|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Αντωνίου Κώστας και Άλλος (2015) 1 ΑΑΔ 1734, ECLI:CY:AD:2015:A523
AZINAS AND ANOTHER ν. POLICE (1981) 2 CLR 9
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ , Πολιτική Αίτηση Αρ. 97/2019, 12/6/2019, ECLI:CY:AD:2019:D230
ECLI:CY:AD:2018:D136
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση αρ. 19/2018)
28 Μαρτίου 2018
[Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΣΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΑΡΓΥΡΟΥ, ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΕ ΑΡ. 17481/2011 Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΚΡΕΜΕΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI ΚΑΙ/Ή PROHIBITION ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΙΣ 13.03.2018 ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΟΙΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΕ ΑΡ. 17481/2011 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 74(1)(β) ΤΟΥ ΚΕΦ. 155
---------------
Μάριος Παναγίδης με Παναγιώτη Σαββίδη για Χαβιαράς & Φιλίππου ΔΕΠΕ, για τον αιτητή.
---------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Ο αιτητής κλήθηκε ως κατηγορούμενος σε ιδιωτική ποινική υπόθεση σε απολογία αναφορικά με κατηγορία πρόκλησης μη εξόφλησης επιταγής. Πρόκειται για επιταγή η οποία, κατά τις λεπτομέρειες επί του κατηγορητηρίου, εκδόθηκε προς όφελος της «εταιρείας Pamborides LLC», και όταν παρουσιάστηκε για πληρωμή δεν εξοφλήθηκε.
Ορθά είχε προσδιορίσει το εκδικάζον Δικαστήριο ότι στα πλαίσια του σχετικού άρθρου 74(1)(β) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, το ζητούμενο είναι κατά πόσο έχει στοιχειοθετηθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση ώστε να κληθεί ο κατηγορούμενος να προβάλει υπεράσπιση. Παρέπεμψε δε στην παγιωμένη νομολογία που αναφέρεται στους περιορισμένους σκοπούς της συγκεκριμένης διαδικασίας (R. v. Galbraith [1981] 2 All E.R. 1060 και Αzinas and Another v. The Police (1981) 2 CLR 9).
Παρά ταύτα, το Δικαστήριο επεκτάθηκε στη συνέχεια σε μια πολυσέλιδη ανάλυση των νομικών αρχών και των γεγονότων και προκειμένου να καταλήξει, εξετάζοντας τις εισηγήσεις της υπεράσπισης, ότι η μαρτυρία που προσέφερε η κατηγορούσα αρχή «αντικρισθείσα εξ όψεως» ικανοποιεί τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος.
Διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις για τον τρόπο που εξέτασε το εκ πρώτης όψεως ζήτημα το εκδικάζον Δικαστήριο. Σ΄αυτό το στάδιο και όταν η κατάληξη είναι να κληθεί ο κατηγορούμενος σε απολογία, η αιτιολογία πρέπει να είναι σύντομη και, ιδιαίτερα, δεν πρέπει το Δικαστήριο να υπεισέρχεται σε εξέταση εις βάθος της κατηγορίας, με λεκτική και μόνο αναφορά ότι πρόκειται για μια εκ πρώτης όψεως αντίκριση. Αναλυτική αιτιολογία απαιτείται στην περίπτωση που στο στάδιο αυτό το Δικαστήριο προχωρεί σε αθώωση του κατηγορουμένου, οπότε η απόφασή του είναι τελική.
Ό,τι τώρα επιδιώκεται είναι ο παραμερισμός της εν λόγω ενδιάμεσης απόφασης με προνομιακό ένταλμα τύπου certiorari λόγω προφανούς νομικού σφάλματος. Ειδικότερα αποδίδεται ως τέτοιο σφάλμα στο Δικαστήριο το γεγονός ότι αποφάσισε πως η περιγραφή της παραπονούμενης δικηγορικής εταιρείας George Pamborides LLC στο κατηγορητήριο ως Pamborides LLC, που δεν είναι παρά κοινοτικό σήμα ιδιοκτησίας της εν λόγω εταιρείας, χωρίς να έχει το ίδιο νομική προσωπικότητα και δυνατότητα να αρχίζει δικαστικές διαδικασίες, δεν μπορεί να οδηγήσει σε απόρριψη του κατηγορητηρίου. Προβάλλεται περαιτέρω ότι η επιταγή εκδόθηκε προς Pamboridis LLC και ότι ο Μ.Κ.2 ανέφερε στη μαρτυρία του ότι ο κατηγορούμενος δεν οφείλει κανένα ποσό στην εταιρεία George Pamboridis LLC.
Ο κατηγορούμενος κλήθηκε, ως άνω, σε απολογία και η ακρόαση της υπόθεσης εκκρεμεί. Συνεπώς, δεν πρόκειται απλώς για περίπτωση που υπάρχει στο τέλος η δυνατότητα έφεσης ως εναλλακτικό μέτρο, αλλά εκκρεμεί ακόμα και αυτή τούτη η δίκη, η οποία μπορεί να απολήξει στο τέλος σε αθώωση του κατηγορουμένου. Με την κλήση σε κατηγορία δεν καθορίστηκε η ενοχή του, ούτε οποιοδήποτε άλλο τελικό ζήτημα.
Δεν απαιτείται να εξεταστεί ο ισχυρισμός περί προδήλου λάθους για τους λόγους που εξηγούνται κατωτέρω.
Αν το αποτέλεσμα στο τέλος θα είναι καταδικαστική απόφαση, με την παρούσα αίτηση ζητείται από το Ανώτατο Δικαστήριο να εκδώσει ένα εξαιρετικής φύσεως, προνομιακό, διάταγμα, για να θεραπευθεί ένα κατ΄ισχυρισμόν ελάττωμα, το οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί στο τέλος στα κανονικά πλαίσια των διαδικασιών με έφεση. Ως προς τούτο η νομολογία είναι σαφής και επαναλήφθηκε στην Κώστας Αντωνίου κ.α., Αναφορικά με την υπό εκκαθάριση Eταιρεία S.N.K. Exclusive Properties Ltd, Πολ. Έφ. Αρ. 132/2014, ημερομ. 16.7.2015, ECLI:CY:AD:2015:A523:
«Έχει επανειλημμένα τονιστεί ότι αποφάσεις στο εκ πρώτης όψεως στάδιο για κλήση κατηγορουμένου σε απολογία, συνήθως ενσωματώνονται στις τελικές και σε περίπτωση που η τελική απόφαση είναι καταδικαστική, ο κατηγορούμενος έχει κάθε δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το ένδικο μέσο της έφεσης, το οποίο είναι και το ορθό δικονομικό μέτρο σε αντίθεση με το προνομιακό ένταλμα, το οποίο δεν προσφέρεται όταν υπάρχει άλλο διαθέσιμο ένδικο μέσο (βλ. Κυριάκου ν. Δήμου Έγκωμης (1992) 2 ΑΑΔ 414 και Ρωτή ν. Αστυνομίας (1996) 2 ΑΑΔ 246).»
Από την άλλη, εάν δεν ακολουθήσει καταδικαστική απόφαση, τότε η έννοια της παρούσας αίτησης είναι ότι ζητείται τέτοια εξαιρετική θεραπεία για ένα κατ΄ισχυρισμόν ελάττωμα που είναι δυνατό να εξαφανιστεί στο τέλος της δίκης. Υπ' αυτές τις περιστάσεις δεν τίθεται απλώς θέμα μη πλήρωσης των προϋποθέσεων για να δοθεί η ζητούμενη θεραπεία, αλλά η αίτηση αγγίζει τα όρια της κατάχρησης.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.
/ΚΧ»Π