπορούσαν να λάβουν την επιδιωκόμενη άδεια. Τα όσα προτείνουν οι εφεσείοντες ότι αποτελούν εξαιρετικές περιστάσεις δεν θεωρούνται αρκετά, ώστε να δικαιολογήσουν παρέκκλιση από τον κανόνα που επιβάλλει την απόρριψη της αίτησης, όταν υπάρχουν άλλα ένδικα μέσα (Hellenger Trading Ltd (2001) 1 ΑΑΔ 1965, Σ. Μαρκίδης (2004) 1 ΑΑΔ 552, Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.ά. (2004) 1 ΑΑΔ 1535, Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.ά. (2012) 1 ΑΑΔ 878). Η νομολογία στην οποία οι εφεσείοντες παραπέμπουν διακρίνεται στη βάση των δεδομένων της. Έχοντας αυτά υπόψη δεν υπάρχει περιθώριο επιτυχίας των ισχυρισμών των εφεσειόντων.
Ως εκ τούτου, η έφεση απορρίπτεται.
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
/ΧΤΘ